|
ຕົວເອກໃນນິທານເລື່ອງນີ້ຊື່ວ່າຈູດີ,ຈູດີແມ່ນຄົນໃນລາດຊະວົງຈິ້ນຂອງຈີນ ຄ.ສ
ສັດຕະວັດທີ 4.ຄອບຄົວຂອງທ່ານແມ່ນວົງຕະກຸນໃຫຍ່ທີ່ຮັ່ງມີຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ,ຈູດີມີອ້າຍນ້ອຍນຳກັນ 6 ຄົນ,ອ້າຍຂອງເພິ່ນຜູ່ໃດກໍມີຄວາມສາມາດທີ່ສຸດ,ຈູດີເປັນຄົນໃຈກວ້າງ,ບໍ່ລ່ຳໄລນຳເລື່ອງກິເລື່ອງກີ ອາຍຸ 14—15 ປີແລ້ວຍັງບໍ່ຮູ້ເອົາໃຈໃສ່ຮ່ຳຮຽນ,ອ້າຍຂອງເພິ່ນຈິ່ງພາກັນເປັນຫ່ວງເປັນໃຍນຳຫຼາຍ.ແຕ່ຈູດີມັກຄົບເພື່ອນທີ່ສຸດ,ມີໃຈເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່ມັກເອົາເຂົ້າປາອາຫານແລະເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມແຈກຢາຍໃຫ້ຍາດຕິພີ່ນ້ອງແລະຂ້າງບ້ານຂ້າງເຮືອນທີ່ທຸກຈົນເລື້ອຍໆ,ຄົນຢູ່ອ້ອມຂ້າງໃຜກໍໂຄລົບນັບຖືເພິ່ນທີ່ສຸດ.
ໃນຍຸກສະໄຫມຂອງທ່ານຈູດີພວມຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ປ່ຽນລາດຊະວົງໂດຍສະເພາະແມ່ນຢູ່ພາກເຫນືອ,ອຳນາດການປົກຄອງຂອງເຈົ້າທີ່ດິນເຜົ່າຮ້ານກັບອຳນາດການປົກຄອງຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍເກີດເສິກກັນເລື້ອຍໆ,ຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ອາໄສທ່າແຮງເທິງຫລັງມ້າຂອງພວກເຂົາ,ເຄີຍຮຸກຮານພາກກາງທີ່ເຜົ່າຮ້ານເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ຕັ້ງຫຼາຍເທື່ອ,ໄປຮອດບ່ອນໃດພວກເຂົາກໍຈູດເລົ້າເຜົາຜານຂ້າເຈົ້າເອົາຂອງນຳເອົາຄວາມເດືອດຮ້ອນມາໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ສຸດ.
ໂດຍປະເຊີນໄພອັນຕະລາຍທີ່ຈະສູນຊາດສິ້ນແຜ່ນດິນປະຊາຊົນຕົກທຸກໄດ້ຍາກ,ທ່ານຈູດີໄດ້ປະຕິຍານຕົວເຝິກວິຊາໃຫ້ເກັ່ງໆເພື່ອສ້າງພາລະກິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່,ເພິ່ນເລີ່ມຮ່ຳຮຽນຢ່າງດຸຫມັ່ນ,ຫນັງສືທີ່ເພິ່ນອ່ານນັ້ນມີຫນັງສືການເມືອງທັງມີວິຊາການທະຫານ,ເມື່ອອາຍຸ 24 ປີ,ທ່ານຈູດີໄດ້ໄປເປັນເຈົ້ານາຍຊັ້ນຕ່ຳຢູ່ເມືອງໂລ້ຢາງ,ເພິ່ນມີຫມູ່ຮ່ວມງານຜູ່ຫນຶ່ງຊື່ວ່າຫລິວຄຸນກໍເປັນຊາວຫນຸ່ມທີ່ມີອຸດົມການຄືກັນ,ເພາະສະນັ້ນ,ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ລົມກັນກ່ຽວກັບວຽກບ້ານການເມືອງເລື້ອຍໆແລະຮູ້ສຶກວ່າສະຖານະການບ້ານເມືອງອັນຕະລາຍທີ່ສຸດ,ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງຊ້ອມດາບເຝິກກົງຢູນຳກັນເລື້ອຍໆ,ອຸດົມຄະຕິຮ່ວມກັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າກາຍເປັນເພື່ອນທີ່ສະຫນິດສະຫນົມກັນຫຼາຍ.
ໃນຕອນກາງຄືນຍາມຫນາວເທື່ອຫນຶ່ງ,ທ່ານຈູດີກັບທ່ານຫລີວຄຸນກໍຫາລືກັນຈົນຮອດເດີກ,ສອງຄົນຕ່າງມີນ້ຳໃຈຫ້າວຫັນຟົດຟື້ນ,ຕ່າງກໍເຫັນວ່າເກີດເປັນລູກຜູ່ຊາຍໃນຍາມທີ່ຊາດຄັບຂັນອັນຕະລາຍ,ຄວນໄປແນວຫນ້າປາບຂ້າເສິກຕອບແທນປະເທດຊາດ,ຈົນຮອດເດິກດື່ນທ່ຽງຄືນ,ສອງຄົນຈິ່ງນອນຫລັບ,ພວມນອນຢ່າງສະຫນິດ,ບັງເອີນໄດ້ຍິນສຽງໄກ່ຂັນສົ່ງມາແຕ່ປ່າ,ທ່ານຈູດີກໍລຸກພວດພາກຂຶ້ນໃນທັນທີ,ຈິ່ງປະກົດເຫັນວ່າຟ້າຍັງມືດຕືບຢູ່ອ້ອມຂ້າງງຽບສະຫັດ,ມີແຕ່ສຽງໄກ່ຂັນປຸກຄົນໃຫ້ຫັນຫ້າວ,ທ່ານຈູດີຖືກກະຕຸກຊຸກຍູ້ໃນທັນໃດ,ເລີຍປຸກທ່ານຫລີວຄຸນໃຫ້ຕື່ນແລ້ວ,ເວົ້າວ່າ,ພວກເຮົາມີແຕ່ວ່າກອບກູ້ປະເທດຊາດກອບກູ້ປະຊາຊົນຟັງແມ,ສຽງໄກ່ພວມປຸກພວກເຮົາໃຫ້ລຸກຂຶ້ນເຄື່ອນໄຫວແລ້ວເດ.
ບັດນັ້ນ,ສອງຄົນກໍລຸກນຸ່ງເສື້ອລົງຕຽງໄປ,ເອົາດາບອອກມາຊ້ອມດາບກັນໃນທ່າມກາງລົມຫນາວ,ແຕ່ນັ້ນມາຮຸ້ງເຊົ້າມື້ໃດ,ພໍໄກ່ຂັນບາດທຳອິດ,ທ່ານຈູດີກໍລຸກຊ້ອມດາບ,ເພື່ອຫັດພໍກາຍແລະຍົກວິຊາກົງຟູໃຫ້ສູງຂຶ້ນ,ນີ້ກໍແມ່ນນິທານເລື່ອງຍິນສຽງໄກ່ຂັນກໍລຸກຊ້ອມດາບ ຄ.ສ.ປີ 311,ກອງທະຫານຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍພາກເຫນືອບຸກຍຶດເອົາເມືອງໂລ້ຢາງ ທ່ານຈູດີ ຈຳເປັນນຳພາວົງຕະກຸນຂອງເພິ່ນແລະພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຫຼາຍຮ້ອຍຄອບຄົວຫນີໄປພາກໃຕ້,ຕາມທາງ,ພວກເຂົາເຈົ້າຖືກສັດຕູ ຫຼອນໂຈມຕີເລື້ອຍໆ.ທ່ານຈູດີ ກໍລ້ວນແຕ່ຊ່ອຍໃຫ້ພົ້ນໄພອັນຕະລາຍຢ່າງມີໄຫວພິບທຸກເທື່ອ.
ຍ້ອນວ່າກອງທະຫານຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍເຂັ່ນຂ້າຊາວເຜົ່າຮ້ານຢູ່ເຂດທີ່ພວກເຂົາຍຶດຄອງຢ່າງບັງອາດ,ປະຊາຊົນເຜົ່າຮ້ານຈິ່ງຈັດຕັ້ງກັນຂຶ້ນມາຕ້ານຢັນ,ທ່ານຈູດີເຫັນວ່າຄວນສວຍໂອກາດ,ຮ່ວມສຳພັນກັບກຳລັງຕໍ່ຕ້ານຢູ່ແຫ່ງຕ່າງໆ,ພະຍາຍາມກອບກູ້ເອົາພາກເຫນືອຄືນ,ເພາະສະນັ້ນ,ເພິ່ນຈິ່ງຈ່າວເອົາທະຫານເຮັດອາວຸດ,ບໍ່ດົນກໍປະກອບເປັນຖັນແຖວທີ່ມີຫຼາຍພັນຄົນກອງງວດຫນຶ່ງ.
ຍ້ອນທ່ານຈູດີ ມີຄວາມສາມາດທາງການທະຫານຫຼາຍ,ກອງທະຫານຂອງເພິ່ນໄດ້ຊະນະຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງກັນໃນສົງຄາມ, ດິນແດນທີ່ກອບກູ້ຄືນກໍນັບມື້ນັບກວ້າງອອກ,ຫຼາຍປີຕໍ່ມາ,ໃນທີ່ສຸດ,ຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍກໍຖືກໄລ່ອອກຈາກເຂດພາກກາງທີ່ຊາວເຜົ່າຮ້ານອາໄສຢູ່,ຈາກນັ້ນມາ,ທິທານຂອງທ່ານຈູດີກໍໄດ້ເລົ່າລືກັນຕະຫຼອດມາ,ຈົນຮອດດຽວນີ້,ຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງໃນແຂວງເຫີນານ,ກໍຍັງມີສານບູຊາທີ່ສ້າງໄວ້ເພື່ອລະລຶກທ່ານຈູດີ.
|
