|
|
 |
| (GMT+08:00)
2004-12-31 22:40:49
|
 |
|
ໜ້າທີ່ຮີບດ່ວນຂອງປະຊາຄົມໂລກໃນສະເພາະໜ້ານີ້ແມ່ນການປ້ອງກັນພະຍາດລະບາດຫລັງໄພພິບັດ
cri
Author: MO
ຕາມຂ່າວCRI: ຢູ່ເຂດທະເລມໍ່ເກາະຊູມັດຕຼາແຫ່ງອິນໂດເນເຊຍໄດ້ເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແຮງແລະຄື້ນທະເລຊູນາມີ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາກພື້ນມະຫາສະໝຸດອິນເດຍປະສົບໄພພິບັດທຳມະຊາດອັນຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດໃນຫລາຍສິບປີມານີ້. ຕາມໄພພິບັດທຳມະຊາດທຸກເທື່ອທີ່ຜ່ານມາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫລັງຈາກເກີດໄພພິບັດແລ້ວມັກມີພະຍາດລະບາດເກີດຂຶ້ນ, ສະນັ້ນ, ເວົ້າສຳລັບປະຊາຄົມໂລກແລ້ວ, ໜ້າທີ່ຮີບດ່ວນໃນສະເພາະໜ້ານີ້ກໍແມ່ນເຮັດແນວໃດປ້ອງກັນພະຍາດລະບາດຫລັງໄພພິບັດ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມອັນຕະລາຍຂອງພະຍາດລະບາດອາດຈະຮ້າຍແຮງກວ່າໄພພິບັດອີກຊ້ຳ.
ພະຍາດຕິດແປດທີ່ລະບາດຫລັງຈາກໄພນ້ຳຖ້ວມ, ຄວາມຮ້າຍແຮງຂອງມັນບໍ່ດ້ອຍກວ່າໄພທຳມະຊາດເດັດຂາດ. ເພາະວ່າ, ຄົນເຮົາຂາດນ້ຳກິນ ນ້ຳໃຊ້ບໍ່ໄດ້, ສ່ວນໃນເວລາເກີດໄພນ້ຳຖ້ວມນັ້ນ, ໃນແຫຼ່ງນ້ຳຈະມີເຊື້ອໂຣກຊະນິດຕ່າງໆມາຈາກນາສວນ ຄອກສັດ ຫລືດິນຕົມ, ອາຈົມແລະປັດສາວະຂອງຄົນແລະສັດ, ຖ້າຄົນກິນຫລືໃຊ້ນ້ຳທີ່ແປດເປື້ອນແນວນີ້ແລ້ວ, ກໍຈະຕິດແປດພະຍາດ. ພະຍາດປະເພດນີ້ບາງຢ່າງຍັງມີໄລຍະຝັກຕົວຂອງພະຍາດ, ຕາບໃດພະຍາດເກີດຂຶ້ນແລ້ວ, ແມ່ນຄວບຄຸມໄວ້ຍາກທີ່ສຸດ. ຕາມບົດຮຽນປະຫວັດສາດ, ພະຍາດລະບາດດັ່ງກ່າວບາງທີຍັງກາຍເປັນມູນເຫດທີ່ພາໃຫ້ສັງຄົມປັ່ນປ່ວນ, ເຮັດໃຫ້ສັງຄົມບໍ່ສະຫງົບ.
ທ່ານອານນານ ເລຂາທິການໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດກ່າວເນັ້ນຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກວ່າ, ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ໃນທັນທີຕໍ່ບັນຫາຂາດເຂີດອາຫານຂາດເຂີດ ສະພາບອະນາໄມແລະນ້ຳສະອາດເປັນຕົ້ນ, ຮັບປະກັນບໍ່ໃຫ້ເກີດພະຍາດຕິດແປດຢູ່ເຂດປະສົບໄພ. ທ່ານເດວິດ ນາບາໂລ ຜູ້ອຳນວຍການບໍລິຫານງານຂອງອົງການອະນາໄມໂລກທີ່ຮັບຜິດຊອບວຽກງານພັດທະນາແບບຍືນຍົງແລະອະນາໄມສິ່ງແວດລ້ອມໄດ້ເຕືອນວ່າ, ຢູ່ເຂດເກີດຄື້ນທະເລຊູນາມີ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຢູ່ເຂດຫຼົບໄພທີ່ມີຜູ້ປະສົບໄພໜາແໜ້ນ, ຍ້ອນຂາດນ້ຳແລະສິ່ງແວດລ້ອມການກິດການຢູ່ຂີ້ຮ້າຍ, ອາດຈະມີພະຍາດຖອກທ້ອງ, ໄຂ້ຍຸງ, ໄຂ້ເດັງກ໌ ແລະພະຍາດລະບົບຫາຍໃຈອື່ນໆ, ຖ້າມີພະຍາດຕິດແປດເກີດຂຶ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຄົນເສຍຊີວິດຍິ່ງຫລາຍກວ່າເກົ່າ.
ປະຈຸບັນ, ການປ້ອງກັນພະຍາດຕິດແປດລະບາດໄດ້ປະເຊີນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ. ກ່ອນອື່ນແມ່ນບັນຫາທຶນ. ເຖິງວ່າປະຊາຄົມໂລກໄດ້ໃຫ້ການຊ່ອຍເຫຼືອດ້ານວັດຖຸແລະເງິນຄຳຢ່າງຫລວງຫລາຍແກ່ເຂດປະສົບໄພກໍຕາມ, ແຕ່ປະຈຸບັນ, ຢ່າງໜ້ອຍຍັງຕ້ອງການອີກ 40 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດຈຶ່ງສາມາດຮັບປະກັນສະໜອງເຄື່ອງໃຊ້ປະຈຳວັນໃຫ້ປະຊາຊົນເຂດປະສົບໄພ. ຖັດມາແມ່ນບັນຫາຄົມມະນາຄົມ. ຄື້ນທະເລຊູນາມີໄດ້ທຳລາຍຄົມມະນາຄົມທາງບົກໃນເຂດປະສົບໄພຢ່າງໜັກໜ່ວງ, ອັນໄດ້ຜູກມັດວຽກງານກອບກູ້ແລະຂົນສົ່ງຫລາຍທີ່ສຸດ. ອົງການອະນາໄມໂລກກ່າວເນັ້ນວ່າ, ຄວນເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດນຳແຂວງອາເຊຢູ່ເກາະຊູມັດຕຼາທີ່ໃກ້ກັບແຫຼ່ງແຜ່ນດິນໄຫວກວ່າໝູ່. ໃນແຂວງດັ່ງກ່າວ, ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຜູ້ຕາຍແລະບາດເຈັບຫລາຍທີ່ສຸດທໍ່ນັ້ນ, ໃນຫລາຍປີມານີ້, ການປະທະກັນດ້ວຍກຳລັງອາວຸດກໍເກີດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ເງື່ອນໄຂອະນາໄມຂີ້ຮ້າຍທີ່ສຸດ, ສະນັ້ນ, ຈຶ່ງອັນຕະລາຍທີ່ສຸດທີ່ຈະເກີດພະຍາດລະບາດ. ປະຈຸບັນ, ຄົມມະນາຄົມທາງບົກທີ່ຈາກແຂວງອື່ນໆໄປຫາແຂວງອາເຊເທິງເກາະຊູມັດຕຼາໄດ້ຕົກຢູ່ໃນສະພາບເປັນເປ້ຍແລ້ວ. ສາມ, ໃນດ້ານການຮ່ວມມືຂອງປະຊາຄົມໂລກກໍມີບັນຫາຈຳນວນໜຶ່ງ. ການກອບກູ້ຊ່ອຍເຫຼືອຂອງສາກົນພາຍໃນຂອບຂອງສະຫະປະຊາຊາດໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມແລະການສະໜັບສະໜູນຈາກປະຊາຄົມໂລກສ່ວນຫລາຍ, ແຕ່ກໍມີປະເທດສ່ວນໜ້ອຍທີ່ສຸດຍ້ອນຄຳນຶງເຖິງຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຕົນ, ເຈດຕະນາບໍ່ເອົາຫົວຊານຳສະຫະປະຊາຊາດ, ສະແຫວງສິດນຳພາ, ນີ້ກໍຍ່ອມຈະນຳເອົາຜົນສະທ້ອນທາງລົບມາໃຫ້ວຽກງານກູ້ໄພປ້ອງກັນພະຍາດທີ່ຮີບດ່ວນທີ່ສຸດນັ້ນ.
ໄພພິບັດທຳມະຊາດແມ່ນຄາດຄະເນຍາກ, ແຕ່ອິງຕາມບົດຮຽນທາງບວກແລະທາງລົບຂອງມວນມະນຸດໃນແຕ່ກ່ອນ, ພະຍາດຕິດແປດຫລັງໄພພິບັດແມ່ນເອົາຊະນະໄດ້. ສະນັ້ນ, ພາຍໃຕ້ການປະສານງານຂອງສະຫະປະຊາຊາດ, ປະເທດແລະອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຈະຮ່ວມມືກັນຢ່າງໃກ້ຊິດ, ພະຍາຍາມຫລຸດຄວາມອັນຕະລາຍຂອງພະຍາດຕິດແປດໃຫ້ໜ້ອຍລົງ, ແມ່ນບັນຫາສຳຄັນທີ່ຂາດເຂີດບໍ່ໄດ້ຂອງມະນຸດເຮົາໃນການເອົາຊະນະໄພທຳມະຊາດ.
|
|
|
