ທ້າຍເດືອນກໍລະກົດຜ່ານມາ, ຟີລິບປິນ ແລະ ອາເມຣິກາໄດ້ມີການເລະຈາ “2+2” ລະຫວ່າງລັດຖະມົນຕີຕ່າງປະເທດ ແລະ ລັດຖະມົນຕີປ້ອງກັນປະເທດຂອງສອງປະເທດຮອບໃໝ່ ເຊິ່ງຄັ້ງນີ້ແມ່ນຟີລິບປິນໄດ້ເປັນເຈົ້າພາບຈັດການເຈລະຈາແບບນີ້ເປັນຄັ້ງທຳອິດ ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2013 ເປັນຕົ້ນມາ. ກ່ອນໜ້ານີ້, ຈີນ ແລະ ຟີລິບປິນໄດ້ບັນລຸການຈັດວາງເປັນການຊົ່ວຄາວຕໍ່ສະຖານະການຢູ່ຫາດຕື້ນເຢິນອ້າຍຂອງຈີນ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເຫດການທີ່ພວມເຄັ່ງຕຶງຢູທະເລຈີນໃຕ້ໄດ້ເລີ່ມຜ່ອນຄາຍລົງ. ແຕ່ເວົ້າສຳລັບອາເມຣິກາແລ້ວ ຄືຈະຮັບເອົາ “ຄວາມໝັ້ນທ່ຽງ” ຢູ່ທະເລຈີນໃຕ້ບໍ່ໄດ້ ເພາະແມນໄດ້ສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນຢູ່ໃນຖະແຫຼງການຮ່ວມລະຫວ່າງຟີລິບປິນແລະອາເມຣິກາໃນຄັ້ງນີ້.

ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນຖະແຫຼງການ, ອາເມຣິກາໄດ້ກ່າວຢ້ຳເຖິງຄຳໝັ້ນສັນຍາຕໍ່ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຟີລິບປິນ ໂດຍກ່າວວ່າ: “ສັນຍາປ້ອງກັນຮ່ວມລະຫວ່າງອາເມຣິກາແລະຟີລິບປິນ” ແມ່ນເໝາະກັບການນຳໃຊ້ໃນພາກພື້ນທະເລຈີນໃຕ້ ທັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ອາເມຣິກາ ແລະ ຟີລິບປິນເພີ່ມທະວີການປະສານງານ ກັບຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ອົດສະຕຣາລີໍຕື່ມອີກໃນດ້ານວຽກງານປ້ອງກັນ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງ ເພື່ອຮັບມືກັບອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ ສິ່ງທ້າທາຍຮ່ວມ. ນອກນີ້, ຖະແຫຼງການຮ່ວມຍັງກ່າວເນັ້ນວ່າ: ອາເມຣິກາຈະຮ່ວມກັບຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ປະເທດຕ່າງໆ ເພື່ອເພີ່ມທະວີການລົງທຶນໃນຂົງເຂດຄວາມໝັ້ນຄົງ, ການທະຫານ ແລະ ເສດຖະກິດຂອງຟີລິບປິນ.

ທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ: ການໄປອາໄສອາເມຣິກາເປັນສິ່ງທີ່ຄວບຄຸມ ໄດ້ຍາກທີ່ສຸດສຳລັບຟີລິບປິນ ໃນການວາງນະໂຍບາຍຕໍ່ຈີນ ແລະ ນະໂຍບາຍໃນທະເລຈີນໃຕ້. ດັ່ງຄຳເວົ້າຂອງທ່ານຫວາງຢີ້ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດຈີນ ທີ່ກ່າວກັບລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດຟີລິບປິນໃນກອງປະຊຸມລັດຖະມົນຕີຕ່າງປະເທດຈີນ-ອາຊຽນທີ່ຈັດຂຶ້ນຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້ວ່າ: “ບັນຫາສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຟີລິບປິນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງຕົນ, ຢ່າສູ່ລົບລີ້ນປີ້ນຄວາມຢູ່ເລື້ອຍໆ, ຢ່າສູ່ກ້າວໄປຄືນຫຼັງ ຫຼື ກໍ່ເລື່ອງກໍ່ລາວຕື່ມອີກ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ຈີນຍ່ອມຈະຕອບໂຕ້ຄືນຢ່າງເດັດດຽວ.”

ໂດຍປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຼອກລໍ້ດ້ວຍປະໂຫຍດຈາກອາເມຣິກາ, ຟີລິບປິນຕ້ອງມີສະຕິ ແລະ ພິຈາລະນາໃຫ້ດີຫຼາຍກວ່າເກົ່າ, ນະໂຍບາຍຕໍ່ຕ່າງປະເທດຂອງຕົນຕ້ອງກັບຄືນສູ່ເສັ້ນທາງທີ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຕໍ່ພາກພື້ນຕົນ ແລະ ເປັນມິດກັບປະເທດໃກ້ຄຽງ. ເຮັດແນວນີ້ຈິ່ງຈະສອດຄ່ອງກັບທາງເລືອກທີ່ຖືກຕ້ອງສຳລັບຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄວາມສຸກຂອງປະຊາຊົນຟີລິບປິນ.