ວັນແຫ່ງຄວາມຮັກ 14 ກຸມພາວັນວາເລັນທາຍຫຼືວາລັງແຕັງໃນຄວາມສໍານຶກຂອງຊາວໜຸ່ມລາວ
(GMT+08:00) 2012-02-22 15:44:22 cri
ມາຮອດປະຈຸບັນເຫັນວ່າ: ມີລັກຊະນະໂລດຜົນເກີນໄປແລະຖືວ່າວັນນີ້ເປັນວັນທີ່ມີຄວາມໝາຍສໍາລັບຊີວິດຮັກຂອງຕົນ. ຕາມຄວາມຈິງແລ້ວວັນທີ 14 ວັນວາເລັນທາຍເປັນວັນແຫ່ງຄວາມຮັກທີ່ກາຍເປັນປະເພນີຂອງຊາວຕາເວັນຕົກເຊິ່ງເນື້ອແທ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເລັ່ງໃສ່ຄວາມຮັກລະຫວ່າງບ່າວສາວເທົ່ານັ້ນ.
ອັນນີ້ກໍ່ແມ່ນສ່ວນໜື່ງທີ່ທີ່ມີລັກສະນະເສີມສ້າງຄວາມຮັກທີ່ດີສໍາລັບເຂົາເຈົ້າແຕ່ຖ້າທຽບໃສ່ປະເພນີຮີດຄອງຂອງລາວແລ້ວເຫັນວ່າບໍ່ສອດຄ່ອງກັບປະເພນີຮີດຄອງຂອງລາວຫຼາຍຄົນໄດ້ໃຫ້ຄໍາເຫັນວ່າ: ວັນແຫ່ງຄວາມຮັກນີ້ເປັນສາເຫດໜື່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ບ່າວສາວເສຍຄວາມບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງກ່ອນການແຕ່ງງານເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ໃນບາງກໍລະນີຫາກຄູ່ຮັກຂອງຕົນຫາກບໍ່ມາຫາຫຼືອວຍພອນກໍ່ມີຄວາມເສົ້າເສຍໃຈ, ບາງຄົນກໍ່ຄິດທໍາຮ້າຍຕົນເອງກໍ່ມີ.
ເລື່ອງນີ້ເປັນເລື່ອງທີ່ໄຮ້ດຽງສາແລະເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຊີວິດແຕ່ສໍາລັບລາວແລ້ວບໍ່ມີວັນດັ່ງກ່າວ. ໂດຍສະເພາະວັນແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງລາວມີທຸກມື້ທຸກວັນແລະຮັກກັນຕະຫຼອດໄປ. ສິ່ງທີ່ພົ້ນເດັ່ນທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມຮັກທີບໍ່ໄດ້ສະເພາະເຈາະຈົງແຕ່ຄູ່ບ່າວສາວເທົ່ານັ້ນແຕ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຮັກປະເທດຊາດບ້ານເມືອງ, ຮັກຜູ້ນໍາ, ຮັກຜູ້ມີບຸນຄຸນ, ຮັກພໍ່-ແມ່, ຮັກຍາດຕິວົງວານ, ຮັກເພື່ອນສະຫາຍໝູ່ຄູ່ດຽວກັນ.
ໃນຄວາມຮັກຂອງບ່າວສາວນັ້ນສໍາລົບຄົນລາວແລ້ວແມ່ນຮັກກັນໂດຍໝັ້ນໝາຍແມ່ນຮັກເພື່ອກໍ່ສ້າງກັນ, ຮັກດ້ວຍຈິດໃຈບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງ, ຮັກນວນສະຫງວນໂຕຈົນກວ່າວັນວິວາຈະມາເຖິງເພື່ອສ້າງຄວາມດີ. ສ້າງອານາຄົດສົດໃສດ້ວຍກັນເຊິ່ງສ່ວນໃຫຍ່ຍັງຮັກສາໄວ້ໄດ້ຈົນເທົ້າທຸກວັນນີ້. ອັນນີ້ແມ່ນປະເພນີຮີດຄອງອັນດີງາມຂອງຊາດລາວເຊິ່ງບໍ່ອາດຫຼົງລືມແລະຄວນໄດ້ຮັກສາສືບຕໍ່ເອົາໄວ້ຕໍ່ໄປ.
ສະນັ້ນ, ຊາວໜຸ່ມລາວບໍ່ຄວນໃຫ້ຄ່ານິຍົມກັບວັນວາເລັນທາຍຈົນເກີນໄປຈົນລືມເນື້ອລືມໂຕຈົນເຮັດໃຫ້ຄວາມຫວັງຂອງພໍ່ແມ່ແລະຜູ້ປົກຄອງພັງທະລາຍລົງຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ. ຄວາມຮັກຄວາມແພງມີໃຫ້ກັນໄດ້ທຸກມື້ທຸກວັນຮັກກັນແມ່ນຕໍານິກໍ່ສ້າງຊ່ວຍເຫຼືອກັນບໍ່ວ່າດ້ານວັດຖຸຈິດໃຈ.
ສໍາລັບຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນໄວຮຽນມີສຸພາສິດທີ່ເວົ້າວ່າ: " ເປັນນັກຮຽນຢ່າຮຽນຮັກ ຖ້າອົກຮັກຈະສະງັກການຮຽນ " ໃນກໍລະນີນີຖ້າເກີດມີຄວາມຮັກກໍ່ຄວນໃຊ້ຄວາມຮັກໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດໃນການກໍ່ສ້າງກັນແຂ່ງຂັນກັນເປັນນັກຮຽນດີ, ຮຽນເກັ່ງ, ເປັນປັນຍາຊົນທີ່ສະຫຼາດຂອງຊາດ, ເປັນມະນຸດທີ່ມີຄຸນສົມບັດມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດກາຍເປັນຜູ້ຮອງຮັບແລະສືບທອດພາລະກິດປະຕິວັດຂອງຊາດ. ເພື່ອສ້າງປະເທດຊາດໃຫ້ມີຄວາມຮັ່ງມີເຂັ້ມແຂງສັງຄົມມີຄວາມສີວິໄລຍຸດຕິທໍາແລະປະຊາຊົນມີຄວາມຜາສຸກເຊິ່ງອັນນີ້ແມ່ນສຸດຍອດແຫ່ງຄວາມຮັກຄວາມປາດຖະໜາ.
ຈີນກໍ່ມີວັນແຫ່ງຄວາມຮັກ, ຕາມປະຕິທິນຫຼືຈັນທະຄະຕິຂອງຈີນແລ້ວປີນີ້ຖືກມື້ຂື້ນ 7 ຄໍ່າເດືອນ 7 ກົງກັບວັນທີ 23 ສິງຫາ 2012.
ອັນນີ້ກໍ່ແມ່ນສ່ວນໜື່ງທີ່ທີ່ມີລັກສະນະເສີມສ້າງຄວາມຮັກທີ່ດີສໍາລັບເຂົາເຈົ້າແຕ່ຖ້າທຽບໃສ່ປະເພນີຮີດຄອງຂອງລາວແລ້ວເຫັນວ່າບໍ່ສອດຄ່ອງກັບປະເພນີຮີດຄອງຂອງລາວຫຼາຍຄົນໄດ້ໃຫ້ຄໍາເຫັນວ່າ: ວັນແຫ່ງຄວາມຮັກນີ້ເປັນສາເຫດໜື່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ບ່າວສາວເສຍຄວາມບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງກ່ອນການແຕ່ງງານເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ໃນບາງກໍລະນີຫາກຄູ່ຮັກຂອງຕົນຫາກບໍ່ມາຫາຫຼືອວຍພອນກໍ່ມີຄວາມເສົ້າເສຍໃຈ, ບາງຄົນກໍ່ຄິດທໍາຮ້າຍຕົນເອງກໍ່ມີ.
ເລື່ອງນີ້ເປັນເລື່ອງທີ່ໄຮ້ດຽງສາແລະເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຊີວິດແຕ່ສໍາລັບລາວແລ້ວບໍ່ມີວັນດັ່ງກ່າວ. ໂດຍສະເພາະວັນແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງລາວມີທຸກມື້ທຸກວັນແລະຮັກກັນຕະຫຼອດໄປ. ສິ່ງທີ່ພົ້ນເດັ່ນທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມຮັກທີບໍ່ໄດ້ສະເພາະເຈາະຈົງແຕ່ຄູ່ບ່າວສາວເທົ່ານັ້ນແຕ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຮັກປະເທດຊາດບ້ານເມືອງ, ຮັກຜູ້ນໍາ, ຮັກຜູ້ມີບຸນຄຸນ, ຮັກພໍ່-ແມ່, ຮັກຍາດຕິວົງວານ, ຮັກເພື່ອນສະຫາຍໝູ່ຄູ່ດຽວກັນ.
ໃນຄວາມຮັກຂອງບ່າວສາວນັ້ນສໍາລົບຄົນລາວແລ້ວແມ່ນຮັກກັນໂດຍໝັ້ນໝາຍແມ່ນຮັກເພື່ອກໍ່ສ້າງກັນ, ຮັກດ້ວຍຈິດໃຈບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງ, ຮັກນວນສະຫງວນໂຕຈົນກວ່າວັນວິວາຈະມາເຖິງເພື່ອສ້າງຄວາມດີ. ສ້າງອານາຄົດສົດໃສດ້ວຍກັນເຊິ່ງສ່ວນໃຫຍ່ຍັງຮັກສາໄວ້ໄດ້ຈົນເທົ້າທຸກວັນນີ້. ອັນນີ້ແມ່ນປະເພນີຮີດຄອງອັນດີງາມຂອງຊາດລາວເຊິ່ງບໍ່ອາດຫຼົງລືມແລະຄວນໄດ້ຮັກສາສືບຕໍ່ເອົາໄວ້ຕໍ່ໄປ.
ສະນັ້ນ, ຊາວໜຸ່ມລາວບໍ່ຄວນໃຫ້ຄ່ານິຍົມກັບວັນວາເລັນທາຍຈົນເກີນໄປຈົນລືມເນື້ອລືມໂຕຈົນເຮັດໃຫ້ຄວາມຫວັງຂອງພໍ່ແມ່ແລະຜູ້ປົກຄອງພັງທະລາຍລົງຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ. ຄວາມຮັກຄວາມແພງມີໃຫ້ກັນໄດ້ທຸກມື້ທຸກວັນຮັກກັນແມ່ນຕໍານິກໍ່ສ້າງຊ່ວຍເຫຼືອກັນບໍ່ວ່າດ້ານວັດຖຸຈິດໃຈ.
ສໍາລັບຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນໄວຮຽນມີສຸພາສິດທີ່ເວົ້າວ່າ: " ເປັນນັກຮຽນຢ່າຮຽນຮັກ ຖ້າອົກຮັກຈະສະງັກການຮຽນ " ໃນກໍລະນີນີຖ້າເກີດມີຄວາມຮັກກໍ່ຄວນໃຊ້ຄວາມຮັກໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດໃນການກໍ່ສ້າງກັນແຂ່ງຂັນກັນເປັນນັກຮຽນດີ, ຮຽນເກັ່ງ, ເປັນປັນຍາຊົນທີ່ສະຫຼາດຂອງຊາດ, ເປັນມະນຸດທີ່ມີຄຸນສົມບັດມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດກາຍເປັນຜູ້ຮອງຮັບແລະສືບທອດພາລະກິດປະຕິວັດຂອງຊາດ. ເພື່ອສ້າງປະເທດຊາດໃຫ້ມີຄວາມຮັ່ງມີເຂັ້ມແຂງສັງຄົມມີຄວາມສີວິໄລຍຸດຕິທໍາແລະປະຊາຊົນມີຄວາມຜາສຸກເຊິ່ງອັນນີ້ແມ່ນສຸດຍອດແຫ່ງຄວາມຮັກຄວາມປາດຖະໜາ.
ຈີນກໍ່ມີວັນແຫ່ງຄວາມຮັກ, ຕາມປະຕິທິນຫຼືຈັນທະຄະຕິຂອງຈີນແລ້ວປີນີ້ຖືກມື້ຂື້ນ 7 ຄໍ່າເດືອນ 7 ກົງກັບວັນທີ 23 ສິງຫາ 2012.
