|
|
 |
| (GMT+08:00)
2005-05-13 17:35:17
|
 |
|
ຍີ່ປຸ່ນແລະເຢຍລະມັນ: ທ່າທີສອງຢ່າງຕໍ່ໜ້າແວ່ນແຍງປະຫວັດສາດ
cri
Author: mo
ຍີ່ປຸ່ນແລະເຢຍລະມັນແລ້ວແຕ່ແມ່ນຫົວໂປ່ເຈົ້າໂທດກໍ່ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2 , ແລະກໍແມ່ນປະເທດເສຍໄຊໃນສົງຄາມບັ້ນນີ້. ພາຍຫລັງສົງຄາມໂລກສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ, ເຢຍລະມັນແລະຍີ່ປຸ່ນໄດ້ມີທ່າທີຕ່າງກັນໃນດ້ານຮັບຮູ້ປະຫວັດສາດການຮຸກຮານແລະໂທດກຳສົງຄາມ.
ລັດຖະບານເຢຍລະມັນກ້າປະເຊີນກັບປະຫວັດສາດ, ກ້າຮັບສະລະພາບກັບໂທດກຳສົງຄາມການຮຸກຮານ. ໃນເຄິ່ງສະຕະວັດກວ່າຫລັງສົງຄາມມານີ້, ຜູ້ນຳລັດຖະບານທຸກສະໄໝຂອງເຢຍລະມັນ, ຈາກທ່ານອາເຕິງນາ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີຊຸດທຳອິດຮອດທ່ານສະໂລເຕີ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີຊຸດປັດຈຸບັນ, ມີທ່າທີແຈ່ມແຈ້ງຕໍ່ສົງຄາມ, ໄດ້ສຳຫລວດໂທດກຳສົງຄາມຢ່າງເປີດເຜີຍ, ແລະຂໍຂະມາໂທດນຳປະຊາຊົນບັນດາປະເທດທີ່ເຄີຍຖືກນາຊີຮຸກຮານແລະທຳຮ້າຍ. ສິ່ງທີ່ເປັນໜ້າຍ້ອງຍໍນັ້ນແມ່ນ: ໃນເວລາທ່ານໂປລານ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີໄປຢ້ຽມຢາມໂປໂລຍເມື່ອປີ 1970 ນັ້ນ, ທ່ານໄດ້ຄຸເຂົ່າໄຫວ້ຂໍຂະມາໂທດຢູ່ໜ້າອະນຸສາວະລີລະລຶກຊາວຢິວຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍທີ່ວັກໂຊວີ.
ລັດຖະບານຍີ່ປຸ່ນພັດບໍ່ກ້າປະເຊີນກັບການປົກຄອງແບບລ່າເມືອງຂຶ້ນແລະສົງຄາມຮຸກຮານຢ່າງທຸ່ນທ່ຽງ. ລັດຖະບານຍີ່ປຸ່ນມັກຫຼົບຫຼີກສົງຄາມຮຸກຮານ, ມັກປົກປິດໂທດກຳ, ແລະເອີ້ນສົງຄາມຮຸກຮານເປັນສົງຄາມຍີ່ປຸ່ນຈີນ, ສົງຄາມປາຊີຟິກ. ຜູ້ນຳການເມືອງສຳຄັນຂອງຍີ່ປຸ່ນບາງຄົນຍັງຍ້ອງຍໍສໍລະເສີນການປົກຄອງລ່າເມືອງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ເປີດປ່າວວ່າ"ການປົກຄອງແບບລ່າເມືອງຂຶ້ນມີຄຸນງາມ", ແລະເວົ້າຍ້ອມສົງຄາມຮຸກຮານ. ຈົນກະທັ້ງມີນາຍົກລັດຖະມົນຕີຍີ່ປຸ່ນບາງທ່ານໄດ້ເປີດປ່າວ"ທັດສະນະຄະຕິປະຫວັດສາດແຫ່ງປະເທດຈັກກະພັດ", ໄປນະມັດສະການວັດຢາຊືຄູນີທີ່ເປັນສັນຍະລັກໃຫ້ແກ່ລັດທິລັດຖະທະຫານ.
ລັດຖະບານເຢຍລະມັນໄດ້ເອົາປະຫວັດສາດເປັນແວ່ນແຍງ, ເອົາໃຈໃສ່ນຳການສຶກສາປະຫວັດສາດສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ລັດຖະບານເຢຍລະມັນໄດ້ຜ່ານການສຶກສາປະຫວັດສາດດ້ວຍຫລາຍຮູບການ, ເຮັດໃຫ້ຊາວເຢຍລະມັນທີ່ເກີດຂຶ້ນຫລັງສົງຄາມເຂົ້າໃຈ"ຜົນຮ້ານຢ້ອນຫລັງຂອງສົງຄາມຮິດແລບັ້ນນີ້ແລະການປົກຄອງດ້ວຍກຳລັງຮຸນແຮງຂອງຟັດຊິດ"; ເນັ້ນໜັກໃຫ້ສຶກສາຄົນຮຸ່ນຫລັງ. ຂະແຫນງການການສຶກສາໄດ້ດັດແກ້ແບບຮຽນປະຫວັດສາດຕັ້ງຫລາຍເທື່ອ, ຈັດເອົາທາລຸນກຳຂອງຟັດຊິດຮິດແລເປັນເນື້ອໃນໃຈກາງຂອງແບບຮຽນປະຫວັດສາດຂອງໂຮງຮຽນ. ບໍ່ວ່າປະເທດເຢຍລະມັນຕາເວັນຕົກຫລືວ່າປະເທດເຢຍລະມັນຕາເປັນອອກໃນຄາວນັ້ນ, ຫຼັງສົງຄາມລ້ວນແຕ່ໄດ້ຈັດເອົາຮ່ອງຮອຍໂທດກຳນາຊີຫລາຍແຫ່ງເປັນຫໍລະລຶກປະຫວັດສາດ, ເພື່ອໃຫ້ຊາວໜຸ່ມຊອກຮູ້ສະພາບຕົວຈິງທາງປະຫວັດສາດ.
ແຕ່ວ່າຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ, ແບບຮຽນປະຫວັດສາດທີ່ກະຊວງການສຶກສາຍີ່ປຸ່ນພິຈາລະນາອະນຸມັດນັ້ນເຮັດໃຫ້ສະພາບຕົວຈິງທາງປະຫວັດມົວໄປເລື້ອຍໆ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຕັດການບັນລະຍາຍການປົກຄອງແບບລ່າເມືອງຂຶ້ນແລະສົງຄາມການຮຸກຮານໃຫ້ໜ້ອຍລົງຢ່າງຫລວງຫລາຍເປັນເທື່ອລະກ້າວ, ເຮັດໃຫ້ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງຍີ່ປຸ່ນທີ່ມີຕໍ່ການປົກຄອງແບບລ່າເມືອງຂຶ້ນແລະສົງຄາມຮຸກຮານນັ້ນຈືດຈາງໄປທໍ່ນັ້ນ, ກົງກັນຂ້າມ, ຍັງສວຍໂອກາດທີ່ຍີ່ປຸ່ນຖືກຖິ້ມລູກລະເບີດປະລາມານູມາເພີ່ມສະຕິທີ່ຍີ່ປຸ່ນຖືກທຳຮ້າຍ, ເຮັດໃຫ້ຄົນຮຸ້ນຫລັງສົງຄາມບໍ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ອັນຖືກຕ້ອງຕໍ່ປະຫວັດຮຸກຮານຂອງຍີ່ປຸ່ນ.
ລັດຖະບານເຢຍລະມັນໄດ້ຮັກສາຄວາມເຕືອນໃຈຕໍ່ອິດທິກຳລັງນາຊີໃໝ່, ໃຊ້ນະໂຍບາຍໂຈມຕີຢ່າງເດັດດ່ຽວ, ຍົກເລີກອົງການນາຊີແລະຈັບຫົວໂປ່ຂອງເຂົາ. ປີ 1994, ສະພາສະຫະພັນເຢຍລະມັນໄດ້ຜ່ານຍັດຕິຕ້ານນາຊີໃໝ່ແລະຕ້ານການຕ້ອງໂທດອາຍາ, ກຳນົດຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງວ່າ, ການກະທຳທີ່ເຫັນໃຈນາຊີ, ປະຕິເສດໂທດກຳນາຊີ, ແລະເປີດປ່າວການດູໝິ່ນເຊື້ອຊາດນັ້ນແມ່ນການກະທຳຕ້ອງໂທດ, ໄດ້ເພີ່ມທະວີອາວຸດກົດໝາຍໃນການຕ້ານນາຊີ.
ແຕ່ຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ, ກຸ່ມປີກຂວາຕ່າງໆທີ່ປະຕິເສດບໍ່ຮັບຮູ້ສົງຄານຮຸກຮານນັ້ນໄດ້ຮັບການຮັບຮອງ, ຜູ້ທີ່ກ້າປະເຊີນກັບປະຫວັດສາດພັດຖືກຕິຕຽນວ່າ"ທໍລະມານຊົນຊາດ". ການເຂົ້າຂ້າງໄດ້ເຂົ້າແທນຄວາມທ່ຽງທຳ, ການເຫັນແກ່ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວໄດ້ເຂົ້າແທນຄວາມຍຸດຕິທຳ. ຜູ້ເຜີຍແບໂທດກຳຂອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນຄືທ່ານອາຈູມາ ຊີໂລ ອະດີດທະຫານຍີ່ປຸ່ນທີ່ຮຸກຮານຈີນໄດ້ຖືກນາບຂູ່, ຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍໃນສົງຄາມຄືແຮງງານຂອງບັນດາປະເທດອາຊີທີ່ຖືກບັງຄັບເກນໄປເປັນກຸລີຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ ແລະໂສເພນີໃນກອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງນັ້ນຍັງບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຕໍ່ຢ່າງທ່ຽງທຳ.
ບໍ່ລືມເລື້ອງເກົ່າຄາວຫລັງ, ເພື່ອເປັນແວ່ນແຍງໃນພາຍໜ້າ. ຕໍ່ໜ້າແວ່ນແຍງປະຫວັດສາດ, ຍີ່ປຸ່ນບໍ່ມີຄວາມກ້າຫານຄືເຢຍລະມັນທີ່ກ້າປະເຊີນກັບເລື່ອງອະດີດ, ແລະຫາບແບກໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ. ຄັນບໍ່ກ້າປະເຊີນກັບປະຫວັດສາດ, ຈະເຮັດແນວໃດຊິໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຈາກປະເທດໃກ້ຄຽງອາຊີແລະປະຊາຄົມໂລກ?
|
|
|
