|
ສະບາຍດີທ່ານຜູ່ຟັງທີ່ໂຄລົບ, ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານເຂົ້າສູ່ລາຍການອາລະຍະທຳຈີນ.
ກ່ອນ ຄສ ປີ 207, ໃນພາຍຸການລຸກຮືຂຶ້ນຂອງຊາວນາ, ລາຊະວົງສິນທີ່ເຂັ້ມແຂງຖືກໂຄ່ນລົ້ມລົງໃນທີ່ສຸດ.ຢູ່ລະຫວ່າງສອງກຸ່ມການທະຫານທີ່ມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຄື ຊ້ຽງອີແລະເລົ້າປັ່ງໄດ້ເລີ່ມ ດຳເນີນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອຍາດອຳນາດການປົກຄອງປະເທດ, ໃນປະຫວັດສາດຈີນເອີ້ນວ່າ "ການຍາດຊິງກັນລະຫວ່າງລັດສູກັບລັດຮັ້ນ". ໃນສົງຄາມທີ່ຍືດເຍືອເປັນເວລາ 4 ປີ, ມີຫຼາຍນິທານທີ່ກະຕຸ້ນໃຈຄົນ, ໃນລາຍການພາກນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈະເລົ່ານິທານ "ງານລ້ຽງທີ່ຫົງເໝີນ" ສູ່ທ່ານຟັງ.
ໃນສົງຄາມໂຄ່ນລົ້ມລາຊະວົງສິນ, ຊ້ຽງອີອາໄສຄວາມກ້າຫານແລະກຳລັງທະຫານທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງຕົນ, ໄດ້ເອົາຊະນະຫຼາຍເທື່ອ, ໄດ້ສ້າງຄຸນງາມຄວາມດີບໍ່ໜ້ອຍ. ແຕ່ເລົ້າປັ່ງພັດບຸກເຂົ້າເມືອງສຽນຢາງ ເມືອງຫຼວງຂອງລາຊະວົງສິນກ່ອນເພິ່ນ, ແລະໃຫ້ກອງທະຫານປະຈຳຢູ່ປ້າຊ້າງ ທາງຕາເວັນອອກເມືອງສຽນຢາງ. ເມື່ອຊ້ຽງອີໄປຮອດນອກເມືອງສຽນຢາງແລະໄດ້ຮູ້ຂ່າວນີ້ແລ້ວ ຮູ້ສຶກໂມໂຫທີ່ສຸດ, ເພິ່ນໃຫ້ກອງທະຫານປະຈຳຢູ່ຫົງເໝີນ ເຊິ່ງແມ່ນພາກຕາເວັນອອກສຽງເໜືອຂອງເມືອງລິນຖົງແຂວງສານຊີ່ໃນປັດຈຸບັນ.
ນາຍພົນຂອງເລົ້າປັ່ງມີຜູ່ໜຶ່ງຊື່ວ່າເສົາອູຊາງ, ເຂົາຢາກໄປອາໄສຊ້ຽງອີ, ຈຶ່ງໃຫ້ຄົນໄປບອກຊ້ຽງອີຢ່າງລັບໆວ່າ: ເລົ້າປັ່ງເຂົ້າເມືອງສຽນຢາງ, ຢາກຕັ້ງຕົວເປັນອ໋ອງ. ຟ້ານເຈິ່ງ ທີ່ປຶກສາຂອງຊ້ຽງອີບອກຊ້ຽງອີວ່າ: "ເລົ້າປັ່ງມີໃຈທະເຍີທະຍານ, ຖ້າບໍ່ດັບສູນເຂົາດຽວນີ້, ຈະມີຜົນຮ້າຍຢ້ອນຫຼັງຢູ່ບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາໃນພາຍໜ້າ". ຊ້ຽງອີຕົກລົງດັບສູນກຳລັງຂອງເລົ້າປັ່ງ. ເລົ້າປັ່ງຕົກຢູ່ໃນສະພາບອັນຕະລາຍທີ່ສຸດ.
ຊ້ຽງປໍ ອາຂອງຊ້ຽງອີແມ່ນເພື່ອນທີ່ດີຂອງຈ່າງຫຼຽງ ທີ່ປຶກສາຂອງເລົ້າປັ່ງ, ເພິ່ນຢ້ານວ່າຈ່າງຫຼຽງຈະປະສົບຄວາມອັນຕະລາຍ, ຈຶ່ງໄປຮອດປ້າຊ້າງໃນກາງຄືນເພື່ອຊັກຊວນໃຫ້ຈ່າງຫຼຽງໜີໄປ.
ແຕ່ຈ່າງຫຼຽງບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ໜີໄປ, ພັດຍັງຈັດວາງໃຫ້ເລົ້າປັ່ງພົບປະກັບຊ້ຽງປໍ. ເລົ້າປັ່ງອະທິບາຍຕໍ່ຊ້ຽງປໍຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກວ່າບໍ່ເຈດຕະນາຈະຄັດຄ້ານຊ້ຽງອີຈັກເມັດ. ແລະຂໍໃຫ້ຊ້ຽງປໍຊ່ອຍຊັກຊວນຊ້ຽງອີ, ຊ້ຽງປໍຮັບເຫັນດີນຳ, ເພິ່ນບອກໃຫ້ເລົ້າປັ່ງໄປຂໍຂະມາໂທດນຳຊ້ຽງອີໂດຍຕົນເອງ.
ມື້ລຸນມາ, ເລົ້າປັ່ງພາຈ່າງຫຼຽງ ແມ່ທັບຝານຄວ້າຍແລະພວກບໍລິວານ 100 ກວ່າຄົນໄປພົບກັບຊ້ຽງອີຢູ່ຫົງເໝີນ. ເລົ້າປັ່ງເວົ້າຕໍ່ຊ້ຽງອີຢ່າງເຄົາລົບຢຳເກງວ່າ: "ຂ້າພະເຈົ້າກັບທ່ານນາຍພົນຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນໂຈມຕີລັດສິນ, ທ່ານນາຍພົນຢູ່ພາກເໜືອແມ່ນ້ຳເຫຼືອງ, ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ພາກໃຕ້ແມ່ນ້ຳເຫຼືອງ. ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍບໍ່ນຶກວ່າສາມາດບຸກເຂົ້າເມືອງສຽນຢາງກ່ອນ, ມື້ນີ້ໄດ້ພົບກັບທ່ານນາຍພົນຢູ່ແຫ່ງນີ້, ຈັ່ງແມ່ນດີໃຈແທ້. ແຕ່ໃຜຊິຮູ້ວ່າພັດມີຄົນຍຸແຍ່, ໃຫ້ທ່ານໂມໂຫ, ຈັ່ງແມ່ນເສຍໃຈແທ້ໆ."
ຊ້ຽງອີໄດ້ເຫັນເລົ້າປັ່ງເວົ້ານຳຕົນເອງຢ່າງຕ່ຳຕ້ອຍດ້ອຍໜ້າຄືແນວນີ້, ກໍຄາຍຄວາມໂມໂຫໃນທັນທີ, ແລະບອກເລົ້າປັ່ງຢ່າງຊື່ສັດວ່າ: "ນີ້ແມ່ນເສົາອູຊາງ ລູກນ້ອງຂອງເຈົ້າມາບອກຂ້າພະເຈົ້າ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າກໍບໍ່ເປັນແນວນີ້ດອກ". ຊ້ຽງອີຈັດງານລ້ຽງຮັບຮອງເລົ້າປັ່ງຢູ່ຫົງເໝີນ, ໃຫ້ຟ້ານເຈິ່ງ ຊ້ຽງປໍແລະຈ່າງຫຼຽງເປັນເພື່ອນນຳ.
ໃນງານລ້ຽງ ຟ້ານເຈິ່ງໄດ້ຂະຍິບຕາໃສ່ຊ້ຽງອີເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກໃຫ້ສວຍໂອກາດຂ້າເລົ້າປັ່ງ, ແຕ່ຊ້ຽງອີພັດເຮັດຕິບໍ່ໄດ້ເຫັນ. ຟ້ານເຈິ່ງຈົນປັນຍາເລີຍອອກໄປຫາຊ້ຽງຈ່ວງ ນ້ອງຊາຍຂອງຊ້ຽງອີ ແລະເວົ້າວ່າ: "ທ່ານອ໋ອງພວກເຮົາໃຈອ່ອນໂພດ, ເຈົ້າເຂົ້າໄປເຫຍັ້ນເຫຼົ້າ ຟ້ອນດາບ, ແລະສວຍໂອກາດຂ້າເລົ້າປັ່ງ."
ຊ້ຽງຈ່ວງເຂົ້າໄປເຫຍັ້ນເຫຼົ້າໃຫ້ເລົ້າປັ່ງແລ້ວເວົ້າວ່າ: ຂ້າຂໍຟ້ອນດາບເພື່ອສ້າງບັນຍາກາດເຖາະ". ເຂົາຖອດດາບອອກມາແລະຟ້ອນຢູ່ກັບບ່ອນ, ແລະຄ່ອຍໆຟ້ອນມາຮອດຕໍ່ໜ້າເລົ້າປັ່ງ.
ຊ້ຽງປໍຮູ້ເຈດຕະນາຂອງຊ້ຽງຈ່ວງ, ເລີຍເວົ້າວ່າ: "ພວກເຮົາມາຟ້ອນນຳກັນເຖາະ". ເພິ່ນທັງຟ້ອນດາບ ທັງໃຊ້ຮ່າງກາຍຕົນເອງມາບັງເລົ້າປັ່ງໄວ້, ເຮັດໃຫ້ຊ້ຽງຈ່ວງບໍ່ມີໂອກາດລົງມື.
ຈ່ຽງຫຼຽງໄດ້ເຫັນສະພາບເຄັ່ງຕຶງຂຶ້ນ, ຈຶ່ງອອກມາຫາຝານຄວ້າຍແລະເວົ້ານຳຝານຄວ້າຍວ່າ: "ສະພາບການເຄັ່ງຕຶງແລະອັນຕະລາຍທີ່ສຸດ, ຊ້ຽງຈ່ວງຟ້ອນດາບ ມີເຈດຕະນາຢາກຂ້າທ່ານອ໋ອງພວກເຮົາ." ຝານຄວ້າຍໄດ້ຟັງແລ້ວໃຈຮ້ອນທີ່ສຸດ, ມືຂວາເພິ່ນຖືດາບ, ມືຊ້າຍເພິ່ນຖືເຂນ, ຕຳທະຫານຮັກສາປະຕູລົ້ມ, ແລະເຂົ້າໄປຂ້າງໃນ.
ຊ້ຽງອີມືຖືດາບຢ່າງລະວັງຕົວແລະຖາມວ່າ: "ນີ້ແມ່ນໃຜ? ມານີ້ເຮັດຫຍັງ?"
ຈ່າງຫຼຽງຕອບວ່າ: "ນີ້ແມ່ນຝານຄວ້າຍ ຜູ່ຂັບລົດໃຫ້ເລົ້າປັ່ງ".
ຊ້ຽງອີຈຶ່ງໄວ້ວາງໃຈ, ແລະຍ້ອງຍໍວ່າ: "ຈັ່ງແມ່ນຄົນກ້າຫານແທ້!" ແລະສັ່ງໃຫ້ຜູ່ອື່ນເອົາເຫຼົ້າແລະຂາໝູດິບຂາໜຶ່ງໃຫ້ຝານຄວ້າຍ.
ຝານຄວ້າຍຮັບເອົາເຫຼົ້າແລະຂາໝູ, ທັງກິນທັງເວົ້າຢ່າງໂມໂຫວ່າ: "ພາຍຫຼັງເຈົ້ານາຍພວກຂ້າພະເຈົ້າບຸກເຂົ້າເມືອງສຽນຢາງແລ້ວ, ບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ຕັ້ງຕົນເອງຂຶ້ນເປັນອ໋ອງເທົ່ານັ້ນ, ຍັງປິດສາງໄວ້, ບໍ່ໄດ້ຍຶດເອົາໄວ້ເປັນຂອງຕົນຈັກເມັດ, ໃຫ້ກອງທະຫານປະຈຳຢູ່ປ້າຊ້າງ, ລໍຖ້າທ່ານນາຍພົນຢູ່ທຸກມື້. ຜູ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຄືແນວນີ້ ບໍ່ຍ້ອງຍໍບໍ່ໃຫ້ລາງວັນ, ພັດຍັງຢາກຂ້າເພິ່ນອີກຊ້ຳ, ນີ້ແມ່ນການຊ້ຳຮອຍເກົ່າຂອງລາຊະວົງສິນ, ຂ້າຈັ່ງແມ່ນເປັນຫ່ວງນຳທ່ານນາຍພົນແທ້."
ຊ້ຽງອີໄດ້ຟັງແລ້ວບໍ່ຈັກຊິກຕອບ, ມີແຕ່ເວົ້າວ່າ: "ເຊີນນັ່ງ".
ຜ່ານໄປບຶດດຽວ, ເລົ້າປັ່ງໄປຫ້ອງນ້ຳ, ແລະຖືໂອກາດປົບໜີຮອດປ້າຊ້າງຈາກທາງລັດ. ເລົ້າປັ່ງກັບຄືນຮອດປ້າຊ້າງ, ກໍ່ຂ້າເສົາອູຊາງທີ່ບອກຄວາມລັບໃຫ້ຊ້ຽງອີນັ້ນໃນທັນທີ.
|
