ທ່ານຫວາງຈ້ຽນມິນ ປີນີ້ອາຍຸ 66 ປີ, ຊາວເມືອງຊີ່ອ່ານ ແຂວງສ້ານຊີ່ ສປ ຈີນທີ່ກ່ອນໜ້ານີ້ເພິ່ນເປັນພະນັກງານອະນາໄມຢູ່ສວນສາທາລະນະແຫ່ງໜຶ່ງ, ແຕ່ເຮັດໄດ້ບໍ່ພໍເທົ່າໃດເດືອນກໍລາອອກອັນສ້າງຄວາມງົງໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວໂດຍຄິດວ່າເພິ່ນຊອກໄດ້ວຽກທີ່ດີກວ່າ, ແຕ່ບໍ່ນຶກບໍ່ຝັນເລີຍວ່າເພິ່ນໄປສ້ອມແປງລົດຖີບສາທາລະນະດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ.
ທ່ານຫວາງຈ້ຽນມິນບອກວ່າ: ເມື່ອເຫັນລົດຖີບສາທາລະນະທີ່ເປ່ເພຖິ້ມຢູ່ຕາມແຄມທາງ ອັນເຮັດໃຫ້ເສຍພາບພົດແລະເຫັນແລ້ວບໍ່ງາມຕາຈິ່ງຮູ້ສຶກເສຍດາຍຫຼາຍ.ໃນຂະນະທີ່ສ້ອມແປງລົດຖີບຕາມຖະໜົນ, ກໍມີຄົນເຂົ້າມາຖາມຂ້ອຍວ່າໄດ້ເງິນເດືອນເທົ່າໃດ?ຂ້ອຍຕອບວ່າ ບໍ່ມີເງິນເດືອນຈັກເຊິ່ງນອກຈາກບໍ່ມີເງິນເດືອນແລ້ວ,ຂ້ອຍ ຍັງຕ້ອງເສຍເງິນຊື້ເຄື່ອງມືສ້ອມແປງຕ່າງໆເຊັ່ນ ບັ້ງສູບ, ກະແຈປາກ,ຄີມແລະອື່ນໆ. ເພິ່ນເວົ້າຕື່ມວ່າ: ຄອບຄົວຂ້ອຍພໍມີເງື່ອນໄຂດ້ານເສດຖະກິດຄືມີເງິນພໍໃຊ້ກໍແລ້ວກັນ, ຄົນເຮົາຕ້ອງຮູ້ພໍ,ຕ້ອງຮູ້ຕອບບຸນແທນຄຸນ,,, ການໄດ້ອອກມາສ້ອມແປງລົດຖີບນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີອາລົມດີ.
