|
ການຍົກພົນຂຶ້ນບົກຢູ່ນອກມັງດີທີ່ມີຊື່ສຽງໃນ 60 ກວ່າປີກ່ອນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມືອງນອກມັງດີແຫ່ງຝຣັ່ງກັບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງພົວພັນກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ. ເພື່ອໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍຈື່ຈຳປະຫວັດສາດຕອນນີ້, ຝຣັ່ງໄດ້ສະຫງວນຮ່ອງຮອຍສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງຫລາຍແຫ່ງແລະສ້າງຫໍລະລຶກສົງຄາມຊະນິດຕ່າງໆຢູ່ນອກມັງດີ. ເພື່ອລະລຶກສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຟັດຊິດຂອງໂລກໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຄົບຮອບ 60 ປີ, ນັກຂ່າວCRIປະຈຳຝຣັ່ງໄດ້ຕັ້ງເດີນທາງໄປນອກມັງດີ, ສຳພາດກ່ຽວກັບຫໍລະລຶກສັນຕິພາບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງທີ່ເມືອງກັງ----ເຊິ່ງເປັນຫໍລະລຶກໃຫຍ່ກວ່າໝູ່ໃນແຫ່ງນັ້ນ.
ຫໍລະລຶກສັນຕິພາບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງທີ່ເມືອງກັງສ້າງຂຶ້ນເມື່ອປີ 1988. ຫໍລະລຶກດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຊ້ຮູບການວາງສະແດງທີ່ທັນສະໄໝ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຮູບພາບປະຫວັດສາດອັນຕື່ນເຕັ້ນໃນ 60 ກວ່າປີກ່ອນຢ່າງຮອບດ້ານ. ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມປາຖະໜາອັນດີງາມທີ່ຕ້ອງການສັນຕິພາບ ບໍ່ຕ້ອງການສົງຄາມ, ຜູ້ອອກແບບຂອງຫໍລະລຶກໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ວ່າ"ຫໍລະລຶກສັນຕິພາບ". ທ່ານຄຼິສຕີນ ເດີຊູ ຜູ້ຮັບຜິດຊອບການພົວພັນກັບຕ່າງປະເທດຂອງຫໍລະລຶກດັ່ງກ່າວເວົ້າຕໍ່ນັກຂ່າວວ່າ:
ຈຸດປະສົງສ້າງຫໍລະລຶກຢູ່ເມືອງກັງກໍແມ່ນຢາກແນະນຳສົງຄາມຕໍ່ສາທາລະນະຊົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໄພພິບັດແລະຜົນສະທ້ອນທີ່ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງນຳມາໃຫ້ມວນມະນຸດ. ມັນໄດ້ລວມມີເຫດການສົງຄາມທັງໝົດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນແຫ່ງຕ່າງໆຂອງໂລກແຕ່ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1 ເມື່ອປີ 1918 ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ວັດຖຸປະສົງກໍແມ່ນຢາກໃຫ້ສາທາລະນະຊົນຊອກຮູ້ສົງຄາມ, ຮູ້ຈັກສົງຄາມ, ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າສຳນຶກກຶກກອງຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ສົງຄາມແລະຄວາມອ່ອນແອຂອງສັນຕິພາບໂລກ.
ແນ່ນອນແລ້ວ, ບໍ່ວ່າໃນດ້ານທັດສະນະຄະຕິການອອກແບບ, ຫລືໃນດ້ານເນື້ອໃນທີ່ວາງສະແດງ, ຫໍລະລຶກສັນຕີພາບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງທີ່ເມືອງກັງໄດ້ເນັ້ນໜັກເຖິງຄຳທີ່ວ່າ"ສັນຕິພາບ". ຢູ່ນອກຫໍລະລຶກ, ມີຝາແກ້ວໜ້າໜຶ່ງໄດ້ສະສົມຫີນຄວັດຄຳເຕືອນທີ່ປະຊາຊົນ 14 ປະເທດມອບໃຫ້; ຢູ່ຝາປະຕູໜ້າຂອງຫໍລະລຶກໄດ້ຂຽນວ່າ," ສົງຄາມເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຮອຍບາດແຜຫລວງຫລາຍ, ຄວາມຮັກແພງກັນພັດເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລຸກຢືນຂຶ້ນຄືນໃໝ່, ແມ່ນ້ຳແຫ່ງເສລີທີ່ໄຫຼຜາດໆແມ່ນໄຫຼມາຈາກຮອຍບາດແຜຂອງຂ້ອຍ.
ເມື່ອເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງວາງສະແດງແລ້ວ, ຮູບພາບປະຫວັດສາດອັນຕື່ນເຕັ້ນຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຄົນສະເທືອນໃຈ. ແຕ່ປີ 1918 ຈົນຮອດປີ 1945, ຂະບວນການປະຫວັດສາດຝຣັ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ວາງສະແດງຢູ່ໜ້າມວນຊົນດ້ວຍຕົວໜັງສື ຮູບພາບແລະສຽງ. ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນເວລາກ່າວເຖິງວັນເວລາອັນມືດມົນກວ່າໝູ່ໃນປະຫວັດສາດຝຣັ່ງຄືແຕ່ປີ 1936 ຮອດປີ 1938, ແສງໄຟໃນຫ້ອງວາງສະແດງກໍໄດ້ມອດລົງ; ປີ 1940, ນາຍພົນຊາກ ເດີ ໂກນໄດ້ຈັດຕັ້ງກອງປະກອບອາວຸດຕໍ່ຕ້ານ, ໄດ້ເປີດສາກແຫ່ງການຕໍ່ຕ້ານຟັດຊິດຂອງຝຣັ່ງ, ຫ້ອງວາງສະແດງກໍເລີ່ມມີແສງໄຟແຈ້ງ. ໃນທົ່ວຫ້ອງວາງສະແດງ, ຜ່ານການໃຊ້ສຽງ ແສງແລະໄຟຟ້າຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນຮູ້ສຶກວ່າຕົນໄດ້ຢູ່ໃນສະພາບໃນຄາວນັ້ນ.
ໃນຫ້ອງວາງສະແດງ, ນັກຂ່າວໄດ້ພົບນັກຮຽນປະຖົມຫລາຍງວດທີ່ມາທ່ຽວຊົມ. ພວກນັກຮຽນໄດ້ຖາມບັນຫາຕ່າງໆຕໍ່ຜູ້ອະທິບາຍຢ່າງຫ້າວຫັນ. ມີຜູ້ອະທິບາຍຜູ້ໜຶ່ງຊື່ເອມີລີ ຟູເຊໄດ້ບອກນັກຂ່າວວ່າ:
ພວກເຮົາຕົ້ນຕໍແມ່ນຮັບຕ້ອນເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນທີ່ອາຍຸ 8 ປີຫາ 14 ປີ. ການທ່ຽວຊົມແບ່ງອອກເປັນສອງພາກສ່ວນ, ໜຶ່ງແມ່ນຫົວຂໍສົງຄາມ, ອີກສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຫົວຂໍ້ສັນຕິພາບ.
ຢູ່ຝຣັ່ງ, ການສຶກສາປະຫວັດສາດຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງແມ່ນສອນມາແຕ່ນ້ອຍ. ວິຊາປະຫວັດສາດ ພູມີສາດ ແລະຄຸນນະທາດສາທາລະນະຊົນຂອງນັກຮຽນປະຖົມແລະມັດທະຍົມຝຣັ່ງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກຮຽນທັງຫລາຍຕ້ອງໄປທ່ຽວຊົມບ່ອນລະລຶກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ຄົນຝຣັ່ງຖ້າພາຄອບຄົວທ່ຽວຮ່ອງຮອຍສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ, ກໍຈະພາລູກໄປຊົມຫໍລະລຶກແນ່ນອນ. ຢູ່ຫໍລະລຶກສັນຕິພາບສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ, ນັກຂ່າວໄດ້ພົບຄອບຄົວແນວນີ້ຫລາຍຄອບຄົວ. ຄົນຝຣັ່ງຜູ້ເປັນແມ່ທີ່ພວມພາລູກທ່ຽວຊົມນັ້ນໄດ້ບອກນັກຂ່າວວ່າ:
ພວກເຮົາພາລູກມາ, ແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຮົາຢາກໃຫ້ລູກເຂົ້າໃຈອະດິດຕະການ, ພວກລູກຕ້ອງການຄວາມຮູ້ໃນດ້ານນີ້, ພວກເຮົາບໍ່ຢາກໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າສ້າງຄວາມຜິດພາດຄືໃນອະດີດ, ນີ້ກໍແມ່ນຄວາມຊີ້ແນະແລະຂໍ້ມູນຂ່າວສານທີ່ຫໍລະລຶກຈົ່ງໄວ້ໃຫ້ພວກເຮົາ.
|
