|
ຖາວຢວນມິງ ນັກວັນນະຄະດີລາຊະວົງຕົ່ງຈີ້ນແມ່ນຜູ້ລິເລີ່ມແຕ່ງຄຳກອນບ້ານນາຂອງຈີນ.ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງທ່ານພໍໃຈນຳຄວາມທຸກຈົນ,ນິຍົມຊົມຊອບທຳມະຊາດ,ນິໄສໃຈຄໍທີ່ສູງສົ່ງບໍລິສຸດງ່າຍດາຍແລະກົງໄປກົງມາຂອງທ່ານໄດ້ຮັບຄວາມສັນລະເສີນແລະເຄົາລົບເຫຼື້ອມໄສຈາກປັນຍາຊົນທຸກສະໄໝຂອງຈີນ.
 ຖາວຢວນມິງດຳລົງຊີວິດໃນສະໄໝລາຊະວົງຕົ່ງຈີ້ນໃນສະຕະວັດທີ４,ຖາວຄານປູ່ທວດຂອງເພີ່ນແມ່ນລັດຖະບູລູດອາວຸໂສໃນການສ້າງຕັ້ງລາຊະວົງຕົ່ງຈິ້ນ,ປູ່ແລະພໍ່ຂອງເພີ່ນເຄີຍເປັນເຈົ້ານາຍ.ໃນເວລາຖາວຢວນມີງອາຍຸ8ຂວບ,ພໍ່ຂອງເພິ່ນເສຍຊີວິດ,ຄອບຄົວນັບມື້ນັບເສື່ອມໂຊມລົງ.ໃນໄວໜຸ່ມ,ຖາວຢວນມີງກໍເຄີຍຫວັງຢາກມີຄວາມຄືບໜ້າບົນເສັ້ນທາງເຈົ້ານາຍ,ແລະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດດ້ານການເມືອງ.ແຕ່ວ່າ,ສະໄໝລາຊະວົງຕົ່ງຈີ້ນແມ່ນສະໄໝທີ່ປັ່ນປ່ວນວຸ້ນວາຍ, ການຕໍ່ສູ້ໃນພະບໍລົມມະວົງສານຸວົງໄດ້ເກີດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ,ລາຊະສຳລັກເສຍທາດຂາດຄຸນ.ຖາວຢວນມີງທີ່ມີນິໄສຈິງຈັງບໍລິສຸດເມື່ອໄດ້ເປັນເຈົ້ານາຍເທື່ອທຳອິດໃນຄາວອາຍຸຂອງປີບໍ່ດົນກໍອົດທົນຕໍ່ຄວາມເສຍທາດຂາດຄຸນແລະຄວາມຊຸດໂຊມເປື່ອຍເນົ່າໃນວົງລາຊະການບໍ່ໄດ້,ເລີຍລາອອກຈາກໜ້າທີ່ຕຳແໜ່ງເມືອບ້ານແລ້ວ.
ພາຍຫຼັງມາ, ຖາວຢວນມີງນັບມື້ນັບທຸກຍາກ.ເພີ່ນເຮັດໄຮ່ໄຖນາກໍບໍ່ສາມາດລ້ຽງຄອບຄົວໄດ້.ໃນຄາວອາຍຸ41ປີ,ເພີ່ນຈຳເປັນຕ້ອງຊອກຫາວຽກເຮັດໃນອົງ ການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນອີກ,ໄດ້ເປັນເຈົ້າເມືອງເພີງເຈີ.ມີມື້ໜຶ່ງ,ຂັ້ນເທິງໄດ້ແຕ່ງເຈົ້ານາຍຜູ້ໜຶ່ງໄປກວດການເມືອງເພິ່ງເຈີ,ເຈົ້ານາຍຜູ້ນີ້ເປັນຄົນຂີ້ຄຸຍແລະຈອງຫອງ, ລາວຫາກໍ່ເຂົ້າແດນເມືອງເພິ່ງເຈີ,ກໍແຕ່ງຄົນໄປເອີ້ນເຈົ້າເມືອງມາຮັບຕ້ອນເຂົາ. ຕາມທຳມະດາ, ຖາວຢວນມີງເບິ່ງຂ້າມຍົດຖາບັນດາສັກແລະເສດຖີກະດຸມພີ, ບໍ່ຍອມປະຈົບປະແຈງເອື່ອຍອີງຜູ່ມີອິດທິພົນ,ທັງດູຖູກຄົນເຫຼົ່ານີ້, ແຕ່ກໍຈຳເປັນຕ້ອງໄປຮັບ. ລູກຂຸນຂອງເມືອງບອກຖາວຢວນມິງວ່າ,ໄປພົບເຈົ້ານາຍຕ້ອງນຸ່ງຊຸດລາດຊະການ, ຖ້າທ່ານນຸ່ງຊຸດທຳມະດາໄປພົບເພີ່ນ, ເພີ່ນຈະສວຍໂອກາດຈັບຜິດທ່ານ. ຖາວຢວນມິງຟັງແລ້ວ, ອົດທົນບໍ່ໄດ້ອີກ, ຫາຍໃຈຍາວໆບາດໜຶ່ງແລ້ວເວົ້າວ່າ,"ຂ້ອຍບໍ່ຮ່ອນຕະໝອບຂອບຄານຕ່ຳຊ້າແນວນີ້ເພື່ອເງິນເດືອນລາຊະການທີ່ຊື້ເຂົ້າສານໄດ້ພຽງ5ຕວຍເທົ່ານັ້ນ".ເວົ້າແລ້ວ,ເພີ່ນຫໍ່ກາຈ້ຳໃຫ້ດີ, ແລ້ວລາອອກຈາກຕຳແໜ່ງ. ເວລານີ້,ຖາວຢວນມິງເປັນເຈົ້າເມືອງພຽງ 80 ກວ່າມື້ທໍ່ນັ້ນ.ເລື່ອງ"ບໍ່ກົ້ມຫົວລົງເພື່ອເຂົ້າ ５ ຕວຍ"ກໍຖືກເລົ່າລືກັນໄປໃນພາຍຫລັງ, ມີປັນຍາຊົນຫລາຍໆຄົນໄດ້ເອົາຄຳເວົ້າດັ່ງກ່າວມາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຕົນເອງເບິ່ງຂ້າມອຳນາດອິດທິພົນ, ມີນິໃສບໍລິສຸດຜຸດຜ່ອງ.
ຫລັງຈາກນັ້ນ, ຖາວຢວນມີງໄດ້ດຳລົງຊີວິດແບບເກັບຕົວດ້ວຍການເຮັດໄຮ່ເຮັດນາ.ໃນກາບກອນລູກທົ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງເພີ່ນທີ່ຊື່ວ່າ"ກັບໄປດຳລົງຊີວິດຢູ່ນາສວນ" ໄດ້ລະບາຍອາລົມມ່ວນຊື່ນທີ່ລາອອກຈາກລັດຊະການ, ກັບຄືນສູ່ຊີວິດນາສວນ.
ໃນເວລາຖາວຢວນມິງອາຍຸ 44 ປີ, ເຮືອນຂອງເພີ່ນຖືກໄຟໄໝ້ແຮງຢ່າງບໍ່ເປັນຈັ່ງບຸນ.ຊີວິດການເປັນຢູ່ຍິ່ງທຸກຍາກກວ່າເກົ່າ. ແຕ່ໃນໄລຍະນີ້ພັດແມ່ນໄລຍະທີ່ໄດ້ແຕ່ງບົດຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ເພີ່ນໄດ້ແຕ່ງຄຳກອນນາສວນຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ໃນຄຳກອນຂອງເພີ່ນ, ຊີວິດຊົນນະບົດແລະທິວທັດນາສວນໄດ້ຖືກຖືເປັນເປົ້າໝາຍສຸມທອນສາດສຳຄັນເທື່ອທຳອິດ.ຊີວິດນາສວນທີ່ສັງຄົມ ຊັ້ນເທິງ ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ນັ້ນໃນຄຳກອນຂອງເພິ່ນພັດຖືກວາດພາບຢ່າງສວຍງາມທີ່ສຸດ,ກາຍເປັນບ່ອນຫຼີກໄພດ້ານຈິດໃຈໃນໂລກຕົວຈິງທີ່ເຈັບແສບ.
ຊີວິດໄວຊະລາຂອງຖາວຢວນມີງແມ່ນທຸກຈົນແລະຫງ່ວມເຫງົາ,ລາງເທື່ອເພີ່ນຈົນກະທັ້ງອາໄສການຂໍທານແລະ ຢືມເຂົ້າມາກິນ.ແຕ່ໃນເວລາທຸກຍາກທີ່ສຸດ,ເພີ່ນກໍຍັງປະຕິເສດຄວາມຮຽກຮ້ອງຂອງລາຊະສຳນັກອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ຫຼົບຫຼີກການເມືອງແລະວົງລັດຊະການ. ໃນໄວຊະລາ, ຖາວຢວນມີງໄດ້ແຕ່ງບົດຮ້ອຍແກ້ວທີ່ລືຊື່ເລື່ອງ "ທາວຮວາຢວນຈີ້ປິ້ງຊື" ແປວ່າ "ບົດບັນທືກແລະກອນ ສວນດອກໝາກຄາຍ". ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງຊາວຫາປາຜູ່ໜຶ່ງຫຼົງເຂົ້າໄປສວນດອກໝາກຄາຍ, ປະກົດເຫັນວ່າ, ຢູ່ແຫ່ງນີ້ມີຄົນໝູ່ໜຶ່ງດຳລົງຊີວິດຢູ່ເພື່ອຫຼີກໄພສົງຄາມ, ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ມາລີ້ຊ່ອນຢູ່ໃນສວນດອກໝາກຄາຍ, ທຸກເຊັ່ນຄົນເລີຍບໍ່ໄດ້ອອກຈາກແຫ່ງນີ້ໄປຈັດເທື່ອ.ຄົນເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ຮູ້ເລື່ອງໂລກພາຍນອກ,ເປັນຄົນໄຮ້ດຽງສາແລະຊື່ສັດ,ອອກແຮງງານຢ່າງດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ,ດຳລົງຊີວິດຢ່າງສະໜຸກສຸກສະໜາມ.ບົດຮ້ອຍແກ້ວ"ບັນທຶກສວນດອກໝາກຄາຍ"ເປັນຈິນຕະນາການທີ່ສວຍງາມຊະນິດໜຶ່ງ,ໄດ້ເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຄວາມປາຖະໜາຫາຕໍ່ສັງຄົມທີ່ສະຫງົບຂອງມວນຊົນໃນສະໄໝເສິກສົງຄາມ.ເຖິງວ່າສັງຄົມເພີ້ຝັນດັ່ງກ່າວບໍ່ສາມາດປະກົດເປັນຈິງໄດ້ກໍຕາມ,ແຕ່ອຸດົມຄະຕິອັນສະຫວ່າງສະໄຫວທີ່ສະແດງອອກຢູ່ໃນບົດຮ້ອຍແກ້ວບົດນີ້ພ້ອມດ້ວຍສຳນວນທີ່ຄອງຫູຂອງຜູ່ແຕ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ບົດນີ້ມີສະເໜຊົ່ວນິລັນດອນ.ສະນັ້ນ,ໃນພາສາຈີນຄຳວ່າ"ທາວຢວນ"ແປວ່າ"ສວນດອກໝາກຄາຍ"ກໍຄືກັນກັບຄຳວ່າບູໂທເພຍ,ກາຍເປັນສັບແທນນາມຂອງສັງຄົມທີ່ດີງາມ,ກາບກອນທີ່ໃຊ້ຄຳວ່າ"ທາວຢວນ"ເປັນຫົວຂໍ້ນັ້ນກໍມີຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
|
