ຢູ່ຈີນມີສຸພາສິດຄຳໜຶ່ງທີ່ວ່າເໝິນຖິງເຢ້ີຊື້ ແປວ່າຢູ່ໜ້າປະຕູເຮືອນເນືອງນັນປານຕະ
ຫຼາດ.

ໃນສະໄໝຍຸດທະຈັກ,ທ່ານໂຈ່ຈີ້ ມະຫາເສນາບໍດີຂອງລັດຊີເປັນຄົນເອິກໃຫຍ່ຄີງສູງ
ໜ້າຈົບຕາງາມ,ແລະມີກິລິຍາມາລະຍາດດີ.ຕອນເຊົ້າມື້ໜຶ່ງ,ເພິ່ນທັງຢືນແຍງແວ່ນເບິ່ງ
ເສື້ອຜ້າທ່ີຕົນນຸ່ງ,ທັງຖາມເມຍວ່າ: "ຖ້າທຽບກັບພະຍາສີຢູ່ຄຸ້ມບ້ານເໜືອແລ້ວ,ໃຜຈະ
ງາມ ກວ່າກັນ?" ເມຍຂອງເພິ່ນເວົ້າແກມຫົວຕອບວ່າ: "ອ້າວກໍງາມກວ່າຫຼາຍແລ້ວ
ບໍ,ເຮັດແນວໃດພະຍາສີເພິ່ນຈະທຽບກັບອ້າຍໄດ້້." ສ່ວນພະຍາສີຢູ່ຄຸ້ມບ້ານເໜືອໃນ
ຄາວນັ້ນແມ່ນຊາຍງາມທີ່ລືຊ່ືຂອງລັດຊີ. ທ່ານໂຈ່ຈີ້ກໍຍັງບໍ່ເຊື່ອໝັ້ນຄຳເວົ້າຂອງເມຍ
ເທ່ືອ,ແລ້ວເລີຍໄປຖາມເມຍນ້ອຍວ່າ: "ອ້າຍກັບພະຍາສີ,ໃຜງາມກວ່າກັນ?" ເມຍ
ນ້ອຍກົ້ມໜ້າລົງແລ້ວຕອບວ່າ: "ພະຍາສີເພິ່ນຈະມີບ່ອນໃດງາມທໍ່ອ້າຍ." ຜ່ານເວ
ລາໄປຄາວໜຶ່ງ,ເລີຍມີແຂກຜູ່ໜ່ຶງມາຢາມທ່ານໂຈ່ຈີ້,ທ່ານໂຈ່ຈີ້ຈຶ່ງເລີຍຖາມແຂກຜູ່
ນັ້ນວ່າ: "ຖ້າເອົາຮູບໂສມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄປທຽບກັບພະຍາສີແລ້ວ,ໃຜຈະເດັ່ນກວ່າ
ກັນ?" ແຂກຜູ່ນັ້ນເວົ້າວ່າ: "ທ່ານແມ່ນງາມກວ່າພະຍາສີແທ້."

ມື້ລຸນມາ,ກໍພໍດີພະຍາສີມາຢາມທ່ານໂຈ່ຈີ້.ທ່ານໂຈ່ຈີ້ແຍງເບິ່ງພະຍາສີຢ່າງລັບໆ,ແລ້ວ
ກໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຕົນສູ້ເພິ່ນບໍ່ໄດ້.ຄອງຖ້າໃຫ້ພະຍາສີລາເມືອແລ້ວ,ເພິ່ນກໍມາແຍງແວ່ນເບິ່ງ
ເຈົ້າຂອງຢ່າງລະອຽດອີກເທື່ອໜ່ຶງ,ແລ້ວຮູ້ສຶກວ່າ,ເມື່ອທຽບກັບພະຍາສີແລ້ວ,ໜ້າຕາ
ຂອງຕົນແມ່ນໄກກັນຕັ້ງແສນໂຍດ.ໃນຕອນຄຳ່ມື້ນັ້ນ,ເພິ່ນນອນເທີ້ງຢູ່ເທິງຕຽງກໍສຸມໃຈ
ຄຶດແຕ່ບັນຫາດຽວຄື: "ເປັນຫຍັງເມຍຫຼວງແລະເມຍນ້ອຍພ້ອມທັງແຂກຄົນ,ໃຜກໍມີ
ແຕ່ຊູຊີເວົ້າວ່າ, ຂ້ອຍງາມກວ່າພະຍາສີ?" ຄຶດຫຼຳໄປຫຼຳມາ,ໃນທີ່ສຸດ,ເພິ່ນເລີຍຫູ
ແຈ້ງຕາໄສຂຶ້ນພ້ອມບາດ.

ພໍຮຸ່ງເຊົ້າຂຶ້ນມາ,ທ່ານໂຈ່ຈີ້ກໍ່ອອກໄປເຂົ້າເຝົ້າເຈົ້າຊີວິດຊີອຸ່ຍອວງ,ແລະກາບບັງຄົມ
ທູນຕໍ່ເຈົ້າຊີວິດຊີອຸ່ຍວາງວ່າ: "ຂ້າພະບາດຮູ້ດີວ່າພະຍາສີງາມກວ່າຜູ່ຂ້າແທ້ໆ,ແຕ່
ປານນັ້ນ,ເມຍຫຼວງແລະເມຍນ້ອຍພ້ອມທັງແຂກຄົນໃຜກໍ່ເວົ້າວ່າ,ຂ້າພະບາດງາມກວ່າ
ພະຍາສີ, ຍ້ອນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແນວນີ້?ທີ່ຈິງແລ້ວແມ່ນຍ້ອນວ່າ,ເມຍຫຼວງເຂົ້າຂ້າງຂ້າ
ພະບາດຫຼາຍໂພດ,ເມຍນ້ອຍກໍຢ້ານຂ້າພະບາດ,ສ່ວນແຂກນັ້ນເມື່ອມີເລື່ອງຫຍັງກໍມາ
ຂໍຄວາມເຫັນນຳແຕ່ຂ້າພະບາດ,ສະນັ້ນ,ພວກເຂົາເຈົ້າໃຜຈຶ່ງມັກເວົ້າຍົກເວົ້າຍ້ອງຂ້າ
ພະບາດ,ບໍ່ເວົ້າເລື່ອງຈິງ.ປະຈຸບັນ,ຢູ່ລັດຊີ,ໃນພະລາຊະສຳນັກໃຜໆກໍ່ຮັກຫອມຖະ
ໜອມຕຸ້ມເຈົ້າຊີວິດ,ພວກເສນາອາມາດທຸກຖ້ວນໜ້າໃຜກໍ່ຢ້ານກົວເຈົ້າຊີວິດ,ໄພ່ຟ້າ
ຂ້າແຜ່ນດິນທັງຫຼາຍໃຜມີເລື່ອງຫຍັງກໍຂໍໃຫ້ເຈົ້າຊີວິດໂຜດເກົ້າໂຜດຂະໝອມແກ້ໄຂ
ຊ່ອຍ,ເມື່ອສັງເກດແລ້ວເຫັນວ່າ,ຜູ່ທີ່ເວົ້າ ຍົກເວົ້າຍ້ອງເຈົ້າຊີວິດນັ້ນຈັ່ງແມ່ນຫຼາຍແທ້
ຫຼາຍວ່າ,ລະດັບປິດຫູປິດຕາເຈົ້າຊີວິດກໍແມ່ນໜັກໜ່ວງສຸດຂະໜາດ."

ເມ່ືອເຈົ້າຊີວິດຊີອຸ່ຍອວງຟັງແລ້ວ,ກໍຮູ້ສຶກວ່າມີເຫດມີຜົນ,ຈຶ່ງມີພະລາຊະໂອງການຕັດ
ສັ່ງໃນທັນທີວ່າ,ສັ່ງໃຫ້ມວນຊົນອອກຄຳຄິດຄຳເຫັນຫຼາຍທໍ່ໃດຍິງດີທໍ່ນັ້ນ,ຜູ່ມີຄວາມ
ເຫັນຫຼືຕັ້ງຂໍ້ສະເໜີຂຶ້ນມາຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ,ແລະໄດ້ວາງວິທີລະອຽດອອກມາວ່າ:
"ຈະແມ່ນຂ້າຣາຊະການແລະລາສະດອນຜູ່ໃດຫາກຕິຕຽນຂໍ້ຂາດຕົກຂອງພະອົງເຮົາ
ຢູ່ຕໍ່ພະເນດພະກັນ,ຈະໄດ້ຮັບລາງວັນຊັ້ນທີໜຶ່ງ;ຜູ່ທີ່ຖວາຍດີກາຕັກເຕືອນພະອົງເຮົາ,
ຈະໄດ້ຮັບລາງວັນຊັ້ນກາງ;ຜູ່ທີ່ສາມາດຫາລືຂໍ້ຂາດຕົກຂອງພະອົງເຮົາຕາມຖະໜົນ
ຫົນທາງຫຼືຢູ່ພະລາຊະສຳນັກ,ເມື່ອສົ່ງຮອດພະກັນຂອງພະອົງເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ
ຊັ້ນທີສາມ."

ພໍຄຳສັ່ງດັ່ງກ່າວລົງແລ້ວ,ເສນາບໍດີທັງຫຼາຍກໍພາກັນເຂົ້າມາພະລາດຊະວັງແລ້ວສະ
ເໜີຄວາມເຫັນ,ຢູ່ໜ້າປະຕູແລະຢູ່ໃນພະລາດຊະວັງ,ເຊິ່ງມີຄົນໄປໆມາໆລຸດໆລ້າຍໆ
ເນືອງນັນປານຕະຫຼາດເອົາໂລດ;ຕໍ່ມາບໍ່ພໍທໍ່ໃດເດືອນກໍຍັງມີຄົນເຂົ້າມາກາບບັງຄົມທູນ
ຖວາຍດີກາເລືອ່ຍໆ;ປີໜ່ຶງກາຍໄປແລ້ວ,ເຖິງວ່າຍັງມີຄົນຍິນດີເວົ້າຄວາມຊື່,ແຕ່ພັດບໍ່
ມີຄວາມເຫັນຫຍັງ.ແຕ່ນັ້ນມາ,ເຈົ້າຊີວິດຊີອຸ່ຍອວງກໍວ່າຍ້ອນລາຊະການແຜ່ນດິນຂອງ
ລັດຊີເຮັດໄດ້ເປັນຢ່ງາດີ,ລັດຢູ່ອ້ອມຂ້າງຈຶ່ງທະຍອຍກັນມາສ້າງສຳພັນທະໄມຕີກັບລັດ
ຊີ.

ຄວາມໝາຍເດີມຂອງນິທານເລື່ອງນີ້ແມ່ນເພື່ອສະດຸດີເຈົ້າຊີວິດຊີອຸ່ຍອວງບໍ່ຖືກຄຳປະ
ຈົບປະແຈງປິດຫູບັງຕາແລ້ວ,ພະຍາຍາມໃຫ້ມວນຊົນອອກຄຳຄິດຄຳເຫັນຫຼາຍທໍ່ໃດ
ຍິງດີທໍ່ນັ້ນ,ເພື່ອຮັບຟັງຄວາມເຫັນກ່ຽວກັບລາຊະການແຜ່ນດິນໃຫ້ດີຂຶ້ນ.ແຕ່ວ່າປະຈ
ຸບັນນີ້,ຄວາມໝາຍທາງດ້ານນີ້ໃນນິທານສຸພາສິດດັ່ງກ່າວກໍຄ່ອຍໆຈືດຈາງໄປແລ້ວ,
ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ,ພວກເຮົາມັກສວຍໃຊ້ສະພາບເນືອງນັນຂອງລັດຊີໃນນິທານດັ່ງກ່າວ
ເຊິ່ງໃຜໆກໍເຂົ້າມາຖວາຍດີກາຢູ່ພະລາດຊະວັງນັ້ນມາສົມມຸດເປັນເລື່ອງເປັນເລື່ອງທີ່
ຄົນທັງຫຼາຍມາໂຮມກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍພາຍມາກເກືອບທຸກເວລາ.