|
ເວົ້າສຳລັບຄົນເຮົາທຸກຄົນແລ້ວ, ອາຫານການກິນແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ສຸດ, ຄົນສະໄໝນີ້ນັບມື້ນັບພິຖີພິຖັນຕໍ່ເລື່ອງອາຫານການກິນ, ແຕ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍເອົາໃຈໃສ່ນຳແຕ່ລົດຊາດຂອງອາຫານ, ບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈນຳສ່ວນປະກອບຂອງອາຫານທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມຫຼັກໂພຊະນາການ, ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຜິດພາດຕ່າງໆກໍມີຢູ່ບໍ່ໜ້ອຍ. ສະນັ້ນ, ໃນລາຍການມື້ນີ້, ພວກເຮົາຈິ່ງຂໍອະທິບາຍຄວາມເຂົ້າໃຈພິດຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບອາຫານການກິນໃນຊີວິດປະຈຳວັນທີ່ຈະເປັນປະໂຫຍດແກ່ທ່ານ.
ມີຫຼາຍຄົນຖືໝາກໄມ້ມີທາດບຳລຸງຫຼາຍກວ່າຜັກ: ທີ່ຈິງແລ້ວ, ຄຸນຄ່າທາດບຳລຸງຂອງໝາກໄມ້
ສ່ວນຫຼາຍບໍ່ທໍ່ຜັກຊະນິດຕ່າງໆທີ່ກິນຢູ່. ທາດບຳລຸງທີ່ສຳຄັນກວ່າໝູ່ຂອງໝາກໄມ້ແລະຜັກນັ້ນແມ່ນວິຕາມິນC, ກາໂລຕິນ, ທາດແຮ່ແລະເຍື້ອໃຍອາຫານ. ເວົ້າສະເພາະແຕ່ທາດກາໂລຕິນແລ້ວ, ໃນໝາກໄມ້ຍັງມີບໍ່ທໍ່ໃນຜັກປະເພດທີ່ມີໃບສີຂຽວເຂັ້ມຕ່າງໆເຊັ່ນຜັກຕີນເປັດ, ຜັກກາດຂຽວ, ໃບໜໍ່ສະຫຼັດແລະຜັກຫອມປ້ອມພ້ອມດ້ວຍຜັກສີແດງແລະສີເຫຼືອງເຊັ່ນຫົວກາຫຼົດແລະໝາກອຶເປັນຕົ້ນ. ວິຕາມິນC, ໃນໝາກໂປມ, ໝາກຈອງ, ໝາກຄາຍແລະໝາກກ້ວຍ, ທຸກໆຮ້ອຍກຼາມໃດກໍມີວິຕາມິນCບໍ່ເຖິງ1ມີລີກຼາມເທົ່ານັ້ນ; ສ່ວນໝາກເຜັດ, ໝາກເຜັດໃຫຍ່, ກະຫຼ່ຳດອກ, ແລະໝາກມະລະພັດມີວິຕາມິນເກືອບຮ້ອຍມີລີກະລາມ. ໃນດ້ານທາດແຮ່ແລະເຍື້ອໃຍ, ຜັກກໍມີຫຼາຍກວ່າໝາກໄມ້.
ຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດອີກຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນຄິດວ່າຊີ້ນລ້ວນໆມີໄຂມັນບໍ່ຫຼາຍ: ທີ່ຈິງແລ້ວໄຂມັນໃນຊີ້ນປະເພດຕ່າງກັນແມ່ນຫຼຸດລື່ນກັນຫຼາຍທີ່ສຸດ, ເຖິງຈະແມ່ນຊີ້ນສັດປະເພດດຽວກັນ, ໄຂມັນໃນຊີ້ນກໍມີໜ້ອຍຫຼາຍຕ່າງກັນຕາມອາຍຸ, ພາກສ່ວນແລະສະພາບທາດບຳລຸງ. ເວົ້າທົ່ວໄປແລ້ວ, ໃນຊີ້ນໝູລ້ວນໆມີໄຂມັນຫຼາຍກວ່າຊີ້ນສັດປະເພດອື່ນໆເຖິງ25%ຫາ30%, ສ່ວນຊີ້ນກະຕ່າຍມີໄຂມັນໜ້ອຍທີ່ສຸດ, ພຽງແຕ່0.5%ຫາ2%ທໍ່ນັ້ນ. ຊີ້ນໄກ່(ບໍ່ມີໜັງ)ກໍມີໄຂມັນໜ້ອຍແດ່. ສ່ວນໄຂມັນໃນຊີ້ນງົວຈະຕ່ຳກວ່າ10%.
ມີຫຼາຍໆຄົນຖືວ່າໃຊ້ນ້ຳມັນພືດຄົວກິນຈະອາຍຸຍືນ. ແມ່ນແທ້ຜູ້ທີ່ຮັບເອົາໄຂມັນສັດຫຼາຍນັ້ນ, ຈະເປັນພະຍາດເສັ້ນເລືອດຫົວໃຈໄດ້ງ່າຍກວ່າຜູ້ທີ່ຮັບເອົານ້ຳມັນພືດຫຼາຍ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ປະຫຼາດນັ້ນແມ່ນ, ອາຍຸຂອງຄົນສອງປະເພດນີ້ພັດຕ່າງກັນບໍ່ຫຼາຍ. ສາເຫດກໍແມ່ນຍ້ອນວ່າຜູ້ຮັບເອົານ້ຳມັນພືດຫຼາຍນັ້ນມັກເປັນພະຍາດມະເຮັງ. ນອກນີ້, ກາໂລລີຂອງນ້ຳມັນພືດແມ່ນທໍ່ກັນກັບໄຂມັນສ, ທີ່ພາໃຫ້ຄົນຕຸ້ຍງ່າຍ. ຖ້າຢາກມີອາຍຸຍືນ, ນ້ຳມັນພືດແລະໄຂມັນສັດກິນອັນໃດຫຼາຍໂພດກໍບໍ່ດີ.
ບາງຄົນຄິດວ່ານ້ຳດື່ມບໍລິສຸດທໍ່ໃດແຮ່ງດີ. ດຽວນີ້, ມີຫຼາຍຄອບຄົວຊື້ເຄື່ອງຕອງນ້ຳມາໃຊ້, ບາງຄົນຈົນວ່າດື່ມນ້ຳກັ່ນຕະຫຼອດປີ. ທີ່ຈິງແລ້ວເຮັດແນວນີ້ແມ່ນບໍ່ດີ. ໃນນ້ຳມີຈຸນລະສານຫຼາຍຊະນິດ, ລວມທັງທາດໂລຫະຕ່າງໆເຊັ່ນ: ນາຕຼີອົມ, ກາລີອົມ, ການຊີອົມແລະມາເຍຊີອົມເປັນຕົ້ນ. ຫຼາຍຊະນິດທີ່ຮ່າງກາຍຄົນເຮົາຕ້ອງການນັ້ນ, ມີສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນໄດ້ຈາກນ້ຳດື່ມ. ນ້ຳແຮ່ທີ່ມີຈຸນລະສານຫຼືມວນສານປະສົມທາງເຄມີຍັງຊ່ອຍປົວພະຍາດບາງຢ່າງໄດ້ອີກ. ນ້ຳກັ່ນທີ່ເກືອບບໍ່ມີທາດຫຍັງ, ຈະປົນເລີຍນັ້ນຍັງລະບາຍທາດບາງຢ່າງໃນຮ່າງກາຍ, ສະນັ້ນຈິ່ງອາດຈະພາໃຫ້ຮ່າງກາຍຂາດທາດແຮ່ຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ.
ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຜິດພາດອີກຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນຖືວ່າອາຫານທີ່ບໍ່ເຄັມນັ້ນຈະບໍ່ມີທາດນາຕຼີອົມ. ສ່ວນປະກອບຂອງເກືອກໍແມ່ນກຼໍລົວນາຕີ. ແຕ່ນອກຈາກນີ້ແລ້ວ, ນາຕຼີອົມຍັງມີຮູບການມວນສານປະສົມທາງເຄມີອື່ນໆ. ຍ້ອນວ່າໃນເລືອດມີອີອົງນາຕຼີອົມຫຼວງຫຼາຍ, ສະນັ້ນ, ອາຫານຊີ້ນສັດທຸກຢ່າງລ້ວນແຕ່ມີທາດນາຕຼີອົມຫຼາຍໂດຍບໍ່ມີການຍົກເວັ້ນ. ນອກນີ້, ອາຫານປຸງແຕ່ງນັ້ນກໍມີທາດນາຕຼີອົມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ສະນັ້ນ, ເຖິງວ່າກິນອາຫານທີ່ບໍ່ເຄັມ, ກໍມີທາດນາຕຼີອົມບໍ່ໜ້ອຍ.
ນອກນີ້ຍັງມີຫຼາຍໆຄົນເຂົ້າໃຈວ່າອາຫານທຳມະຊາດຈັ່ງໃດກໍບໍ່ມີຜົນຮ້າຍຕໍ່ຮ່າງກາຍ. ນັກວິເຄາະສານເຄມີໃນອາຫານເຫັນວ່າ, ອາຫານທຳມະຊາດຫຼາຍຢ່າງມີທາດເບື່ອ. ຄື ໃນໝາກຖົ່ວດິບມີວັດຖຸທຳລາຍເມັດເລືອດແດງ; ໃນໜໍ່ມັນຝຣັ່ງມີທາດພິດ; ປາບາງຊະນິດກໍມີທາດພິດທີ່ອາດຈະພາໃຫ້ຄົນເບື່ອເຊັ່ນຮິສຕາມິນເປັນຕົ້ນ. ອາຫານເຫຼົ່ານີ້ຖ້າເຮັດບໍ່ຖືກຕ້ອງອາດຈະອັນຕະລາຍ. ສະນັ້ນ, ທຳມະຊາດລ້ວນໆກໍບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າປອດໄພແລະມີທາດບຳລຸງຫຼາຍ.
|
