|
ເຕັກນິກລະບາຍນ້ຳແບບຢອດແມ່ນໝາຍເຖິງເຕັກນິກລະບາຍນ້ຳທີ່ໃນເວລາລະບາຍນ້ຳນັ້ນໃຫ້ນ້ຳຜ່ານເຄື່ອງລະບາຍນ້ຳໃນຫຼອດຝອຍທີ່ຝັງຢູ່ໃຕ້ດິນ ແລ້ວຊຶມເຂົ້າໃນດິນທີ່ຢູ່ມໍ່ຫັ້ນຢ່າງຊ້າໆ,ແລ້ວອາໃສນ້ຳໜັກຂອງຫຼອດຝອຍແຜ່ລາມໄປຮອດຊັ້ນຮາກຂອງພືດ. ຍ້ອນວ່າໃນເວລາລະບາຍນັ້ນ,ໄດ້ທຳລາຍອົງປະກອບຂອງດິນບໍ່ໜັກ,ມີຜົນດີຕໍ່ການຮັກສາໃຫ້ຊັ້ນຮາກຂອງພືດຜຸພັງ,ແລະສາມາດຫຼຸດການລະເຫີຍສູນເສຍຂອງນ້ຳໃຫ້ໜ້ອຍລົງ,ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ປະຢັດນ້ຳແລະມີປະສິດທິພາບເພີ່ມພູມຜະລິດຜົນຢ່າງເດັ່ນຊັດທໍ່ນັ້ນ,ຫາກຍັງມີລະດັບອັດຕະໂນມັດສູງ,ສາມາດປະຢັດແຮງງານແລະພະລັງງານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍອີກດ້ວຍ. ຢູ່ເຂດທີ່ອາກາດແຫ້ງແລ້ງ,ນຳໃຊ້ເຕັກນິກດັ່ງກ່າວຍັງສາມາດລະງັບຕົ້ນຫຍ້າໃນນາຢ່າງບັງເກີດຜົນ.
ໃນເວລາອອກແບບລະບົບລະບາຍນ້ຳຢອດໃຕ້ດິນນັ້ນ ຄວນພິຈາລະນາເຖິງຄວາມສະໝ່ຳສະເໝີໃນການລະບາຍນ້ຳ. ຍ້ອນວ່າພາກສ່ວນທັງໝົດຂອງລະບົບດັ່ງກ່າວລ້ວນແຕ່ແມ່ນຝັງຢູ່ໃຕ້ດິນ,ມີຄວາມຕ້ອງການຍິ່ງສູງຕໍ່ທາດນ້ຳ,ສະນັ້ນ ການເລືອກເຄື່ອງຕອງແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ. ນອກນີ້ ຍັງຕ້ອງຕິດຕັ້ງຝາລະບາຍລົມເຂົ້າອອກຢູ່ຈຸດສູງຂອງລະບົບລະບາຍນ້ຳ,ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຕັນຫົວລະບາຍນ້ຳໃນເວລາຢຸດສົ່ງນ້ຳ. ຢູ່ເຂດພູດອຍທີ່ພູມສັນຖານຂຶ້ນໆລົງໆຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍ,ຄວນນຳໃຊ້ຫົວລະບາຍນ້ຳທີ່ມີສັບພະຄຸນຕ້ານການອັດຕັນ.
ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ການຝັງຫຼອດຝອຍໃຕ້ດິນຕ້ອງພິຈາລະນາເຖິງຫຼາຍປັດໄຈດັ່ງລຸ່ມນີ້ຄື: ໜຶ່ງແມ່ນຄວາມເລິກໃນການຄາດໄຖເພື່ອຫຼີກເວັ້ນບໍ່ໃຫ້ຫຼອດຝອຍຖືກທຳລາຍໃນການຄາດໄຖ. ຕໍ່ພືດທີ່ບໍ່ຕ້ອງຄາດໄຖ,ຄວນກຳນົດຄວາມເລິກຂອງຫຼອດຝອຍຕາມຄວາມເລິກຂອງດິນແລະຮາກຂອງພືດເປັນຕົ້ນ; ສອງແມ່ນສະພາບຂອງດິນ,ໃນດິນທາດເບົາທີ່ຊຶມນ້ຳໄດ້ດີແດ່ນັ້ນ,ການຝັງຫຼອດຝອຍບໍ່ຄວນເລິກໂພດຫຼາຍ,ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ນ້ຳຮົ່ວໄຫຼອອກໃນຊັ້ນເລິກ; ຕໍ່ດິນທີ່ສາມາດດູດຮັບນ້ຳຈາກຫຼອດຝອຍໄດ້ດີສົມຄວນນັ້ນ,ຄວນຝັງເລິກແດ່ຢ່າງພໍດ້າມພໍດີ,ເພື່ອຫຼຸດຄວາມລະເຫີຍສູນເສຍ. ຖ້າຢູ່ໃນຊັ້ນຄາດໄຖມີຊັ້ນດິນໜຽວທີ່ຊຶມນ້ຳຍາກ,ກໍຄວນຝັງຫຼອດຝອຍຢູ່ບົນຊັ້ນດິນໜຽວ. ນອກນີ້,ຍ້ອນການເຕີບໃຫຍ່ຂອງຮາກພືດ,ຖ້າຝັງຫຼອດຝອຍເລິກເກີນໄປ ກໍຈະບໍ່ມີຜົນດີຕໍ່ການເຕີບໃຫຍ່ຂອງເບັ້ຍພືດ,ແຕ່ຖ້າຝັງຕື້ນເກີນໄປກໍຈະກະທົບກະເທືອນເຖິງຄວາມຕ້ອງການນ້ຳໃນໄລຍະທ້າຍໃນການເຕີບໃຫຍ່ຂອງພືດ. ເມື່ອສັງລວມປັດໄຈດັ່ງກ່າວແລ້ວເຫັນວ່າ,ທຳມະດາແລ້ວ,ຄວນຝັງຫຼອດຝອຍຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 20 ຮອດ 70 ຊັງຕີແມັດ, ຫຼອດຝອຍທີ່ລະບາຍນ້ຳໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກຄວນຝັງເລິກຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 40 ຮອດ 50 ຊັງຕີແມັດ,ພືດໃນນາແມ່ນ 30 ຮອດ 40 ຊັງຕີແມັດ.
ຄວາມຫ່າງລະຫວ່າງຫຼອດຝອຍຕົ້ນຕໍແມ່ນຕັດສິນຢູ່ນຳເງື່ອນໄຂດິນຟ້າອາກາດ,ທາດດິນແລະປະເພດພືດຢູ່ແຫ່ງນັ້ນ,ທຳມະດາແລ້ວ,ແມ່ນຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 0,25 ແມັດຮອດ 5 ແມັດ. ສຳລັບພືດທີ່ປູກຢູ່ດິນຊາຍຫຼືເຂດອາກາດແຫ້ງແລ້ງ, ຫຼອດຝອຍຫ່າງກັນຂ້ອນຂ້າງໃກ້ຈະຊ່ອຍແຈກຢາຍນ້ຳໃນດິນໃຫ້ສະໝ່ຳສະເໝີກັນ,ແຕ່ຖ້າໃກ້ໂພດ,ກໍຈະຕ້ອງເພີ່ມການລົງທຶນໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ຢູ່ເຂດປຽກຊຸ່ມທີ່ຝົນຕົກຫຼາຍ,ຫຼອດຝອຍຫ່າງໄກກັນຫຼາຍແດ່ກໍໄດ້,ແຕ່ນີ້ຕັດສິນຢູ່ນຳປະເພດພືດ,ເງື່ອນໄຂຂອງດິນແລະລະດັບຄວາມສ່ຽງທີ່ຮັບເອົາໄດ້. ທຳມະດາແລ້ວ,ຫຼອດຝອຍຫ່າງກັນໃກ້ແດ່ມັກໃຊ້ໃນພືດທີ່ປູກຖີ່ກັນ,ຕົວຢ່າງຄືຕົ້ນຫຍ້າແລະເຂົ້າເບຼເປັນຕົ້ນ; ສ່ວນຫຼອດຝອຍທີ່ຫ່າງໄກກັນອ່າວຫຼາຍມັກໃຊ້ໃນພືດທີ່ປູກເປັນແຖວເຊັ່ນຜັກ,ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກ,ຕົ້ນຝ້າຍ,ເຂົ້າສາລີເປັນຕົ້ນ. ສຳລັບພືດຕົ້ນໃຫຍ່ທີ່ປູກເປັນແຖວ,ຄວນຝັງຫຼອດຝອຍຢູ່ລະຫວ່າງພືດສອງແຖວຫຼືຕາມແຖວ; ສຳລັບພືດທີ່ປູກເປັນແຖວກວ້າງແລະແຖວແຄບສະຫຼັບກັນ,ຄວນຝັງຫຼອດຝອຍຢູ່ໃນແຖວແຄບ; ສຳລັບຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກທີ່ປູກບໍ່ເປັນລະບຽບ,ຄວນຝັງຫຼອດຝອຍຕາມແຖວຈະດີກວ່າ.
ກ່ຽວກັບການກຳນົດເວລາລະບາຍນ້ຳຢອດໃຕ້ດິນ,ທຳມະດາແລ້ວ,ແມ່ນອີງໃສ່ປະລິມານລະເຫີຍທີ່ແທກໄດ້ຫຼືຄິດໄລ່ໄດ້,ລັກສະນະຂອງດິນແລະຈຸດພິເສດຂອງພືດ. ຖ້າກຳນົດເວລາລະບາຍຕາມການເປືອງນ້ຳຂອງພືດໄວປານໃດນັ້ນ,ຄວນໃຊ້ຮູບການລະບາຍນ້ຳຫຼາຍເທື່ອໃນປະລິມານໜ້ອຍ; ຖ້າລະບາຍນ້ຳໃນເວລານ້ຳໃນດິນຫຼຸດລົງຮອດຂີດຈຳກັດໃດໜຶ່ງນັ້ນ,ກໍອາດຈະຕ້ອງການເວລາຫຼາຍມື້ຈຶ່ງລະບາຍນ້ຳເທື່ອໜຶ່ງ. ຕໍ່ພືດທີ່ມີປະລິມານນ້ຳຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍເຊັ່ນຜັກເປັນຕົ້ນ,ມັກໃຊ້ວິທີທີໜຶ່ງ,ແຕ່ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກແລະພືດໃນນາຄວນໃຊ້ຮູບການທີຫຼັງຈະດີກວ່າ.
ນອກນີ້ ໃນເວລາໃຊ້ລະບົບລະບາຍນ້ຳດັ່ງກ່າວນັ້ນ,ຕ້ອງລ້າງຢູ່ສະເໝີ. ເພື່ອແກ່ຍາວເວລານຳໃຊ້ລະບົບດັ່ງກ່າວແລະປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຫົວລະບາຍນ້ຳຖືກອັດຕັນ,ນອກຈາກຕ້ອງກັ່ນຕອງນ້ຳທີ່ລະບາຍນັ້ນແລ້ວ,ຍັງມີຄວາມຈຳເປັນໃຊ້ສານເຄມີມາຜ່ອນຄາຍບັນຫາອັດຕັນຫົວລະບາຍນ້ຳ.
|
