ບາງວິທີກ່ຽວກັບການຮັກສາສຸຂະພາບສຳລັບຜູ້ອອກແຮງງານດ້ວຍມັນສະໝອງ
ຄຳສຸພາສິດຈີນເວົ້າວ່າ,ມະນຸດຫຼັກແຫຼມກວ່າສັດສາວາສິ່ງທັງຫຼາຍແມ່ນຍ້ອນມັນສະໝອງ.ທັງນີ້ກໍເພາະວ່າໃນນ້ຳໜັກຮ່າງກາຍຂອງຄົນເຮົານັ້ນ,ມີນ້ຳໜັກຂອງສະໝອງກວມປະມານ2%.ການສິ້ນເປືອງອົກຊິແຊນໃນຈຸລັງປະສາດ,ມັນສະໝອງກວມຍອດປະລິມານອົກຊິແຊນທີ່ສິ້ນເປືອງຈາກນ້ຳໝັກຮ່າງກາຍຂອງຄົນເຮົາເຖິງ20%.ແຕ່ລະນາທີ,ສະໝອງຕ້ອງສິ້ນເປືອງກຼູໂກສປະມານ50ກະລາມເຊິ່ງກວມກະລີກົສທີ່ສິ້ນເປືອງໃນທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງຄົນເຮົາເຖິງ1/4.ເວົ້າສຳລັບຜູ້ໃຊ້ສະໝອງດົນແລະເຄັ່ງຕຶງນັ້ນແລ້ວ,ຖ້າທາດບຳລຸງທີ່ສົ່ງເຂົ້າລ້ຽງສະໝອງຫາກພໍ່ພຽງພໍ,ກໍຈະເຮັດໃຫ້ປະລິມານເລືອດທີ່ໄຫຼລ້ຽງສະໝອງນັ້ນຕ່ຳລົງ,ແລະຈະພາໃຫ້ເກີດມີອາການເລືອດລ້ຽງສະໝອງບໍ່ພຽງພໍຫຼືອາການທາດນ້ຳຕານໃນເລືອດຕ່ຳ.ຈິ່ງມັກຮູ້ສຶກວິນຫົວລາຍຕາ,ອິດເມື່ອຍ,ຕາເບິ່ງຫຍັງກໍສີມົວໆຫຼືຮູ້ສຶກເມື່ອຍຕາ,ສະນັ້ນ,ເວົ້າສຳລັບຜູ້ອອກແຮງງານດ້ວຍມັນສະໝອງ,ຖ້າຢາກໃຫ້ສະໝອງຍາມໃດກໍມີເຫື່ອແຮງແລະໃສຢູ່ສະເໝີ,ນອກຈາກຕ້ອງຊ່າງໃຊ້ສະໝອງຢ່າງວິທະຍາສາດແລ້ວ,ຍັງຕ້ອງຊ່າງກິນອາຫານແນວທີ່ມີທາດບຳລຸງຢ່າງເໝາະສົມນຳອີກ.
ໜຶ່ງ: ຕ້ອງຮູ້ວ່າ,ສະໝອງຂອງຄົນເຮົາແມ່ນຕ້ອງການກະລີກົສເຂົ້າໄປຫຼໍ່ລ້ຽງ.ຕາມຂໍ້ມູນພິສູດວ່າ,ວັດຖຸທີ່ເປັນພະລັງງານຫຼໍ່ລ້ຽງສະໝອງນັ້ນຕົ້ນຕໍແມ່ນກຼູໂກສ.ໃນປະລິມານກຼູໂກສທີ່ສະໝອງຮັບເຂົ້າໄປໃນແຕ່ລະມື້ນັ້ນ,ມັນຕ້ອງສິ້ນເປືອງໄປປະມານ1/5,ໝາຍຄວາມວ່າ,ສະເລ່ຍແລ້ວສະໝອງຂອງຄົນເຮົາແມ່ນຕ້ອງການກຼູໂກສແຕ່116ຫາ145ກະລາມຕໍ່ມື້.ໃນເວລາອອກແຮງງານດ້ວຍມັນສະໝອງນັ້ນ,ກໍຍິ່ງສີ້ນເປືອງກຼູໂກສຫຼາຍ,ສະນັ້ນ,ຈິ່ງຄວນກິນຂອງຫວານໃຫ້ຫຼາຍແດ່,ເຊັ່ນນົມງົວ,ນ້ຳເຕົ້າຮູ້ແລະຂະໜົມບົງໆເປັນຕົ້ນ.ເພື່ອໃຫ້ມີວັດຖຸພະລັງງານເຂົ້າໄປຫຼໍ່ລ້ຽງສະໝອງຢ່າງພຽງພໍ.ການກິນສະໝອງ,ເຄື່ອງໃນ,ໄຂກະດູກສັດແລະໄຂ່ໄກ່ເປັນອາຫານນັ້ນກໍຈະເຮັດໃຫ້ສະໝອງຂອງຄົນເຮົາມີເຫື່ອມີແຮງແລະມີຄວາມຈື່ຈຳຫຼາຍຂຶ້ນ.ແຕ່ພ້ອມກັນນັ້ນກໍຍັງຕ້ອງລະວັງ,ຢ່າໄດ້ຮັບເອົາກຼູໂກສເຂົ້າໄປໃນຮ່າງກາຍຫຼາຍໂພດ,ຈົນເກີນຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນທີ່ມີຮ່າງກາຍສົມບູນ.ຖ້າຫາກຮັບເຂົ້າຫຼາຍໂພດ,ມັນກໍຈະກັບກາຍໄປເປັນໄຂມັນ,ທ້ອນໂຮມໄວ້ຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ,ແລະພາໃຫ້ຄົນຜູ້ນັ້ນເປັນພະຍາດອ້ວນ,ອັນຈະເປັນຜົນສະທ້ອນເຖິງການໃຊ້ສະໝອງ.ເຮັດໃຫ້ຜູ້ກ່ຽວຍາມໃດກໍມັກເຫງົານອນ,ເຮັດຫຍັງສະໝອງກໍບໍ່ຕ້ອມ.
ສອງ:ສະໝອງຄົນຍັງຕ້ອງການໂປຼຕິນ,ໂປຼຕິນແມ່ນພື້ນຖານດ້ານວັດຖຸຂອງຊີວິດ,ສະເພາະຢ່າງຍິ່ງແມ່ນມັນມີບົດບາດສຳຄັນມີ່ສຸດສຳລັບໃຫ້ຄົນເຮົາຮູ້ໃຊ້ຫົວຄິດກຶກກອງແລະມີຄວາມຈື່ຈຳ.ສະນັ້ນ,ຜູ້ອອກແຮງງານດ້ວຍມັນສະໝອງຈິ່ງມີຄວາມຕ້ອງການໂປຼຕິນແຕ່80ຫາ180ກະລາມຕໍ່ມື້.ໃນນັ້ນ,ມີ60%ແມ່ນໂປຼຕິນທີ່ເອົາມາຈາກສັດ.ການກິນປາ,ຊີ້ນ,ໄຂ່,ເຄື່ອງໃນສັດແລະອາຫານປະເພດໝາກຖົ່ວໃຫ້ຫຼາຍພໍດ້າມພໍດີຈະສາມາດຈຸນເຈືອທາດໂປຼຕິນທີ່ຂາດເຂີນຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ.ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍວ່າ,ກິນຫຼາຍທໍ່ໃດຍິ່ງດີທໍ່ນັ້ນດອກ.ເພາະວ່າອາຫານທີ່ມີໂປຼຕິນສູງຄືໄຂ່ໄກ່,ຊີ້ນງົວຊີ້ນຄວາຍແລະນົມງົວເຫຼົ້ານີ້ມັນເປັນອາຫານປະເພດທີ່ມີໄຂມັນຫຼາຍ,ຖ້າຫາກກິນຫຼາຍເກີນຄວນ,ມັນພັດຈະພາໃຫ້ເປັນໂລກຫົວໃຈ,ສາຍເລືອດດຳແຂງ,ພາໃຫ້ເລືອດດັນສູງແລະເປັນພະຍາດເບົາຫວານ.ສ່ວນອາຫານປະເພດຊີ້ນງົວ,ເຂົ້າ,ມັນຝະຣັ່ງ,ອາຫານປະເພດໝາກຖົ່ວ,ໂຟຼມາແລະຕັບໄຕສັດນັ້ນພັດມີທາດກຼູຕາມິກ ອາຊິດຫຼາຍເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາມີຄວາມຈື່ຈຳໄດ້ດີຂຶ້ນ.
ສາມ: ໃນເວລາເຮັດວຽກດ້ວຍມັນສະໝອງນັ້ນແມ່ນຕ້ອງການວິຕາມິນຫຼາຍແດ່. ເຊັ່ນວິຕາມິນອາ,ເບ,ເຊ.ໂດຍສະເພາະແມ່ນວິຕາມິນເບນັ້ນສາມາດປ່ຽນທາດນ້ຳຕານໃຫ້ເປັນພະລັງງານ.ຖ້າຕົນໂຕຂອງຄົນເຮົາຫາກຂາດວິຕາມິນເບ-1,ຄວາມສາມາດໃຊ້ຫົວຄິດວິນິໄສ,ຄວາມຈື່ຈຳແລະຄວາມຮູ້ສຶກຕົວຂອງຄົນເຮົາກໍຈະຫຼຸດລົງ.ຖ້າຫາກຂາດວິຕາມິນເບ-2,ກໍຈະເປັນຜົນກະທົບເຖິງລະບົບປະສາດສ່ວນກາງ.ຖ້າຫາກຂາດວິຕາມິນເບ-6,ແລະເບ-12ກໍ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ປັນຍາຫຼຸດໜ້ອຍລົງ.ສະນັ້ນ,ເວົ້າສຳລັບຜູ້ໃຊ້ສະໝອງເປັນປະຈຳຈິ່ງຄວນກິນອາຫານທີ່ມີວິຕາມິນຫຼາຍ.ເຊັ່ນໝາກໄມ້,ຜັກ,ໝາກຖົ່ວດິນແລະອາຫານປະເພດໝາກຖົ່ວເປັນຕົ້ນ.ສ່ວນວິຕາມິນເຊແລະວິຕາມິນເອນັ້ນ,ສາມາດຕໍ່ອາຍຸຈຸລັງໃນສະໝອງໄດ້.ສ່ວນວິຕາມິນເດນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ສຳລັບເຮັດໃຫ້ຈຸລັງເສັ້ນປະສາດເພີ່ມຄວາມມີປະຕິກິລິຍາສະດຸ້ງໄວ.
ອັນທີ່ຄົນເຮົາບໍ່ສູ້ຮູ້ກັນຫຼາຍປານໃດນັ້ນຄື:ເພື່ອຮັກສາມັນສະໝອງແລະເສີມຂະຫຍາຍທຸກບົດບາດຂອງສະໝອງໃຫ້ໄດ້ຢ່າງເຕັມທີ່ນັ້ນ,ໃນແຕ່ລະມື້ຕ້ອງກິນນ້ຳໃນລະຫວ່າງ2ລິດ.ເພາະວ່າ,ໃນຂະບວນວິວັດປ່ຽນຖ່າຍນັ້ນໃນສະໝອງຈະມີສິ່ງປ່ຽນຖ່າຍແນວຂາດນ້ຳຊະນິດໜຶ່ງອອກ,ແລ້ວມັນຈະອອກໄປຂ້ອນກັນຢູ່ໃນເສັ້ນເລືອດຝອຍເທື່ອລະເລັກເທື່ອລະນ້ອຍ,ແລ້ວຈະໄປຕັນນ້ຳທີ່ເປັນຜູ້ສົ່ງທາດບຳລຸງເຂົ້າໄປນັ້ນ.ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ,ກໍຈະພາໃຫ້ບົດບາດຕ່າງໆໃນສະໝອງຫຼຸດຜ່ອນຢ່ອນແຮງລົງ,ເພາະສະນັ້ນ,ຖ້າຢາກໃຫ້ສະໝອງມີບົດບາດເຮັດວຽກຕໍ່ໄປຈິ່ງຕ້ອງຮັກສາໃຫ້ຮ່າງກາຍເຮົາມີນ້ຳຢູ່ສະເໝີ.
ຜູ້ເຮັດວຽກດ້ວຍມັນສະໝອງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຕ້ອງນັ່ງດົນ,ເມື່ອນັ່ງດົນແລ້ວ,ກ້າມຊີ້ນໃນຮ່າງກາຍກໍຈະບໍ່ສູ້ເໜັງຕີງ,ອັນເປັນເຫດພາໃຫ້ກ້າມຊີ້ນຫົດຫູ່ແລະກ້າມຊີ້ນກໍຈະອ່ອນແຮງລົງ.ເມື່ອນັ່ງດົນຫຼາຍກໍຈະເຮັດໃຫ້ເລືອດໃນສາຍເລືອດດຳໄຫຼບໍ່ສະດວກ.ດົນຕາມດົນກໍຈະພາໃຫ້ເລືອດຂ້ອນຈົນກາຍເປັນລີດສະດວງທວານໜັກ.
ຄົນທີ່ກົ້ມຫົວເຮັດວຽກຢູ່ເທິງໂຕະຍາວນານນັ້ນ,ພາກສ່ວນຫົວແລະຄໍມັກອຽງໄປທາງໜ້າ.ເຮັດໃຫ້ເສັ້ນປະສາດກ້ານຄໍຖືກໜີບ,ດົນຕາມດົນ,ກໍຈະກາຍເປັນພະຍາດເຈັບກ້າມຄໍ.ສ່ວນຜູ້ເປັນຄູນັ້ນແມ່ນຈະຕ້ອງຢືນຫຼາຍ,ຖ້າຢືນຫຼາຍກໍຈະພາໃຫ້ກະດູກສັນຫຼັງແລະຮ່າງກະດູກແຄ່ງຂາຮັບນ້ຳໜັກໝົດຄີງຢ່າງຍາວນານ,ດົນຕາມດົນກໍຈະເຮັດໃຫ້ເລືອດໃນສາຍເລືອດດຳໄຫຼບໍ່ສະດວກ.ແລ້ວພາໃຫ້ຜູ້ກ່ຽວມັກປວດແອວ,ເຈັບສັນຫຼັງ,ຫົວເຂົ່າອ່ອນແລະມືນຕີນ,ສາຍເລືອດດຳຢູ່ຕາມແຄ່ງຂາຄົດໂງແລະເປັນປະດົງຄໍ່ຢູ່ຕາມແອວແລະແຄ່ງຂາ.ຖ້າຫາກໃຊ້ສະໝອງເຄັ່ງຢ່າງຍາວນານ,ຈຸລັງສະໝອງກໍຈະສິ້ນເປືອງອົກຊິແຊນຫຼາຍ.ຖ້າກ້າມຊີ້ນໃນພາກສ່ວນອື່ນໆຫາກບໍ່ມີການເຄື່ອນໄຫວພຽງພໍ,ສິ່ງທີ່ໝົດຄຸນຈາກການປ່ຽນຖ່າຍໃນພາກສ່ວນກ້າມຊີ້ນເຊັ່ນກາກໂບນິກເປັນຕົ້ນກໍຈະລະບາຍບໍ່ອອກຢ່າງທັນການ.ອົກຊິກແຊນທີ່ສົ່ງເຂົ້າໄປຫຼໍ່ລ້ຽງເລືອດພັດສົ່ງເຂົ້າບໍ່ພຽງພໍແລ້ວຈະພາໃຫ້ຜູ້ກ່ຽວຮູ້ສຶກອິດເມື່ອຍ,ປວດຕົນປວດໂຕແລະມືນ.ເພາະສະນັ້ນ,ຜູ້ເຮັດວຽກດ້ານມັນສະໝອງຈິ່ງຄວນເອົາໃຈໃສ່ເບັດວາດນັ່ງວາດຢືນຂອງຕົນໃຫ້ມັນໄດ້ສ່ວນເລື້ອຍໆ
