|
|
 |
| (GMT+08:00)
2006-05-09 15:38:19
|
 |
|
ຄວາມຂີ້ຕົວະອັນສວຍງາມທີ່ປັ້ນແຕ່ງດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ
cri
|
ຫວ່າງມໍ່ໆນີ້ຢູ່ຈີນ,ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຝັນຂອງເດັກຍິງຜູ້ໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດ ປົວບໍ່ຫາຍນັ້ນກາຍເປັນຄວາມຈິງ,ຫຼາຍພັນຄົນໄດ້ພ້ອມກັນປັ້ນແຕ່ງຄວາມຂີ້ຕົວະອັນດີງາມ,ຫວັງຢາກສ້າງສິ່ງມະຫັດສະຈັນດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ.
ນາງຊິ່ນເຢ້ປີນີ້ອາຍຸ8ຂວບ,ບ້ານຢູ່ເມືອງຊາງຊຸ່ນທີ່ຫ່າງຈາກປັກກິ່ງປະມານ1000ກິໂລແມັດ.ປີກາຍນີ້,ນາງໄດ້ເປັນມະເຮັງສະໝອງຢ່າງໜັກໜ່ວງ,ຍ້ອນອາການນັບມື້ນັບຊຸດຮ້າຍລົງ,ຕາຂອງນາງກໍບອດແລ້ວ,ປາກເວົ້າກໍລຳບາກທີ່ສຸດ.ນາຍໝໍບອກພໍ່ແມ່ຂອງນາງວ່າ,ລູກຢາກໄດ້ຫຍັງກໍພະຍາຍາມໃຫ້ ເລີຍ,ເພາະວ່າຊີວິດຂອງນາງເຫຼືອບໍ່ຫຼາຍປານໃດແລ້ວ.
ຄວາມປາຖະໜາໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງນາງຊິ່ນເຢ້ກໍແມ່ນໄປຊົມການຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາຢູ່ສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເມີນນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງ,ແຕ່ນາຍໝໍເວົ້າວ່າ,ສະພາບສຸຂະພາບຂອງນາງທົນການເດີນທາງໄກບໍ່ໄດ້,ພໍ່ຂອງນາງມີແຕ່ໄປຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອນຳສື່ມວນຊົນທ້ອງຖິ່ນ,ຫວັງໃຫ້ຈັດພິທີຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາແບບຈຳລອງເທື່ອໜຶ່ງຢູ່ເມືອງຊາງຊຸ່ນ,ເພື່ອໃຫ້ນາງຊິ່ນເຢ້ທີ່ໄດ້ຕາບອດແລ້ວນັ້ນຖືວ່າຕົນເອງແມ່ນເຂົ້າຮ່ວມພິທີຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາຢູ່ສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເມີນທີ່ປັກກິ່ງ.ໜັງສືພິມຕົວເມືອງຕອນຄ່ຳຂອງທ້ອງຖິ່ນກໍຢູ່ແຫ່ງນັ້ນໄດ້ພິມບົດຄວາມຂອງນາງທາວປິ່ນຜູ້ເປັນນັກຂ່າວໂລດ,ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ໃຈດີຈົ່ງພ້ອມກັນປັ້ນແຕ່ງຄວາມຂີ້ຕົວະອັນສວຍງາມໃຫ້ນາງຊິ່ນເຢ້.ນາງທາວປິ່ນເວົ້າວ່າ,ພໍບົດຄວາມຂອງຕົນຫາກໍ່ພິມລົງໜັງສືພິມ,ກໍໄດ້ຮັບການຕອບສະໜອງຂອງໄທເມືອງຫຼາຍຄົນໃນທັນທີ.ນາງເວົ້າວ່າ,
ບໍ່ນຶກບໍ່ຝັນວ່າຕອນເຊົ້າມື້ລຸນມາກໍມີຫຼາຍໆຄົນໂທມາ,ອາດຈະມີຫຼາຍຮ້ອຍຄົນ,ພວກເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ຍິນດີເຂົ້າຮ່ວມ.ບາງໂຮງຮຽນຍິນດີເປັນສະຖານທີ່ຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາ,ບາງຄົນຍິນດີເປັນຜູ້ຊົມ,ເວົ້າລວມແລ້ວ,ຜູ້ຍິນດີເຂົ້າຮ່ວມມີຫຼາຍບໍ່ຢອກ.
ຕອນເຊົ້າວັນທີ22ມີນາ,ລົດຕັກຊີຄັນໜຶ່ງໄດ້ພານາງຊິ່ນເຢ້ອອກເດີນທາງ,ພໍ່ແມ່ບອກນາງວ່າ,ເທື່ອນີ້ຈະພານາງໄປສະໜາມຫຼວງທຽນອານເມີນປັກກິ່ງ,ຍ້ອນວ່າຢ້ານນາງອິດເມື່ອຍຫຼາຍ,ລົດຕັກຊີຈຶ່ງແລ່ນຊ້າໆ,ນາງຊິ່ນເຢ້ກໍຄ່ອຍໆນອນຫຼັບໄປ…
3ຊົ່ວໂມງຜ່ານໄປແລ້ວ,ລົດຕັກຊີໄດ້ຈອດພັກ,ນາງຊິ່ນເຢ້ກໍຕື່ນນອນ,ຖືວ່າໄດ້ຮອດປັກກິ່ງແລ້ວ.ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຂີ້ຕົວະດັ່ງກ່າວຄືຄວາມຈິງຕື່ມອີກ,ຄົນທັງຫຼາຍບອກນາງຊິ່ນເຢ້ວ່າ,ລົດຂອງຕ່າງແຂວງແລ່ນເຂົ້າໃຈກາງເມືອງໂດຍກົງບໍ່ໄດ້,ຕ້ອງຕໍ່ລົດເມສາຍ4ຈຶ່ງຈະຮອດສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເມີນໄດ້.ດັ່ງນັ້ນ,ລົດເມເມືອງຊາງຊຸ່ນຄັນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຄອຍຖ້າຢູ່ຄຽງຂ້າງແຕ່ດົນແລ້ວນັ້ນແລ່ນມາ,ຢູ່ລົດລ້ວນແຕ່ແມ່ນຜູ້ອາສາສະໝັກທີ່ມາຊ່ອຍເຮັດໃຫ້ຄວາມຂີ້ຕົວະດັ່ງກ່າວມີເຫດມີຜົນ.
ເມື່ອລົດແລ່ນເຂົ້າຈອດຄິວ,ຜູ້ອາສາສະໝັກໄດ້ສົມມຸດຕົນເປັນຜູ້ໂດຍສານແລະຜູ້ຂາຍປີ້ຖາມແລະຕອບຢູ່ຄຽງຂ້າງນາງຊິ່ນເຢ້,ເພື່ອແຍ້ມໃຫ້ນາງຮູ້ວ່າລົດເມຈະແລ່ນໄປສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເມີນ,ແລ້ວພວກເຂົາເຈົ້າກໍພາກັນຫາມລົດເຂັນທີ່ນາງນັ່ງນັ້ນຂຶ້ນລົດ.ເພື່ອສ້າງບັນຍາກາດຍິ່ງຄືຄວາມຈິງ,ກ່ອນໄປຮອດສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເມີນ,ລົດຍັງໄດ້4ປ້າຍ.ໃນໄລຍະນີ້,ຜູ້ສະແດງເຫຼົ່ານີ້ບາງຄົນລົງລົດ, ບາງຄົນຂຶ້ນລົດ,ບາງຄົນຖາມທາງດ້ວຍພາສາທ້ອງຖິ່ນ,ບາງຄົນລົມເລື່ອງອາກາດຂອງປັກກິ່ງ,ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງລ້ວນແຕ່ເປັນລະບຽບ,ຄືລົດພວມແລ່ນຕາມຖະໜົນຂອງປັກກິ່ງຢ່າງແທ້ຈິງ.
ໃນທີ່ສຸດ,ລົດເມໄດ້ໄປຮອດສະຖານທີ່ຊັກທຸງຊາດ.
ທີ່ຈິງແລ້ວ,ບ່ອນທີ່ນາງຊິ່ນເຢ້ໄປຮອດນັ້ນແມ່ນເດີ່ນກິລາຂອງໂຮງຮຽນການພົວພັນສາທາລະນະເມືອງຊາງຊຸ່ນ.ພວກຄູສອນແລະນັກຮຽນໄດ້ລຽງແຖວຄອຍຖ້າຢູ່ຫັ້ນກຽມຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາ,ນັກທ່ອງທ່ຽວ ພໍ່ຄ້າແມ່ຂາຍທີ່ຜູ້ອາສາສະໝັກສະແດງນັ້ນກໍ່ພະຍາຍາມສ້າງບັນຍາກາດຄືຢູ່ກັບບ່ອນສະໜາມຫຼວງທຽນອານເມີນກ່ອນການຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາ.
ກໍຄືກອງປ້ອງກັນທຸງຊາດ,ຜູ້ອາສາສະໝັກໄດ້ຢ່ວງບາດກ້າວຢ່າງເປັນລະບຽບ,ຮ້ອງອອກຄຳສັ່ງດ້ວຍສຽງດັງຫອງ,ຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາທ່າມກາງສຽງເພງຊາດ,ຍັງມີຄົນອະທິບາຍໃຫ້ນາງຊິ່ນເຢ້ດ້ວຍສຽງຄ່ອຍໆຢູ່ຄຽງຂ້າງ.
ນາງທາວປິ່ນ ນັກຂ່າວຂອງໜັງສືພິມຕົວເມືອງຕອນຄ່ຳໄດ້ຕິດຕາມຢູ່ຄຽງຂ້າງນາງຊິ່ນເຢ້ໂດຍຕະຫຼອດ,ໄດ້ເຫັນຂະບວນການແຕ່ຕົ້ນຕະຫຼອດປາຍ,ນາງເວົ້າວ່າ,
ຮອດເວລາໃກ້ຈະຊຸກທຸງຊາດຂຶ້ນ,ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເທື່ອທຳອິດທີ່ນາງຊິ່ນເຢ້ຫົວຢ່າງເບີກບານມ່ວນຊື່ນຄືແນວນັ້ນ,ໃນເວລາຄຳນັບທຸງຊາດ,ເຖິງວ່າມືຂອງນາງບໍ່ມີແຮງຈັກເມັດ,ແຕ່ຍັງຍົກຂຶ້ນຈົນຮອດສຸດທ້າຍມືກໍມືນຊາຈົນວາງບໍ່ລົງແລ້ວ.
ນາງທາວປິ່ນເວົ້າວ່າ,ນີ້ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວຂີ້ຕົວະທີ່ມີຄວາມຮັກແພງຄັ້ງໜຶ່ງ,ຢູ່ເມືອງຊາງຊຸ່ນ,ລວມມີ2000ກວ່າຄົນໄດ້ພ້ອມກັນປັ້ນແຕ່ງຄວາມຂີ້ຕົວະອັນສວຍງາມດັ່ງກ່າວ,ພຽງແຕ່ເພື່ອຢາກໃຫ້ຄວາມໃຝ່ຝັນຂອງເດັກຍັງຕາບອດທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກກັນນັ້ນບັນລຸຜົນເປັນຈິງ.
ການເຄື່ອນໄຫວຄວາມຂີ້ຕົວະດ້ວຍຄວາມຮັກແພງໄດ້ສິ້ນສຸດລົງຢ່າງຈົບ ງາມ,ແຕ່ເລື່ອງພວກເລົ່ານັ້ນຍັງບໍ່ທັນສິ້ນສຸດລົງເທື່ອ.ເມື່ອເລື່ອງຂອງນາງຊິ່ນເຢ້ໄດ້ຖືກສື່ມວນຊົນລາຍງານໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ,ຢູ່ປັກກິ່ງກໍໄດ້ສືບຕໍ່ອຸທິດຄວາມຮັກແພງໃຫ້ນາງຊິ່ນເຢ້,ນາງຊິ່ນເຢ້ໄດ້ມາປັກກິ່ງ ນອນຢູ່ໂຮງໝໍສະໝອງສ່ານໂປຟູ້ຊິ່ງປັກກິ່ງ,ຜູ້ຊ່ຽວຊານຂອງໂຮງໝໍໃຫຍ່ແຫ່ງຕ່າງໆຂອງປັກກິ່ງໄດ້ຮ່ວມກັນກວດພະຍາດໃຫ້ນາງ,ຢາກໃຫ້ນາງມີໂອກາດໄປເບິ່ງການຊັກທຸງຊາດຂຶ້ນເສົາຢູ່ສະໜາມຫຼວງທຽນອານເມີນຢ່າງແທ້ຈິງ.
ຕອນເຊົ້າ8ໂມງເຄິ່ງວັນທີ11ເມສາ,ນາງຊິ່ນເຢ້ໄດ້ຖືກສົ່ງເຂົ້າໃນຫ້ອງຜ່າຕັດເພື່ອຜ່າຕັດຊີ້ນປົ່ງ.
ຕອນບ່າຍ4ໂມງ,ເມື່ອໄດ້ຜ່າຕັດເປັນເວລາເກືອບ8ຊົ່ວໂມງ,ນາງຊິ່ນເຢ້ໄດ້ ອອກຫ້ອງຜ່າຕັດ,ທ່ານຊືຊຽງເອີ່ນ ຫົວໜ້ານາຍໝໍທີ່ຮັບຜິດຊອບການປິ່ນປົວເວົ້າວ່າ,ການຜ່າຕັດດຳເນີນໄປຢ່າງສະດວກ,ທ່ານເວົ້າວ່າ,ເວົ້າລວມແລ້ວ,ພວກເຮົາຮູ້ ສຶກພໍໃຈຕໍ່ຜົນການຜ່າຕັດ,ຫຼັງຈາກຜ່າຕັດແລ້ວ,ຍັງສັງເກດກວດກາທາງແພດສາດແລະຟຶ້ນຟູສຸຂະພາບ,ບໍ່ວ່າແນວໃດ,ພວກເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມກອບກູ້ຊີບຂອງເດັກນ້ອຍຜູ້ນີ້.
ທ່ານຊືຊຽງເອີ່ນເວົ້າວ່າ,ປັດຈຸບັນ,ຍັງປັດປ່າຍຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະເປັນພະຍາດອື່ນຫຼັງຈາກຜ່າຕັດນັ້ນບໍ່ໄດ້,ແລະຄວາມອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ຕາຂອງນາງເຫັນໄດ້ຄືນອີກນັ້ນຂ້ອນຂ້າງໜ້ອຍ.
ໃນຂະນະນີ້,ແນ່ນອນຈະມີຫຼາຍຄົນພວມອະທິຖານເພື່ອນາງຊິ່ນເຢ້,ຫວັງໃຫ້ນາງຈົ່ງເຂັ້ມແຂງເອົາຊະນະພະຍາດ,ກໍຫວັງໃຫ້ຄວາມຮັກແພງຂອງຄົນທັງຫຼາຍສາມາດສ້າງສິ່ງມະຫັດສະຈັນໄດ້.
|
|
|
