|
|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-17 09:12:18
|
 |
|
[ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນ]
cri
Author: mo
ມີເທື່ອໜຶ່ງ, ພໍ່ຂອງທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນໄປສະແດງໄດ້ພາລູກໄປນຳ. ໃນເວລາການສະແດງສິ້ນສຸດລົງ, ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຍ່າງນຳຫລັງພໍ່ ອອກມາຈາກຫລັງເວທີ, ແລ້ວທ່ານໄດ້ປະກົດເຫັນວ່າ, ຢູ່ສອງຟາກທາງທາງນອກ, ມີຄົນຢືນເຕັມຢູ່, ພໍເຫັນທ່ານໂຫວປາວລິນ ພໍ່ຂອງທ່ານຍ່າງອອກມາ, ສຽງຕົບມືກໍດັງຂຶ້ນຢ່າງຝົດສະນັ່ນຫວັ່ນໄຫວ. ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຈົນຕົກສະເງີ້, ແລ້ວຮູ້ສຶກກະຕຸ້ນໃຈຫລາຍ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຈຶ່ງເກີດມີຄວາມເຄົາລົບນັບຖືຕໍ່ສິລະປະເວົ້າຕະຫຼົກ, ແລະເຄົາລົບນັບຖືພໍ່.
ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຮຽນເວົ້າຕະຫຼົກ, ພໍ່ຂອງເພີ່ນບໍ່ເຄີຍສິດສອນແບບບອກໄປເທື່ອຈະຄຳຈັກເທື່ອ, ແຕ່ເພີ່ນພັດເອົາໃຈໃສ່ນຳການຮຽນຂອງລູກດ້ວຍວິທີພິເສດ. ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນເວົ້າວ່າ:
ຂ້າພະເຈົ້າຮຽນຂັບງີ້ວປັກກິ່ງແມ່ນຕ່າງກັບຄົນອື່ນ. ເພາະວ່າໃນເຮືອນຂ້າພະເຈົ້າມີແຜ່ນສຽງຫລາຍ, ເມື່ອເລີກຮຽນແລະເຮັດການບ້ານແລ້ວແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍຟັງແຜ່ນສຽງ, ແລ້ວຮຽນຮ້ອງຕາມ.
ທ່ານໂຫວປາວລີນຮຽກຮ້ອງຕໍ່ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຢ່າງເຄັ່ງຄັດທີ່ສຸດ. ພໍ່ເຫັນວ່າ, ສິລະປີນເວົ້າຕະຫຼົກທີ່ດີເລີດຕ້ອງມີເງື່ອນໄຂເປັນຊ່າງໃນ 5 ດ້ານເຊັ່ນ: ເປັນນັກວັນນະຄະດິ, ສີນລະປິນ, ນັກການເມືອງ, ນັກການທູດ, ແລະສາລະສິລະປະກອນ. ເພີ່ນເຫັນວ່າ, ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຍັງໄກກັບມາດຖານນີ້ຫລາຍ. ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນ, ພໍ່ເຄີຍຍ້ອງທ່ານພຽງເທື່ອດຽວທໍ່ນັ້ນ, ຄືທ່ານຮ້ອງງີ້ວປັກກິ່ງໃນເຮືອນ, ພໍ່ຟັງແລ້ວ, ເວົ້າວ່າ: ມ່ວນຫລາຍ!
ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນຂຶ້ນສະແດງເທິງເວທີເມື່ອປີ 1960, ຕໍ່ສິລະປະເວົ້າຕະຫລົກ, ທ່ານໄດ້ສືບທອດນ້ຳໃຈຂອງພໍ່ທີ່ມີຄວາມຈົດຈໍ່ ຕັ້ງອົກຕັ້ງໃຈ, ຍາມໃດກໍຮຽກຮ້ອງຕໍ່ຕົນເອງດ້ວຍມາດຖານສູງກວ່າເກົ່າ, ຍາມໃດກໍບໍ່ເພີ່ງພໍໃຈຕໍ່ຕົນເອງ. ໃນຊຸມປີ 80 ສະຕະວັດທີ່ແລ້ວ, ສິລະປະເວົ້າຕະຫຼົກຂອງຈີນຮຸ່ງເຮືອງກວ່າຍາມໃດໝົດ, ທ່ານໂຫວຢ້າວເວີນກໍໄດ້ກາຍເປັນດາລາເວົ້າຕະຫຼົກທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຈາກຜູ້ຊົມທັງຫລາຍ.
1 2 3
|
|
|
