|
ປາມຶກກັບເຮືອອາເອໂຣກິສເຊີ,ເມື່ອປາມຶກລອຍຢູ່ທະເລແມ່ນໄວທີ່ສຸດ,ໄວກວ່າຫມູ່ແມ່ນ 150 ກິໂລແມັດຕໍ່ຊົ່ວໂມງ,ຈົນໄດ້ເອີ້ນເປັນລູກສອນໄຟກາງທະເລ,ທັງນີ້ຕົ້ນຕໍແມ່ນອີງໃສ່ເຄື່ອງດັນດ້ວຍການພົ່ນນ້ຳໄວສຸດທີ່ມີອົງປະກອບງ່າຍດາຍ,ທັງປອດໄພແລະໄວ້ໃຈໄດ້,ຄົນເຮົາຈິ່ງຮຽນເອົາແບບປາມຶກແລ້ວເຮັດເຮືອອາເມໂຣກິສເຊີທີ່ມີເຄື່ອງດັນດ້ວຍການພົ່ນນ້ຳ,ວິນາທີຫນຶ່ງລອຍໄດ້ 40 ແມັດ,ສາມາດລອຍໄວຢູ່ໃນນ້ຳຕື້ນບໍ່ຮອດ 1 ແມັດ,ເຮືອອາເອໂຣກິສເຊີດັ່ງກ່າວເຖິງວ່າບໍ່ແມ່ນເຮືອປະເພດຂຶ້ນບົກລົງນ້ຳໄດ້ກໍຕາມ,ແຕ່ກໍມີຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງການທະຫານ,ມັນມີຄວາມອາດສາມາດຂະຫຍາຍເປັນກ່ຳປັ່ນລົບຂະຫນາດໃຫຍ່ ຂະຫນາດກາງຫຼາຍທີ່ສຸດ,ເຊື່ອວ່າໃນອະນາຄົດ,ກ່ຳປັ່ນບັນທຸກເຮືອບິນກ່ຳປັ່ນຂັບໄລ່ ກ່ຳປັ່ນປ້ອງກັນແລະກ່ຳປັ່ນລ່າເຮືອດຳນ້ຳແບບເຮືອອາເອໂຣກິສເຊີ ອາດຈະປະກົດຕົວອອກມາໃຫ້ໂລກເຫັນ.
ປາມຶກແລະເຫຍື່ອຕອກປີໂດ,ຢູ່ໃນທ້ອງປາມຶກມີຖົງລະບາຍນ້ຳດຳໄດ້,ເມື່ອປາມຶກພໍ້ອັນຕະລາຍກໍ່ພົ່ນນ້ຳດຳອອກມາເພື່ອລໍ້ໃຫ້ຜູ່ບຸກໂຈມຕີຖືກຕົ້ມ,ຜູ່ອອກແບບກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳກໍຮຽນແບບປາມຶກ,ແລ້ວເຮັດເປັນເຫຍື່ອຕອກປີໂດ.ດຽວນີ້,ຮູບນອກເຫຍື່ອຕອກປີໂດຄ້າຍຄືກັນກັບກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳແນວນ້ອຍໆ,ສາມາດແລ່ນໄປຕາມທິດຂອງກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳ,ຄວາມໄວກໍ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ,ຍັງສາມາດເຮັດສຽງວົນ ສຽງເຄື່ອງຕວັກບິນແລະສັນຍານສຽງປອມເປັນຕົ້ນ,ກໍ່ແມ່ນສຽງວົນປອມເຫຼົ່ານີ້,ເຮັດໃຫ້ກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳຫຼືຕອກດຳນ້ຳແລ່ນປົບຫນີ.
ໃຍແມງມູມກັບລົດເກາະ,ນັກຊີວະສາດເມື່ອໄດ້ຄົ້ນຄວ້າໃຍແມງມູມແລ້ວປະກົດເຫັນວ່າຄວາມແຂງຂອງມັນທໍ່ກັນກັບ 5 ເທົ່າຂອງເສັ້ນເຫຼັກກ້າທີ່ມີມວນສານທໍ່ກັນ,ຈາກນັ້ນໄດ້ໄຂຊ່ອງຄວາມຄຶດ,ບໍລິສັດເຕັກນິກຫນຶ່ງຂອງອັງກິດໄດ້ທົດລອງຜະລິດໃຍແຂງທີ່ຄ້າຍຄືກັນໃຍແມງມູມ,ແລ້ວນຳໃຊ້ເຕັກນິກຕ່ຳແຜ່ນ,ຕ່ຳຫຼືເຮັດເປັນວັດສະດຸປະສົມ,ສາມາດເຮັດເສື້ອກັນລູກປືນ ລົດປ້ອງກັນລູກປືນ ລົດເກາະລົດຕັງເປັນຕົ້ນ,ເພາະວ່າເຄື່ອງເຫຼົ່ານີ້ທັງເບົາທັງມີປະສິດທິຄຸນສູງ.
ໂອ່ງຄໍຍາວກັບເສື້ອຕ້ານຄວາມດັນສູງ,ໂອ່ງຄໍຍາວແມ່ນສັດທີ່ສູງກວ່າຫມູ່ໃນໂລກປະຈຸບັນ,ມັນສະຫມອງແລະຫມາກຫົວໃຈຂອງມັນຢູ່ຫ່າງກັນປະມານ 3 ແມັດ,ແມ່ນອາໃສຄວາມດັນສູງ 160 ເຖິງ 260 ມມ ,ສົ່ງເລືອດຂຶ້ນເມືອຮອດມັນສະຫມອງ,ຕາມການວິເຄາະ,ໃນເວລາໂອ່ງຄໍຍາວກົ້ມຫົວລົງກິນນ້ຳ,ມັນສະຫມອງກໍ່ຈະຕ່ຳກວ່າຫມາກຫົວໃຈ,ເລືອດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍກໍ່ຈະໄຫຼເຂົ້າມັນສະຫມອງ,ເຮັດໃຫ້ຄວາມດັນຂອງເລືອດເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າເກົ່າ,ແຕ່ວ່າ,ໃນໂລກນີ້ ບໍ່ມີໂອ່ງຄໍຍາວຈັກໂຕຕາຍຍ້ອນເລືອດອັ່ງສະຫມອງຫຼືຫຼອດເລືອດສະຫມອງແຕກ.ໃນເວລາກິນນ້ຳ,ທີ່ຈິງແລ້ວ,ມັນແມ່ນຍ້ອນຫນັງຫນາຊັ້ນຫນຶ່ງອ້ອມກະໂຕໂອ່ງຄໍຍາວນັ້ນຫນີບຫຼອດເລືອດໄວ້ແລ້ວຈຳກັດຄວາມດັນຂອງເລືອດ.ຊ່າງອອກແບບຍົນແລະນັກຊີວະຊາດການບິນ,ຈິ່ງຮຽນເອົາແບບຫຼັກມູນຂອງຜິວຫນັງໂອ່ງຄໍຍາວ,ແລ້ວອອກແບບຕັດຫຍິບເຄື່ອງນຸ່ງຕ້ານຄວາມດັນສູງແບບໃຫມ່,ອັນໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາເມື່ອນັກບິນຂັບຍົນບຸກໂຈມຕີບິນຂຶ້ນໄວຢ່າງປະຈຸບັນທັນດ່ວນແລ້ວຈະພາໃຫ້ທໍລະມານຍ້ອນສະຫມອງຂາດເລືອດ.ຢູ່ໃນເຄື່ອງນຸ່ງຕ້ານຄວາມດັນສູງດັ່ງກ່າວມີເຄື່ອງປະກອບອັນຫນຶ່ງ,ໃນເວລາຍົນເລັ່ງຄວາມໄວນັ້ນ,ມັນສາມາດຫົດຫນີບອາກາດໃຫ້ຫນ້ອຍລົງແລະຈະມີກຳລັງຫນີບຫຼອດເລືອດໃຫ້ສົມຄູ່ກັນ,ທັງນີ້ຍັງດີກວ່າຜິວຫນັງຫນາຂອງໂອ່ງຄໍຍາວອີກຊ້ຳ.
ປາວານກັບກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳ,ກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳໃນຍຸກປະຈຸບັນ ສາມາດດຳນ້ຳຢູ່ທະເລນຳກ້າມເປັນເວລາດົນນານ,ແຕ່ວ່າ,ຄັນຢາກຍິງລູກສອນໄຟກ້ອງນ້ຳກ້າມ,ກໍ່ຕ້ອງບຸກທະລຸນ້ຳກ້າມໃຫ້ແຕກ ແລ້ວຟູຂຶ້ນກ່ອນ,ທັງນີ້ກໍ່ຈະພົບບັນຫາຍາກທາງພະລັງວິທະຍາ,ຜູ່ຊ່ຽວຊານກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳໄດ້ສຳນຶກຮູ້ຈາກປາວານບາ 10 ນາທີຈະຕ້ອງບຸກທະລຸນ້ຳກ້າມເພື່ອຟູຂຶ້ນມາຫາຍໃຈເທື່ອຫນຶ່ງ,ແລ້ວຮຽນເອົາແບບຮູບນອກຂອງປາວານ,ເຮັດແທ່ນບັນຊາແລະສິ່ງກໍ່ສ້າງຊັ້ນເທິງຂອງກ່ຳປັ່ນດຳນ້ຳດ້ວຍວັດຖຸແຂງໃຫ້ມັນໂປໂລຂຶ້ນຢູ່ທາງເທິງ,ອັນໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວໃຫ້ຕົກໄປ.
ກົບກັບຕາກົບເອເລັກໂຕຼນິກ ຕາຂອງກົບສະດຸ້ງໄວທີ່ສຸດຕໍ່ແມງນ້ອຍໆທີ່ບິນຢູ່ກາງຫາວ,ໃນເວລາແມງນ້ອຍໆບິນຢູ່ເທິງຫົວມັນ,ມັນກໍ່ຈະເລັ່ງສາຍຕາໃສ່ຢ່າງບໍ່ປະບໍ່ວາງ,ບັດນັ້ນ,ຄົນເຮົາຈິ່ງຮຽນເອົາແບບຕາມຫຼັກມູນກ່ຽວກັບອົງປະກອບຂອງຕາກົບ ແລ້ວເຮັດຕາກົນເອເລັກໂຕຼນິກທີ່ສາມາດຈຳແນກຍົນແລະລູກສອນໄຟທີ່ພວມບິນ,ແລະຍັງສາມາດປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຍົນຕ່ຳກັນອີກດ້ວຍ.
ແມງກະເບື້ອກັບລະບົບຄວບຄຸມອຸນຫະພູມຂອງດາວທຽມ,ດາວທຽມອ້ອມໂລກທີ່ເຫາະເຫີນຢູ່ອະວະກາດນັ້ນ,ເມື່ອຕ້ອງກັບແສງແດດຕໍ້ໃສ່ດາວທຽມກໍ່ຈະຮ້ອນຂຶ້ນຮອດ 200 ອົງສາ,ແຕ່ວ່າເວລາດາວທຽມເຂົ້າໄປໃນຫຼືບເງົາມືດ,ອູນຫະພູມຂອງດາວທຽມກໍ່ຈະຕ່ຳລົງຮອດລົບ 200 ອົງສາ,ສະນັ້ນ,ໂມງວັດແທກພິສະດານຕ່າງໆໃນດາວທຽມຈິ່ງມັກຖືກອາຍຮ້ອນລົນຈົນເພຫຼືຖືກຫນາວຈົນກະດ້າງ,ພາຍ ຫລັງມາ,ຄົນທັງຫຼາຍຈິ່ງໄດ້ຮັບການໄຂຊ່ອງຄວາມຄຶດຈາກແມງກະເບື້ອ,ແລ້ວແກ້ໄຂບັນຫາຍາກດັ່ງກ່າວນີ້,ທີ່ຈິງແລ້ວ,ຢູ່ຕາມກະໂຕແມງ ກະເບື້ອມີເກັດນ້ອຍໆປົກເປັນຫຼືບຫນຶ່ງ,ເກັດນ້ອຍໆເຫຼົ່ານີ້,ມັນມີບົດບາດປັບອຸນຫະພູມ,ເມື່ອອູນຫະພູມສູງຂຶ້ນ,ຍ້ອນຖືກແສງແດດຕໍ້ໃສ່,ເກັດດັ່ງກ່າວກໍຈະໄຂອອກເອງ,ເພື່ອຫຼຸດແສງແດດຕໍ້ໃສ່,ແລ້ວຈະຫຼຸດການຮັບເອົາພະລັງຄວາມຮ້ອນຂອງແສງແດດໃຫ້ຫນ້ອຍລົງ,ໃນເວລາອູນຫະພູມທາງນອກຕ່ຳລົງ,ເກັດຂອງມັນກໍອັດເຂົ້າເອງ,ໃຫ້ແສງແດດຕໍ້ໃສ່ເກັດໂດຍກົງ,ແລ້ວຄວບຄຸມອູນຫະພູມໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມເປັນປົກກະຕິ,ຫລັງຈາກນັກວິທະຍາສາດຄົ້ນຄວ້າແລ້ວຈິ່ງໄດ້ອອກແບບເຮັດລະບົບຄວບຄຸມອູນຫະພູມຄືເກັດແມງກະເບື້ອດັ່ງກ່າວນີ້.
ທ່ານຜູ່ຟັງທີ່ເຄົາລົບ,ຕໍ່ໄປເຮົາຂໍສະເຫນີເລື່ອງການໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມ,ໃນຂັ້ນທຳອິດ,ການໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມແມ່ນໃຊ້ແຕ່ໃນຂົງເຂດການທະຫານ,ມາຮອດກາງຊຸມປີ 70 ຂອງສັດຕະວັດທີ່ແລ້ວ,ຈຶ່ງຄ່ອຍໆຂະຫຍາຍມາໃຊ້ທາງພົນລະເຮືອນ,ຕົ້ນຕໍແມ່ນໃຊ້ໃນການບັນຊາເຮືອແພນາວາແລະການກອບກູ້ສຸກເສີນ,ອົງການດາວທຽມຄວາມທະເລສາກົນໃນເວລານັ້ນ,ແມ່ນພໍ່ຄ້າພຽງຜູ່ດຽວທີ່ເຮັດວຽກນີ້,ດາວທຽມທີ່ອົງການດັ່ງກ່າວໃຊ້ກໍແມ່ນດາວທຽມທີ່ຫມູນໄປຕາມຈັງຫວະດຽວກັນຂອງຫນ່ວຍໂລກ.
ລະບົບທີ່ເລີ່ມຕົ້ນກ່ອນຫມູ່ໃນຂົງເຂດໂທລະຄົມເຄື່ອນທີ່ຢູ່ເທິງບົກດ້ວຍດາວທຽມແມ່ນລະບົບMAST ຢູ່ອາເມລິກາເຫນືອໃນຊຸມປີ 80,ລະບົບດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຊ້ດາວທຽມທີ່ຫມູນໄປຕາມຈັງຫວະດຽວກັນຂອງຫນ່ວຍໂລກສອງຫນ່ວຍ,ແລ້ວກາຍເປັນເຂດບໍລິການທີ່ປົກຫຸ້ມແຜ່ນດິນໃຫຍ່ອາເມລິກາເຫນືອ,ຕົ້ນຕໍແມ່ນດຳເນີນການຕິດຕໍ່ໂທລະຄົມລະຫວ່າງຜູ່ສື່ສານເຄື່ອນທີ່ໃນເວລາລົດພວມແລ່ນກັບຜູ່ໃຊ້,ໂທລະສັບຄົງທີ່.
ຫລັງຈາກນັ້ນມາ,ລະບົບໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມຈິ່ງມີຕະຫຼາດຄົງທີ່ໃນຂົງເຂດໂທລະຄົມເຄື່ອນທີ່ທາງບົກ ທາງທະເລແລະທາງອາກາດ,ໃນທ້າຍຊຸມປີ 80 ການອອກແບບລະບົບໂທລະຄົມເຄື່ອນທີ່ດາວທຽມຊະນິດຕ່າງໆທີ່ທະຍອຍກັນເຮັດອອກມາໃຊ້,ເວົ້າລວມແລ້ວ,ການອອກແບບດັ່ງກ່າວແບ່ງເປັນສອງຊະນິດ,ຄື:ລະບົບດາວທຽມໂຄຈອນສາຍກາງ MEO ເຊິ່ງເອົາລະບົບ ICO ເປັນຕົວແທນ,ແລະລະບົບດາວທຽມໂຄຈອນສາຍຕ່ຳເຊິ່ງເອົາລະບົບອີລີດຽມ ແລະລະບົບດາວທຽມທົ່ວໂລກເປັນຕົວແທນ.
ເທິງເວທີປາໄສນະໂຍບາຍໂທລະຄົມສະໄຫມທຳອິດຂອງສະຫະພັນໂທລະຄົມສາກົນທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ເຊີແນວເມື່ອເດືອນຕຸລາ ປີ 1996 ,ໄດ້ວາງການໂທລະຄົມເຄື່ອນທີ່ຂອງສ່ວນບຸກຄົນໂດຍດາວທຽມໃນທົ່ວໂລກອອກມາໃຊ້ເປັນທາງການນັ້ນ,ເປັນຂີດຫມາຍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ,ຍຸກສະໄຫມຂອງໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມໄດ້ມາຮອດແລ້ວ,ໃນຍຸກສະໄຫມດັ່ງກ່າວ,ລະບົບໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມທີ່ໂຄຈອນຢູ່ຂັ້ນສູງ ຂັ້ນກາງແລະຂັ້ນຕ່ຳ,ໄດ້ຕ່າງຍາດດີຊີງເດັ່ນກັນແລະທະຍອຍກັນສ້າງລະບົບໂທລະຄົມໂດຍດາວທຽມເຄື່ອນທີ່ຂອງສ່ວນບຸກຄົນທີ່ໂຄຈອນຢູ່ຂັ້ນຕ່ຳ,ຂັ້ນກາງ ແລະນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຄ້າ,ເຕັກນິກໂທລະຄົມດີຈີຕອນດາວທຽມກໍໄດ້ມີການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວ.
ເຖິງວ່າ,ລະບົບໂທລະຄົມດາວທຽມບາງອັນໄດຕົກຢູ່ໃນສະພາບອັດຕະຄັດທາງດ້ານທຸກລະກິດກໍ່ຕາມ,ແຕ່ເມື່ອສັງເກດກວມລວມຈາກອຸດສາຫະກຳແລ້ວເຫັນວ່າໂທລະຄົມດາວທຽມຍັງຄົງປະກົດມີສະພາບຈະເລີນຮຸ້ງເຮືອງ,ຂໍ້ມູນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ,ດາວທຽມໂທລະຄົມທີ່ພວມຫນູນຕາມໂຄຈອນໃນປະຈຸບັນໄດ້ລື່ນກາຍ 200 ຫນ່ວຍ,ໃນ 5 ປີຂ້າງຫນ້ານີ້,ຍັງຈະມີດາວທຽມໂທລະຄົມເກີນ 1 ພັນຫນ່ວຍຖືກຍິງສົ່ງຂຶ້ນເມືອຫມູນຕາມໂຄຈອນອີກ.
|
