|
ທີ່ນີ້ວິທະຍຸສາກົນແຫ່ງປະເທດຈີນ, ສະບາຍດີທ່ານຜູ່ຟັງທີ່ໂຄລົບ, ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານເຂົ້າສູ່ລາຍການນິທານສຸພາສິດ. ໃນລາຍການພາກກ່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະເໜີເລື່ອງ "ຜູ່ມີເມດຕາປານີຈະບໍ່ມີໃຜເອົາຊະນະໄດ້" ເຊິ່ງເປັນແນວຄິດປົກຄອງບ້ານເມືອງດ້ວຍຄວາມເມດຕາປານີຂອງເຈົ້າຊີວິດບາງອົງໃນສະໄໝຍຸດທະຈັກຂອງຈີນ. ເວົ້າຈາກດ້ານໃດດ້ານໜຶ່ງແລ້ວ, ມັນມີຄວາມໝາຍຄືກັນກັບທັດສະນະຄະຕິກ່ຽວກັບ "ການປົກຄອງບ້ານເມືອງດ້ວຍຈາລິຍະທຳ" ໃນປະຈຸບັນ, ມີແຕ່ວ່າແນວຄິດ "ປົກຄອງບ້ານເມືອງດ້ວຍຄວາມເມດຕາປານີ" ຂອງເຈົ້າຊີວິດສັກດິນາແມ່ນເພື່ອຮັບໃຊ້ເຈົ້າຊີວິດສັກດິນາ, ສ່ວນທັດສະນະຄະຕິ "ປົກຄອງບ້ານເມືອງດ້ວຍຈາລິຍະທຳ" ໃນສູ່ມື້ນີ້ແມ່ນເພື່ອຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນທັງມວນ.
ເວົ້າຈັ່ງຊັ້ນຈັ່ງຊີ້ມາຫຼາຍເຕີບ, ທ່ານອາດຈະເບື່ອໜ່າຍແລະຢາກຟັງເລື່ອງໃໝ່ໃນລາຍການມື້ນີ້ແລ້ວ! ຄັນຊັ້ນ ກໍເຊີນຕິດຕາມຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າສູ່ນິທານປະຫວັດສາດເລື່ອງ "ບໍ່ຕ້ອງສູ້ກໍເອົາຊະນະຂ້າເສິກໄດ້".
ຊຸນຈື ນັກການທະຫານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນສະໄໝບູຮານຂອງຈີນໄດ້ຂຽນໃນ "ບົດຍຸດທະວິທີການບຸກໂຈມຕີ" ວ່າ: ສູ້ຮ້ອຍເທື່ອເອົາຊະນະຮ້ອຍເທື່ອຍັງບໍ່ນັບວ່າແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ; ບໍ່ຕ້ອງສູ້ລົບກໍ່ບັງຄັບໃຫ້ສັດຕູອ່ອນຍອມ ຫຼືປະລະເຈດຈຳນົງບຸກໂຈມຕີ, ນີ້ຈຶ່ງແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ.
ແມ່ນແທ້, ໃນປະຫວັດສາດຈີນ ກໍມີນິທານຢູ່ບໍ່ໜ້ອຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງສູ້ລົບກໍບັງຄັບໃຫ້ສັດຕູອ່ອນຍອມຫຼືຖອນໜີໄປ, ຫວັງປ້າ ແມ່ທັບໃນສະໄໝລາຊະວົງຮັ້ນຕາເວັນອອກກໍແມ່ນຜູ່ໜຶ່ງທີ່ເຄີຍບັງຄັບໃຫ້ສັດຕູຈຳເປັນຕ້ອງຖອນໜີໄປໂດຍບໍ່ຕ້ອງສູ້ລົບກັນ.
ເມື່ອລາຊະການຈ້ຽນອູປີທີ 4 ສະໄໝກວ່າງອູຕີ້ລາຊະວົງຮັ້ນຕາເວັນອອກຫຼືຄິດຕະສັກ ກະຫຼາດປີ 28, ຫວັງປ້າ ແມ່ທັບຂອງລິວຊິ້ວໄປປາບກອງກະບົດຊາວນາທີ່ນຳໂດຍໂຈ່ວຈ້ຽນແລະຊູມ້າວ. ພາຍຫຼັງຫວັງປ້າຕັ້ງຄ້າຍທະຫານເສັດສັບແລ້ວ, ໂຈ່ວຈ້ຽນກັບຊູມ້າວກໍພາກອງທະຫານມາທ້າທາຍກັບຫວັງປ້າ, ຫວັງປ້າພັດເຝົ້າຢູ່ໃນຄ້າຍບໍ່ອອກມາສູ້ກັນ.
ນາຍທະຫານບາງຄົນເວົ້າວ່າ: "ດຽວນີ້ພວກເຮົາຢາກຕີຊະນະພວກເຂົານັ້ນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຍາກ, ເປັນຫຍັງບໍ່ອອກໄປສູ້ກັບພວກເຂົາ?" ຫວັງປ້າເວົ້າວ່າ: "ພວກເຂົາມາຈາກທາງໄກ, ສະບຽງອາຫານບໍ່ພຽງພໍ, ຈຶ່ງມາທ້າທາຍຢ່າງເປັນເຈົ້າການ, ເພື່ອຂໍສູ້ລົບກັນເຫັນດຳເຫັນແດງ. ຂ້າພະເຈົ້າມີແຕ່ປິດປະຕູຄ້າຍໃຫ້ແໜ້ນ, ໃຫ້ທະຫານພັກຜ່ອນໃຫ້ດີ, ກໍຈະສາມາດເຮັດໃຫ້ສັດຕູໝົດເຫື່ອໝົດແຮງ, ແລ້ວຈຳເປັນຕ້ອງຖອນໜີໄປ, ນີ້ກໍແມ່ນອັນທີ່ວ່າບໍ່ຕ້ອງສູ້ກໍເອົາຊະນະຂ້າເສິກໄດ້". ພາຍຫຼັງມາບໍ່ດົນ, ໂຈ່ວຈ້ຽນແລະຊູມ້າວກໍນຳພາກອງທະຫານຖອນໜີໄປຍ້ອນທະຫານໝົດເຫື່ອໝົດແຮງ.
ໃນນິທານເລື່ອງດັ່ງກ່າວນີ້, ເຖິງວ່າຫວັງປ້າໄດ້ນຳໃຊ້ກົນອຸບາຍ "ບໍ່ຕ້ອງສູ້ກໍເອົາຊະນະຂ້າເສິກໄດ້" ຂອງຊຸນຈືກໍ່ຕາມ, ແຕ່ແບບຢ່າງດັ່ງກ່າວບໍ່ໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມໝາຍທັງໝົດຂອງແນວຄິດດັ່ງກ່າວຂອງຊຸນຈື. ເພາະວ່າອັນທີ່ວ່າ "ບໍ່ຕ້ອງສູ້" ທີ່ຊຸນຈືເວົ້ານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນວ່າບໍ່ໃຊ້ພາຫະນະສົງຄາມທັງສິ້ນ.
ຄຳວ່າ "ບໍ່" ໃນປະໂຫຍກທີ່ວ່າ "ບໍ່ຕ້ອງສູ້ກໍ່ເອົາຊະນະຂ້າເສິກໄດ້" ນັ້ນ, ບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການຢັບຢັ້ງໝົດ, ແລະກໍບໍ່ແມ່ນຍົກເລີກສົງຄາມທັງໝົດ. ຫາກແມ່ນເນັ້ນໜັກວ່າພະຍາຍາມຫຼີກລຽງການສູ້ລົບກັນໂດຍກົງ, ຫຼືຫຼຸດການເຄື່ອນໄຫວທາງສົງຄາມໃຫ້ໜ້ອຍລົງເຖິງລະດັບຕ່ຳສຸດ, ແລ້ວບັງຄັບໃຫ້ສັດຕູອ່ອນຍອມ.
ເມື່ອເວົ້າໃນສູ່ມື້ນີ້ແລ້ວ, ກໍ່ແມ່ນເອົາຊະນະໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ຈະຫຼາຍໄດ້ດ້ວຍຄ່າຕອບແທນໜ້ອຍເທົ່າທີ່ຈະໜ້ອຍໄດ້. ເປັນອັນຈະແຈ້ງແລ້ວວ່າ, ນີ້ແມ່ນແນວຄິດຍຸດທະສາດຢ່າງໜຶ່ງທີ່ເອົາຄວາມຄິດກັບຄວາມເປັນຈິງ ສົງຄາມກັບສັນຕິພາບ ການສູ້ດ້ວຍກຳລັງກັບການສູ້ດ້ວຍສະຕິປັນຍາປະສານກັນເຂົ້າ, ແມ່ນແນວຄິດຍຸດທະສາດໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ເໜືອການຕໍ່ສູ້ທາງການທະຫານທຳມະດາ, ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າແມ່ນແນວຄິດຍຸດທະສາດລະດັບສູງສຸດ.
|
