ຊີວິດທີ່ຢືມມາ
(GMT+08:00) 2012-04-24 16:29:40 cri
ເທວະດາກໍ່ເຫັນດີນຳຄຳຮ້ອງຂໍຂອງລວາ.
ຕໍ່ມາ, ເທວະດາໄດ້ປັ້ນໝາ, ແລ້ວບອກມັນວ່າ: ເຈົ້າຕ້ອງລະມັດລະວັງຢູ່ສະເໝີ, ຮັກສາມະນຸດແລະເຝົ້າເຮືອນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ, ໃຫ້ເຈົ້າກິນອາຫານເສດເຫຼືອຂອງມະນຸດ, ແລະເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ 25 ປີ. ເມື່ອຟັງແລ້ວ, ໝາກໍ່ຂໍໃຫ້ເທວະດາຕັດອາຍຸຂອງຕົນໃຫ້ເຫຼືອແຕ່ 15 ປີ.
ເທວະດາກໍເຫັນດີຄືກັນ.
ຈາກນັ້ນ, ເທວະດາໄດ້ປັ້ນລີງ, ແລ້ວເວົ້າຕໍ່ລີງວ່າ: ເຈົ້າຕ້ອງໂຫນຢູ່ເທິງຕົ້ນໄມ້, ເຮັດທ່າທາງໃຫ້ຄົນຫົວ. ເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນໂລກນີ້ເປັນເວລາ 20 ປິ. ເມື່ອລີງຟັງແລ້ວເລີຍຂໍໃຫ້ເທວະດາຢ່າໃຫ້ຕົນມີຊີວິດຄືຕົວຕະຫຼົກແນວນີ້ເກີນ 10 ປີ.
ເທວະດາກໍ່ເຫັນດີຄືກັນ.
ສຸດທ້າຍ, ເທວະດາໄດ້ປັ້ນຄົນ, ແລ້ວບອກຄົນວ່າ: ເຈົ້າຕ້ອງດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນໂລກນີ້ຢ່າງມີສະຕິ, ໃຫ້ເຈົ້າໃຊ້ຄວາມສະຫຼາດຂອງເຈົ້າຮຽນຮູ້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ຄວບຄຸມທຸກສີ່ງທຸກຢ່າງ, ເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ 20 ປີ. ເມື່ອຄົນຟັງແລ້ວກໍ່ເຮົາວ່າ: ເທວະດາເອີ້ຍ! ຊີວິດຂອງຄົນມີແຕ່ 20 ປີທໍ່ນັ້ນ, ມັນສັ້ນໂພດ, ຂໍໃຫ້ເອົາອາຍຸຂອງລວາ, ໝາ, ແລະລີງທີ່ບໍ່ຢາກໄດ້ນັ້ນໃຫ້ຂ້າຈະໄດ້ບໍ່?
ເທວະດາກໍ່ເຫັນດີຄືກັນ.
ໃນທີ່ສຸດ, ຊີວິດຂອງມະນຸດກໍ່ເປັນໄປຕາມການຈັດວາງຂອງເທວະດາ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ດຳລົງຊີວິດຢ່າງສະບາຍບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງນຳຫຍັງໝົດເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ຕໍ່ມາ, ເຂົາໄດ້ສ້າງຄອບສ້າງຄົວ, ມີວຽກເຮັດງານທຳ, ເຮັດວຽກເອົາເປັນເອົາຕາຍດ້ວຍໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບອັນໜັກໜາເໝືອນດັ່ງລວາ. ຕໍ່ມາ, ເຂົາຕ້ອງເບິ່ງແຍງລູກເຕົ້າຢ່າງເອົາຈິງເອົາຈັງເໝືອນດັ່ງໝາທີ່ມີຄວາມຈົ່ງຮັກພັກດີ, ເມື່ອເຖົ້າແລ້ວ, ເຂົາກໍ່ຢອກຫຼິ້ນກັບພວກຫຼານ, ເຮັດທ່າທາງຕະຫຼົກເພື່ອໃຫ້ຫຼານດີໃຈ, ຄືກັບລີງ…
ນີ້ເປັນພຽງນິທານປຽບທຽບທໍ່ນັ້ນ, ຊຶ່ງບົ່ງບອກໃຫ້ຄົນເຮົາຮູ້ວ່າ: ຊີວິດສ່ວນໜຶ່ງຂອງຄົນເຮົານັ້ນແມ່ນຢືມມາ, ຕ້ອງຖະໜອມຫວງແຫນໃຫ້ດີ. ແລະຍັງຕ້ອງຮູ້ວ່າ: ຊີວິດໄດ້ມອບສິດມ່ວນຊື່ນໃຫ້ທຸກຄົນ, ແລະທຸກຄົນກໍ່ຕ້ອງຫາບແບກໜ້າທີ່ທີ່ຊີວິດມອບໃຫ້ເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຄວາມເຈັບທໍລະມານເໝືອນດັ່ງເກືອ... ມີແຕ່ເວລາຈຶ່ງສາມາດທົດສອບຄວາມຮັກອັນຈິງໃຈໄດ້...
