ເມືອງຊີກໍ່ແມ່ນເມືອງໜຶ່ງໃນເມືອງລິວານເຫຼົ່ານີ້,ແລະໄດ້ມີກະສັດສືບພະລາຊະບັນລັງ
ມາຫຼາຍອົງແລ້ວ.ໃນເວລາເຈົ້າຊີເວ່ວາງຂຶ້ນສະເຫວີຍລາດ,ທຳອິດພະອົງບໍ່ເອົາໃຈໃສ່
ໃຈເສຍນຳວຽກບ້ານການເມືອງ,ມີແຕ່ຫຼິ້ນກິນເຮຮາໝົດມື້,ດ່ັງນັ້ນ,ຄົນທັງຫຼາຍຈຶ່ງຖືພະ
ອົງເປັນກະສັດໄຮ້ຄວາມສາມາດ.

ກະສັດຂອງເມືອງບໍລິວານອື່ນໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເມືອງຊີ,ເຫັນເຈົ້າຊີເວ່ວາງອ່ອນແອຂ່ົມ
ເຫັງໄດ້,ກໍ່ຕ່າງສົ່ງທະຫານມາໂຈມຕີເມືອງຊີ,ຍຶດເອົາທີ່ດິນຫຼາຍບ່ອນ,ມັນເດັ່ນຊັດແລ້ວ
ວ່າ,ຄັນເປັນແນວນີ້ຕໍ່ໄປ,ເມືອງຊີກໍ່ຈະສູນຊາດສິ້ນແຜ່ນດິນ.

ເຈົ້າຊີເວ່ວາງມີເສນາບໍດີຜູ່ໜ່ຶງຊ່ືວ່າ ຄຸ່ນຈື,ເປັນຜູ່ມັກເວົ້າຢອກເວົ້າຫົວ.ທ່ານເວົ້ານຳ
ເຈົ້າຊີເວ່ວາງວ່າ,ມີຄົນຕັ້ງຄຳທວາຍໃຫ້ຜູ່ຂ້າຂໍ້ໜ່ຶງ,ຜູ່ຂ້າທວາຍບໍ່ຖືກ,ພະອົງເປັນຜູ່ມີ
ສະຕິປັນຍາຫຼາຍ,ພະອົງລອງທວາຍເບິ່ງດູ.

ເຈົ້າຊີເວ່ວາງຟັງແລ້ວກໍ່ຢາກທວາຍເບິ່ງເລີຍ,ຟ້າວຖາມວ່າ,ຄຳທວາຍນັ້ນຈັ່ງໃດ?

ຄຸ່ນຈືເວົ້າວ່າ,ຢູ່ເມືອງຊີມີນົກໃຫຍ່ໂຕໜຶ່ງ,ຈັບຢູ່ເທິງຫຼັງຄືເຮືອນຂອງພະອົງສາມປີກໍບໍ່
ບິນໜີແລະກໍ່ບໍ່ຮ້ອງຈັກເທື່ອ,ພະອົງວ່າແມ່ນນົກຫຍັງ?

ເຈົ້າຊີເວວາງຟັງແລ້ວກໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຄຸ່ນຈືໃນທັນທີ,ແລ້ວຫົວຂຶ້ນເວົ້າວ່າ,
ນົກໂຕນີ້ບໍ່ແມ່ນນົກຳທມະດາ,ມັນບໍ່ບິນກໍ່ບໍ່ມີຫຍັງ,ຖ້າມັນບິນບາດໜ່ຶງກໍ່ຈະບິນຂຶ້ນຈຸ
ຟ້າໂລດ,ມັນບໍ່ຮ້ອງກໍ່ບໍ່ມີຫຍັງ,ຄັນມັນຮ້ອງບາດໜ່ຶງກໍ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຕື່ນຕົກໃຈໂລດ.

ແຕ່ນັ້ນມາ,ຢູ່ໃຕ້ສະພາບຂັບຂັນອັນຕະລາຍຂອງບ້ານເມືອງ,ໂດຍມີບັນດາເສນາບໍດີ
ແລະປະຊາລາດຊະດອນສະເໜີຄວາມຄິດຄວາມເຫັນ,  ເຈົ້າຊີເວ່ວາງກໍ່ເລີ່ມກຳກັບ
ວຽກບ້ານການເມືອງ.ພະອົງຮຽກໂຮມບັນດາເສນາບໍດີໃນທົ່ວເມືອງ,ກວດສອບແລະ
ຍ້ອງຍໍໃຫ້ລາງວັນແກ່ລາດຊະດອນຜູ່ທີ່ອອກແຮງພັດທະນາການຜະລິດ,ລົງໂທດຜູ່ທີ
ນຳໜ້າທຳລາຍການຜະລິດແລະພັກພວກຂອງເຂົາຢ່າງເຂັ້ມງວດ.ພະອົງຍັງໄດ້ແຕ່ງ
ຕັ້ງຜູ່ມີປີຊາສາມາດເປັນມະຫາເສນາບໍດີ,ໃຫ້ນັກການທະຫານທີ່ລືຊື່ຝຶກອົບຮົມທະ
ຫານ.ບາດແລ້ວ,ເຈົ້າຊີເວ່ວາງກໍ່ສົ່ງທະຫານໄປຕີກອງທະຫານເມືອງໃກ້ຄຽງທີ່ເຂົ້າ
ຮຸກຮານນັ້ນໃຫ້ປະລາໄຊໄປ.ເມືອງໃກ້ຄຽງເຫຼ່ົານັ້ນກໍ່ພາກັນຕື່ນຕົກໃຈນຳການປ່ຽນ
ແປງຂອງເມືອງຊີ,ມີບາງເມືອງກໍ່ຟ້າວສົ່ງດິນແດນທີ່ຕົນຍຶດເອົານັ້ນຄືນໃຫ້ເມືອງຊີ.

ເມື່ອໄດ້ທຳການປະຕິຮູບເຫຼົ່ານີ້,ເຈົ້າຊີເວ່ວາງກໍ່ໄດ້ຫັນປ່ຽນສະຖານະການທຸກຈົນຂອງ
ເມືອງຊີ,ໃຫ້ກາຍເປັນເມືອງຈະເລີນເຂັ້ມແຂງເປັນກ້າວໆ.

ພາຍຫຼັງມາ,ຄົນທັງຫຼາຍໄດ້ເອົາຄຳສຸພາສິດທີ່ວ່າ,ຢີ້ມີງຈິ່ງເຢີນ ຮ້ອງບາດໜ່ຶງກໍ່ເຮັດ
ໃຫ້ຄົນຕື່ນຕົກໃຈມາປຽບທຽບຜູ່ທີ່ໃນຍາມທຳມະດາບໍ່ໄດ້ເຮັດເຫັນເລື່ອງພິເລິກພິລ້ຳ
ຫຍັງ,ແຕ່ພັດໄດ້ສ້າງຜົນງານອັນດີເລີດໃນບາດດຽວ.