|
ເມື່ອຕົ້ນເດືອນທັນວາປີ 2004,ສານສູງສຸດຂອງຟີລິບປີນໄດ້ຕັດສິນຕົກລົງວ່າ"ຍັດຕິກົດໝາຍວ່າດ້ວຍອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ສະບັບປີ 1995"ສອດຄ່ອງກັບລັດຖະທຳມະນູນ,ຄືບໍລິສັດຕ່າງປະເທດສາມາດຖືຫຸ້ນ 100%.ພໍທຳການຕົກລົງດັ່ງກ່າວ,ບໍລິສັດຕ່າງປະເທດທະຍອຍກັນມາສຳຫຼວດການລົງທຶນຢູ່ຟີລິບປິນຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ.ບຸກຄົນວິເຄາະແລະຜູ້ລົງທຶນສ່ວນໜຶ່ງພາກັນກ່າວວ່າ,ອຸດສາຫະກຳຂຸດແຮ່ຂອງຟີລິບປີນຈະມີການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວຄືນໃໝ່ ໃຕ້ການຊັກນຳແລະກະຕຸກຊຸກຍູ້ຂອງທຶນຕ່າງປະເທດ.ຫວ່າງກ່ອນນີ້ບໍ່ດົນ,ໃນກອງປະຊຸມບໍ່ແຮ່ສາກົນທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ມານີລາ ນະຄອນຫຼວງຟີລິບປີນ,ລັດຖະບານຟີລິບປີນກໍກ່າວຢ່າງມີຄວາມໝັ້ນໃຈວ່າ:"ຟີລິບປີນມີຊັບພະຍາກອນບໍ່ແຮ່ທີ່ມີມູນຄ່າເຖິງ 90 ຕື້ 800 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ,ພາຍໃນ 6 ປີຂ້າງໜ້າ,ຂະແໜງການຂຸດແຮ່ຈະດູດດຶງທຶນຕ່າງປະເທດ 6 ຕື້ 500 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ,ຈະສ້າງລາຍຮັບຈາກການສົ່ງອອກ 3 ຕື້ 400 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ,ຈະມີໜ້າວຽກເພີ່ມຂຶ້ນ 2 ແສນຕຳແໜ່ງ."
ຟີລິບປີນມີຊັບພະຍາກອນບໍ່ແຮ່ອຸດົມສົມບູນທີ່ສຸດ.ປະຈຸບັນ ບໍ່ແຮ່ທີ່ໄດ້ຢັ່ງແທກຮູ້ບໍລິມາດສະສົມແລ້ວນັ້ນ ມີແຮ່ໂລຫະ 13 ຊະນິດແລະແຮ່ບໍ່ແມ່ນໂລຫະ 29 ຊະນິດ,ໃນນັ້ນ ບໍລິມາດສະສົມຂອງແຮ່ຄຳ ແຮ່ທອງ ແຮ່ນີເກີ ແລະແຮ່ເຫຼັກແຮ່ໂກຼມຕ່າງເປັນທີສາມ ທີສີ່ ທີຫ້າແລະທີຫົກຂອງໂລກ,ອັດຕາແຮ່ຄຳ ແຮ່ທອງແລະແຮ່ນີເກີກໍສູງຫຼາຍ.
ໃນກາງຊຸມປີ 80 ສະຕະວັດທີແລ້ວ,ຟີລິບປິນໄດ້ປະຕິບັດນະໂຍບາຍໄຂປະຕູສູ່ພາຍນອກທາງເສດຖະກິດ,ຕັ້ງໜ້າດູດດຶງເອົາທຶນຕ່າງປະເທດມາຂຸດເອົາຊັບພະຍາກອນບໍ່ແຮ່ຂອງປະເທດຕົນ,ອຸດສາຫະກຳຂຸດແຮ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທີ່ສຸດ,ຍອດມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນແຮ່ກວມ GDP 2,14%,ໃນໄລຍະຈະເລີນທີ່ສຸດມິກຳມະກອນເຖິງ 1 ແສນ 6 ໝື່ນຄົນ.ແຕ່ພາຍຫຼັງມາ ຍ້ອນສະຖານະການການເມືອງບໍ່ໝັ້ນທ່ຽງ,ບໍ່ທອງມາລິນດຸກແລະໂຄງການອື່ນໆໄດ້ເຮັດໃຫ້ສິ່ງແວດລ້ອມຖືກເຊື່ອມພິດຢ່າງໜັກໜ່ວງ,ແລ້ວຖືກອົງການອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມຢູ່ພາຍໃນປະເທດຟີລິບປິນແລະຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງຄັດຄ້ານຢ່າງແຮງກ້າ,ການຜະລິດແຮ່ຂອງຟີລິບປີນຢູ່ໃນສະພາບຕົກຕ່ຳ.ແຕ່ປະທານາທິບໍດີອາໂລໂຢຂຶ້ນກຳອຳນາດເປັນຕົ້ນມາ,ເພິ່ນໄດ້ຝາກຄວາມຫວັງໄວ້ນຳການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳຂຸດແຮ່,ໄດ້ວາງແຜນຟື້ນຟູອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່,ແລະຕັ້ງໜ້າສົ່ງເສີມໃຫ້ນັກທຸລະກິດຕ່າງປະເທດໄປລົງທຶນພັດທະນາອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ຢູ່ຟີລິບປີນ.
ໃນແຜນການພັດທະນາໄລຍະກາງແຕ່ປີ 2004 ຫາປີ 2010ທີ່ລັດຖະບານອາໂລໂຢວາງອອກນັ້ນ,ໄດ້ຊີ້ອອກໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ອຸດສາຫະກຳຂຸດແຮ່ຈະເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດສຳຄັນໃນການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາຂອງເສດຖະກິດຟີລິບປີນ,ແລະຖືອຸດສາຫະກຳຂຸດແຮ່ເປັນອຸດສາຫະກຳບູລິມາສິດ.ຕາມສະຖິຕິ,ຍອດມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນບໍ່ແຮ່ຂອງຟີລິບປີນໃນປີ 2003ໄດ້ບັນລຸ 764 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ,ກວມ GDP 1,52%,ຍອດມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນແຮ່ທີ່ສົ່ງອອກບັນລຸ 638 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ,ກວມຍອດມູນຄ່າສົ່ງອອກ 1,8%.
ເພື່ອດູດດຶງເອົາທຶນຕ່າງປະເທດຕື່ມອີກ,ໃນຕົ້ນເດືອນທັນວາປີ 2004,ສານສູງສຸດຂອງຟີລິບປິນໄດ້ປະກາດວ່າ"ຍັດຕິກົດໝາຍວ່າດ້ວຍອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ຟີລິບປີນສະບັບປີ 1995"ສອດຄ່ອງກັບລັດຖະທຳມະນູນ,ກົດໝາຍສະບັບນີ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດມີສິດຖືຫຸ້ນ 100%.ພ້ອມກັນນັ້ນ,ຫວ່າງມໍ່ໆນີ້ ກະຊວງສິ່ງແວດລ້ອມແລະຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດຟີລິບປີນຍັງປະກາດວ່າ,ເຮັດໃຫ້ເວລາຮ້ອງຂໍເຮັດໜັງສືສຳຫຼວດຢັ່ງແທກແລະໃບອະນຸຍາດໃຫ້ຂຸດແຮ່ຢູ່ເຂດຄົນພື້ນເມືອງຈາກ 185 ມື້ຫຼຸດລົງເຖິງ 104 ມື້,ຢູ່ເຂດອື່ນໄດ້ຫຼຸດຈາກ 65 ມື້ລົງເຖິງ 30 ມື້.ກະຊວງການຄ້າແລະອຸດສາຫະກຳກໍສະເໜີໃຫ້ຍົກເວັ້ນພາສີຂອງບໍລິສັດທຶນຕ່າງປະເທດ 68 ປີ,ແລະຫຍໍ້ເວລາຮ້ອງຂໍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງລົງເຖິງ 20 ມື້.ໃນດ້ານເກັບສ່ວຍສາອາກອນ,ບໍລິສັດທຶນຕ່າງປະເທດທີ່ຖືການສົ່ງອອກເປັນຕົ້ນຕໍນັ້ນຈະບໍ່ຕ້ອງເສຍອາກອນມູນຄ່າ 10%.
ພາຍຫຼັງໃຊ້ມາດຕະການສົ່ງເສີມຊຸກຍູ້ຕ່າງໆແລ້ວ,ບໍລິສັດຕ່າງປະເທດທະຍອຍກັນເລັ່ງໄຫຼເຂົ້າຟີລິບປີນ.ໃນກອງປະຊຸມອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ສາກົນຟີລິບປີນທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນຕົ້ນເດືອນກຸມພາປີນີ້,ບໍລິສັດອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ໃຫຍ່ຂອງອົສຕຼາລີ ການາດາ ອາເມລິກາແລະຍີ່ປຸ່ນເປັນຕົ້ນໄດ້ພາກັນສະແດງວ່າ ຈະລົງທຶນໃນອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ຂອງຟີລິບປີນ.
ເຖິງວ່າ ການຕັດສິນຂອງສານສູງສຸດຟີລິບປີນໄດ້ລົບລ້າງອຸປະສັກທີ່ຂັດຂວາງການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ແລ້ວກໍຕາມ,ແຕ່ບຸກຄົນວິເຄາະເຫັນວ່າ,ບໍລິສັດຕ່າງປະເທດລົງທຶນໃນອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ຂອງຟີລິບປີນຍັງປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍຢູ່.ກ່ອນອື່ນ,ຢູ່ຟີລິບປີນ,ຄົນພື້ນເມືອງ ອົງການອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມ ຝ່າຍຊາຍແລະສະມາຄົມສາສະໜາໂລມັງກາໂຕລິກລ້ວນແຕ່ຄັດຄ້ານຍັດຕິກົດໝາຍວ່າດ້ວຍອຸດສາຫະກຳບໍ່ແຮ່ສະບັບປີ 1995ຢ່າງແຮງກ້າ;ສອງ,ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນຂອງຟີລິບປີນມີຄວາມເສຍທາດຂາດຄຸນຢ່າງໜັກໜ່ວງ,ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນຊອກຫາທຸກວິທີກອບໂກຍເງິນຄຳຢ່າງຜິດກົດໝາຍ;ນອກນີ້,ເຂດທີ່ມີຊັບພະຍາກອນບໍ່ແຮ່ອຸດົມສົມບູນນັ້ນ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເຂດເຄື່ອນໄຫວຂອງກອງທັບປະຊາຊົນໃໝ່ ເຊິ່ງເປັນກອງປະກອບອາວຸດຕ້ານລັດຖະບານ.ຜູ້ລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດຕ້ອງເສຍຄ່ານັ້ນຄ່ານີ້ໃຫ້ກອງທັບປະຊາຊົນໃໝ່ແມ່ນເລື່ອງທຳມະດາ,ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ອຸປະກອນແລະພະນັກງານຂອງບໍລິສັດກໍຈະປະສົບຄວາມອັນຕະລາຍ.
|
