|
ຕອນຮຸ່ງເຊົ້າມື້ໜຶ່ງໃນຕົ້ນລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ,ແສງອາລຸນອັນອົບອຸ່ນສາດສ່ອງປ່າຕົ້ນເບີສຢ່າງງຽບໆ.ອັນເຮັດໃຫ້ບໍລິເວນອ້ອມແອ້ມປະກົດວ່າຍິ່ງງຽບສະຫງັດ.ບັງເອີນ,ສຽງກະດິງອັນເສາະໃສທີ່ດັງມາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍໄດ້ພາໃຫ້ພວກເຮົາຫຼຽວເຂົ້າໄປໃນສ່ວນເລິກຂອງປ່າໄມ້,ຢູ່ແຫ່ງນັ້ນ,ເຫັນກວາງມ້າຝູງໜຶ່ງພວມແລ່ນມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ຕູບຜ້າເຕັນແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງທາງພູ.ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງກະດິງ,ປ້າມາຢູຊາເຈົ້າຂອງກໍຍ່າງອອກຈາກຕູບຜ້າເຕັນ,ກວາງມ້າ30ກວ່າໂຕກໍແລ່ນໄປຫຸ້ມໃສ່ເພິ່ນ,ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງເອີ້ນຂອງປ້າມາຢູຊາ,ໝູ່ກວາງມ້າກໍໝູບລົງຢູ່ສອງຂ້າງຕູບຜ້າເຕັນຕາມຄຳສັ່ງຂອງເຈົ້າຂອງ ຢ່າງຄຳສູ້.
ກວາງມ້າ ຫົວຍາວ ຫູສັ້ນ ຄືມ້າ ຕົນໂຕຄືໂຕລໍເຂົາຄືກວາງ,ມີຫຼາຍງ່າມ,ກີບຕີນໃຫຍ່ຄືງົວ,ມີນິດໄສອ່ອນໂຍນແລະຄຸ້ມກັບຄົນ,ທົນໜາວ.
ຕູບຜ້າເຕັນນີ້ກໍແມ່ນເຮືອນຢູ່ຊົ່ວຄາວຂອງປ້າມາຢູຊາ.ພາຍໃນຕູບບໍ່ກວ້າງປານໃດ,ຕຽງສາມໜ່ວຍທີ່ກ່າຍດ້ວຍໄມ້ແປກໄດ້ກວມເນື້ອທີ່ສ່ວນຫຼາຍຂອງຕູບ,ຍັງເຫຼືອບ່ອນໃຫ້ໄດ້ພໍວາງເຕົາໄຟເຫຼັກໜ່ວຍໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ.ໃນເວລານັກຂ່າວພວກເຮົາຈະເຂົ້າເຮືອນ,ເຈົ້າຂອງເຮືອນຜູ່ມັກແຂກມັກຄົນກໍໄດ້ດັງໄຟໃຫ້ແຮງຂຶ້ນ,ອັນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາ ຮູ້ສຶກອົບອຸ່ນທີ່ສຸດ.
ຄອບຄົວດັ່ງກາວດຳລົງຊີວິດຢູ່ບ້ານເຜົ່າເອີເວິນເຄິແຫ່ງໜຶ່ງຂອງເຂດປົກຄອງຕົນເອງມົງໂກໃນຈີນ,ຢູ່ອ້ອມແອ້ມບ້ານລ້ວນແຕ່ແມ່ນປ່າຕຶບດົງໜາ.ລຸງອາຢົງປູ ຜົວຂອງປ້າ ປີນີ້ອາຍຸ57ປີ,ໃບໜ້າແດງຮູນໆ,ຕາໃຫຍ່ແລະສົດໃສ.ລຸງອາຢົງປູ ບອກນັກຂ່າວວ່າ,ຊາວເຜົ່າເອີເວິນເຄິລ້ຽງກວາງມ້າມາທຸກເຊັ່ນຄົນ,ມັນເໝືອນດັ່ງສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງພວກເພິ່ນ.
"ເຜົ່າເອີເວິນເຄິຖ້າບໍ່ມີກວາງມ້າກໍທໍ່ກັບຄົນເຮັດການບໍ່ມີວຽກເຮັດແລ້ວຫວ່າງງານ.ບໍ່ມີກວາງມ້າ,ຊົນເຜົ່າພວກເຮົາກໍຈະສູນຫາຍໄປ."
ເຜົ່າເອີເວິນເຄິແມ່ນຊົນເຜົ່າໜຶ່ງທີ່ມີປະຊາກອນໜ້ອຍຂອງຈີນ,ມີພຽງປະມານ3ໝື່ນຄົນ.ພວກເຂົາເຈົ້າສ່ວນຫຼາຍເຕົ້າໂຮມກັນຕັ້ງພູມລຳເນົາຢູ່ຕາມປ່າດົງຕໍ່ແດນລະຫວ່າງເຂດປົກຄອງຕົນເອງມົງໂກໃນກັບແຂວງໄຮລົງຈ່ຽງ,ບ້ານອາວລູກູຢາທີ່ຄອບຄົວລຸງອາຢົງປູອາໄສຢູ່ນັ້ນມີ200ກວ່າຄົນ.ແຕ່ກ່ອນ,ຊາວເຜົ່າເອີເວິນເຄິຫາກິນດ້ວຍການຊອກລ່າເນື້ອແລະລ້ຽງກວາງມ້າ,ກໍເໝືອນດັ່ງຊື່ຊົນເຜົ່າພວກເຂົາເຈົ້າທີ່ວ່າເອີເວິນເຄິ,ໝາຍຄວາມວ່າ ຜູ່ທີ່ດຳລົງຊີວິດໃນພູຜາປ່າດົງ.ປະມານ50ປີກ່ອນ,ຊາວເຜົ່າເອີເວິນເຄິເລີ່ມດຳລົງຊີວິດແບບຄົງທີ່.ສາມປີກ່ອນ,ຄອບຄົວລຸງອາ ຢົງປູພ້ອມກັບໝູ່ຊາວບ້ານດຽວກັນໄດ້ອຳລາຈາກຊີວິດລ່າເນື້ອ,ຍ້າຍໄປຢູ່ຊານເມືອງ.
ແຕ່ວ່າພວກເຮົາພັດໄດ້ພໍ້ລຸງອາປູຢົງກັບເມຍເພິ່ນຢູ່ໃນປ່າ.ຍ້ອນຫຍັງ? ທັງນີ້ແມ່ນຍ້ອນວ່າຕັ້ງແຕ່ໄດ້ລ້ຽງກວາງມ້າຢູ່ໃນຄອກແລ້ວ,ເຖິງວ່າໄດ້ເກັບເອົາໄຄມາຈາກປ່າ,ແຕ່ກວາງມ້າກໍກືນບໍ່ລົງ,ກວາງມ້າບໍ່ໜ້ອຍໄດ້ເຈັບເປັນລົງ.ເພື່ອກວາງມ້າທີ່ຕົນຮັກ,ລຸງອາຢົງປູ ພ້ອມກັບເມຍຈິ່ງໄດ້ຍ້າຍຄືນເມືອຢູ່ເທິງພູອີກ.
ລຸງອາຢົງປູບອກນັກຂ່າວວ່າ,ເງື່ອນໄຂເທິງພູຂີ້ຮ້າຍກວ່າຢ່າງທົ່ງພຽງຫຼາຍ.ອຳນາດການປົກຄອງຂອງບ້ານໄດ້ຕັ້ງບ້ານໃໝ່ໃຫ້ຊາວລ່າເນື້ອເຜົ່າເອີເວິນເຄິຢູ່ທົ່ງພຽງ,ເຮືອນໃໝ່ງາມຫຼາຍ,ຍັງໄດ້ປະກອບເຄື່ອງໄຟຟ້າໃຫ້ຄົບຊຸດ,ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການປະກັນໄພສຸຂະພາບຈາກລັດອີກ.
ນັກຂ່າວພວກເຮົາໄດ້ຕິດຕາມລຸງອາຢົງປູໄປເຮືອນໃໝ່ຂອງເພິ່ນທີ່ຢູ່ທົ່ງພຽງ.ນີ້ແມ່ນເຮືອນດິນຈີ່ທີ່ທາສີບົວ,ໃນເຮືອນທັງກວ້າງທັງແຈ້ງສະຫວ່າງ,ພື້ນປູດ້ວຍກະໂລ້,ເທິງຝາເຮືອນທີ່ຂາວສະອາດໄດ້ແຂວນຮູບຖ່າຍເກົ່າໆຫຼາຍແຜ່ນ.ລຸງອາຢົງປູບອກວ່າ,ຍ້ອນໄດ້ຄຸ້ນເຄີຍກັບຊີວິດຢູ່ເທິງພູແລ້ວ,ເຖິງວ່າເຮືອນໃໝ່ຢູ່ສະບາຍ,ແຕ່ກໍ່ບໍ່ລື້ງ.ແຕ່ກ່ອນ,ລຸງອາຢົງປູແມ່ນນາຍພານທີ່ຊຳນານຫຼາຍ,ເຄີຍລ່າສັດປ່າຊະນິດຕ່າງໆ,ຄືຟານ,ກວາງ,ໝີແລະອື່ນໆ,ບໍ່ມີໂຕໃດລອດຈາກມືຂອງລຸງໄດ້.
ປັດຈຸບັນ,ເພື່ອອະນຸລັກສັດປ່າ,ລັດຖະບານໄດ້ເກືອດຫ້າມການລ່າເນື້ອ.ສອງຜົວເມຍລຸງເຂົ້າໃຈນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ.ແຕ່ວ່າ,ລຸງຍັງຄິດຮອດຊີວິດໃນເມື່ອກ່ອນ,ເພິ່ນມັກເລົ່າເລື່ອງລ່າເນື້ອໃນເມື່ອກ່ອນໃຫ້ລູກຊາຍສອງຄົນຟັງເລື້ອຍໆ.ລູກຊາຍກົກຂອງລຸງຊື່ວ່າອີເລ,ມັກໄປລ້ຽງກວາງມ້າຢູ່ເທິງພູ,ສ່ວນລູກຊາຍຫຼ້າຊື່ວ່າ ອີຊູ ພັດມັກ ຢູ່ທົ່ງພຽງ.ໃນເວລາພວກເຮົາລົມກັນຢູ່,ລາວພວມເບິ່ງຮູບເງົາກັ່ງຟູຢູ່ຜູ່ດຽວຢ່າງຈົດຈໍ່.
ທ້າວອີຊູປີນີ້ອາຍຸ24ປີ,ໜ້າຕຸ້ຍໆແລະມັກອາຍ.ແຕ່ວ່າເມື່ອກ່າວເຖິງເລື່ອງທີ່ຕົນສົນໃຈ,ລາວກໍຕື່ນເຕັ້ນໃນທັນທີ.ທ້າວອີຊູມັກສິ່ງທີ່ທັນສະໄໝ,ຄືຫຼິ້ນຄອມພິວເຕີ,ເບິ່ງຮູບເງົາຕະຫຼົກ,ຮ້ອງເພງສະໄໝໃໝ່….
ທັງນີ້ກໍຍ້ອນລາວເຄີຍໄປເຮັດວຽກໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່.ສອງປີກ່ອນ,ທ້າວອີຊູໄດ້ໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງຖິ່ນ,ເຮັດທຸລະກິດວັດສະດຸກໍ່ສ້າງ.ລາວມັກ ເມືອງໃຫຍ່,ເພາະຢູ່ບ່ອນນັ້ນໄດ້ຮູ້ໄດ້ເຫັນສິ່ງໃໝ່ໆຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.
"ຢູ່ເຮືອນລ້າໆບໍ່ດີ,ທັງຫາເງິນບໍ່ໄດ້,ຂ້ອຍມັກໄປເມືອງໃຫຍ່,ຄືປັກກິ່ງ,ທຽນສິນ,ເສິນຢ່າງ, ຂ້ອຍຍັງຢາກໄປເມືອງຕ້າລຽນ,ບໍ່ເຄີຍໄປຈັກເທື່ອ,ໄດ້ເຫັນຢູ່ໃນໂທລະພາບເລື້ອຍໆ,ສິ່ງແວດລ້ອມ,ສະອາດດີຫຼາຍ.ຕໍ່ໜ້າຖ້າມີເງິນແລ້ວ,ຂ້ອຍຕ້ອງ ໄປໃຫ້ໄດ້."
ອ້າຍນ້ອງສອງຄົນດັ່ງກ່າວ,ຜູ່ໜຶ່ງຢູ່ເທິງພູດອຍ,ຜູ່ໜຶ່ງຢູ່ທົ່ງພຽງ,ເວລາທີ່ຢູ່ນຳກັນໜ້ອຍລົງ,ການໂອ້ລົມ ກັນກໍໜ້ອຍລົງ.ທ້າວອີຊູບອກນັກຂ່າວວ່າ,ອ້າຍມັກເວົ້າເລື່ອງກ່ຽວກັບການລ້ຽງກວາງມ້າຢູ່ເທິງພູ,ແຕ່ລາວເອງບໍ່ສົນໃຈເລີຍ.
ແຕ່ເດືອນສິງຫາປີນີ້ມາ,ໝົດຄອບຄົວລຸງອາຢົງ ປູໄດ້ເຮັດການທ່ອງທ່ຽວຢູ່ບ່ອນລ້ຽງກວາງມ້າຂອງຕົນ.ຮີດຄອງປະເພນີເຜົ່າເອີເວິນເຄິທີ່ມີສີສັນພິເສດໄດ້ດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ທ້າວອີຊູກໍຫຍຸ້ງນຳວຽກນີ້,ຈົນ ເຮັດໃຫ້ລາວປ່ຽນແປງແນວຄິດເດີມຂອງຕົນ.ລາວເວົ້າວ່າ,ຄັນວ່າປີໜ້າການທ່ອງທ່ຽວໄດ້ກຳໄລດີ,ລາວກໍຈະຊ່ອຍຢູ່ເຮືອນບໍ່ໄປໃສອີກ.
ເມື່ອກ່າວເຖິງພໍ່,ຄຳເວົ້າຄຳໃດກໍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າທ້າວອີຊູເຄົາລົບນັບຖືພໍ່ທີ່ສຸດ.ໃນສາຍຕາຂອງທ້າວອີຊູ,ພໍ່ອາຢົງປູແມ່ນນາຍພານເກັ່ງ,ທັງຊຳນານລ້ຽງກວາງມ້າ,ສົມເປັນຊາວເຜົ່າເອີເວິນເຄິ.ແຕ່ວ່າ,ລຸງອາຢົງປູເວົ້າວ່າ,ຊາວເຜົ່າເອີເວິນເຄິຈະດຳລົງຊີວິດແບບດັ້ງເດີມໂດຍຕະຫຼອດກໍບໍ່ໄດ້,ວຽກໃໝ່ໆເຊັ່ນເຮັດການທ່ອງທ່ຽວເປັນຕົ້ນກໍດີຫຼາຍ,ເພິ່ນຈະເຮັດວຽກນີ້ໃຫ້ດີຕໍ່ໄປ.
"ປີໜ້າ,ຂ້ອຍຄາດໝາຍວ່າ,ຜູ່ອື່ນມີລາຍໄດ້ໝື່ນກວ່າຢວນ,ຄອບຄົວຂ້ອຍຕ້ອງໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍກວ່ານີ້,ໃຫ້ໄດ້ປະມານ1ໝື່ນ5ພັນຢວນ,ລູກເຂີຍຂ້ອຍຍັງຮູ້ເອົາເປືອກໄມ້ເບີສມາເຮັດກັບງາມໆ,ຂາຍກັບນີ້ໃຫ້ຜູ່ມາທ່ອງທ່ຽວ,ນອກນັ້ນ,ຂ້ອຍຈະຂາຍຜະລິດຕະພັນກວາງຂອງຄອບຄົວຂ້ອຍ,ຂ້ອຍຈະຊື້ໂທລະສັບມືຖືໃຫ້ທ້າວອີຊູ,ເພື່ອຕິດຕໍ່ວຽກການທ່ອງທ່ຽວ."
ລຸງອາຢົງປູພວມຂຽນບົດບັນທຶກເຫຼັ້ມໜຶ່ງ,ເພື່ອບັນທຶກການປ່ຽນແປງຂອງຄອບຄົວຕົນແຕ່ການທ່ຽວລ່າເນື້ອຮອດການຕັ້ງເປັນຖິ່ນຖານ,ຈາກຄວາມທຸກຍາກຮອດຄວາມຮັ່ງມີ.ລຸງຫວັງວ່າມື້ໃດມື້ໜຶ່ງບົດບັນທຶກຂອງຕົນຈະໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ,ໃຫ້ຄົນຫຼາຍກວ່າເກົ່າໄດ້ຮູ້ວ່າເຜົ່າເອີເວິນເຄິທີ່ດຳລົງຊີວິດແບບຖືກວາງມ້າເປັນເພື່ອນໃນເມື່ອກ່ອນ,ຊູ່ມື້ນີ້ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງແນວໃດແດ່?
|
