ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ທ່ານທອມ ຊວດ ສາສະດາຈານສະຖາບັນນິຕິສາດ ມະຫາວິທະຍາໄລອູເຕຣດ ປະເທດໂຮນລັງໄດ້ໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ນັກຂ່າວ ໂດຍຊີ້ວ່າ: ຄວາມຂັດແຍ້ງກັນໃນທະເລຈີນໃຕ້ບໍ່ຄວນແກ້ໄຂໂດຍຜ່ານຕຸລາການ ຫຼື ການຕັດສິນສາກົນ. ສະນັ້ນ, ຟິລິບປິນຍື່ນໃຫ້ຕັດສິນແຕ່ຝ່າຍດຽວນັ້ນຄວນຍົກເລີກ ເພື່ອເປີດທາງໃຫ້ແກ່ການແກ້ໄຂຄວາມຂັດແຍ້ງກັນໂດຍຜ່ານການເຈລະຈາ.
ກ່ອນໜ້ານີ້, ທ່ານຊວດ ໄດ້ຂຽນບົດຄວາມ ໂດຍຊີ້ວ່າ: ອົງການຕຸລາການສາກົນຄວນຮັກສາຈັນຍາບັນຂອງຕົນ, ຄວນຖືເອົາຫຼັກການທາງກົດໝາຍທີ່ເປັນກາງ, ພາວະວິໄສ ແລະໃຊ້ເຕັກນິກການເບິ່ງຄວາມເປັນຈິງ. ສານຄວນຫຼີກເວັ້ນການຕັດສິນເມື່ອປະເຊີນກັບຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ບໍ່ສົມຄວນແກ້ໄຂໂດຍຜ່ານທາງຕຸລາການ. ສ່ວນຄວາມຂັດແຍ້ງກັນຢູ່ທະເລຈີນໃຕ້ກໍແມ່ນຄະດີທີ່ບໍ່ສົມຄວນແກ້ໄຂໃນທາງນີ້ ເຊິ່ງຖ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ກົດໝາຍແລະສານກາຍເປັນອຸປະສັກໃນການແກ້ໄຂບັນຫາ ຫຼືອາດຈະເຮັດໃຫ້ບັນຫາສັບສົນຍິ່ງຂຶ້ນນັ້ນ, ກໍບໍ່ຄວນໃຊ້ວິທີນີ້.
ໃນບົດຄວາມຂອງທ່ານຊວດ ບາງຕອນໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ: ທະເລຈີນໃຕ້ໃນຖານະເປັນເສັ້ນທາງທີ່ຕ້ອງຜ່ານສຳລັບການຄ້າຂາຍໂດຍກວມເອົາເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງທົ່ວໂລກ, ມີຄວາມສຳຄັນດ້ານການເມືອງພາກພື້ນທີ່ໃຜໆກໍຮູ້ດີ. ສະນັ້ນ, ຄວາມຂັດແຍ້ງກັນຢູ່ທະເລຈີນໃຕ້ຄວນແກ້ໄຂໂດຍຜ່ານຊ່ອງທາງການເມືອງ, ແຕ່ຫາກບໍ່ແມ່ນໃຫ້ແກ້ໄຂໂດຍຜ່ານອົງການຕຸລາການ.
ທ່ານກ່າວວ່າ, ຈາກສະພາບການທີ່ຝ່າຍກ່ຽວຂ້ອງໃດໜຶ່ງໄດ້ຕົກລົງບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມຂັ້ນຕອນການຕັດສິນຄືແນວນີ້, ຄວາມຫວັງທີ່ຢາກໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກການຕັດສິນດ້ານຕຸລາການຂອງສານຕັດສິນກ່ຽວກັບວຽກງານທີ່ມີລັກສະນະການເມືອງສູງນັ້ນ ລ້ວນແຕ່ແມ່ນຄວາມເພີ້ຝັນທີ່ບໍ່ມີວັນເປັນຈິງໄດ້.
ທ່ານ ທອມ ຊວດ ເນັ້ນວ່າ: "ຢູ່ໃນຫ້ອງຮຽນຂອງສະຖາບັນນິຕິກຳແລະຫ້ອງການກະຊວງການຕ່າງປະເທດຂອງຕາເວັນຕົກ, ກົດໝາຍສາກົນນັບມື້ຖືກເບິ່ງວ່າມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງກັບສານເທົ່ານັ້ນ ຄືມີແຕ່ອອກມາຈາກສານສາກົນເທົ່ານັ້ນ ຈຶ່ງຖືວ່າແມ່ນກົດໝາຍສາກົນແທ້. ການກະທຳທີ່ຫັນເອົາກົດໝາຍສາກົນເປັນແບບຕຸລາການນີ້ ບໍ່ໄດ້ສ່ອງແສງໃຫ້ເຫັນຄວາມເປັນຈິງຢ່າງໜຶ່ງ ຄື ການຄົງຕົວຂອງອົງການຕຸລາການສາກົນ ລ້ວນແຕ່ອີງຕາມສົນທິສັນຍາທີ່ປະເທດລົງນາມ. ສະນັ້ນ, ຈຶ່ງຍັງຄົງຄວາມເປັນປະເທດທີ່ປະຕິບັດກົດໝາຍສາກົນ.
ທ່ານ ຊວດ ເຊື່ອວ່າ, ການເຈລະຈາກວມລວມທີ່ເນັ້ນໃສ່ການຮ່ວມມື ແລະບໍ່ແຂ່ງຂັນກັນນັ້ນ ແມ່ນວິທີທີ່ດີໃນການແກ້ໄຂບັນຫາທະເລຈີນໃຕ້. ທ່ານກ່າວວ່າ, ຜົນຈາກການທີ່ເຈົ້າເສຍແລະຂ້ອຍໄດ້ຮັບໄຊຊະນະນັ້ນ ຕ້ອງມີຝ່າຍໜຶ່ງເສຍຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນ ເຊິ່ງມັນບໍ່ເທົ່າກັບການສະແຫວງຫາຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ ແລະຍຶດຖືຄວາມເປັນທຳເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງທຸກໆຝ່າຍ."
