|
ນັບມາຮອດປະຈຸບັນ,ຈຳນວນຜູ່ເສຍຊີວິດຍ້ອນເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແຮງທີ່ສຸດໃນ 40 ມານີ້ແລະທະເລເດືອດຍ້ອນແຜ່ນດິນໄຫວທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ເຂດທະເລມໍ່ເກາະຊູມັດຕຼາຂອງອິນໂດເນເຊຍໄດ້ລື່ນກາຍ 2 ຫມື່ນ 4 ພັນຄົນ,ສຸພາສິດເວົ້າວ່າ,ກັນດີກວ່າແກ້,ນັກວິທະຍາສາດຊີ້ອອກວ່າ,ຖ້າວ່າກ່ອນຫນ້ານີ້,ປະເທດອາຊີອາຄະເນແລະອາຊີໃຕ້ຈຳນວນຫນຶ່ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນ,ຈຳນວນຜູ່ເສຍຊີວິດອາດຈະຫຼຸດລົງຫຼວງຫຼາຍ,ຍ້ອນປະເທດທີ່ປະສົບໄພຢ່າງຫນັກຫນ່ວງເທື່ອນີ້ລ້ວນແຕ່ແມ່ນປະເທດພວມພັດທະນາ,ພວກເຂົາເຈົ້າສ່ວນຫຼາຍບໍ່ມີເງິນພຽງພໍເພື່ອສ້າງລະບົບເຕືອນໄພ,ສະນັ້ນ,ປະຊາຄົມໂລກຄວນພ້ອມກັນທຳຄວາມພະຍາຍາມ,ເພີ່ມທະວີວຽກງານປ້ອງກັນແລະຫຼຸດໄພ.
ລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນໄດ້ເລີ່ມດຳເນີນເມື່ອປີ 1965,ປີ 1964,ຢູ່ເຂດທະເລແຖບອາລັສກາເຄີຍເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແຮງເຖິງຂັ້ນ 9,2 ລິກເທີ,ທະເລເດືອດແຮງທີ່ເກີດຂຶ້ນຍ້ອນແຜ່ນດິນໄຫວໄດ້ກະຫນ່ຳເຂດອາລັດສະກາສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.ຫຼັງຈາກເກີດທະເລເດືອດແລ້ວ,ກົມທະເລແລະອະວະ ກາດແຫ່ງຊາດອາເມລິກາໄດ້ເລີ່ມດຳເນີນການຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນແລະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດເທື່ອລະກ້າວ.ຕໍ່ມາ,ບາງປະເທດອາເມລິກາເຫນືອ ອາຊີແລະອາເມລິກາໃຕ້ທີ່ຢູ່ແຖບແຜ່ນດິນໄຫວມະຫາສະຫມຸດປາຊີຟິກແລະປະເທດເກາະດອນຈຳນວນຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ມະຫາສະຫມຸດປາຊີຟິກໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມລະບົບດັ່ງກ່າວຢ່າງເປັນລຳດັບ.ຕາມຊາບວ່າ,ລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນສາມາດປະກາດຄຳເຕືອນໄພກ່ຽວກັບການກະຫນ່ຳຂອງທະເລດເດືອດທີ່ມີລັກສະນະທຳລາຍຕໍ່ປະເທດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງພາຍໃນເວລາ 3 ຮອດ 14 ຊົ່ວໂມງກ່ອນເກີດທະເລເດືອດ.ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ,ຖ້າໄດ້ຮັບຄຳເຕືອນໄພຂອງລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນກ່ອນເວລາກຳນົດ,ປະເທດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແມ່ນມີເວລາອ່າວພຽງພໍເພື່ອໃຊ້ມາດຕະການດ່ວນມາຫຼຸດຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ຫນ້ອຍລົງ.ແຕ່ສິ່ງທີ່ເສຍດາຍແມ່ນ,ປະເທດອາຊີອາຄະເນແລະອາຊີໃຕ້ເຊິ່ງ ລວມທັງອິນເດຍແລະສີລັງກາລ້ວນແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມລະບົບດັ່ງກ່າວ.
ປະເທດອາຊີອາຄະເນແລະອາຊີໃຕ້ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດສາກົນແລະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການສ້າງສາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ,ດ້ານຫນຶ່ງແມ່ນຍ້ອນອັດຕາເກີດທະເລເດືອດຢູ່ມະຫາສະຫມຸດອິນເດຍບໍ່ສູງປານໃດ,ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະເທດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເທົ່າທີ່ຄວນ,ສິ່ງທີ່ຍິ່ງສຳຄັນນັ້ນແມ່ນຖ້າປະເທດເຫຼົ່ານີ້ສ້າງສາໃນດ້ານການເຕືອນໄພທະເລເດືອດ,ກໍຕ້ອງປະເຊີນກັບບັນຫາ ຂາດທຶນຮວມເປັນຕົ້ນ,ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຜູ່ຫນຶ່ງຂອງກົມອຸຕຸນິຍົມອິນໂດເນເຊຍກ່າວວ່າ,ຍ້ອນບໍ່ສາມາດເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍແພງຫຼາຍທີ່ຕ້ອງການໃນການສ້າງລະບົບເຕືອນໄພທະເລເດືອດ,ອິນໂດເນເຊຍບໍ່ມີສິ່ງກໍ່ສ້າງອັນບັງເກີດຜົນໃດໆມາພະຍາກອນ,ເຈົ້າຫນ້າທີ່ພະແນກແຜ່ນດິນໄຫວຂອງໄທກ່າວວ່າ,ໄທບໍ່ສາມາດ ປະກາດຄຳເຕືອນໄພທະເລເດືອດຢ່າງທັນການ,ຕົ້ນຕໍແມ່ນຍ້ອນວ່າໄທບໍ່ມີເຄື່ອງປະກອບດາວທຽມແລະເຄື່ອງຢັ່ງແທກຟອງທະເລຈາກທາງໄກທີ່ ແພງຫຼາຍແລະອື່ນໆ.
ບົດລາຍງານປະຈຳປີສະບັບຫນຶ່ງທີ່ບໍລິສັດປະກັນໄພມູນິກຂອງເຢຍລະມັນເຊິ່ງແມ່ນບໍລິສັດປະພັນໄພວິຊາການທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຫມູ່ໃນໂລກປະກາດນັ້ນໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ,ປີ 2003,ຢູ່ທົ່ວໂລກລວມມີ 5 ຫມື່ນກວ່າຄົນເສຍຊິວິດຍ້ອນເກີດໄພທຳມະຊາດຕ່າງໆເຊັ່ນ:ແຜ່ນດິນໄຫວ ນ້ຳຖ້ວມແລະຫິມະຕົກແຮງເປັນຕົ້ນ,ໃນນັ້ນສ່ວນຫຼາຍທີ່ສຸດໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປະເທດພວມພັດທະນາ.
ໃນຊູ່ມື້ນີ້,ການເຮັດແນວໃດສະຫນອງການບໍລິການເຕືອນໄພດ້ານວິຊາການ ບັງເກີດຜົນແລະໃນທຸກສະພາບອາກາດໃຫ້ແກ່ບັນດາປະເທດໃນໂລກໂດຍສະເພາະແມ່ນປະເທດພວມພັດທະນາທີ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດອ່ອນແອນັ້ນແມ່ນບັນຫາທີ່ມີລັກສະນະທົ່ວໂລກທີ່ຕ້ອງແກ້ໄຂຢ່າງຮີບດ່ວນ.ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້,ໃນມະຕິທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ,ສະຫະປະຊາຊາດໄດ້ກ່າວລຶ້ມຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກວ່າ,ຄວນໂອນເຕັກນິກກ່ຽວກັບການເຕືອນໄພແກ່ປະເທດພວມພັດທະນາພາຍໃຕ້ການນັ່ງເປັນປະທານຂອງສະຫະປະຊາຊາດ,ພ້ອມກັນນັ້ນ,ສະຫະປະຊາຊາດຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນດາປະເທດໃນໂລກອອກແຮງຮ່ວມມືກັນ, ດຳເນີນການຮ່ວມມືກັນລະຫວ່າງຊາດໃນຂົງເຂດຫຼຸດຜ່ອນໄພທຳມະຊາດຢ່າງຕັ້ງຫນ້າ,ແລະຖືການແບ່ງງານຢ່າງບັງເກີດຜົນເປັນພື້ນຖານ, ວາງກົນໄກຮັບມືດ່ວນດ້ານໄພທຳມະຊາດທີ່ມີລັກສະນະທົ່ວໂລກຢ່າງແຂງແຮງ
|
