ພາບທີໜຶ່ງ: "ແຜນທີ່ພູມສາດທົ່ວລາຊະອານາຈັກຊິ່ງເອກະພາບໝື່ນປີ" ແມ່ນແຜນທີ່ພູມສາດລວມຂອງທົ່ວປະເທດຈີນໃນລາຊະວົງຊິ່ງ (ປີ 1636-1911), ແຜນທີ່ເດີມແຕ້ມໂດຍທ່ານ ຮວງຊ່ຽນເຣີນ ຂອງລາຊະວົງຊິ່ງເມື່ອຊຽນລົງຮ່ອງເຕ້ປີທີ 32 (ຄສ 1767), ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໄດ້ເພີ່ມເນື້ອໃນແລະພິມຈຳໜ່າຍຄືນໃໝ່. ສີຟ້າໃນແຜນທີ່ແມ່ນດິນ, ສີຂຽວແມ່ນເຂດນ້ຳ. ທີ່ໝາຍວ່າ "ຊາງຊ່າໝື່ນລີ້" ແລະ "ຊືທາງໝື່ນລີ້" ໃນແຜນທີ່ດັ່ງກ່າວ ແມ່ນຊື່ເອີ້ນເກາະດອນຕ່າງໆໃນທະເລຈີນໃຕ້ຫຼັງລາຊະວົງຊົ້ງ (ປີ 960-1279).
ພາບທີສອງ: ເດືອນເມສາປີ 1935 (ສາທາລະນະລັດຈີນປີທີ 24), ວາລະສານຂອງຄະນະກຳມະການກວດກາແຜນທີ່ທາງນ້ຳທາງບົກສະບັບທີສອງ ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ "ແຜນທີ່ເກາະດອນຕ່າງໆໃນທະເລຈີນໃຕ້ຂອງຈີນ" ໂດຍໄດ້ໝາຍຈຸດໃຕ້ສຸດຢູ່ຫາດເຈິ່ງມູ (ແກ້ງເຈິ່ງມູໃນປັດຈຸບັນ) ເສັ້ນຂະໜານ 4 ອົງສາເໜືອ, ເຊິ່ງແຜນທີ່ດັ່ງກ່າວເປັນການສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການຂີດເສັ້ນຂີດຕໍ່ທະເລຈີນໃຕ້ໃນພາຍຫຼັງ.
ພາບທີສາມ: ເດືອນຕຸລາປີ 1947 (ສາທາລະນະລັດຈີນປີທີ 36), ບົນພື້ນຖານຂອງແຜນທີ່ສະບັບດັ່ງກ່າວ, ລັດຖະບານສາທາລະນະລັດຈີນໄດ້ປັບປຸງເສັ້ນຂີດຕໍ່ 11 ເສັ້ນ. ປີ 1948 (ສາທາລະນະລັດຈີນປີທີ 37), ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ "ແຜນທີ່ທີ່ຕັ້ງຂອງເກາະດອນຕ່າງໆໃນທະເລຈີນໃຕ້" ຢ່າງເປັນທາງການ ເຊິ່ງໃນແຜນທີ່ນີ້ໄດ້ໝາຍເສັ້ນຂີດຕໍ່ 11 ເສັ້ນ ອັນໄດ້ກາຍມາເປັນຫຼັກຖານອ້າງອີງດ້ານກົດໝາຍແລະນິຕິກຳທີ່ສຳຄັນໃນການປົກປັກຮັກສາສິດຜົນປະໂຫຍດຢູ່ທະເລຈີນໃຕ້ຂອງຈີນ.
