ລັກສະນະຂອງໝູ່ເພື່ອນທີ່ດີ " ຄົບຄົນດີມີສີແກ່ຕົວ ຄົບຄົນຊົ່ວພາຕົວໝົ່ນໝອງ "
(GMT+08:00) 2012-05-24 11:11:32 cri
ຄົນຢູ່ໃນສັງຄົມນັ້ນຍ່ອມມີການຄົບຄ້າສະມາຄົມກັບຫຼາຍໆຄົນ, ບໍ່ມີຄົນໃດໃນໂລກນີ້ທີ່ຈະດໍາລົງຊີວິດຢູ່ຄົນດຽວໂດຍປາດສະຈາກເພື່ອນມິດສະຫາຍ. ນອກຈາກນັ້ນເມືອ່ມີເພື່ອນແລ້ວ ຄວນມີຄວາມຮັກແພງຊ່ວຍເຫຼືອຊຶ່ງກັນແລະກັນນໍາອີກໄດ໋!, ເວົ້າງ່າຍໆເວລາຍາມມີອັນໃດຂັດສົນກໍຊ່ວຍກັນແກ້ໄຂບັນຫາຊ່ວຍກັນ, ພ້ອມກັນເຮັດ-ພ້ອມກັນທຳມາຫາກິນຢູ່ໃນສັງຄົມ, ມີຄຳສຸພາສິດ-ຄຳຄົມບູຮານຂອງລາວຫຼາຍອັນທີ່ເວົ້າເຖິງຄວາມສາມັກຄີຮັກແພງກັນຂອງຄົນໃນສັງຄົມ, ຂໍຍົກຕົວຢ່າງອັນໜຶ່ງກໍຄື: " ຮົ້ວຫຼາຍຫຼັກຈຶ່ງໜັ້ນ ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຊັ້ນຈຶ່ງດີ ".
ແຕ່ບໍ່ວ່າຢູ່ໃນສັງຄົມຂອງປະເທດໃດກໍ່ຕາມຈະເປັນສັງຄົມທີ່ມີແຕ່ຄົນດີທັງໝົດນັ້ນເປັນໄປໄດ້ຍາກ, ເພາະມີບາງຄົນຕົກເປັນທາດຂອງກິເລດ, ຕົກເປັນທາດແຫ່ງສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍຕ່າງໆ ເລີຍກາຍເປັນຄົນບໍ່ດີ. ການພົບປະຄົບຄ້າສະມາຄົນເຊິ່ງກັນແລະກັນເຮົາເອງຄວນເປັນຜູ້ຮູ້ຈັກເລືອກເຝັ້ນສິ່ງທີ່ດີແລະສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ຮູ້ຈັກມິດແລະສັດຕູ, ຖ້າຮູ້ແຍກສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ກໍຈະມີໝູ່ເພື່ອນຄົນຮັກແພງທີ່ດີແລ້ວຊີວິດກໍຈະດີນໍາອີກໄດ໋!.
ກົງກັນຂ້າມຖ້າໄປພົວພັນກັບຄົນບໍ່ດີແລ້ວກໍມີແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງຕົນເອງນັບມື້ນັບໝົ່ນໝອງຄືດັ່ງສຸພາສິດບູຮານລາວເວົ້າວ່າ: " ຄົບຄົນດີມີສີແກ່ຕົວ ຄົບຄົນຊົ່ວພາຄົວໝົ່ນມອງ ".
ໝູ່ຄູ່ຫຼືວ່າໝູ່ເພື່ອນກໍ່ສໍາຄັນເຊັ່ນດຽວກັນ ຄວນເລືອກໃຫ້ມັກຄັກແນວໃດຈຶ່ງຖືວ່າເປັນເພື່ອນທີ່ດີ? ໃນປື້ມເຄັດລັບສູ່ຄວາມສຳເລັດທີ່ ທ່ານ ສີສະເຫີວຍ ຈັນທະວີສັກ ໄດ້ຂຽນໄວ້ວ່າ: ເພື່ອນທີ່ດີຄວນປົກປ້ອງເພື່ອນຜູ້ພາດພັ້ງໄປແລ້ວ, ປົກປ້ອງຊັບສົມບັດຂອງເພື່ອນຜູ້ພາດພັ້ງໄປແລ້ວ, ເມື່ອມີໄພກໍເປັນທີ່ອາໃສໄດ້, ເມື່ອເພື່ອນມີທຸລະກໍຊ່ວຍຊັບເກີນກວ່າທີ່ອອກປາກໄວ້, ໄຂຄວາມລັບຂອງຕົນເອງຕໍ່ເພື່ອນ, ປົກປິດຄວາມລັບຂອງເພື່ອນໄວ້ບໍ່ໃຫ້ແຜ່ຜ່າຍ, ບໍ່ຖອດຖີ້ມເພື່ອນໃນຍາມຫຍຸ້ງຍາກຂັດສົນ, ສະຫຼະຊີວິດແທນເພື່ອນໄດ້, ເກືອດຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເພື່ອນທຳຄວາມຊົ່ວແນະນຳໃຫ້ເພື່ອນທຳແຕ່ຄວາມດີ, ເມື່ອເພື່ອນມີຄວາມສຸກກໍສຸກນຳມີຄວາມທຸກກໍທຸກນຳ, ໂຕ້ຖຽງຄົນທີ່ຕຳນິເພື່ອນເຫັນດີກັບຄົນທີສັນລະເສີນເພື່ອນ.
ຖ້າຜູ້ໃດທີ່ກໍລັງຕິດໝູ່ຕິດຄູ່ຫຼາຍກວ່າພໍ່-ແມ່ຫຼືວ່າຄົນທີ່ຮັກແລະເປັນຫ່ວງຄວນເບີ່ງຄືນວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາກໍາລັງເຮັດຫຼືວ່າປະຕິບັດ ກໍາລັງກະທໍາຢູ່ນີ້ມັນຖືກຕ້ອງແລ້ວບໍ່? ຫຼືວ່າໝູ່ເພື່ອນຂອງເຮົາມີຄຸນສົມບັດຄືທີ່ເວົ້າມາຫຼືບໍ່? ແຕ່ວ່າຖ້າຜູ້ໃດມີເພື່ອລັກຊະນະນີ້ແມ່ນໂຊກດີທີ່ສຸດລະ! ບັນດາລັກສະນະເລົ່ານີ້ຈະແມ່ນຄວາມຈິງຫຼືບໍ່ມັນຂື້ນຢູ່ກັບຄວາມເປັນຈິງ, ອ່ານແລ້ວໃຫ້ໃຊ້ພິຈາລະນາຍານແດ່ເດີ.
