|
ສະບາຍດີ, ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ເຄົາລົບ, ຊົມເຊີຍທ່ານເຂົ້າສູ່ລາຍການ"ຄາລົມຄົມຄາຍ", ໃນລາຍການມື້ນີ້, ພວກເຮົາຂໍລົມເລື່ອງ "ການເສຍ" ແລະ "ການໄດ້".
ມີຄົນເວົ້າວ່າ, ເມື່ອເຈົ້າມີໝາກໂປມ 6 ໜ່ວຍ, ແນວໃດກໍ່ຢ່າກິນໝົດບາດດຽວ, ເພາະວ່າ, ຖ້າເຈົ້າກິນໝາກໂປມ 6 ໜ່ວຍໝົດບາດດຽວ, ເຈົ້າກໍມີແຕ່ໄດ້ກິນລົດຊາດຊະນິດດຽວ, ຄືລົດຊາດໝາກໂປມ, ຖ້າເຈົ້າເອົາໝາກໂປມ 5 ໜ່ວຍໄປແບ່ງໃຫ້ຜູ້ອື່ນກິນ, ເຖິງວ່າ, ເບິ່ງໄປແລ້ວ, ເຈົ້າໄດ້ເສຍໝາກໂປມໄປ 5 ໜ່ວຍ, ແຕ່ທີ່ຈິງແລ້ວເຈົ້າພັດໄດ້ມິດຕະພາບແລະຄວາມຊົມເຊີຍຂອງ 5 ຄົນ, ໃນເວລາຜູ້ອື່ນມີໝາກໄມ້ແນວອື່ນນັ້ນ, ພວກເພິ່ນກໍ່ຈະເອົາມາແບ່ງໃຫ້ເຈົ້າກິນນຳ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໝາກໂປມ, ເຈົ້າອາດຈະໄດ້ໝາກກ້ຽງຈາກຜູ້ນີ້, ໄດ້ໝາກຈອງຈາກອີກຜູ້ໜຶ່ງ, ສຸດທ້າຍເຈົ້າອາດຈະໄດ້ໝາກໄມ້ 6 ຊະນິດ, ໄດ້ຊິມລົດຊາດ 6 ຊະນິດຕ່າງກັນ, ຈົນຮອດໄດ້ມິດຕະພາບຂອງ 6 ຄົນ.ເມື່ອເປັນແນວນີ້, ການປະລະແລະການເສຍໄປໃນຫົວທີກໍຄວນຖືເປັນຄວາມສະຫຼາດຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນບໍ່?
ພາສາຈີນມີຄຳສັບຄຳໜຶ່ງທີ່ຜັນສຽງວ່າ: "ເສີເຕີ", ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍສອງສັບ"ເສີ"ແລະ"ເຕີ", "ເສີ" ໝາຍຄວາມວ່າສະຫຼະ, ການເສຍໄປຫຼືການປະລະ, "ເຕີ" ໝາຍຄວາມວ່າໄດ້, ຄົນຈີນມັກເວົ້າວ່າ, ບໍ່ມີ "ເສີ" ກໍ່ຈະບໍ່ມີ "ເຕີ", ໝາຍຄວາມວ່າບໍ່ມີການເສຍກໍ່ບໍ່ຫ່ອນຈະມີການໄດ້.
ທີ່ຈິງແລ້ວ, ການເສຍໃນນິທານດັ່ງກ່າວມີຄວາມໝາຍມໍ່ກັບສະຫຼະ, ການເສຍແບບນີ້ແມ່ນມີຈຸດປະສົງເພື່ອໄດ້, ແຕ່ວ່າ, ຄົນເຮົາຕ້ອງປະສົບກັບການເສຍທີ່ບໍ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອຢາກໄດ້, ການເສຍຊະນິດນີ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເຮົາເອງເລືອກເອົາ, ຕົວຢ່າງຄື, ການເສຍໄປຍ້ອນໄພທຳມະຊາດກັບອຸບັດເຫດທີ່ພາໃຫ້ເສຍທັງຊີວິດແລະຊັບສິນ, ນີ້ແມ່ນການເສຍລ້ວນໆ. ແຕ່ວ່າ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ຄົນເຮົາແມ່ນລຶ້ງນຳການໄດ້, ແຕ່ບໍ່ລຶ້ງນຳການເສຍ. ພວກເຮົາມັກຖືການໄດ້ແມ່ນເປັນເລື່ອງທີ່ຄວນ, ແມ່ນເລື່ອງປົກກະຕິ, ແລະຖືການເສຍເປັນເລື່ອງທີ່ບໍ່ຄວນເກີດຂຶ້ນ. ສະນັ້ນ, ຍາມໃດທີ່ມີຫຍັງເສຍໄປ, ກໍ່ຈະຮູ້ສຶກເສຍໃຈຫຼາຍ. ທີ່ຈິງແລ້ວ, ການເສຍແມ່ນເລື່ອງທຳມະດາໃນຊີວິດ. ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງຄົນເຮົາກໍ່ແມ່ນຂະບວນການທີ່ໄດ້ແລ້ວເສຍໄປບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາ, ເພາະວ່າ, ສຸດທ້າຍພວກເຮົາຍັງຈະເສຍຂອງຂວັນອັນລ້ຳຄ່າທີ່ສຸດໃນຊີວິດ, ນັ້ນກໍຄື ຊີວິດຂອງຄົນເຮົາ, ບັດນັ້ນກໍຈະເສຍໝົດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ໄດ້ມາໃນຊີວິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ໃນເມື່ອມັນກໍເປັນແນວນີ້ແລ້ວ, ກໍແໜງວ່າໃຊ້ທ່າທີທຸ່ນທ່ຽງໄປເບິ່ງສິ່ງທີ່ເສຍໄປ, ຖືວ່າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ຜ່ານໄປແລ້ວ, ແລ້ວໃຊ້ທ່າທີຕັ້ງໜ້າໄປປະເຊີນກັບວັນເວລາຕໍ່ໄປ. ສິ່ງທີ່ເສຍໄປແລ້ວນັ້ນ, ເອົາມາຄືນມາບໍ່ໄດ້ແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຮົາຍັງອາດຈະໄດ້ຮັບສິ່ງອື່ນໆໃນອະນາຄົດ, ເຖິງບໍ່ຮູ້ວ່າພວກເຮົາຈະໄດ້ສິ່ງທີ່ດີກວ່າເກົ່າຫຼືບໍ່ໃນອະນາຄົດ, ແຕ່ຖ້າມີທ່າທີແບບນີ້ແລ້ວ, ຢ່າງໜ້ອຍຊີວິດພວກເຮົາແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫວັງ, ທະແນມແຕ່ມີຄວາມຫວັງ, ຊີວິດຈະບໍ່ຢຸດສະງັກ, ຍັງພວມກ້າວໄປໜ້າ.
ທ່ານທາງຊື່ເຈິ່ງເປັນນັກຂ່າວສະໜາມລົບທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງຈີນ, ໃນປື້ມເຫຼັ້ມໜຶ່ງຂອງທ່ານ, ມີຄວາມເວົ້າຄວາມໜຶ່ງກະຕຸ້ນໃຈຄົນຫຼາຍ, ທ່ານບັນທຶກໄວ້ວ່າ: ທຸກຄົນໃຜກໍ່ອາດຈະເສຍສິ່ງທີ່ຕົນມັກບາງຢ່າງ, ແຕ່ເຖິງຈະເສຍໝົດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ເຮົາກໍຍັງສາມາດຕັ້ງຕົ້ນໃໝ່ຢູ່ແຫ່ງອື່ນໃນພາຍໜ້າໄດ້……
ການເສຍບໍ່ເປັນໜ້າຢ້ານ, ສິ່ງທີ່ເປັນໜ້າຢ້ານນັ້ນແມ່ນຄຶດເຄືອງໃຈຢູ່ບໍ່ເຊົາ, ໂສກເສົ້າເສຍໃຈນຳສິ່ງທີ່ເສຍໄປ, ຈົນບໍ່ສາມາດກ້າວໄປໜ້າໄດ້, ໄປສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ດີກວ່າເກົ່າ. ອະນາຄົດຈະເປັນແນວໃດພວກເຮົາແມ່ນບໍ່ອາດຈະຮູ້ລ່ວງໜ້າບໍ່ໄດ້, ແຕ່ກໍ່ຍ້ອນວ່າບໍ່ອາດຮູ້ລ່ວງໜ້າ, ພວກເຮົາຈຶ່ງຝາກຄວາມຫວັງໄວ້ກັບມັນ, ຢ່າລືມວ່າ, ມີແຕ່ແບມືອອກ, ເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດກຳເອົາຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງກວ່າເກົ່າໄດ້.
ທີ່ຈິງແລ້ວ, ເຖິງວ່າ, ໃນທີ່ສຸດ, ຈົນວ່າຊີວິດຂອງພວກເຮົາກໍ່ຕ້ອງເສຍໄປ, ແຕ່ພວກເຮົາພັດໄດ້ປະສົບຄວາມທຸກສຸກຕ່າງໆນາໆບົນເສັ້ນທາງແຫ່ງຊີວິດ, ແມ່ນບໍ່?
|
