ປັດຈຸບັນ, ໃນໂລກມີສັດຈຳພວກທີ່ມີກະດູກສັນຫຼັງສູນພັນສອງສາຍພັນຕໍ່ປີ, ຂະນະທີ່ທຸກໆຄົນກໍເຫັນວ່າ ຄວາມໄວຂອງການສູນພັນດັ່ງກ່າວຍັງບໍ່ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ລະບົບນິເວດຂອງໂລກເທື່ອ, ແຕ່ນັກຄົ້ນຄວ້າຊາວອາເມລິກາແລະຊາວແມັກຊິກໄດ້ຜົນຫຼ້າສຸດ ໂດຍຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ: ຄວາມຄິດເຫັນຂອງທຸກໆຄົນຄືດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເບິ່ງຂ້າມທ່າອ່ຽງທີ່ຈຳນວນສາຍພັນສັດປະເທດຕ່າງໆໄດ້ຫຼຸດໜ້ອຍລົງຢ່າງວ່ອງໄວ, ລະດັບຄວາມໜັກໜ່ວງແຫ່ງການສູນພັນຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ ແລະ ຜົນທາງລົບຕ່າງໆ ທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນໃນໂລກປັດຈຸບັນ.
ນັກຄົ້ນຄວ້າ ຊີ້ວ່າ: ສາຍພັນ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດປະເພດຕ່າງໆ ໄດ້ສູນພັນ ພ້ອມທັງບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງມັນສູນເສຍໄປນັ້ນ ໄດ້ມີສ່ວນກ່ຽວພັນເຖິງຫຼາຍປັດໄຈ ເປັນຕົ້ນ ບຸກເບີກພັດທະນາເກີນຂອບເຂດ, ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດປະເພດອື່ນໆເຂົ້າລ່ວງລ້ຳ, ມົນລະພິດສິ່ງແວດລ້ອມ, ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ແລະອື່ນໆ ແຕ່ສາເຫດຕົ້ນຕໍ ຄື ປະຊາກອນເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍໂພດ ທັງບໍລິໂພກເກີນຂອບເຂດ ມະນຸດເຮົາຄວນມີການຄວບຄຸມຕໍ່ບັນຫາດັ່ງກ່າວ.
