|
|
 |
| (GMT+08:00)
2006-07-10 15:15:13
|
 |
|
ສະເໜຂອງບານເຕະ
cri
Author: min
|
ສະບາຍດີ, ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ຮັກແພງ, ຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນອຸດົມ, ດີໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ພົບກັບທ່ານໃນລາຍການຄາລົມຄົມຄາຍອີກຕາມເຄີຍ!
ອີກສອງມື້, ງານແຂ່ງຂັນບານເຕະຊີງຂັນໂລກເຢຍລະມັນປີ 2006 ກໍ່ຈະສ້ຽງສຸດລົງແລ້ວ, ໃນຫຼາຍອາທິດທີ່ຜ່ານມາ, ທົ່ວໂລກໄດ້ພາກັນສຸມສານຍຕາໃສ່ການແຂ່ງຂັນບານເຕະເທື່ອນີ້, ໃຈຂອງຫຼາຍຕື້ຄົນກໍ່ເຕັ້ນໄປຕາມເດີ່ນຫຍ້າສີຂຽວຢູ່ແບກແລງຂອງເຢຍລະມັນ, ຍ້ອນຫຍັງບານເຕະຈຶ່ງມີສະເໜຫຼາຍປານນີ້? ໃນລາຍການພາກນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍລົມເລື່ອງສະເໜຂອງບານເຕະສູ່ທ່ານຟັງ.
ວັນທີ 13 ມິຖຸນາ, ສາສະດາຈານໂຄສທາແຫ່ງມູນນິທິວາກາສເບຼຊິນໄດ້ປະກາດບົດຄວາມຂຽນວ່າ, ບານເຕະແມ່ນສິລະປະຢ່າງໜຶ່ງ, ແລະກໍແມ່ນສົງຄາມແລະການແຂ່ງຂັນ, ມັນສາມາດທຽບເທົ່າກັບການປະດິດສ້າງໄຟຟ້າແລະເຄື່ອງຈັກອາຍນ້ຳ. ມັນຕ່າງກັບການປະດິດສ້າງສິ່ງໃຊ້ສຳລັບສົງຄາມອື່ນໆ, ບານເຕະແມ່ນຮັບໃຊ້ສັນຕິພາບ. ຢູ່ເທິງສະໜາມບານເຕະບໍ່ຕ້ອງການອາວຸດແລະລູກລະເບີດປະລະມານູ, ນັກກິລາ 22 ຄົນແຂ່ງຂັນກັນຕາມກະຕິກາ.
ໃນຊູ່ມື້ນີ້ທີ່ເສດຖະກິດທົ່ວໂລກພັດທະນາຫັນເປັນເອກະພົບດຽວນັ້ນ, "ປະເທດຊາດ" ເຊິ່ງເປັນທັດສະນະຄະຕິອັນສູງສົ່ງ
ບໍ່ໄດ້ຈືນຈາງບາງລົງຈັກເມັດ, ການແຂ່ງຂັນບານເຕະຊີງຂັນໂລກກໍ່ແມ່ນການແຂ່ງຂັນຊີງເອົາກຽດສັກສີຂອງຊາດເທື່ອໜຶ່ງ, ສ່ວນສະໜາມບານເຕະກໍ່ແມ່ນສະໜາມລົບທີ່ບໍ່ຈຳແນກເຊື້ອຊາດ, ບໍ່ຈຳແນກຄວາມເຊື່ອຖືແລະບໍ່ມີຄວັນໝື້ຄ້ວນເຈຍ. ພວກນັກກິລາທັງຫຼາຍແບກຫາບກຽດຂອງປະເທດຊາດ, ປະສານສົມທົບກັນ, ສູ້ຊົນສຸດຂີດ, ພວກເຂົາເຈົ້າກໍ່ແມ່ນນັກລົບທີ່ສູ້ລົບເພື່ອກຽດສັກສີຂອງປະເທດຊາດ, ນີ້ກໍເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າມີບຸກຄະລິກເໝືອນດັ່ງວິລະຊົນ.
ທ່ານໂຄສທາຍັງເວົ້າວ່າ, ສະເໜຂອງບານເຕະອາດຈະຢູ່ບ່ອນວ່າ, ມັນແມ່ນກິລາຊະນິດດຽວທີ່ຜູ້ອ່ອນສາມາດເອົາຊະນະຜູ້ແຂງແຮງ, ຄົນທຸກສາມາດຜາບແພ້ຄົນຮັ່ງ. ຢູ່ເທິງສະໜາມບານເຕະ, ນັກກິລາ 22 ຄົນແມ່ນສະເໝີພາບກັນ, ບໍ່ມີໃຜແມ່ນກ່ຳປັ່ນບັນທຸກເຮືອບິນທີ່ເອົາຊະນະບໍ່ໄດ້. ເຖິງວ່ານັກເຕະບານເກັ່ງລ້ວນແຕ່ມີພອນສະຫວັນ, ແຕ່ບໍ່ກ່ຽວພັນເຖິງຮູບຮ່າງຂອງຄົນ. ທ່ານຍົກຕົວຢ່າງວ່າ, ທ້າວໂຣມາລີໂອທີ່ໄດ້ຊື່ເປັນເສືອເຕ້ຍຂາສັ້ນໄດ້ຍິງເຂົ້າປະຕູຢູ່ຕໍ່ໜ້າການປ້ອງກັນຂອງກອງຫຼັງຜູ້ສູງຂອງທິມຊູແອັດ, ທ້າວກາຣິນຈາຂາໂຂງສາມາດລ້ຽງບານຜ່ານນັກກິລາຂາປົກກະຕິ, ທ້າວເປເລທີ່ບໍ່ຮູ້ເລກສາມາດກະໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າ, ເມື່ອລໍ້ບານແລ້ວ, ຕົນເອງຕ້ອງຢູ່ບ່ອນໃດ, ທ້າວມາຣາໂດນາທີ່ບໍ່ສູງໄດ້ບິງເຂົ້າປະຕູຢ່າງງາມທີ່ສຸດໃນການແຂ່ງຂັນບານເຕະຊີງຂັນໂລກ.
ນອກນີ້, ສິ່ງທີ່ຕ່າງກັນຫຼາຍທີ່ສຸດກັບບານແນວອື່ນບານເຕະແມ່ນ, ມັນບໍ່ມີຈຸດພິເສດໄວສັນຊື່ແບບກິນບາດດຽວ, ເວລາແລະໄລຍະຫ່າງກັນແຕ່ການລ້ຽງບານຮອດການໄດ້ຄະແນນທຸກເທື່ອ, ອາດຈະບໍ່ມີບານຊະນິດໃດໆຈະຍາວກວ່າບານເຕະ, ແລ້ວໄລຍະນີ້ກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍລັກສະນະລະຄອນ. ພວກນັກກິລາບຸກຕຳກັນສຸດແຮງ, ເຕະແລະຊວ້ານບານຢ່າງເອົາເປັນເອົາຕາຍ, ແລ່ນຢ່າງທົນທານແບບສຸດເຫື່ອສຸດແຮງ, ເຮັດໃຫ້ການແຂ່ງຂັນບານເຕະຍິ່ງຄືດັ່ງດົນຕີຊີມໂຟນີອັນສະຫງ່າຜ່າເຜີຍບົດໜຶ່ງ, ທັງມະໂຫລານ, ທັງຟົດຟື້ນ, ເຕັມໄປດ້ວຍຈິດໃຈທະນົງອົງອາດ, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຄວາມພິລະອາດຫານອັນຢູ່ສະໜາມບານເຕະພາໃຫ້ໝົດທຸກຄົນໄຊໂຍໂຫ່ຮ້ອງ, ບັດນັ້ນກໍມີດົນຕີປະກອບສຽງຄົນທີ່ເຂົ້າກັນກັບສຽງແຂ່ງຂັນກໍ່ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນ……
ສະເໜຂອງບານເຕະຍັງຢູ່ບ່ອນວ່າ, ມັນເຕັມໄປດ້ວຍການປ່ຽນແປງອັນແນ່ນອນແລະລັກສະນະບັງເອີນ, ອາດຈະບໍ່ມີກິລາບານອື່ນໃດຈະປ່ຽນແປງບໍ່ແນ່ນອນ, ຍິ່ງກວ່າບານເຕະ, ອັນນີ້ກໍຍ້ອນລັກສະນະພິເສດຂອງມັນນັ້ນເອງ, ເພາະວ່າ, ບານເຕະໄດ້ມ້າງການແບ່ງງານດັ້ງເດີມອັນກົມກຽວກັນຂອງອົງຄະຄົນ, ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໃຊ້ມືແລະແຂນ, ພັດໃຫ້ຕີນແລະຂາມີບົດບາດແຂ່ງຂັນອັນພົ້ນເດັ່ນ, ສ້າງຄວາມອັດສະຈັນຄ້າຍຄືກັບກາຍຍະສິນ, ເຮັດໃຫ້ການເຕະບານກາຍເປັນກິລາບານທີ່ຍາກກວ່າໝູ່ແລະມີເຕັກນິກສັບສົນກວ່າໝູ່. ຄວາມກັງວົນຍ້ອນຄວາມບໍ່ແນ່ນອນໄດ້ກະຕຸກເສັ້ນປະສາດຂອງນັກກິລາແລະຂອງແຟນບານທັງຫຼາຍໃນທຸກວິນາທີ. ຕາບໃດບານເຂົ້າຫຼືຫວິດໄປແລ້ວ, ເສັ້ນປະສາດທີ່ເຄັ່ງຢູ່ຕະຫຼອດນັ້ນໄດ້ຜ່ອນຍານລົງໃນທີ່ສຸດໃນຂະນະນີ້, ອາລົມຂອງໝົດທຸກຄົນສູງຂຶ້ນສຸດຍອດ, ຂະນະນີ້, ພາກັນໂຮຮ້ອງຢ່າງປ່ວງປ້າເພື່ອບານເຕະ……
ພາຍໃນເວລາບໍ່ຮອດ 10 ນາທີຂອງລາຍການຢາກບັນລະຍາຍສະເໜຂອງບານເຕະແມ່ນບໍ່ພໍ, ການແຂ່ງຂັນບານເຕະຊີງຂັນໂລກທີ່ 4 ປີໃດຈັດຂຶ້ນເທື່ອໜຶ່ງກໍເໝືອນດັ່ງງານມະໂຫລານ, ມັນໄດ້ຈັບສາຍຕາຂອງໝົດທົ່ວໂລກ, ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ລະບາຍອາລົມຈິດຢ່າງເຖິງຖອງເທື່ອໜຶ່ງ. ສຸດທ້າຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຍົກເອົາຄຳເວົ້າຂອງທີ່ທ່ານອານນານເລຂາທິການໃຫຍ່ອົງການສະຫະປະຊາຊາດທີ່ກ່າວເພື່ອການແຂ່ງຂັນບານເຕະຊີງຂັນໂລກໂດຍຖືເປັນການມ້ວຍທ້າຍລາຍການພາກນີ້, ທ່ານກ່າວວ່າ: ບານເຕະແມ່ນພາສາທີ່ໃຊ້ທົ່ວໄປໃນທົ່ວໂລກ. ບານເຕະສາມາດຢາຮອຍແຕກແຫງໃນດ້ານສັງຄົມ, ວັດທະນະທຳແລະສາສະໜາ. ບານເຕະຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເຕີບໂຕຂອງສ່ວນບຸກຄົນ, ສ້າງນ້ຳໃຈປະສານສົມທົບກັນຂອງໝູ່ຄະນະແລະຈິດໃຈແຂ່ງຂັນກັນຢ່າງສະເໝີພາບ, ສ້າງຄວາມຖະໜອມກຽດຂອງຕົນເອງແລະສ້າງໂອກາດໃໝ່, ແລ້ວຊຸກຍ້ການູສ້າງຄວາມສຸກໃຫ້ແກ່ສັງຄົມແລະບັນດາປະເທດ. ພວກເຮົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກກິລາແລະແຟນບານແຫ່ງຕ່າງໆຈົ່ງສະໜັບສະໜູນພາລະກຳຂອງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຈົ່ງໃຊ້ສະເໜຂອງບານເຕະ ຊຸກຍູ້ພາລະກິດພັດທະນາແລະສັນຕິພາບ!
ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ຮັກແພງ, ລາຍການຄາລົມຄົມຄາຍພາກນີ້ກໍສ້ຽງສຸດພຽງທໍ່ນີ້, ອຸດົມແລະວິໄລວັນຜູ້ຮຽບຮຽງຂອບໃຈທ່ານທີ່ຮັບຟັງ, ພົບກັນໃໝ່ໃນວັນເສົາໜ້າ, ສະບາຍດີ!
|
|
|
