|
|
 |
| (GMT+08:00)
2005-04-06 23:38:35
|
 |
|
ການເປັນມາຂອງທະເລແລະແຜ່ນດິນໃຫຍ່
cri
Author: da
ເມື່ອປີ 1915 ທ່ານວິກເນີ ນັກວິທະຍາສາດອຸຕຸນິຍົມຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ຂຽນປື້ມການເປັນມາຂອງທະເລແລະແຜ່ນດິນໃຫຍ່,ເຊິ່ງສະເຫນີອອກມາວ່າແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຄິຍເຊື່ອມຕໍ່ກັນພາຍຫລັງມາໄດ້ແຍກອອກຈາກກັນຍ້ອນສາຍເຫດບາງຢ່າງ,ທິດສະດີວ່າດ້ວຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍທີ່ທ່ານສະເຫນີອອກມານັ້ນໄດ້ບຸກເບີກຊ່ອງທາງຊອກຄົ້ນໃຫ້ແກ່ທິດສະດີວ່າດ້ວຍພື້ນທະເລແຜ່ຂະຫຍາຍກວ້າງອອກແລະທິດສະດີວ່າດ້ວຍອົງປະກອບແຜ່ນກ້ອນໃນພາຍຫລັງມາ.
ມື້ຫນຶ່ງໃນປີ 1910 ທ່ານວິກເນີ ນັກວິທະຍາສາດອຸຕຸນິຍົມຂອງເຢຍລະມັນທີ່ອາຍຸ 30 ປີພວມນອນຢູ່ເທິງຕຽງຄົນເຈັບ,ໃນເວລາທ່ານເລັ່ງສາຍຕາໄປໃສ່ແຜ່ນທີ່ໂລກທີ່ຕິດຢູ່ເທິງຝາເຮືອນນັ້ນ,ທ່ານໄດ້ສັງເກດເຫັນຢ່າງບັງເອີນວ່າ,ຂອບຂອງສອງຝັ່ງທະເລເບື້ອງຕາເວັນອອກແລະເບື້ອງຕາເວັນຕົກຂອງມະຫາສະຫມຸດອັດລັງຕິກແມ່ນສົມຄູ່ກັນ,ໂດຍສະເພາະແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສວດອອກຢູ່ສົ້ນພາກຕາເວັນອອກຂອງເບຼຊິນກັບອ່າວກີເນທີ່ຫຼຸບເຂົ້າໄປຢູ່ຝັ່ງຕາເວັນຕົກຂອງທະວີບອາຟຼິພໍດີເຂົ້າກັນ.
ການຫຼຽວເບິ່ງຢ່າງບັງເອີນເທື່ອນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ທ່ານວິກເນີຊວາດຮູ້ວ່າແຕ່ເດີມ,ຄົນທັງຫຼາຍຄຶດວ່າ,ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເປັນມາແນວນີ້ຕັ້ງແຕ່ຫົວທີຄືແບ່ງເປັນຫຼາຍແຜ່ນໃຫຍ່,ແຕ່ຄວາມຈິງແລ້ວ,ເມື່ອຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານປີກ່ອນ,ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທະວີບອາຟຼິກາກັບແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທະວີບອາເມລິກາໃຕ້ອາດຈະຕິດເປັນແຜ່ນດຽວກັນ.
ທ່ານວິກເນີ ຄວນຂອບໃຈການເຈັບປ່ວຍຄັ້ງນີ້,ເມື່ອໄດ້ຊອກຄົ້ນຢ່າງທໍລະຫົດອົດທົນແລ້ວ,ປີ 1912 ທ່ານໄດ້ປະກາດຄວາມເຫັນທີ່ວ່າແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຄີຍເຊື່ອມຕໍ່ກັນແລະເລື່ອນລອຍ,ປີ 1915,ທ່ານໄດ້ຂຽນປື້ມການເປັນມາຂອງທະເລແລະແຜ່ນດິນໃຫຍ່,ເຊິ່ງໄດ້ບັນລະຍາຍບັນຫາແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍຢ່າງເປັນລະບົບ.
ທິດສະດີວ່າດ້ວຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍເຫັນວ່າ,ເມື່ອ 200—300 ລ້ານປີກ່ອນ, ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ໃນຫນ່ວຍໂລກປະຈຸບັນແມ່ນເປັນຕ່ອນດຽວທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ເຂົ້າກັນ,ທ່ານວິກເນີ ເອີ້ນມັນເປັນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ບູຮານເຊື່ອມຕໍ່ກັນຫຼືເອີ້ນປານແຜ່ນດິນໃຫຍ່ບູຮານ,ທ່ານວິກເນີ ໄດ້ບັນລະຍາຍຫລັກອ້າງອີງກ່ຽວກັບແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍຈາກດ້ານຕ່າງໆເຊັ່ນອົງປະກອບທໍລະນີ,ຊີວະຊາດບູຮານພູມສາດແລະອຸຕຸນິຍົມບູຮານເປັນຕົ້ນ,ຖ້າວ່າແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທີ່ຖືກມະຫາສະຫມຸດແຍກອອກຈາກກັນໃນປະຈຸບັນເຄີຍເຊື່ອມຕໍ່ກັນແລ້ວ,ຄັນຊັ້ນ,ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຫຼົ່ານີ້ຄວນມີການພົວພັນອັນສະຫນິດແຫນ້ນໃນດ້ານອົງປະກອບທໍລະນີແລະການແຈກຢາຍຂອງຫີນຊີວະຊາດບູຮານ,ຄວາມຈິງແລ້ວ,ສາຍພູຢູ່ແຖວນິວຟິນແລນ ຂອງທະວີບອາເມລິກາເຫນືອກັບສາຍພູແຫຼມສະຄານດີນາເວຍທີ່ຢູ່ເອີລົບຕາເວັນຕົກສຽງເຫນືອແມ່ນສົມຄູ່ກັນ,ສ່ວນແຖບຫຍໍ່ ຍັບ ບົນທະເລຢູ່ອາບາລາຊຽນແຫຼ່ງອາເມລິກາ,ສົ້ນຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອຂອງມັນຈົມລົງມະຫາສະຫມຸດອັດລັງຕິກແລ້ວ,ເຈືອລະເນືອກັນໄປຮອດພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງອັງກິດແລະເອີລົບກາງແລ້ວໂພ່ຂຶ້ນມາອີກ.
ທ່ານວິກເນີເວົ້າວ່າ,ຖ້າຫນັງສືພິມທີ່ຖືກສີກອອກເປັນສອງແຜ່ນເອົາມາຕໍ່ໃສ່ກັນໄດ້,ຕົວຫນັງສືເທິງຫັ້ນກໍຕໍ່ກັນໄດ້,ພວກເຮົາກໍຕ້ອງຮັບຮູ້ວ່າ,ຫນັງສືພິມສອງແຜ່ນນີ້ແຕ່ສີກອອກຈາກກັນ.
ແຕ່ວ່າ,ແມ່ນໃຜເປັນຜູ່ສີກຫນັງສືພິມແຜ່ນໃຫຍ່ແຜ່ນນີ້?ເຖິງວ່າທ່ານວິກເນີໄດ້ຊອກຫາຫຼັກຖານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ,ແລະຊັນນະສູດຢ່າງຖີ່ຖ້ວນວ່າແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຄີຍເລື່ອນລອຍກໍຕາມ,ແຕ່ທ່ານວິກເນີອະທິບາຍຮູບການແລະແມ່ແຮງທີ່ພາໃຫ້ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍນັ້ນບໍ່ສົມບູນ,ຈົນນັກບູຮານນະຄະດີຜູ່ຫນຶ່ງຫົວເຍີ້ຍວ່າທ່ານເປັນພະຍາດເປືອກໂລກເຄື່ອນທີ່ແລະພະຍາດບ້າຝັນ ກັບຕາລະປັດ.
ປີ 1930 ເພື່ອຊອກຫາຫລັກຖານແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຄື່ອນທີ່,ທ່ານວິກເນີໄດ້ເດີນທາງໄປສຳຫຼວດຢູ່ກຼີນແລນ ເທື່ອທີ 4 ເພາະວ່າທ່ານຕັດສິນໃຈໄປວັດແທກເສັ້ນແວງຂອງກຼິນແລນເອົາເອງ,ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ຄວາມໄວຂອງແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເຄື່ອນທີ່,ແຕ່ວ່າໃນມື້ວັນເກີດ 50 ປີຂອງທ່ານນັ້ນ,ທ່ານໄດ້ແຂ່ງລົມແຂ່ງຫິມະ,ໃນເວລາຍ່າງຢ່າງລຳບາກຢູ່ນັ້ນ,ທ່ານໄດ້ລົ້ມລົງຢ່າງກະທັນຫັນ,ແລ້ວບໍ່ໄດ້ລຸກຂຶ້ນອີກ.
ຈາກນັ້ນມາ,ທິດສະດີວ່າດ້ວຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເລື່ອນລອຍໄດ້ມີດງຽບໄປ 30 ກວ່າປີ, ຫລັງຈາກຊຸມປີ 60 ສະຕະວັດທີ 20 ,ການສຳຫຼວດທໍລະນີນັບມື້ນັບຫຼາຍໄດ້ພິສູດຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງທິດສະດີດັ່ງກ່າວ,ທ່ານວິກເນີໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກວົງການວິທະຍາສາດ,ເຖິງວ່າໃນເວລາທ່ານວິກເນີຍັງມີຊີວິດທ່ານບໍ່ສາມາດເວົ້າໃຫ້ຊາວໂລກຍອມເຊື່ອ,ແຕ່ປັດຈຸບັນ,ຄົນໃນທົ່ວໂລກໄດ້ຈື່ຈຳທ່ານໄວ້ແລ້ວ.
|
|
|
