ຂໍໃຫ້ບໍ່ນ້ຳແຫ່ງຊີວິດຈົ່ງໄຫຼສິດໆບໍ່ສຸດສ້ຽງ
(GMT+08:00) 2012-06-15 15:58:58 cri
ກ່ຽວກັບການເຮັດແນວໃດຈຶ່ງສາມາດເປັນນັກສິລະປິນແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດ, ທຸກຄົນອາດຈະມີຊ່ອງທາງຕ່າງກັນຂອງຕົນ, ນະທີ່ນີ້, ວິໄລວັນຢາກແລກປ່ຽນຄວາມຄຶດຄວາມເຫັນຂອງຕົນບາງຢ່າງກັບທ່ານ, ຄືວ່າ:
ຢ່າເອົາຕົວເອງໄປທຽບກັບຜູ້ອື່ນເລື້ອຍໆ, ເພາະເຮັດແນວນີ້, ແມ່ນການທີ່ໄປຊອກຫາຄວາມບໍ່ມ່ວນໃຈໃຫ້ຕົນ. ກໍ່ຄືລາຍນິ້ວມືຂອງແຕ່ລະຄົນ, ບໍ່ມີໃຜຄືກັນ, ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ແມ່ນໜຶ່ງບໍ່ເປັນສອງໃນໂລກ.
ຢ່າຄຶດວ່າ, ສິ່ງທີ່ມີຢູ່ໃນກະໂຕເຮົາເອງນັ້ນແມ່ນມີມາແຕ່ເກີດ, ເຊັ່ນ: ຄຸນສົມບັດອັນດີງາມ, ນິດໄສໃຈຄໍທີ່ໜ້າຮັກເປັນຕົ້ນ, ຢ່າຄຶດວ່າ, ມັນຄືກັບນ້ຳກັອກ ຢາກໄດ້ຍາມໃດກໍ່ເປີດເອົາໂລດໃນຍາມນັ້ນ. ຕ້ອງຮັກສາຄຸນສົມບັດເຫຼົ່ານີ້ຄືກັບຮັກສາແກ່ນຕາຂອງຕົນ, ຖ້າສູນເສຍສິ່ງເຫຼົ່ານີ້, ເຈົ້າກໍ່ຈະກາຍເປັນຂອນຜີທີ່ມີແຕ່ຫົວໃຈແຕ່ບໍ່ມີວິຍານ.
ຢ່າສູ່ດຳລົງຊີວິດແບບຟ້າວຟັ່ງ, ຈົນລືມໄປວ່າ ຕົນເອງມາແຕ່ໃສ, ແລະຈະໄປໃສ. ຊີວິດບໍ່ແມ່ນການແຂ່ງຂັນແລ່ນໄວ, ຫາກແມ່ນໄລຍະທາງທີ່ຕ້ອງຍ່າງໄປເທື່ອລະກ້າວ, ໃນຂະນະທີ່ພະຍາຍາມມຸ່ງໜ້າກ້າວເດີນຢ່າງບໍ່ລົດລະນັ້ນ, ຢ່າລືມມອງເບິ່ງທິວທັດທີ່ສວຍງາມບົນເສັ້ນທາງແຫ່ງຊີວິດ, ແລະຍິ້ມໃສ່ຜູ້ທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮົານັ້ນແດ່.
ບໍ່ຄວນໝົກໝົ້ນນອນຈົມຢູ່ນຳແຕ່ມື້ວານນີ້ຫຼືມື້ອື່ນ, ແລ້ວປະປ່ອຍໃຫ້ມື້ນີ້ຜ່ານໄປຢ່າງບໍ່ຮູ້ສຶກຕົວ. ທຸກມື້ກໍ່ຕ້ອງຕັ້ງໃຈດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນມື້ນັ້ນໃຫ້ດີ, ເຮົາກໍ່ຈະບໍ່ເສຍເວລາທຸກມື້ໃນຊີວິດ. ຄຸນຄ່າຂອງຊີວິດບໍ່ແມ່ນຊັ່ງຊາຕາມຈຳນວນຂອງມື້, ຫາກແມ່ນຊັ່ງຊາຕາມຄຸນນະພາບຂອງຊີວິດ.
ຖ້າເຈົ້າຍັງມີເຫື່ອແຮງຢູ່, ກໍ່ຢ່າປະປ່ອຍແບບງ່າຍດາຍແລະບໍ່ມີປະໂຫຍດ, ຈົນກວ່ານາທີສຸດທ້າຍທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງຢຸດເຊົາທຳຄວາມພະຍາຍາມ, ເພາະດຽວນີ້, ອັນໃດກໍ່ບໍ່ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງຢ່າງແທ້ຈິງເທື່ອ.
