ໄຂກອງປະຊຸມກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດທີ່ວັກໂຊວີ
(GMT+08:00) 2013-11-11 16:21:08 cri
ວັນທີ 11 ພະຈິກນີ້ ຢູ່ທີ່ວັກໂຊວີ ນະຄອນຫຼວງໂປໂລຍໄດ້ໄຂກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 19 ຂອງຝ່າຍທີ່ເຊັນ "ສົນທິສັນຍາຂອບແຫ່ງການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ" ແລະກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 9 ຂອງຝ່າຍທີ່ເຊັນ "ສົນທິ ສັນຍາກຽວໂຕ".
ນັບແຕ່ປີ 2013 ຮອດປີ 2020 ແມ່ນໄລຍະຄຳໝັ້ນສັນຍາໄລຍະທີສອງຂອງ "ສົນທິສັນຍາກຽວໂຕ", ເປົ້າໝາຍແຫ່ງການຫຼຸດການລະບາຍມົນລະພິດ ແລະບັນດາປະເທດທີ່ໄດ້ລົງນາມໃນສັນຍານີ້ ຈະຫຼຸດການລະບາຍມົນລະພິດໃນຈຳນວນເທົ່າໃດໃນໄລຍະໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາໄລຍະທີສອງນັ້ນ ຈະແມ່ນຫົວຂໍ້ຕົ້ນຕໍຂອງກອງປະຊຸມວັກໂຊວີ.
ຫົວຂໍ້ທີ່ສຳຄັນອີກຂໍ້ໜຶ່ງແມ່ນບັນຫາເງິນທຶນແລະເຕັກນິກ. ປີກາຍນີ້ ກອງປະຊຸມໂດຮາໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ເປັນເອກະສັນກັນຄື: ໃນໄລຍະແຕ່ປີ 2013 ຮອດປີ 2015, ປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວຄວນລົງທຶນບໍ່ໜ້ອຍກວ່າ 30 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດເພື່ອລົງມືປະຕິບັດຢ່າງຮີບດ່ວນ, ຄືສ້າງຕັ້ງ"ກອງທຶນດິນຟ້າອາກາດສີຂຽວ", ເພື່ອຊ່ອຍເຫຼືອປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາໃນການຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ. ແຕ່ຈົນມາຮອດປັດຈຸບັນ, ເງິນທຶນເຫຼົ່ານີ້ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ມີເທື່ອ. ໃນກອງປະຊຸມທີ່ວັກໂຊວີ, ການທີ່ປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວສາມາດປະຕິບັດຄຳໝັ້ນສັນຍາໃນດ້ານເງິນທຶນຕາມເວລາກຳນົດໄດ້ຫຼືບໍ່ ແລະກອງປະຊຸມຈະໄດ້ຮັບໝາກຜົນຫຼືບໍ່ ແມ່ນຕັດສິນຢູ່ນຳຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານການເມືອງຂອງປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ, ເຊິ່ງກໍຄື ປະເທດເຫຼົ່ານີ້ສາມາດປະຕິບັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງສົນທິສັນຍາແລະຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງຕົນຢ່າງແທ້ຈິງໄດ້ຫຼືບໍ່.
ນັບແຕ່ປີ 2013 ຮອດປີ 2020 ແມ່ນໄລຍະຄຳໝັ້ນສັນຍາໄລຍະທີສອງຂອງ "ສົນທິສັນຍາກຽວໂຕ", ເປົ້າໝາຍແຫ່ງການຫຼຸດການລະບາຍມົນລະພິດ ແລະບັນດາປະເທດທີ່ໄດ້ລົງນາມໃນສັນຍານີ້ ຈະຫຼຸດການລະບາຍມົນລະພິດໃນຈຳນວນເທົ່າໃດໃນໄລຍະໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາໄລຍະທີສອງນັ້ນ ຈະແມ່ນຫົວຂໍ້ຕົ້ນຕໍຂອງກອງປະຊຸມວັກໂຊວີ.
ຫົວຂໍ້ທີ່ສຳຄັນອີກຂໍ້ໜຶ່ງແມ່ນບັນຫາເງິນທຶນແລະເຕັກນິກ. ປີກາຍນີ້ ກອງປະຊຸມໂດຮາໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ເປັນເອກະສັນກັນຄື: ໃນໄລຍະແຕ່ປີ 2013 ຮອດປີ 2015, ປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວຄວນລົງທຶນບໍ່ໜ້ອຍກວ່າ 30 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດເພື່ອລົງມືປະຕິບັດຢ່າງຮີບດ່ວນ, ຄືສ້າງຕັ້ງ"ກອງທຶນດິນຟ້າອາກາດສີຂຽວ", ເພື່ອຊ່ອຍເຫຼືອປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາໃນການຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ. ແຕ່ຈົນມາຮອດປັດຈຸບັນ, ເງິນທຶນເຫຼົ່ານີ້ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ມີເທື່ອ. ໃນກອງປະຊຸມທີ່ວັກໂຊວີ, ການທີ່ປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວສາມາດປະຕິບັດຄຳໝັ້ນສັນຍາໃນດ້ານເງິນທຶນຕາມເວລາກຳນົດໄດ້ຫຼືບໍ່ ແລະກອງປະຊຸມຈະໄດ້ຮັບໝາກຜົນຫຼືບໍ່ ແມ່ນຕັດສິນຢູ່ນຳຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານການເມືອງຂອງປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ, ເຊິ່ງກໍຄື ປະເທດເຫຼົ່ານີ້ສາມາດປະຕິບັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງສົນທິສັນຍາແລະຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງຕົນຢ່າງແທ້ຈິງໄດ້ຫຼືບໍ່.
