|
ສະບາຍດີທ່ານຜູ່ຟັງທີ່ໂຄລົບ, ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານເຂົ້າສູ່ລາຍການນິທານສຸພາສິດ. ໃນລາຍການພາກນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈະເລົ່າສຸພາສິດເລື່ອງ "ຈີ່ໝິງໂກວຕ້າວ" ສູ່ຟັງ, ຄຳສຸພາສິດນີ້ໄດ້ມີໃຫ້ເຫັນໃນປື້ມ "ບັນທຶກປະຫວັດສາດ-ເລື່ອງເມິງສາງຈິ່ນ" ທີ່ແຕ່ງໂດຍຊືມາເຊັນທີ່ດຳລົງຊີວິດໃນສະໄໝຮັ້ນຕາເວັນຕົກຂອງຈີນ, ຄົນຮຸ້ນຫຼັງ ມັກໃຊ້ຄຳສຸພາສິດດັ່ງກ່າວມາອຸປະມາພວກຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດ ມີແຕ່ສີໄມ້ລາຍມືເລັກໜ້ອຍເຫຼົ່ານັ້ນ. ຕໍ່ໄປຂ້າພະເຈົ້າຈະເຫຼົ່າຄວາມເປັນມາຂອງຄຳສຸພາສິດດັ່ງກ່າວສູ່ຟັງ.
ໃນສະໄໝຍຸດທະຈັກ, ເມິ້ງສາງຈິ່ນແຫ່ງລັດສີເຄີຍເປັນມະຫາອຸປະຫຼາດຂອງລັດສີ, ມີຊື່ສຽງດົ່ງດັງທີ່ສຸດ. ເພິ່ນໄດ້ລ້ຽງລູກນ້ອງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຢູ່ເຮືອນ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍຄົນມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດພໍສົມຄວນ.
ມີປີໜຶ່ງ, ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງແຫ່ງລັດສິນເຊື້ອເຊີນເມິ້ງສາງຈິ່ນໄປເປັນແຂກຢູ່ລັດສິນຍ້ອນໄດ້ຍິນຊື່ສຽງດົ່ງດັງຂອງເພິ່ນ, ສອງຄົນໄດ້ລົມກັນຢ່າງເຂົ້າເກັບເຂົ້າເກຍທີ່ສຸດ, ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງຈົນມີຄວາມຮູ້ສຶກເສຍດາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກກັນໃນເມື່ອກ່ອນ, ເລີຍຂໍຢ່າງຈິງໃຈໃຫ້ເມິ້ງສາງຈິ່ນດຳລົງຕຳແໜ່ງມະຫາອຸປະຫຼາດແຫ່ງລັດສິນ, ຊ່ອຍເພິ່ນປົກຄອງລັດສິນ. ແຕ່ພວກເສນາບໍດີຂອງລັດສິນຄັດຄ້ານຢ່າງເດັດດ່ຽວ, ເຫັນວ່າເມິ້ງສາງຈິ່ນຈະເຂົ້າຂ້າງລັດສີໂດຍຕະຫຼອດ, ຍ່ອມຈະເປັນຜົນຮ້າຍຕໍ່ລັດສິນ. ເມື່ອໄດ້ຍິນຄວາມເຫັນເຫຼົ່ານີ້ແລ້ວ, ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງແຫ່ງລັດສິນກໍ່ຫາລືກັບພວກເສນາບໍດີວ່າຈະກຳຈັດເມິ້ງສາງຈິ່ນແນວໃດ, ເພື່ອລົບລ້າງໄພອັນຕະລາຍຂອງລັດສິນ. ໃນເວລານັ້ນ ເມິ້ງສາງຈິ່ນກໍ່ໄດ້ຮູ້ຕົນເອງຕົກຢູ່ໃນສະພາບອັນຕະລາຍແລ້ວ, ຈຶ່ງຄິດຫາວິທີໂຕນໜີອອກຈາກລັດສິນ. ເພິ່ນໃຫ້ລູກນ້ອງໄປຂໍຄວາມຊ່ອຍເຫຼືອນຳນາງສະໜົມທີ່ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງຮັກທີ່ສຸດ, ນາງສະໜົມເຫັນດີຊ່ອຍເຫຼືອເມິ້ງສາງຈິ່ນໜີຈາກລັດສິນ, ແຕ່ມີເງື່ອນໄຂຂໍ້ໜຶ່ງ ນັ້ນກໍ່ຄື ເມິ້ງສາງຈິ່ນຕ້ອງສົ່ງເສື້ອຂົນໝາໄນຂາວ ເຊິ່ງເປັນຂອງຂວັນທີ່ລ້ຳຄ່າທີ່ສຸດຜືນໜຶ່ງໃຫ້ເຂົາ. ແຕ່ເມິ້ງສາງຈິ່ນມີເສື້ອຂົນໝາໄນຂາວພຽງຜືນດຽວ ແລະຖວາຍໃຫ້ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງແລ້ວ. ຈະເຮັດແນວໃດດີ? ເມິ້ງສາງຈິ່ນຄິດໄປຄິດມາກໍ່ຄິດຫາວິທີບໍ່ໄດ້, ຮ້ອນຮົນກະວົນກະວາຍທີ່ສຸດ. ພໍດີໃນພວກລູກນ້ອງທີ່ຕິດຕາມເພິ່ນມາລັດສິນນັ້ນ ມີຜູ່ໜຶ່ງຊ່າງລັກເຄື່ອງຂອງ, ໄຫວພິກເໝືອນໝາ. ເຂົາໄດ້ແປງຕົວເປັນໝາ ລັກລອບເຂົ້າວັງເຈົ້າຊີວິດລັດສິນໃນຄືນມື້ນັ້ນ, ລັກເອົາເສື້ອຂົນໝາໄນຂາວຜືນນັ້ນອອກມາ ແລ້ວຖວາຍໃຫ້ນາງສະໜົມຜູ່ນັ້ນໃນທັນທີ. ສະໜົມຜູ່ນັ້ນດີໃຈຫຼາຍ, ຈຶ່ງເວົ້າຄວາມດີຫຼາຍໆຢ່າງຂອງເມິ້ງສາງຈິ່ນຕໍ່ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງ, ຂໍໃຫ້ຈ່າວຫວັງປ່ອຍເມິ້ງສາງຈິ່ນ. ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງພະກັນເບົາພະໄທງ່າຍ, ເລີຍເຫັນດີປ່ອຍເມິ້ງສາງຈິ່ນ. ເມິ້ງສາງຈິ່ນຢ້ານວ່າເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງຈະກິນແໜງແລະແຕ່ງຄົນມາຈັບເພິ່ນອີກ, ຈຶ່ງນຳພາລູກນ້ອງແຕ່ງຕົວ ປ່ຽນຊື່ປ່ຽນນາມສະກຸນ, ໂຕນໜີໄປໃນທັນທີ. ເມື່ອໜີໄປຮອດດ່ານຫານກູທີ່ຊາຍແດນ, ພໍດີແມ່ນກາງຄືນ, ປະຕູດ່ານຍັງປິດແໜ້ນຢູ່. ຕາມການກຳນົດຂອງດ່ານແຫ່ງລັດສິນ, ຕອນເຊົ້າແຕ່ລະມື້ ພາຍຫຼັງໄກ່ຂັນແລ້ວຈຶ່ງເປີດປະຕູດ່ານ. ເມິ້ງສາງຈິ່ນໝົດປັນຍາອີກແລ້ວບາດນີ້! ໃນເວລາເພິ່ນພວມຮ້ອນຮົນກະວົນກະວາຍຢູ່ນັ້ນ, ໃນພວກລູກນ້ອງຂອງເພິ່ນ ມີຜູ່ໜຶ່ງຮ້ອງເໝືອນໄກ່ຂັນເປັນ, ແລະຮ້ອງແບບໄກ່ຂັນໃນທັນທີ. ບັດນີ້ ໄກ່ໂຕຜູ້ຂອງຄອບຄົວຢູ່ອ້ອມແອ້ມປະຕູດ່ານກໍ່ຂັນນຳ. ຜູ່ເຝົ້າປະຕູດ່ານນຶກວ່າຟ້າຈະຮຸ່ງແລ້ວ, ເລີຍໄຂປະຕູດ່ານ, ເມິ້ງສາງຈິ່ນຟ້າວນຳພວກບໍລິວານໂຕນໜີອອກດ່ານໄປ. ກໍ່ເໝືອນດັ່ງທີ່ເມິ້ງສາງຈິ່ນຄາດໄວ້, ເຈົ້າຊີວິດຈ່າວຫວັງແຫ່ງລັດສິນກິນແໜງທີ່ສຸດ, ແລະສັ່ງໃຫ້ໄລ່ຈັບເມິ້ງສາງຈິ່ນ. ແຕ່ເມື່ອທະຫານລັດສິນໄລ່ຕາມມາຮອດດ່ານຫານກູນັ້ນ, ເມິ້ງສາງຈິ່ນໄດ້ໂຕນໜີໄປໄກແລ້ວ.
ເມິ້ງສາງຈິ່ນອາໄສລູກນ້ອງສອງຄົນໃຊ້ສີໄມ້ລາຍມືແລ້ວໜີຈາກລັດສິນກັບເມືອຮອດລັດສີໄດ້. ນີ້ກໍ່ແມ່ນຄວາມເປັນມາຂອງຄຳສຸພາສິດ "ຈີ່ໝິງໂກວຕ້າວ", ແຕ່ຄວາມໝາຍໄດ້ປ່ຽນແປງໄປແລະຕ່າງກັນກັບຄວາມໝາຍເດີມໜ້ອຍໜຶ່ງແລ້ວ.
|
