ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ IOS
ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ Android
“ຄົນອື່ນດັບສູນເຮົາໄດ້, ແຕ່ບໍ່ສາມາດຊະນະໃຈເຮົາໄດ້!”
ນີ້ແມ່ນປະໂຫຍກໜຶ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງໃນນະວະນິຍາຍເລື່ອງ “ຜູ້ເຖົ້າກັບທະເລ” ເຊິ່ງແມ່ນຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງທ່ານ ເອີເນສ ມີນເລີ ເຮມິງເວ (Ernest Miller Hemingway) ນັກປະພັນອາເມຣິກາ, ມັນເປັນຄະຕິເຕືອນໃຈສຳລັບທ່ານ ສວີຊີ້ງ ແຊມປຽນລອຍນ້ຳໃນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການຂອງຈີນ. ຊັ້ນ ມື້ນີ້ ຈະເລົ່າ ເລື່ອງກ່ຽວກັບທ່ານ ສວີຊີ້ງ ສູ່ທ່ານຟັງ.
ສວີຊີ້ງເກີດຢູ່ເມືອງພີງຕີງຊ່ານ ທາງພາກກາງປະເທດຈີນ. ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 6 ປີ, ປູ່ຍ່າໄດ້ຂີ່ລົດຈັກຊ້ອນສວີຊີ້ງ ອອກໄປນອກເມືອງ, ແຕ່ໂຊກບໍ່ດີ ເກີດອຸບັດ ເຫດ. ປູ່ເສຍຊີວິດ, ສວີຊີງເຖິງວ່າລອດຊີວິດມາໄດ້ແຕ່ກໍ່ເສຍແຂນທັງສອງເບື້ອງ.
ອຸບັດເຫດທີ່ເກີດຂຶ້ນຢ່າງກະທັນຫັນ ບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ສວີຊີ້ງເສຍແຂນທັງສອງເບື້ອງເທົ່ານັ້ນ, ຍັງເຮັດໃຫ້ລາວທຸກໃຈ ຈົນກາຍເປັນຄົນບໍ່ມັກຍິ້ມມັກຫົວ. ລາວຮູ້ສຶກນ້ອຍອົກນ້ອຍໃຈທີ່ສຸດ. ລາວມັກລີ້ຢູ່ຂ້າງປ່ອງຢ້ຽມຄົນດຽວ, ຈອບເບິ່ງພວກໝູ່ເດັກນ້ອຍທີ່ພາກັນຫຼິ້ນຢູ່ນອກເຮືອນ, ແຕ່ລາວບໍ່ກ້າອອກໄປນອກ ເຮືອນ. ເຖິງວ່າໃນລະດູຮ້ອນທີ່ອາກາດຮ້ອນອົບເອົ້າທີ່ສຸດ, ລາວກໍຕ້ອງນຸ່ງເສື້ອແຂນຍາວ ເພື່ອປົກປິດການເສຍແຂນທັງສອງເບື້ອງຂອງຕົນ.
ໂດຍໄດ້ຮັບການແນະນຳຈາກທ່ານໝໍ, ແມ່ຂອງສວີຊີ້ງໄດ້ພາລາວໄປຫາຊື້ ແຂນທຽມນຳບໍລິສັດຂາຍແຂນທຽມແຫ່ງໜຶ່ງຢູ່ນະຄອນອູຮັ້ນ. ຜູ້ອຳນວຍການຂອງບໍລິສັດແຫ່ງນັ້ນ ກໍເປັນຄົນພິການເຊັ່ນກັນ, ແຕ່ເພິ່ນເຄີຍເປັນແຊມໂລກໃນກິລາປະເພດປິ໋ງປ໋ອງຄົນພິການ. ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຮູ້ວ່າສວີຊີ້ງມັກລອຍນ້ຳ, ເພິ່ນກໍລະດົມຈິດໃຈສວີຊີ້ງໃຫ້ໄປຝຶກຮຽນລອຍນ້ຳ. ຊາຕາກຳຂອງສວີຊີ້ງ ຈຶ່ງເລີ່ມມີການປ່ຽນແປງຈາກເວລານັ້ນເປັນຕົ້ນມາ.
ເຖິງວ່າຮ່າງກາຍພິການ, ແຕ່ພອນສະຫວັນໃນການລອຍນ້ຳຂອງສວີຊີ້ງບໍ່ໄດ້ ຫາຍໄປໃສ. ພາຍໃຕ້ການເອົາໃຈໃສ່ສອນຢ່າງເປັນລະບົບ ແລະ ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຄູຝຶກ, ສວີຊີ້ງມີຄວາມຄືບໜ້າຢ່າງເດັ່ນຊັດທີ່ສຸດ, ແຕ່ບັນຫາດ້ານຈິດໃຈຂອງລາວກໍຕ້ອງໄດ້ຮັບການເອົາໃຈໃສ່ຈາກຄູຝຶກ. ສະນັ້ນ ຄູຝຶກຈຶ່ງພາສວີຊີ້ງໄປທັດສະນະສຶກສາຢູ່ທີມລອຍນ້ຳຄົນພິການຂັ້ນແຂວງ. ເມື່ອໄດ້ເຫັນນັກກິລາທີ່ອັບ ໂຊກຈົນພິການໃນແບບຕ່າງໆເໝືອນດັ່ງຕົນເອງ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າພັດບໍ່ມີເວລາໄປ ສົນໃຈນຳຮ່າງກາຍພິການຂອງຕົນ, ມີແຕ່ສຸມກຳລັງຝຶກຊ້ອມຢ່າງຫ້າວຫັນເໝືອນດັ່ງຄົນປົກກະຕິ, ເມື່ອສວີຊີ້ງເຫັນແບບນັ້ນ ຈຶ່ງຕັດສິນໃຈວ່າ ຫຼັງກັບໄປບ້ານ, ຕົນເອງກໍຈະດຳລົງຊີວິດຄືກັນກັບພວກເຂົາເຈົ້າທີ່ເຮັດປານວ່າຄົນປົກກະຕິ.
ຍ້ອນວ່າໄດ້ຮັບຄະແນນດີເດັ່ນ, ເຖິງວ່າຫາກໍ່ຝຶກໄດ້ບໍ່ຮອດສອງເດືອນ, ສວີຊີ້ງກໍຍັງມີໂອກາດເຂົ້າຮ່ວມງານກິລາຄົນພິການແຂວງເຮີນານຄັ້ງທີ 4, ທັງສາມາດ ຄວ້າໄດ້ຫຼຽນຄຳ 1 ຫຼຽນ, ຫຼຽນເງິນ 1 ຫຼຽນ ແລະ ຫຼຽນທອງ 1 ຫຼຽນ.
ໃນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການທີ່ເອເທນປະເທດເກຣັກປີ 2004, ຕອນນັ້ນ ສວີຊີ້ງຫາກໍ່ມີອາຍຸໄດ້ 12 ປີ ແລະ ກໍ່ຖືວ່າເປັນນັກກິລາໜຸ່ມກວ່າໝູ່ໃນຄະນະ ນັກ ກິລາຈີນ, ລາວຍ່າງເຂົ້າສະໜາມແຂ່ງຂັນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການເປັນຄັ້ງ ທຳອິດ, ທັງໄດ້ອັນດັບທີ 9 ຂອງການແຂ່ງຂັນ. ຕໍ່ມາ ສວີຊີ້ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການທີ່ປັກກິ່ງ, ລອນດອນ ແລະ ຣີໂອເດີຈາເນໂຣສາມເທື່ອ, ທັງໄດ້ຮັບຫຼຽນຄຳ 4 ຫຼຽນໃນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການລອນດອນ 2012, ເວລາ ນັ້ນ ເປັນໄລຍະທີ່ສະຫງ່າງາມທີ່ສຸດສຳລັບລາວ.
ງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການປີ 2016 ທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ຣີໂອເດີຈາເນໂຣ ປະເທດ ບຣາຊີນ ແມ່ນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການຄັ້ງສຸດທ້າຍທີ່ສວີຊີ້ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມ. ກ່ອນການແຂ່ງຂັນຮອບຊີງຊະນະເລີດໃນປະເພດລອຍນ້ຳທ່າແມງກະເບື້ອ 50 ແມັດ S6 ເພດຊາຍ, ສວີຊີ້ງເຖິງວ່າເຄີຍໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການມາແລ້ວ 4 ຄັ້ງ ແຕ່ກໍ່ຍັງຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍ. ເຖິງວ່າເຄີຍໄດ້ຮັບຫຼຽນຄຳ 4 ຫຼຽນໃນງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການມາແລ້ວກໍຕາມ, ແຕ່ວ່າຄັ້ງນີ້ຈະສາມາດສ້າງຄວາມສະຫງ່າງາມໄດ້ອີກຄັ້ງຫຼືບໍ ລາວເອງກໍບໍ່ມີຄວາມໝັ້ນໃຈເຕັມຮ້ອຍ.
ການແຂ່ງຂັນໃກ້ຈະເລີ່ມຂຶ້ນ, ສວີຊີ້ງຢູ່ຊ່ອງລອຍນ້ຳທີ 6. ຄູ່ແຂ່ງຂັນທີ່ໜ້າເກງຂາມທີ່ສຸດຂອງລາວກໍ່ແມ່ນເຈີ້ງທ່າວ ນັກກິລາຈີນທີ່ຢູ່ຊ່ອງລອຍນ້ຳທີ 5. ເມື່ອສຽງໝາກຫວີດດັງຂຶ້ນ, ນັກກິລາທັງຫຼາຍກໍ່ພາກັນໂດດລົງສະລອຍນ້ຳ. ບໍ່ດົນ, ນັກກິລາຈີນສອງຄົນຄື: ເຈີ້ງທ່າວແລະສວີຊີ້ງ ກໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມສາມາດໄດ້ຢ່າງເດັ່ນຊັດ, ສອງຄົນລອຍສູສີກັນຢ່າງດຸເດືອດ. ໃນເວລາໃກ້ຈະຮອດເສັ້ນໄຊ, ສອງຄົນເກືອບເອົາຫົວຕຳຂອບສະລອຍນ້ຳພ້ອມກັນ.
ການແຂ່ງຂັນສິ້ນສຸດລົງ, ສວີຊີ້ງສາມາດເອົາຊະນະເຈີ້ງທ່າວໄດ້ແບບວຸດວິດ, ທັງໄດ້ສ້າງສະຖິຕິໂລກອີກເທື່ອໜຶ່ງເຊິ່ງລອຍໄດ້ໄວກວ່າສະຖິຕິໃນປີ 2012 ຄື: 0,01 ວິນາທີ! ສວີຊີ້ງທີ່ເຄີຍເຂົ້າຮ່ວມງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການ 4 ຄັ້ງໄດ້ຮັບຫຼຽນຄຳ 10 ຫຼຽນ, ໄດ້ສ້າງສະຖິຕິໂລກ 12 ເທື່ອ, ກາຍເປັນນັກກິລາລອຍນ້ຳທີ່ໄດ້ຮັບຫຼຽນຄຳຫຼາຍກວ່າໝູ່ໃນປະຫວັດສາດງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການຂອງຈີນ.
ໃນພິທີມອບລາງວັນ, ສວີຊີ້ງດີໃຈຫລາຍຈົນນ້ຳຕາໄຫລອາບແກ້ມທ່າມກາງບັນຍາກາດທີ່ທຸງແດງ 5 ດາວໄດ້ຖືກຊັກຂຶ້ນສູ່ຍອດເສົາພ້ອມສຽງເພງຊາດຈີນທີ່ດັງສະໜັ່ນ. ເວລານີ້, ລາວອາດຈະຄິດເຖິງຍາມທີ່ເກີດອຸບັດເຫດເມື່ອ 18 ປີກ່ອນ, ລາວອາດຈະຄິດເຖິງຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຂອງຕົນໃນການຝຶກຊ້ອມລອຍນ້ຳດ້ວຍຄວາມລຳບາກ, ຄິດເຖິງຄອບຄົວ, ຄູຝຶກ ແລະ ໝູ່ຮ່ວມທີມຂອງຕົນທີ່ໄດ້ຢູ່ນຳກັນກັບລາວ ແລະ ໃຫ້ກຳລັງໃຈລາວມາໂດຍຕະຫຼອດ.
“ຄົນອື່ນດັບສູນເຮົາໄດ້, ແຕ່ບໍ່ສາມາດຊະນະໃຈເຮົາໄດ້!”
ສວີຊີ້ງຂຽນປະໂຫຍກນີ້ ເຊິ່ງແມ່ນປະໂຫຍກ ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນນະວະນິຍາຍ ເລື່ອງ “ຜູ້ເຖົ້າກັບທະເລ” ຂອງທ່ານ Ernest Miller Hemingway ນັ້ນໄວ້ໃນສື່ສັງຄົມອອນລາຍຂອງຕົນ, ສວີຊີ້ງເວົ້າວ່າ: ລາວມັກຈະຄິດເຖິງສາກໜຶ່ງໃນນະວະ ນິຍາຍຕອນທີ່ຜູ້ເຖົ້າຄົນນັ້ນຊັກໃບເຮືອເກົ່າທີ່ເຄີຍຕາບຫຼາຍເທື່ອ ຂຶ້ນສູ່ຍອດເສົາອີກແລ້ວອີກຕື່ມ, ສ່ວນໃບເຮືອເກົ່ານັ້ນ ກໍປຽບເໝືອນທຸງຜືນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ມີວັນປະລາໄຊຈັກເທື່ອ.
ຄຳເຫັນ
0