|
|
 |
| (GMT+08:00)
2006-03-09 11:59:16
|
 |
|
ນັກສຶກສາເປັນນາຍບ້ານ(ສຽງ)
cri
Author: MO
|
ແຕ່ກ່ອນ, ໃນໃຈຂອງຊາວຈີນ, ນັກສຶກສາທີ່ຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລກັບຜູ້ຊ່ອຍນາຍບ້ານແມ່ນສອງສັບທີ່ຕິດພັນເຂົ້າກັນຍາກ, ເພາະວ່າ, ນັກສຶກສາທັງຫຼາຍເຫັນວ່າ, ໄປເຮັດວຽກຢູ່ຊົນນະບົດບໍ່ມີອະນາຄົດກ້າວໜ້າ. ແຕ່ໃນປັດຈຸບັນ, ທັດສະນະຄະຕິພວມມີການປ່ຽນແປງ, ນັກສຶກສາທີ່ຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເລີ່ມໄປເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຂອງຕົນຢູ່ຊົນນະບົດ.
ບ້ານກວ້າເຈຍຢູ້ຕັ້ງຢູ່ເຂດພູເຂົາເມືອງພິງກູນະຄອນປັກກິ່ງ, ໃນຫຼາຍປີມານີ້, ພວມພັດທະນາໂຄງການທ່ອງທ່ຽວຮີດຄອງປະເພນີ. ຢູ່ໃນບ້ານ, ໄດ້ປຸກເຮືອນໄມ້ນ້ອຍໆທີ່ມີສີສັນພິເສດຂອງທ້ອງຖິ່ນຢ່າງເປັນລະບຽບ, ຢູ່ນອກເຮືອນ, ໄດ້ຕັ້ງຈັກຜະລິດໄຟຟ້າດ້ວຍພະລັງຕາເວັນຫຼືພະລັງລົມ, ໝົດບ້ານເຕັມໄປດ້ວຍບັນຍາກາດທັນສະໄໝ.
ທ້າວຫູທຽນເວີຍ ຜູ້ຊ່ອຍນາຍບ້ານແມ່ນອ້າຍບ່າວຜູ້ແຂງແຮງ. ປີ 2005, ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບວິທະຍາຄານຄຸ້ມຄອງປ່າສວນປັກກິ່ງແລ້ວ, ທ້າວຫູທຽນເວີຍກໍໄດ້ມາເປັນຜູ້ຊ່ອຍນາຍບ້ານຢູ່ແຫ່ງນີ້. ລາວເວົ້າວ່າ, ໃນເວລາທຳການເລືອກເອົາແນວນີ້ໃນຄາວນັ້ນແມ່ນຮູ້ສຶກວ່າ, ຢູ່ແຫ່ງນີ້ສາມາດເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຂອງຕົນ.
"ອົງການປົກຄອງເມືອງພິງກູໄດ້ວາງນະໂຍບາຍຂ້ອນຂ້າງດີຕໍ່ນັກສຶກສາມາປະກອບອາຊີບຢູ່ຊົນນະບົດ. ບ້ານກວ້າເຈຍຢູ້ແມ່ນບ້ານທີ່ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຂ້ອນຂ້າງດີ. ວິຊາສະເພາະຂອງຂ້າພະເຈົ້າສອດຄ່ອງກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳຂອງບ້ານນີ້ຫຼາຍ, ສະນັ້ນ, ມາບ້ານນີ້ຮູ້ສຶກມີວຽກເຮັດ!"
ໃນຫຼາຍປີມານີ້, ນັກສຶກສາທີ່ຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລມາເຮັດວຽກຢູ່ຊົນນະບົດຄືທ້າວຫູທຽນເວີຍນີ້ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເຮັດສະຖິຕິຢ່າງລະອຽດ, ແຕ່ຢູ່ເມືອງສ່ວນຫຼາຍຂອງຈີນ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ມີພະນັກງານຂັ້ນຮາກຖານທີ່ມີປະຫວັດການສຶກສາຂ້ອນຂ້າງສູງ. ຂໍຍົກເອົາເມືອງພິງຕິງຊານແຂວງເຫີນານ ພາກກາງຂອງຈີນເປັນຕົວຢ່າງ, ນາຍບ້ານນັກສຶກສາໃນແຫ່ງນັ້ນມີຫຼາຍກວ່າ 3000 ຄົນ. ນາຍບ້ານນັກສືກສາທັງຫຼາຍໄປຮອດຕາແສງ ແລະບ້ານ, ສອນຄວາມຮູ້ແລະວິທະຍາສາດເຕັກນິກໃຫ້ຊາວກະສິກອນ, ສອນໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າເຮັດທຸລະກິດຫຼາຍຢ່າງ, ເພີ່ມພູນຜະລິດຜົນ, ເຮັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນມີລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ, ໄດ້ເປັນເພື່ອນມິດກັບຊາວກະສິກອນ.
ຕໍ່ປະກົດການທີ່ນັກສຶກສາໄປປະກອບອາຊີບຢູ່ຊົນນະບົດເຫຼົ່ານີ້, ທ່ານສາສະດາຈານວາງເຕີເວີນຂອງສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າປະຊາກອນຂອງສະພາບັນດິດວິທະຍາສາດສັງຄົມຈີນວິເຄາະວ່າ,
"ຄຽງຄູ່ກັບເສດຖະກິດຊົນນະບົດພັດທະນາ, ຊົນນະບົດກໍຕ້ອງການຜູ້ມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຈຳນວນໜຶ່ງໄປສ້າງສາ, ໃຕ້ສະພາບການແນວນີ້, ນັກສຶກສາໄປປະກອບອາຊີບຢູ່ຊົນນະບົດ, ກໍໄດ້ມີຊ່ອງຫວ່າງພັດທະນາອັນກວ້າງຂວາງກວ່າເກົ່າ. ການພັດທະນາການສຶກສາຊັ້ນສູງຂອງຈີນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຈຳນວນນັກສຶກສາເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນ, ອີກດ້ານໜຶ່ງ, ການພັດທະນາຂອງເສດຖະກິດຊົນນະບົດກໍໄດ້ເກີດມີຄວາມຕ້ອງການ. ໃຕ້ຮູບການແນວນີ້, ຈຶ່ງໄດ້ມີປະກົດການນັກສຶກສາທີ່ໄປເຮັດວຽກຢູ່ຊົນນະບົດ."
ຈັ່ງຊັ້ນ, ນັກສຶກສາທີ່ໄປຊົນນະບົດ, ວຽກງານແລະຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງພວກເຂົາເຈົ້າເປັນແນວໃດ? ຢູ່ບ້ານກວ້າເຈຍຢູ້, ທ້າວຫູທຽນເວີຍ ນັກສຶກສາເວົ້າວ່າ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ແລະວຽກງານຂອງລາວຢູ່ແຫ່ງນີ້ແມ່ນຂ້ອນຂ້າງດີ. ຢູ່ໂຮງຮຽນ, ລາວໄດ້ຮຽນວິຊາຄຸ້ມຄອງການທ່ອງທ່ຽວ, ຢູ່ແຫ່ງນີ້ພໍດີໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍວິຊາສະເພາະຂອງຕົນ. ມາຮອດແຫ່ງນີ້ແລ້ວ, ກ່ອນອື່ນ, ທ້າວຫູທຽນເວີຍໄດ້ສອນຊາວກະສິກອນທີ່ແຕ່ກ່ອນຮູ້ແຕ່ປູກເຂົ້າປູກຕົ້ນໄມ້ນັ້ນຮູ້ໃຊ້ຄອມພິວເຕີ, ຊອກອ່ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານການທ່ອງທ່ຽວ, ສົ່ງອີແມວ. ລາວຍັງໃຊ້ເວລານອກໂມງການສ້າງເວບໄຊທ່ອງທ່ຽວໃຫ້ແກ່ບ້ານ, ເພື່ອເປີດກວ້າງຊື່ສຽງຂອງບ້ານ.
ຄວາມພະຍາຍາມຂອງທ້າວຫູທຽນເວີຍໄດ້ຮັບຄວາມຍ້ອງຍໍຈາກຜູ້ນຳແລະຜູ້ຮ່ວມງານທັງຫຼາຍ. ເວົ້າເຖິງທ້າວຫູທຽນເວີຍ, ທ່ານຈ່າງສາວສີ ນາຍບ້ານຂອງບ້ານກວ້າເຈຍຢູ້ກໍໄດ້ແຍ້ມວ່າ:
"ທ້າວຫູທຽນເວີຍເປັນຜູ້ເຮັດແທ້ທຳຈິງ, ໃນໂຄງການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວນັ້ນ, ລາວສາມາດເອົາທິດສະດີມາປະສານສົມທົບກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງການທ່ອງທ່ຽວຢູ່ແຫ່ງນີ້, ລາວສາມາດສະຫຼຸບບົດຮຽນໃນວຽກງານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ທັງຊີ້ໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຂາດຕົກບົກຜ່ອງ. ຊົນນະບົດແມ່ນຕ້ອງການນັກສຶກສາແນວນີ້ຫຼາຍ, ໄທບ້ານກໍຊົມເຊີຍຫຼາຍ.
ຢູ່ບ້ານໂປ່ລີຖາຍທີ່ຫ່າງຈາກບ້ານກວ້າເຈຍຢູ້ 30 ກິໂລແມັດ, ນາງຊົ້ງສຽວນ້າ ຜູ້ຊ່ອຍນາຍບ້ານເຊິ່ງເປັນນັກສຶກສາທີ່ຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລຄືກັນກໍພວມຂຸ້ນນຳວຽກສອນຄອມພິວເຕີໃຫ້ໄທບ້ານ. ນາງຊົ້ງສຽວນ້າເວົ້າວ່າ, ນາງຢາກເຮັດວຽກດີໆຢູ່ຊົນນະບົດ. ປັດຈຸບັນ, ນາງໄດ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າໃນຊົນນະບົດແລ້ວ.
"ຫຼັງຈາກເປັນຜູ້ຊ່ອຍນາຍບ້ານແລ້ວ, ແນວຄຶດຂອງຂ້ອຍກໍສຸກງອມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ໃນດ້ານຄວາມສາມາດຂອງຕົນກໍໄດ້ຍົກສູງຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ໄດ້ເຫັນທີວທັດງາມປານນີ້, ຂ້ອຍກໍຮູ້ສຶກພາກພູມໃຈຫຼາຍ."
ຕາມໄດ້ຊາບ, ມະຫາວິທະຍາໄລກະສິກຳຈີນໄດ້ດຳເນີນການສຳຫຼວດລາຍໜຶ່ງໃນຫວ່າງມໍ່ໆນີ້, ຜົນການສຳຫຼວດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ພະນັກງານບ້ານທີ່ເປັນນັກສຶກສາມີ 80% ຂຶ້ນໄປພໍໃຈນຳການເລືອກໄປເຮັດວຽກຢູ່ຊົນນະບົດ.
ນັກສຶກສາໄປຮອດຊົນນະບົດ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫຼາຍກວ່າໝູ່ກໍແມ່ນຊາວກະສິກອນນັ້ນເອງ. ຢູ່ບ້ານໂປ່ລີຖາຍເມືອງພິງກູນະຄອນປັກກິ່ງທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້, ນາງຊົ້ງສຽວນ້າຊ່ອຍໄທບ້ານເຮັດທຸລະກິດການທ່ອງທ່ຽວຊົນນະບົດ, ເຮັດໃຫ້ໄທບ້ານທັງຫຼາຍມີລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນໂດຍໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຕ່າງໆເຊັ່ນເຮືອນຂອງຕົນ ເປັດໄກ່ທີ່ລ້ຽງເອງແລະໝາກໄມ້ຜັກສົດທີ່ປູກເອງເປັນຕົ້ນ.
ທ້າວຟ້ານເຕີຟູ ໄທບ້ານບອກນັກຂ່າວວ່າ,
"ຍ້ອນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຈາກນາງຊົ້ງສຽວນ້າ, ເຮືອນພັກຂອງຂ້ອຍໄດ້ດຳເນີນທຸລະກິດແຕ່ເດືອນກັນຍາປີ 2005. ໄດ້ຮັບຕ້ອນແຂກທ່ອງທ່ຽວບໍ່ໜ້ອຍ, ມີຄົນອັງກິດ, ສ.ເກົາຫລີ, ແລະເຂດໄຕ້ຫວັນ, ໄທເມືອງປັກກິ່ງຫຼາຍກວ່າໝູ່. ແນ່ນອນແລ້ວ, ລາຍໄດ້ແມ່ນຫຼາຍກວ່າລາຍໄດ້ຈາກການປູກເຂົ້າປູກຕົ້ນໄມ້. ຂ້ອຍຂອບໃຈນາງຫຼາຍໆ, ຂ້ອຍກໍຂໍຕາງໜ້າເຮືອນພັກຂອບໃຈນາງຊົ້ງສຽວນ້າ, ນາງແມ່ນຜູ້ນຳທີ່ດີກວ່າໝູ່ໃນໃຈໄທບ້ານ, ນາງໄດ້ເຮັດເລື່ອງຈິງເພື່ອສາມັນຊົນ.
ພະນັກງານບ້ານທີ່ເປັນນັກສຶກສາມາຮອດຊົນນະບົດໄດ້ເພີ່ມພະລັງຊີວິດໃຫ້ແກ່ຊົນນະບົດ, ໄດ້ນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດຕົວຈິງມາໃຫ້ຊາວກະສິກອນ. ປັດຈຸບັນ, ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນຂອງຈີນໄດ້ປະຕິບັດນະໂຍບາຍພິເສດ, ເພື່ອດຶງດູດນັກສຶກສາຫຼາຍກວ່າເກົ່າໄປປະກອບອາຊີບຢູ່ຊົນນະບົດ. ຂໍຍົກເອົາປັກກິ່ງເປັນຕົວຢ່າງ, ປີນີ້, ປັກກິ່ງຍັງຈະເລີ່ມປະຕິບັດແຜນການພະນັກງານບ້ານທີ່ເປັນນັກສຶກສາ, ພາຍໃນ 3 ປີຂ້າງໜ້າ, ຢູ່ບ້ານເກືອບ 4 ພັນແຫ່ງຂອງຊານເມືອງຈະບັນລຸຈຸດໝາຍທີ່ທຸກໆບ້ານມີນັກສຶກສາເປັນພະນັກງານບ້ານ. ຄຽງຄູ່ກັບເງື່ອນໄຂປະກອບອາຊີບຢູ່ຊົນນະບົດນັບມື້ນັບສຸກງອມແລະສົມບູນຂຶ້ນ, ເຊື່ອວ່າ, ໃນອະນາຄົດ, ນັກສຶກສາທີ່ໄປສ້າງພາລະກິດຢູ່ຊົນນະບົດຈະຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.
(ຈົບ)
|
|
|
