|
ຕົວເລກຈຳນວນຄົນເສຍຊີວິດໃນໄພແຜ່ນດິນໄຫວຮຸນແຮງຢູ່ແຂວງເສສວນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ໃນນັ້ນມີເດັກນ້ອຍຫຼາຍເທົ່າໃດ?
ແຜ່ນດິນໄຫວຮຸນແຮງຄັ້ງນີ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ເມືອງເວິ້ນສ່ວນໃນຕອນບ່າຍ, ສະຖານທີ່ທີ່ຖືກທຳລາຍຢ່າງໜັກໜ່ວງກວ່າໝູ່ກໍ່ແມ່ນໂຮງຮຽນ. ເດັກນ້ອຍພວມຂຶ້ນຫ້ອງ, ບໍ່ນຶກບໍ່ຝັນວ່າໄພພິບັດເຖິງແກ່ຊີວິດໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນພິບຕາດຽວ, ໄດ້ຄວ້າເອົາຊີວິດຂອງເດັກນ້ອຍໄປຢ່າງໂຫດຫ້າມ.
ເວລາ14ໂມງ28ນາທີຂອງວັນທີ12ພຶດສະພານີ້, ນາງຫຼີອ່ານນິງພວມຮຽນພູມສາດມັດທະຍົມປາຍປີທີໜຶ່ງຢູ່ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມທີໜຶ່ງເມືອງເປສ່ວນ. ຫ້ອງຮຽນກໍ່ສັ່ນສະເທືອນຢ່າງກະທັນຫັນ. ນາງຫຼີອ່ານນິງຫວນຄືນວ່າ, ເວລານັ້ນນາງຢູ່ຊັ້ນທີ4, ບໍ່ກາຍ20ວິນາທີຕຶກຫຼັງນັ້ນກໍ່ເພພັງລົງ, ຊັ້ນທີ3 ຊັ້ນທີ4ແລະຊັ້ນທີ5ໄດ້ທັບໃສ່ກັນ.
ນາງເວົ້າວ່າ, ຍ້ອນຮ່າງກາຍຖືກທັບຈົນເໜັງຕີງບໍ່ໄດ້, ມີແຕ່ຮ້ອງຊື່ເພື່ອນຮ່ວມຮຽນ, ມີໝູ່ຜູ້ຍິງ3ຄົນທີ່ເປັນສ່ຽວກັນນອນຢູ່ຂ້າງຕົນ, ແຕ່ພັດຢື້ບໍ່ເຖິງ. ຕໍ່ມາຈຶ່ງຮູ້ວ່າໝູ່ສາມຄົນນີ້ໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ.
ນາງຫຼີອ່ານນີງເວົ້າວ່າ, ຫຼັງຈາກຕົກຢູ່ໃນຄວາມມືດມົນດົນເຕີບປະມານ10ຊົ່ວໂມງ, ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ລອດຊີວິດກໍ່ຊວາດຕື່ນຂຶ້ນ, ພາກັນຮ້ອງຂຶ້ນ. ບາງຄົນຮ້ອງວ່າ, "ຕ້ອງສູ້ເດີ." ຍັງມີບາງຄົນເວົ້າວ່າ, "ຖ້າພວກເຮົາອອກໄປໄດ້ຕ້ອງໝັ່ນຮຽນເດີ້."
ຕໍ່ມາບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜເປັນຜູ້ເລີ່ມຕົ້ນ, ຜູ້ລອດຊີວິດພວກເຮົາກໍ່ພາກັນຮ້ອງເພງ, ໄດ້ຮ້ອງຫຼາຍໆເພງ, ຮ້ອງເພງສະໄໝນິຍົມ. ນາງຈື່ໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າໝູ່ແມ່ນໄດ້ຮ້ອງເພງນິທານເດັກ, ໃນນັ້ນມີປະໂຫຍກໜຶ່ງຄື, ຄວາມສຸກແລະຄວາມມ່ວນຊື່ນແມ່ນຜົນສຸດທ້າຍ.
ຫຼານເອີຍ, ນີ້ແມ່ນລຸງເວິ່ນເດີ້, ພວກຫຼານນ້ອຍທຸ່ນທ່ຽງໄວ້ເດີ້, ຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ່ອຍເຫຼືອຢ່າງແນ່ນອນ. ຫຼັງຈາກທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີເວິ່ນເຈ່ຍປາວໄປຮອດເຂດປະສົບໄພແລ້ວ, ເມື່ອໄດ້ເຫັນເຈົ້າໜ້າທີ່ກູ້ໄພພວມກອບກູ້ເດັກນ້ອຍສອງຄົນທີ່ຖືກຕິດຄ້າງຢູ່ໃຕ້ຊາກອາຄານຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມຊີ່ນຈ້ຽນຂອງເມືອງຕູ່ຈ່ຽງອ້ຽນ, ທ່ານໄດ້ເອີ້ນເດັກນ້ອຍດ້ວຍສຽງດັງ, ແລະມີນ້ຳຕາໄຫຼນອງຢ່າງສະທ້ອນໃຈ.
ວັນທີ13ພຶດສະພາປີ2008, ທ່ານເວິ່ນເຈ່ຍປາວໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມຜູ້ປະສົບໄພ, ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາອັນໜັກແໜ້ນ, ທັງໃຫ້ກຳລັງໃຈຢ່າງອົບອຸ່ນ. ທ່ານເວົ້າວ່າ, "ມື້ນີ້ກໍ່ຕ້ອງພະຍາຍາມແກ້ໄຂບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ຕົກ, ສົ່ງແປ້ງນົມງົວໄປໃຫ້ຄອບຄົວທີ່ມີເດັກນ້ອຍ, ບໍ່ໃຫ້ເດັກນ້ອຍອຶດຫີວ", "ການກອບກູ້ຕ້ອງທຳຄວາມພະຍາຍາມສຸດຂີດ, ຍາດເວລາທຸກວິນາທີເພື່ອກອບກູ້ເດັກນ້ອຍໃຫ້ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ", "ຕ້ອງຈັດສັນອາຫານໂດຍໄວໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂົ້າໜົມ ແປ້ງນົມງົວ ເຂົ້າຈີ່ ນ້ຳນົມແລະນ້ຳບໍລິສຸດ,ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນແລະເດັກນ້ອຍທີ່ປະສົບໄພ", "ຢູ່ເຂດປະສົບໄພຮ້າຍແຮງແຫ່ງຕ່າງໆຍັງມີປະຊາຊົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຖືກຕິດຄ້າງຢູ່ໃຕ້ຊາກອາຄານ, ເດັກນ້ອຍທີ່ຖືກຕິດຄ້າງກໍ່ມີຢູ່ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ເວລາກໍ່ແມ່ນຊີວິດ, ຕ້ອງຈັດວາງກຳລັງແຮງໂດຍໄວ, ຈັດສັນເຄື່ອງຈັກ, ພະຍາຍາມຢ່າງສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອແຂ່ງເວລາກອບກູ້ຄົນ, ຕ້ອງແກ້ໄຂບັນຫານີ້ໂດຍໄວ."
ເດັກນ້ອຍຄືກັນກັບຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ແລະແມ່ຍິງ, ແມ່ນກຸ່ມຄົນພິເສດ, ແມ່ນກຸ່ມຄົນທີ່ຮ່າງກາຍອ່ອນແອໃນສັງຄົມ, ພ້ອມກັນນັ້ນເດັກນ້ອຍຍັງແມ່ນຄວາມຫວັງຂອງສັງຄົມໃນອະນາຄົດ.
ຢູ່ສະຖານທີ່ກູ້ໄພຢູ່ເມືອງຊືຟາງ, ນາງເສີນຊວນຮົງ ຄູສອນຫ້ອງມ1/1ຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມອີງຮວາເມືອງຊືຟາງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ນຳເດັກຍິງຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຊື່ວ່າ ເຕິ້ງຊິ່ງຊິ່ງໂດຍຕະຫຼອດ, ໃນໃຈຂອງນາງເສີນຊວນຮົງ, ເດັກຍິງຜູ້ນີ້ເຖິງວ່າຄອບຄົວທຸກຍາກ, ແຕ່ພັດຕັ້ງໃນຮຽນອີ່ຫຼີ, ລາວມັກເຍືອງໄຟສາຍອ່ານປຶ້ມລະຫວ່າງທາງເມືອບ້ານໃນຕອນຄ່ຳ.
ທຸກເທື່ອທີ່ເຫັນສົບຂອງນັກຮຽນຖືກຂຸດອອກຈາກຊາກອາຄານ, ນາງເສີນຊວນຮົງກໍນ້ຳຕາໄຫຼຢ່າງມິດໆ, ໃນໜຶ່ງມື້ກ່ອນເຂົາເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່, ເປັນຫຍັງພິບຕາດຽວກໍ່ກາຍເປັນແບບນີ້ແລ້ວ?
ໃນທີ່ສຸດນາງເຕິ້ງຊີ່ງໆຖືກຕຳຫຼວດກອບກູ້ອອກມາແລ້ວ, ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງເສີນຊວນຮົງແລະທະຫານສະເທືອນໃຈນັ້ນແມ່ນ, ໃນເວລານາງເຕິ້ງຊີ່ງໆຖືກຊ່ອຍຊີວິດນັ້ນ, ນາງຍັງພວມເຍືອງໄຟສາຍອ່ານປຶ້ມຢູ່ໃຕ້ຊາກອາຄານ. ນາງເວົ້າວ່າ, ຢູ່ໃນນັ້ນມືດຫຼາຍ, ຂ້ອຍຢ້ານຫຼາຍ, ທັງໜາວທັງຫີວ, ມີແຕ່ອ່ານປຶ້ມຈຶ່ງຜ່ອນຄາຍຄວາມຢ້ານໄດ້. ຄວາມຊື່ສັດຂອງນາງກໍຄືກັນກັບຈິດໃຈອັນເຂັ້ມແຂງຂອງນາງ, ເຮັດໃຫ້ຄົນຟັງແລ້ວຕື້ນຕັນໃຈຫຼາຍ. ນາງເສີນຊວນຮົງຮ້ອງໄຫ້ຂຶ້ນ, ກອດຊົມນາງເຕິ້ງຊີ່ງໆແລະເວົ້າວ່າ, ລູກເອີຍ, ລູກລອດຊີວິດອອກມາແລ້ວແມ່ນສິ່ງປະເສີດຫຼາຍ.
ເດັກນ້ອຍໆທີ່ໜ້າຮັກເຫຼົ່ານີ້, ຕາມຈິງແລ້ວພວກຫຼານຄວນໄດ້ຮັບຄວາມຖະໜຸຖະໜອມຈາກສັງຄົມ, ແຕ່ພັດໄດ້ມາຕົກທຸກໄດ້ຍາກຢ່າງເປັນໜ້າສັງເວດແນວນີ້, ພວກຫຼານນ້ອຍຄວນແມ່ນໄວທີ່ພວກຮຽນໜັງສືຫຼືສະເຫວີຍຄວາມສຸກນຳພໍ່ແມ່ແລະຄອບຄົວ.
ໃນວັນທີ13ພຶດສະພານີ້, ຄືໃນເວລາຫຼັງຈາກເກີດໄພແຜ່ນດິນໄຫວ24ຊົ່ວໂມງນັ້ນ,ໃນອິນເດີເນັດໄດ້ເຫັນພາບໃບໜຶ່ງເຊິ່ງມີຄຳອະທິບາຍວ່າ"ກອບກູ້ເດັກນ້ອຍ".
ໃນພາບໃບນີ້, ເດັກນ້ອຍຜູ່ໜຶ່ງພວມດື່ມນ້ຳທີ່ຕຳຫຼວດປະກອບອາວຸດປ້ອນຢູ່. ມືຊ້າຍຈັບເຂົ້າໜົມປັງກ້ອນໜຶ່ງ, ກິນພຽງແຕ່ໜ້ອຍດຽວເທົ່ານັ້ນ,ເພາະວ່າຍັງກິນບໍ່ທັນ. ເດັກນ້ອຍຜູ່ນີ້ຫິວນ້ຳຫຼາຍເກີນໄປແລ້ວ, ລາວພະຍາຍາມດື່ມນ້ຳໃນຂວດຫຼາຍໆ.
ຜູ່ຖ່າຍອະທິບາຍພາບນີ້ໃນອິນເຕິເນັດວ່າ, ເດັກນ້ອຍທີ່ພັດພາກຈາກພໍ່ ແມ່ຜູ່ນີ້ໄດ້ຖືກປິດລ້ອມໃນເຮືອນຫຼັງໜຶ່ງທີ່ເກືອບຈະເພພັງ ມື້ໜຶ່ງແລ້ວ,ລາວອາດຈະຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າ"ໝົດຫວັງ"ແມ່ນຫຍັງ, ລາວຍັງລໍຖ້າພໍ່ ແມ່ກັບເມືອຢູ່ຄຽງຂ້າງຂອງຕົນ. ໃນເວລາຕຳຫຼວດປະກອບອາວຸດອຸ້ມລາວອອກຈາກແຈນ້ອຍໆນັ້ນ. ລາວຫິວເຂົ້າ,ຫິວນ້ຳຫຼາຍອີ່ຫຼີ, ຈົນບໍ່ຄິດອາຍຄົນຫຼວງຫຼາຍ ແລະບໍ່ທັນສະແດງຄວາມສົນໃຈນຳກ້ອງຖ່າຍຮູບ,ມີແຕ່ດື່ມນ້ຳ ແລະ ກິນເຂົ້າໜົມ, ສະນັ້ນ,ຈິ່ງໄດ້ເກີດມີຮູບຖ່າຍໃບນີ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນສະເທືອນໃຈແລະລືມຍາກ!
ເມື່ອໄດ້ເຫັນພາບໃບນີ້, ຮູ້ສຶກສະທ້ອນໃຈຫຼາຍ, ຈັ່ງແມ່ນເດັກນ້ອຍທັງໜ້າຮັກທັງໜ້າສົງສານ,ໃນຮູບຖ່າຍຫຼາຍໆໃບຫຼັງໄພແຜ່ນດິນໄຫວ, ໃບນີ້ເຮັດໃຫ້ຄົນມີພາບປະທັບໃຈເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດ. ອາລົມຈິດທີ່ໂສກເສົ້ານັ້ນມີຄວາມຮູ້ສຶກອົບອຸ່ນແລະປອບໃຈໜ້ອຍໜຶ່ງ: ນີ້ແມ່ນຊີວິດນ້ອຍໆທີ່ໝັ້ນໜຽວ ແລະ ໜ້າຮັກແທ້ໆ! ເມື່ອຫຼາຍຄົນໄດ້ເບິ່ງຮູບຖ່າຍຂອງຫຼານນ້ອຍຜູ່ນີ້, ພວກເຂົາເຈົ້າຈຶດອົດນ້ຳຕາໄຫຼບໍ່ໄຫວ.
ຢູ່ໃນblogອິນເຕິເນັດມີຄົນຂຽນວ່າ: ເດັກນ້ອຍໃນໄພແຜ່ນດິນໄຫວ,ຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າຈົງໜຽວແໜ້ນເດີ້!ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ!ເດັກນ້ອຍເອີຍ,ຖ້າວ່າເຈົ້າພວມຖືກຝັງຢູ່ໃຕ້ດິນ,ກໍ່ຈົ່ງອົດທົນຕໍ່ໄປ, ຮ້ອງເພງທີ່ມັກທີ່ສຸດໃນໃຈ, ເຊື່ອໝັ້ນວ່າອີກບໍ່ດົນກໍ່ຈະມີຄົນມາຮອດເຈົ້າ. ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ!ປະຊາຊົນທົ່ວປະເທດລ້ວນແຕ່ເປັນຫ່ວງເປັນໃຍເຈົ້າ.
ເດັກນ້ອຍເອີ່ຍ,ຖ້າວ່າເຈົ້າຍັງດີຢູ່,ຂໍໃຫ້ເຈົ້າຈົ່ງຈື່ຈຳມືທີ່ພວມຂຸດດິນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍເລືອດ,ຈື່ຄົນ ທີ່ພວມຕໍ່ສູ້ກັບໄພພິບັດ.
ເດັກນ້ອຍເອິ່ຍ, ຖ້າວ່າເຈົ້າໄດ້ ຈາກພໍ່ ແມ່ທີ່ຮັກແພງໄປແລ້ວ, ຈາກເພື່ອນຮຽນທີ່ຮັກແພງ, ຈາກຄູສອນທີ່ຮັກແພງໄປແລ້ວ, ຂໍໃຫ້ເຈົ້າຢ່າເສົ້າສະຫຼົດໃຈ, ຢູ່ໃນສະຫວັນກໍມີໂຮງຮຽນຄືກັນ, ແລະ ກໍ່ມີຕຶກຮຽນທີ່ຈະບໍ່ເພພັງ.
ເທວະດາເອີຍ!ຖ້າວ່າເຈົ້າມີຢູ່ຈິງ, ຂໍໃຫ້ຊ່ວຍພວກເຂົາເຈົ້າແດ່, ໃຫ້ພວກເຮົາດູແລພວກເດັກນນ້ອຍໃຫ້ດີ, ດູແລ"ຄວາມຫວັງ"ໃນອະນາຄົດເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ດີ.
|
