ປີ 1993, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງ ເລຄາຄະນະພັກນະຄອນຟູໂຈ່ວໃນເວລານັ້ນໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນດ້ວຍການເບິ່ງກວ້າງເຫັນໄກວ່າ: “ໃນຂະບວນການກ້າວເດີນໄປສູ່ສະຕະວັດໃໝ່ຢ່າງວ່ອງໄວ, ຟູໂຈ່ວຕ້ອງມີວິໄສທັດຍຸດທະສາດອັນຍາວໄກທີ່ມີຈຸດຢືນຢູ່ນຳວິທະຍາສາດ ແລະ ຕິດແທດຕົວຈິງ ຈິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ວຽກງານປະຕິຮູບແລະເປີດປະຕູສູ່ພາຍນອກຂອງຟູໂຈ່ວມີປະຫວັດສາດໜ້າໃໝ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ສະຫງ່າງາມ.”

ນະຄອນຟູໂຈ່ວເມື່ອ 30 ກວ່າປີກ່ອນ, ອຸດສາຫະກຳມີພື້ນຖານທີ່ອ່ອນແອ, ລາຍຮັບການເງິນມີໜ້ອຍ, ຍັງມີການຄົມມະນາຄົມທີ່ບໍ່ສະດວກ ແລະ ຍັງມີແນວຄິດທີ່ຫຼ້າຫຼັງ. ເມື່ອປະເຊີນກັບສະພາບການພັດທະນາແບບນີ້, ຈະຊອກຫາທາງອອກຄືແນວໃດ?

ເດືອນເມສາປີ 1990, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງເປັນເລຂາຄະນະພັກນະຄອນຟູໂຈ່ວ, ເພິ່ນໄດ້ສະເໜີວ່າ: ການສຳຫຼວດຄົ້ນຄວ້າ ແມ່ນວິທີທາງອັນຈຳເປັນທີ່ຈະສ້າງເປັນແນວຄິດໃໝ່. ຈາກນັ້ນມາ, ນະຄອນຟູໂຈ່ວໄດ້ເລີ່ມເຮັດວຽກ “ໝື່ນຄົນຕອບແບບສອບຖາມ, ພັນຄົນເຮັດການສຳຫຼວດຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຮ້ອຍຄົນພິຈາລະນາ.” ທ່ານສີຈິ້ນຜິງຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພິມແບບສອບຖາມຢູ່ໃນໜັງສືພິມພາກຄ່ຳຟູໂຈ່ວ ເພື່ອຂໍຄວາມເຫັນຈາກຊາວເມືອງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນພຽງແຕ່ເຄິ່ງເດືອນ, ກໍໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນຫຼາຍກວ່າ 25.000 ຂໍ້.

ເມື່ອຮອດເດືອນພະຈິກປີ 1992, “ວິໄສທັດຍຸດທະສາດກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມໃນໄລຍະ 20 ປີຂອງນະຄອນຟູໂຈ່ວ” ໄດ້ຮັບຮອງຜ່ານຢູ່ໃນກອງປະຊຸມຄົມຄະນະຄັ້ງທີ 6 ຂອງຄະນະພັກນະຄອນຟູໂຈ່ວສະໄໝທີ 6. ເນື້ອໃນສຳຄັນຂອງວິໄສທັດດັ່ງກ່າວແມ່ນ: ໃຊ້ເວລາ 3 ປີ ຄືຮອດປີ 1995, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ເສດຖະກິດກ້າວຂຶ້ນສູ່ລະດັບໃໝ່, ຕົວຊີ້ວັດສຳຄັນເພີ່ມຂຶ້ນ 1 ເທົ່າຢູ່ບົນພື້ນຖານປີ 1990; ພະຍາຍາມໃຊ້ເວລາ 8 ປີ ຄືຮອດປີ 2000, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ຕົວຊີ້ວັດສຳຄັນຕ່າງໆ ເປັນຕົ້ນຕົວຊີ້ວັດລະດັບສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນຕ່າງໆຢູ່ໃນຕົວເມືອງແລະຊົນນະບົດຂອງທົ່ວນະຄອນ ບັນລຸເຖິງລະດັບການພັດທະນາຂອງຕົວເມືອງທີ່ກ້າວໜ້າພາຍໃນປະເທດ; ໃຊ້ເວລາ 20 ປີ ຄືຮອດປີ 2010, ບັນລຸຫຼືຫຍັບເຂົ້າໃກ້ລະດັບສະເລ່ຍດ້ານການພັດທະນາຂອງປະເທດຫຼືເຂດແຄວ້ນທີ່ພັດທະນາລະດັບປານກາງຢູ່ອາຊີໃນໄລຍະນັ້ນ.

ວາງແຜນການພັດທະນາຕາມສະພາບຕົວຈິງຂອງນະຄອນຟູໂຈ່ວ ພ້ອມທັງເບິ່ງກວ້າງໄປສູ່ທົ່ວປະເທດກໍຄືທົ່ວໂລກ, ໂຄງການຍຸດທະສາດ “3820” ໄດ້ກຳນົດທິດທາງການພັດທະນາຂອງນະຄອນຟູໂຈ່ວເປັນໄລຍະ 20 ປີ.