|
ນາງຊົມມີຢາແມ່ນຮອງປະທານສະພາປຶກສາການເມືອງປະຊາຊົນຂອງເມືອງປາຢານໂນຣເຂດມົງໂກໃນປົກຄອງຕົນເອງຂອງຈີນ.ເມື່ອ 55 ປີກ່ອນ,ຄືໃນເວລາປະເທດຈີນໃໝ່ສະຖາປະນາຂຶ້ນ,ນາງເກີດຢູ່ໃນຄອບຄົວຊາວລ້ຽງສັດເຜົ່າມົງໂກນຂອງເມືອງນ້ອຍອູຣັດກາງເມືອງປາຢານໂນຣ.ຈາກລູກສາວຂອງຊາວລ້ຽງສັດສາມັນນາງກາຍເປັນຮອງປະທານສະພາປຶກສາການເມືອງປະຊາຊົນຂັ້ນເມືອງ,ໃນສາຍຕາຂອງໄທເມືອງທ້ອງຖິ່ນ,ນາງຊົມມີຢາແມ່ນຜູ້ຍິງທີ່ເກັ່ງຫຼາຍ.
ເມືອງນ້ອຍອູຣັດກາງ ບ້ານເກີດຂອງນາງຊົມມີຢາຕັ້ງຢູ່ພາກຕາເວັນຕົກເຂດມົງໂກໃນປົກຄອງຕົນເອງຂອງຈີນ,ແມ່ນເມືອງນ້ອຍທີ່ມີຫຼາຍຊົນເຜ່ົາສ່ວນ ໜ້ອຍອາໄສຢູ່,ເຊິ່ງຖືການລ້ຽງສັດເປັນຫຼັກ,ກະສິກຳກັບການລ້ຽງສັດປະສານກັນ,ໃນຍາມຍັງນ້ອຍ,ພໍ່ແມ່ຂອງນາງກໍໄດ້ເສຍໄປຕາມໆກັນຍ້ອນເປັນພະຍາດ,ນາງຢູ່ນຳກັນກັບແມ່ເຖົ້າ.ນາງຊົມມີຢາຫວນຄຶດວ່າ,ໃນຍາມຍັງນ້ອຍ,ນາງຫວັງຢາກໄປໂຮງຮຽນທີ່ສຸດ,ເຖິງວ່າແມ່ເຖົ້າບໍ່ມີຄວາມສາມາດສ່ົງນາງໄປຮຽນ,ແຕ່ຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍປົກຄອງຕົນເອງ,ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຊົນເຜ່ົາສ່ວນໜ້ອຍທີ່ຢູ່ເຂດລ້ຽງສັດຄືນາງນີ້ມີໂອກາດຮັບການສຶກສາ,ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນໄດ້ສ່ົງພວກເຂົາເຈົ້າໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນກິນນອນຂອງຊົນເຜ່ົາໂດຍບໍ່ເກັບຄ່າ.
ໃນຄາວນັ້ນ,ເພື່ອອົບຮົມບຳລຸງເດັກນ້ອຍທັງຫຼາຍຂອງຊົນເຜ່ົາສ່ວນໜ້ອຍ, ລັດໄດ້ແຕ່ງຄູອາຈານຈຳນວນໜຶ່ງໄປເຂດລ້ຽງສັດ,ຮັບເອົານັກຮຽນຢູ່ຄອບຄົວຊາວລ້ຽງສັດ,ພໍດີຄູອາຈານໄດ້ມາຮອດເຮືອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ,ຂ້າພະເຈົ້າມັກຮຽນທີ່ສຸດ.ຄູສອນເວົ້າກັບພວກເຮົາວ່າ,ພະຍາຍາມຮ່ຳຮຽນ,ຈຶ່ງມີຖານະໃນສັງຄົມໃນຕໍ່ໄປພາຍໜ້າ.ຂ້າພະເຈົ້າກໍຮ້ອງຂໍກັບແມ່ເຖົ້າວ່າຈະໄປຮຽນແນ່ນອນ,ແມ່ເຖົ້າຟາຍນ້ຳຕາສ່ົງຂ້າພະເຈົ້າຂຶ້ນຫຼັງມ້າໂຮງຮຽນທີ່ນາງຊົມມີຢາຮຽນຢູ່ນັ້ນແມ່ນໂຮງຮຽນທ່ີມີທັງເຜົ່າມົງໂກນແລະເຜ່ົາຮ້ານພຽງຫຼັງດຽວຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ,ເດັກນ້ອຍເຜົ່າມົງໂກນໃຊ້ປື້ມຮຽນພາສາມົງໂກນ,ຄູກໍສອນພວກເຂົາຈົ້າດ້ວຍພາສາມົງໂກນ.ອົງການປົກຄອງໄດ້ກຽມເຄື່ອງນຸ່ງແລະຜ້າຫົ່ມໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າ,ນອນຢູ່ໂຮງຮຽນກໍບເສຍຄ່າ.
ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບຈາກໂຮງຮຽນປະຖົມແລ້ວ,ເພື່ອເບ່ິງແຍງຄອບຄົວ,ນາງຊົມມີຢາໄດ້ປະລະໂອກາດຮຽນຕໍ່,ເລີ່ມລ້ຽງແກະຢູ່ບ້ານເກີດ.ໃຕ້ການລ້ຽງຮັກສາຢ່າງພຽນໃຈຂອງນາງ,ແກະ 600 ກວ່າໂຕໂຕໃດກໍມີຂົນງາມ,ສະນັ້ນ,ນາງກໍຖືກປະກວດເປັນແບບຢ່າງອອກແຮງງານນ້ອຍ,ແລ້ວຖືກເຂດມົງໂກໃນປົກຄອງຕົນເອງເລືອກແຕ່ງໄປປັກກິ່ງ ນະຄອນຫຼວງຂອງຈີນເພື່ອທັດສະນາຈອນແລະຮ່ຳຮຽນ, ທ່ານປະທານເໝົາຈືຕົງ ຜູ້ນຳຈີນທີ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປແລ້ວຍັງໄດ້ພົບປະນາງ
ເມື່ອນາງຊົມມີຢາມີອາຍຸ 20 ກວ່າປີ,ນາງຖືກສະເໜີໄປເຮັດວຽກຢູ່ເມືອງນ້ອຍ,ແລະເປັນຜູ້ນຳໃນເມືອງນ້ອຍເປັນເວລາຍາວນານ.ນາງຈາງກຸ້ຍຢີງທີ່ເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງນາງຊົມມີຢາເປັນເວລາຫຼາຍປີແກ່ກວ່ານາງຊົມມີຢາບໍ່ເທົ່າໃດປີ,ສອງນາງສະໜິດສະໜົມກັນປານເອື້ອຍນ້ອງ.ຕາມນາງຈາງກຸ້ຍຢີງຫວນຄຶດວ່າ,ນາງຊົມມີຢາເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດນຳບົດບາດຂອງຄວາມຮູ້ແລະຜູ້ມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຕໍ່ການສ້າງສາບ້ານເກີດເມືອງນອນ,ໃນຄາວນັ້ນ,ນາງຊົມມີຢາຊອກຫາທຸກວິທີສະເຫນີໃຫ້ນາງຈາງກຸ້ຍຢີງກັບນັກສຶກສາຫຼາຍຄົນເຮັດວຽກຢູ່ທ້ອງຖ່ິນ.
ໃນຄາວນັ້ນ,ນາງຊົມມີຢາຄຸ້ມຄອງພະນັກງານ,ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ໄດ້ວ່າ,ພວກເຮົາຢາກຈາກເມືອງນ້ອຍກາງໄປເຮັດວຽກຢູ່ບ່ອນອື່ນ,ນາງກໍຊອກຫາທຸກວິທີເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຮົາໄປ,ຮັບປະ ກັນເງື່ອນໄຂເຮັດວຽກແລະດຳລົງຊີວິດ,ເພື່ອພວກເຮົາບໍ່ຍ້າຍຫນີ.
ຄຽງຄູ່ກັບການເຕີບໃຫຍ່ຂອງນາງຊົມມີຢາ,ບ້ານເກີດຂອງນາງກໍໄດ້ເກີດມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ເມື່ອນາງຊົມມີຢາເຂົ້າຮຽນ,ໃນເມືອງນ້ອຍອູຣັດກາງບໍ່ມີຮອດໂຮງຮຽນມັດທະຍົມ,ນັກຮຽນຕ້ອງໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມໃນເມືອງອື່ນ.ປະຈຸບັນ,ຢູ່ເມືອງນ້ອຍອູຣັດກາງ,ໄດ້ມີໂຮງຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມ 50 ກວ່າຫຼັງ,ຊາວລ້ຽງສັດທີ່ມີລະດັບວັດທະນະທຳມັດທະຍົມຕົ້ນນັ້ນມີເກືອບ 80%.
ນາງຊົມມີຢາບອກນັກຂ່າວວ່າ,ໃນຍາມນາງຍັງນ້ອຍ,ພວກຊາວລ້ຽງສັດຂອງເມືອງນ້ອຍອູຣັດກາງຕົ້ນຕໍແມ່ນດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຮູບການບ່ອນໃດມີນຳ້ມີຫຍ້າກໍໄປລ້ຽງສັດແລະອາໄສຢູ່ບ່ອນຫັ້ນ.ແຕ່ຄຽງຄູ່ກັບປະຊາກອນທ້ອງຖິ່ນເພີ່ມຂຶ້ນ,ຈຳນວນສັດລ້ຽງກໍເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ,ການລ້ຽງສັດນັບມື້ນັບພັດທະ ນາ.ປະກົດການແນວນີ້ໄດ້ທຳລາຍສ່ິງແວດລ້ອມຊີວະພາບຂອງເມືອງນ້ອຍດັ່ງກ່າວຢ່າງໜັກໜ່ວງ.ໂດຍແນໃສ່ສະພາບການດັ່ງກ່າວ,ແຕ່ຊຸມປີ 90 ສະຕະວັດແລ້ວນີ້ເປັນຕົ້ນມາ,ອົງການປົກຄອງເລີ່ມສົ່ງເສີມໃຫ້ຊາວລ້ຽງສັດຂອງທ້ອງຖິ່ນລ້ຽງສັດໃນຄອກ.ການເຮັດແນວນີ້,ບໍ່ພຽງແຕ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຊາວລ້ຽງສັດມີລາຍໄດ້ເພ່ີມຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ,ຫາກຍັງສາມາດຮັກສາຊີວະພາບຂອງທົ່ງຫຍ້າຢ່າງບັງເກີດຜົນອີກດ້ວຍ.ນາງຊົມມູຢາເວົ້າວ່າ:ທົ່ງຫຍ້າເຮື້ອຮ້າງຂອງພວກເຮົາມີຝົນຕົກບໍ່ຫຼາຍ,ໃຕ້ສະພາບການດັ່ງກ່າວ,ການເຮັດແນວໃດຍົກລະດັບຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວລ້ຽງສັດໃຫ້ສູງຂຶ້ນ,ພັດທະນາໄປສູ່ສັງຄົມເຫຼືອຢູ່ເຫຼືອກິນ,ກໍຕ້ອງເປີດກວ້າງແນວຄຶດ,ເຊື່ອຖືວິທະຍາສາດ,ເຮັດຕາມຫຼັກວິທະຍາສາດ,ມີແຕ່ເຮັດແນວນີ້,ເຂດລ້ຽງສັດຈຶ່ງຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໄດ້."
ນາງຊົມມີຢາບອກນັກຂ່າວວ່າ,ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນບໍ່ພຽງແຕ່ເອົາໃຈໃສ່ນຳການພັດທະນາການສຶກສາຂອງເຂດຊົນເຜ່ົາສ່ວນໜ້ອຍເທົ່ານັ້ນ,ຍັງເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດນຳການຄັດເລືອກແລະອົບຮົມພະນັກງານຊົນເຜ່ົາສ່ວນໜ້ອຍ.ນາງຊົມມີຢາເວົ້າວ່າ,ຈາກລູກສາວຊາວລ້ຽງສັດສາມັນທີ່ມີແຕ່ລະດັບວັດທະນະທຳປະຖົມເຕີບໃຫຍ່ມາຮອດປະຈຸບັນ,ແມ່ນແຍກອອກຈາກການອົບຮົມຂອງອົງການປົກຄອງບໍ່ໄດ້,ນາງເວົ້າວ່າ:ລັດຖະບານເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດນຳການອົບຮົມພະນັກງານ ຂອງເຂດຊົນເຜ່ົາສ່ວນໜ້ອທ່ີຢູ່ເຂດສອກຫຼີກພວກເຮົາ,ຊາວລ້ຽງສັດທີ່ຮູ້ວັດທະນະ ທຳບໍ່ຫຼາຍຄືຂ້າພະເຈົ້າ,ແຕ່ຮັບຕຳແໜ່ງເປັນຮອງເລຂາຄະນະພັກເມືອງນ້ອຍມາຮອດປະຈຸບັນ,ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນພັກ 7 ເທື່ອ,ບາງທີແມ່ນຮຽນເຄິ່ງປີ,ເວລາດົນທີ່ສຸດແມ່ນຮຽນ 2 ປີ."
ຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກດີກັບນາງຊົມມີຢາລ້ວນແຕ່ຮູ້ສຶກວ່າ,ນາງເປັນຄົນທີ່ຊື່ສັດ ບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງ ຖະໜອມຖ່ອມຕົວແລະເປັນຕາໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈໄດ້.ທ່ານຮານກ່າງ ປະທານສະພາປຶກສາການເມືອງປະຊາຊົນເມືອງປາຢານໂນຣໄດ້ຮ່ວມງານກັບນາງຊົມມີຢາ 30 ກວ່າປີ,ເມື່ອຕົ້ນຊຸມປີ 70,ທ່ານຖືກຍ້າຍໄປເຮັດວຽກເປັນເລຂາ ຄະນະພັກເມືອງນ້ອຍ,ໃນຄາວນັ້ນ,ນາງຊົມມີຢາແມ່ນຮອງເລຂາຄະນະພັກເມືອງນ້ອຍ.ທ່ານຮານກ່າງຫວນຄຶດວ່າ:ຍ້ອນນາງຊົມມີຢາເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນຢູ່ໃນເຂດລ້ຽງສັດ,ຮຽນພາສາມົງໂກນ,ສະນັ້ນ,ນາງຮູ້ພາສາຮ້ານບໍ່ຫຼາຍປານໃດ,ໃນຄາວນັ້ນ,ນາງອ່ານເອກະສານພາສາຮ້ານມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃດໜຶ່ງ,ແຕ່ນາງຖະໜອມຖ່ອມຕົວຫຼາຍ,ຂໍຄວາມຊ່ອຍເຫຼືອນຳເລຂາພວກເຮົາ,ໃນຖານເປັນຜູ້ນຳສາມາດເຮັດແນວນີ້,ພວກເຮົາຮູ້ສຶກກະຕຸ້ນໃຈແທ້.ນາງກໍເປັນຄົນບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງ,ມັກຖາມຜູ້ອື່ນດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕົວແລະມັກຮຽນ.ນາງຕັ້ງອົກຕັ້ງໃຈຮຽນພາສາຮ້ານ,ລະດັບພາສາຮ້ານຂອງນາງຈ່ຶງສູງຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວ."
ດຽວນີ້,ນາງຊົມມີຢາມີອາຍຸ 55 ປີມໍ່ຈະອອກກິນເບ້ຍບຳນານແລ້ວ,ແຕ່ນາງໍໄປເຮັດວຽກດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນອັນເຕັມປ່ຽມຊ່ືມື້.ນາງເວົ້າວ່າ,ນາງຫວງແຫນໂອກາດເຮັດວຽກໃນປະຈຸບັນ,ນາງຢາກຜ່ານຈາກຄວາມພະຍາຍາມຂອງນາງແລະເພື່ອນຮ່ວມງານທັງຫຼາຍຂອງນາງດັດແປງໂສມໜ້າຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນໃຫ້ດີຂຶ້ນຕື່ມອີກນີ້,ແມ່ນຄວາມປາຖະໜາອັນແຮງກ້າຂອງນາງ
|
