ຄຽງຄູ່ກັບກອງປະຊຸມສຸດຍອດນາໂຕຈະຈັດຂຶ້ນຢູ່ນະຄອນວິນນາດປະເທດລິຕົວນີໃນເດືອນກໍລະກົດໜ້ານີ້, ປະຊາຄົມໂລກນັບມື້ນັບເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ກໍລະນີທີ່ອູແກຣນຈະສາມາດເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕໄດ້ຫຼືບໍ່. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ສະພາເອີຣົບໄດ້ຜ່ານມະຕິ ໂດຍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຊື້ອເຊີນອູແກຣນເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕໃນກອງປະຊຸມສຸດຍອດດັ່ງກ່າວ. ໃນເວລາທ່ານໂວໂລດິເມຍ ເຊເລນສະກີ ປະທານາທິບໍດີອູແກຣນເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສຸດຍອດປະຊາຄົມການເມືອງເອີຣົບ, ທ່ານກໍກ່າວວ່າ, ອູແກຣນໄດ້ກຽມພ້ອມທຸກປະການ ເພື່ອເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ ແລະ ກ່າວເຕືອນວ່າ: “ຄວາມລະແວງສົງໄສໃດໆຕໍ່ອູແກຣນໃນການເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕນັ້ນ ລ້ວນແຕ່ຈະສ້າງຜົນຮ້າຍໃຫ້ແກ່ເອີຣົບ”.

ແຕ່ວ່າ, ກ່ຽວກັບກໍລະນີທີ່ອູແກຣນເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ, ສຽງຈາກຫຼາຍຝ່າຍທີ່ໄດ້ເປີດເຜີຍໃນຫຼາຍມື້ມໍ່ໆມານີ້ອາດໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ອູແກຣນອາດຈະຜິດຫວັງຕໍ່ການເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕໄດ້ “ຢ່າງວ່ອງໄວ”. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ຂ່າວສານບລຸມເບີກຂອງອາເມຣິກລາຍງານວ່າ, ທ່ານໂຈ ໄບເດັນ ປະທານາທິບໍດີອາເມຣິກາໄດ້ໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ສື່ມວນຊົນວ່າ, ຈະບໍ່ສະໜັບສະໜູນຂັ້ນຕອນເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕຂອງອູແກຣນແບບລວບລັດ, ອູແກຣນຕ້ອງ “ບັນລຸມາດຕະຖານທີ່ຄືກັນ” ກັບປະເທດສະຫະພັນຂ້າມມະຫາສະໝຸດອັດລັງຕິກອື່ນໆ ຈິ່ງຈະສາມາດເຂົ້າເປັນປະເທດສະມາຊິກນາໂຕໄດ້. ກ່ອນໜ້ານີ້ບໍ່ດົນ, ທ່ານນາງອັນນາເລນາ ບາເອີບັອກ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດເຢຍລະມັນກ່າວຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ, ນາໂຕຈະບໍ່ສາມາດຮັບເອົາສະມາຊິກໃໝ່ ທີ່ພວມຕົກຢູ່ໃນສະພາບສົງຄາມ. ທ່ານເອັມ ມານູເອວ ມາຄຣົງ ປະທານາທິບໍດີຝຣັ່ງກໍໄດ້ປະຕິເສດຄວາມອາດເປັນໄປໄດ້ໃນການບັນລຸສັນຍາລະຫວ່າງປະເທດສະມາຊິກນາໂຕ ທີ່ຈະໃຫ້ອູແກຣນເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ ໃນກອງປະຊຸມສຸດຍອດນາໂຕ ທີ່ຈະຈັດຂຶ້ນໃນເດືອນກໍລະກົດໜ້ານີ້. ທ່ານເຈນ ສະໂຕນເຕນເບີກ ເລຂາທິການໃຫຍ່ນາໂຕ ພັດບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄຳວິຈານປະການໃດຕໍ່ເລື່ອງນີ້, ພຽງແຕ່ກ່າວວ່າ, ນາໂຕຄວນໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອທາງການທະຫານໄລຍະຍາວແກ່ອູແກຣນ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າກົນໄກຮັບປະກັນດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງອູແກຣນ.

ນີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຜິດປົກກະຕິ. ເມື່ອຫວນຄືນແລ້ວຈະໄດ້ເຫັນວ່າ, ການເຊື້ອເຊີນອູແກຣນເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ ໄດ້ມີການວາງແຜນມາເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ. ປີ 2008, ນາໂຕກໍໄດ້ປ່າວປະກາດວ່າ: “ໃນອະນາຄົດ, ອູແກຣນຈະເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ”. ພາຍໃຕ້ຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງບໍ່ລົດລະຂອງອາເມຣິກາ, ອູແກຣນໄດ້ຫຍັບເຂົ້າໃກ້ຕາເວັນຕົກເທື່ອລະກ້າວ. ໃນທີ່ສຸດ, ອູແກຣນໄດ້ຜ່ານກົດໝາຍປະຖິ້ມຖານະບໍ່ຮ່ວມກຸ່ມຂອງຕົນໃນປີ 2014, ຕັດສິນໃຈລົງເລິກການຮ່ວມມືກັບນາໂຕ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ 5 ປີ, ອູແກຣນໄດ້ຈັດເອົາການເຂົ້າເປັນສະມາຊິກສະຫະພາບເອີຣົບ ແລະ ສະມາຊິກນາໂຕເປັນແນວທາງພື້ນຖານແຫ່ງຊາດ ແລະ ລະບຸໄວ້ໃນລັດຖະທຳມະນູນຂອງປະເທດຕົນ. ແຕ່ວ່າ, ອູແກຣນກໍຍັງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າເປັນສະມາຊິກຂອງນາໂຕມາໂດຍຕະຫຼອດ, ໃນເມື່ອສົງຄາມດອນບາສໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນໃນປີ 2014, ເງື່ອນໄຂເບື້ອງຕົ້ນໃນການເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕຂອງອູແກຣນກໍບໍ່ໄດ້ສອດຄ່ອງແລ້ວ ນັ້ນກໍຄື: ປະເທດທີ່ບໍ່ຕົກຢູ່ໃນສະພາບການປະທະກັນດ້ວຍກຳລັງອາວຸດ.

ຂະບວນການອູແກຣນຢາກເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕ ໄດ້ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມບໍ່ແນ່ນອນຫຼາຍປະການ. ໃນຂະນະດຽວກັນ, ຖ້າອູແກຣນ “ເຂົ້າເປັນປະເທດສະມາຊິກນາໂຕແລ້ວ” ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດມີຜົນຮ້າຍຢ້ອນຫຼັງຫຼາຍຢ່າງ. ທ່ານດານີເອວ ເດວິດ ອະດີດນາຍທະຫານ, ນັກວິເຄາະນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດຂອງອາເມຣິກາໄດ້ພິມບົດຄວາມລົງ “ວາລະສານຂ່າວສັບປະດາ” ຂອງອາເມຣິກາ ໂດຍກ່າວເຕືອນວ່າ, ອາເມຣິກາຄວນ “ປະຕິເສດ” ຕໍ່ບັນຫາສຳຄັນທີ່ເປັນຂໍກະແຈດັ່ງກ່າວຈາກທາງການເມືອງຢ່າງຖາວອນ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ອາດຈະເຮັດໃຫ້ສົງຄາມເພີ່ມຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນອີກ ແລະ ຈົນເຖິງຂັ້ນເຮັດໃຫ້ສະຖານະການນິວເຄລຍຮຸນແຮງຂຶ້ນອີກ ເຊິ່ງຈະເກີດມີຜົນຮ້າຍຢ້ອນຫຼັງ “ລັກສະນະເປັນພິພິບັດຕໍ່ອູແກຣນ, ອາເມຣິກາ ແລະ ທົ່ວໂລກ”.

ນາໂຕກໍຍັງຄົງເປັນນາໂຕຄືເກົ່າ ແລະ ບໍ່ຢາກໃຫ້ມີການເຂົ້າແຊກແຊງການປະທະກັນລະຫວ່າງຣັດເຊຍ ແລະ ອູແກຣນ ດ້ວຍກຳລັງອາວຸດ. ເພາະວ່າ ຖ້າສົງຄາມສູນເສຍການຄວບຄຸມແລ້ວນາໂຕແຊກແຊງເຂົ້າ ຈະເຮັດໃຫ້ນາໂຕປະສົບຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງໜັກໜ່ວງ ຈົນເຖິງຂັ້ນແຕກສະຫຼາຍ. ຝ່າຍທີ່ຊ່າງຄິດໄລ່ຄືນາໂຕ ໂດຍສະເພາະແມ່ນອາເມຣິກາ ຈະບໍ່ດຳເນີນທຸລະກິດທີ່ຫຼຸບທຶນແບບນີ້. ເຮັດຄືປະຈຸບັນທີ່ນາໂຕສະໜອງອາວຸດ, ອູແກຣນເສຍເລືອດເນື້ອຂອງປະຊາຊົນປະເທດຕົນຈະດີກວ່າ. ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ, ອູແກຣນເປັນພຽງລູກໝາກເສິກໃນກຳມືນາໂຕເທົ່ານັ້ນ, ນາໂຕຈະບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ອູແກຣນຢ່າງແທ້ຈິງ. ສະນັ້ນ, ການຮຽກຮ້ອງເຂົ້າເປັນສະມາຊິກນາໂຕເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ ກໍຍັງຖືກປະຕິເສດ, ອູແກຣນຄວນມີສະຕິຕື່ນຕົວໄດ້ແລ້ວ.