|
|
 |
| (GMT+08:00)
2005-05-05 21:31:47
|
 |
|
ຫວນຄືນປະຫວັດສາດຢູ່ຫໍພິພິທະພັນຄານສ໌ຮອສຕ໌ທີ່ແບກແລງ
cri
Author: da
|
ຕອນຄ່ຳວັນທີ8ພຶດສະພາປີ1945, ຜູ້ຕາງໜ້າກອງບັນຊາການໃຫຍ່ກອງທັບເຢຍລະມັນໄດ້ລົງນາມໃນເອກະສານຍອມຈຳນົນຢ່າງບໍ່ມີເງື່ອນໄຂທີ່ຄານສ໌ຮອສຕ໌ ຊານເມືອງແບກແລງ, ນີ້ເປັນຂີດໝາຍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າການສູ້ລົບຢູ່ສະໜາມລົບເອີລົບຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງໄດ້ສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ. ໃນເວລານັ້ນ, ສະຖານທີ່ລົງນາມໃນເອກະສານຍອມຈຳນົນຂອງກອງທັບເຢຍລະມັນແມ່ນຢູ່ຫ້ອງອາຫານຂອງໂຮງຮຽນທະຫານເຢຍລະມັນແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ຄານສ໌ຮອສຕ໌. ຫຼັງຈາກນັ້ນ60ປີ, ຫ້ອງອາຫານທີ່ເປັນສັກຂີພິຍານປະຫວັດສາດຫຼັງນີ້ໄດ້ກາຍເປັນຫໍພິພິທະພັນຫຼັງໜຶ່ງ, ຊື່ວ່າຫໍພິພິທະພັນຄານສ໌ຮອສຕ໌ແບກແລງ. ເນື່ອງໃນໂອກາດທີ່ສົງຄາມຕ້ານຟັດສິດຂອງໂລກໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຄົບຮອບ60ປີໃກ້ຈະວຽນມາເຖິງນີ້, ນັກຂ່າວວິທະຍຸສາກົນແຫ່ງປະເທດຈີນປະຈຳເຢຍລະມັນໄດ້ໄປເອົາຂ່າວຢູ່ຫໍພິພິທະພັນດັ່ງກ່າວ.
ຫໍພິພິທະພັນຄານສ໌ຮອສຕ໌ແບກແລງແມ່ນຕຶກນ້ອຍຫຼັງຄາແຫຼມສອງຊັ້ນ, ສ້າງຂຶ້ນໃນຊຸມປີ30ສະຕະວັດທີ20, ປີ1994, ກອງທະຫານອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດປະຈຳເຂດຕາເວັນອອກຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ຖອນອອກຈາກເຢຍລະມັນແລ້ວ, ທັງສອງປະເທດເຢຍລະມັນແລະລັດເຊຍພ້ອມກັນຄຸ້ມຄອງຫໍພິພິທະພັນດັ່ງກ່າວ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ຫໍພິພິທະພັນດັ່ງກ່າວກໍໄດ້ກາຍມາເປັນຫໍພິພິທະພັນພຽງແຫ່ງດຽວທີ່ໃຫ້ສອງປະເທດເຊິ່ງເຄີຍເປັນສັດຕູກັນໃນສົງຄາມພ້ອມກັນຄຸ້ມຄອງໃນໂລກປະຈຸບັນ. ທ່ານດອກເຕີປີເຕີ ເຈນ ຫົວໜ້າຫໍພິພິທະພັນດັ່ງກ່າວເວົ້າວ່າ:
ພາຍຫຼັງສົງຄາມເຢັນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ, ຄູ່ຕໍ່ສູ້ໃນເມື່ອກ່ອນໄດ້ກາຍເປັນມາເພື່ອນມິດ. ໃນໄລຍະທີ່ມືດມົນກວ່າໝູ່ໃນປະຫວັດສາດຂອງສອງປະເທດ--ອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດກັບເຢຍລະມັນລົບເລວກັນແຕ່ປີ1941ຫາປີ1945, ຝ່າຍສະຫະພາບໂຊວຽດມີຜູ້ເສຍຊີວິດ 25 ລ້ານຫາ30ລ້ານຄົນ, ຝ່າຍເຢຍລະມັນມີ 6 ລ້ານຫາ7ລ້ານຄົນເສຍຊີວິດ. ສອງຝ່າຍເລີ່ມຮ່ວມມືກັນ, ຮ່ວມກັນສ້າງຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງນີ້ເພື່ອລະລຶກສົງຄາມດັ່ງກ່າວ.
ອີງຕາມໄລຍະປະຫວັດສາດ, ເຂດວາງສະແດງຢູ່ຊັ້ນສອງໄດ້ແບ່ງເປັນເຂດວາງສະແດງອອກຕາມຫົວຂໍ້16ແຫ່ງ, ແຕ່ລະເຂດວາງສະແດງອອກລ້ວນແຕ່ໄດ້ວາງສະແດງວັດຖຸຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຮູບພາບ, ຂໍ້ມູນປະຫວັດສາດແລະເອກະສານທີ່ອຸດົມສົມບູນ. ວັດຖຸເຫຼົ່ານີ້ລ້ວນແຕ່ໄດ້ບັນທຶກປະຫວັດສາດທີ່ແທ້ຈິງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໂທດກຳສົງຄາມທີ່ລະເມີດມະນຸດສະທຳຂອງຟາດສິດແລະນຳເອົາຄວາມທຸກທໍລະມານແສນສາຫັດມາໃຫ້ມວນຊົນຜູ້ບໍ່ມີໂທດຫຍັງ. ທ່ານເຈນໄດ້ຍົກເອົາເອກະສານສະບັບໜຶ່ງເວົ້າຕໍ່ນັກຂ່າວວ່າ, ມັນໄດ້ບັນທຶກແຜນການຮຸກຮານສະບັບໜຶ່ງທີ່ສຳນັກກອງບັນຊາການໃຫຍ່ຂອງກອງທັບເຢຍລະມັນວາງອອກໃນກອງປະຊຸມທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນເດືອນພຶດສະພາປີ1941. ທ່ານເຈນໄດ້ອ່ານເນື້ອໃນຄົບຖ້ວນຂອງເອກະສານວ່າ:
ເອກະສານສະບັບນີ້ຂຽນວ່າ: ພາຍຫຼັງສົງຄາມໄດ້ດຳເນີນມາເປັນປີທີ3ແລ້ວ, ມີແຕ່ຕົກຢູ່ໃນສະພາບທີ່ອາຫານການກິນທັງໝົດຂອງກອງທະຫານເຢຍລະມັນລ້ວນແຕ່ມາຈາກລັດເຊຍ(ສະຫະພາບໂຊວຽດ)ນັ້ນແລ້ວ, ສົງຄາມຈິ່ງສາມາດດຳເນີນຕໍ່ໄປໄດ້. ເປັນທຳມະດາແລ້ວວ່າ, ຖ້າພວກເຮົາປຸ້ນເອົາເຄື່ອງຂອງປະຈຳວັນທັງໝົດຈາກລັດເຊຍ(ສະຫະພາບໂຊວຽດ), ລັດເຊຍ(ສະຫະພາບໂຊວຽດ)ຈະມີຫຼາຍສິບລ້ານຄົນອຶດຕາຍ.
ຫ້ອງໂຖງຊັ້ນໜຶ່ງຂອງຫໍພິພິທະພັນແມ່ນບ່ອນທີ່ກອງທັບເຢຍລະມັນລົງນາມໃນເອກະສານຍອມຈຳນົນແລະຈັດພິທີຍອມຈຳນົນຢ່າງເປັນທາງການໃນເວລານັ້ນ. ຕາມເລົ່າລືກັນວ່າ, ເຄື່ອງຂອງໃນຫ້ອງໂຖງແມ່ນຮັກສາໄວ້ຄືເກົ່າກັບເມື່ອຕອນ 60ປີກ່ອ່ນ. ຢູ່ເທິງໂຕະທີ່ໃກ້ກັບຝາໄດ້ຕັ້ງທຸງຊາດນ້ອຍ4ຜືນ, ມັນແມ່ນທຸງຊາດອັງກິດ, ສະຫະພາບໂຊວຽດ, ອາເມລິກາແລະຝຣັ່ງ, ຄາດວ່າຜູ້ຕາງໜ້າຂອງກອງບັນຊາການກອງທະຫານເຢຍລະມັນແມ່ນລົງນາມໃນເອກະສານຍອມຈຳນົນຢູ່ເທິງໂຕະນີ້.
ໃນຫໍພິພິທະພັນ, ນັກຂ່າວໄດ້ພົບພໍ້ພໍ່ເຖົ້າຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຊື່ວ່າໂດເອີນເບີກ. ວັນທີ8ພຶດສະພາປີ1945, ກໍແມ່ນພໍ່ເຖົ້າຜູ້ນີ້ຮັບພິດຊອບຂົນສົ່ງເຄື່ອງອັດສຽງເຂົ້າຫ້ອງໂຖງທີ່ຈັດພິທີຍອມຈຳນົນ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງສະພາບກອງທັບເຢຍລະມັນລົງນາມໃນເອກສານຍອມຈຳນົນເມື່ອ 60 ປີກ່ອນ, ພໍ່ເຖົ້າຜູ້ນີ້ກະຕຸ້ນໃຈຫຼາຍ. ເພິ່ນເວົ້າວ່າ:
ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ, ສົງຄາມທີ່ເປັນຕາຢ້ານບັ້ນນີ້ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໃນທີ່ສຸດແລ້ວ. ສົງຄາມສິ້ນສຸດລົງກໍໝາຍຄວາມວ່າຈະບໍ່ມີການຖິ້ມລະເບີດແລະຄົນເສຍຊີວິດອີກແລ້ວ, ນີ້ແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ.
|
|
|
