|
|
 |
| (GMT+08:00)
2005-06-21 16:23:17
|
 |
|
ຊີວິດໃໝ່ຂອງຊ່າງຂັບບ້ານເຜົ່າລື້
cri
Author: huachunmei
ກ່ອນສ້າງຕັ້ງປະເທດຈີນໃໝ່ເມື່ອປີ 1949, ເຂດສິບສອງພັນນາແມ່ນຍັງຢູ່ໃນສັງຄົມສັກດິນາ, ຖານະຂອງຊ່າງຂັບໃນສັງຄົມແມ່ນຕ່ຳທີ່ສຸດ, ຊ່າງຂັບຜູ່ມີຊື່ສຽງກໍຍິ່ງກາຍເປັນຂ້ອຍຂ້າຂອງພວກເຈົ້າເມືອງແລະເຈົ້າກວງເຈົ້າລາມ ເຊິ່ງເປັນຜູ່ປົກຄອງຊັ້ນເທິງສະເຫວີຍສຸກແລະມ່ວນຊື່ນ, ຄັນຮອດນາມພວກເຈົ້າເມືອງແລະເຈົ້າກວງເຈົ້າລາມຈັກພິທີແຕ່ງດອງຫຼືຈັດພິທີປົງສົບ, ຫຼືອອກໄປລ່າເນື້ອ, ແລະໄປທ່ຽວລາດຕະເວນຄືນກໍຕ້ອງຮຽກຊ່າງຂັບຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນຄຸນງາມຄວາມດີຂອງພວກເພິ່ນ. ຖ້າຟັງແລ້ວດີໃຈກໍຈົກເງິນໃຫ້ຊ່າງຂັບໆເລັກນ້ອຍ, ຫຼືບໍ່ກໍເອົາໝາຖົ່ວດິນໃຫ່ກຳໜຶ່ງແລະເຫຼົ້າຈາກໜຶ່ງ. ຖ້າຟັງແລ້ວບໍ່ຖືກໃຈກໍປັບໃໝ, ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຂວ້ຳຄົວເຮືອນ. ຊ່າງຂັບລື້ຜູ່ອາວຸໂສທີ່ມີຊື່ສຽງສອງຄົນ, ຄື, ຈະໜາມອີງແລະຂະໜາມໃສ, ເຄິ່ງຄົນພວກເພິ່ນແມ່ນດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນສັງຄົມປະເທດຈີນເກົ່າ, ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລຳບາກການກຳແລະຄວາມທຸກທໍລະມານບໍ່ໜຳຂະໜານອີງຍ້ອນຊີວິດການເປັນຢູ່ທຸກຍາກລຳບາກຫຼາຍ, ສຽງຄໍຂອງລາວແຫບເຖິງ 15 ປີກໍ່ບໍ່ມີເງິນປົວ. ມີຊ່າງຂັບບາງຄົນຍ້ອນທົນຕໍ່ຄວາມທຸກທໍລະມານບໍ່ໄຫວຈິ່ງຈຳເປັນຕ້ອງໜີຈາກປະເທດຊາດຂອງຕົນອອກໄປຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ຫຼັງຈາກສ້າງຕັ້ງປະເທດຈີນໃໝ່ຂຶ້ນແລ້ວ, ການປ່ຽນແປງຢູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນຢູ່ທຸກຍາມໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີອໍ້ແຕ່ງກອນຂັບສັນລະເສີນຍຸກໃໝ່ສະໄໝໃໝ່.
ປ້າກວງແມ່ນໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນຫ່າມກາງສຽງຂັບເຫຼົ່ານີ້, ເວລາເພິ່ນອາຍຸ 17 ປີ, ຈິ່ງເລີ່ມຮຽນຂັບນຳຊ່າງຂັບຜູ່ອາວຸໂສ, ຍ້ອນເພິ່ນມີພອນສະຫວັນແລະດຸໝັ່ນຮ່ຳຮຽນ. ພໍຮຽນໄດ້ປີໜຶ່ງ, ກໍອອກໄປເປັນຊ່າງຂັບໂລດ. ເມື່ອປີ 1980, ເຂດຍ່ອຍສິບສອງພັນນາເຜົ່າລື້ປົກຄອງຕົນເອງໄດ້ຕັ້ງສະຖາມີວິທພຍຸຂຶ້ນ, ບັດນັນ, ສຽງຂັບຂອງປ້າກວງໃນວິທາຍຸກໍເຂົ້າສູ່ຄອບຄົວເຜົ່າລື້ຄືກັນກັບນົກຍູງຄຳ. ອັນໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຊົນຊອບຈາກປະຊາຊົນເຜົ່າລື້ເປັນຢ່າງດີ. ໃນໄລຍະດັ່ງກ່າວນີ້, ປ້າກວງໄດ້ເຂົ້າເປັນສະມາຊິກສະມາຄົມນັກຄີຕະສິນຈີນ, ສະຫະພັນສິນລະປະວັນນະຄະດີ ເຂດຍ່ອຍສິບສອງພັນນາແລະສະພາປຶກສາການເມືອງປະຊາຊົນເຂດຍ່ອຍສິບສອງພັນນາ. ບໍ່ພຽງແຕ່ທໍ່ນີ້, ປ້າຍັງຕັ້ງຮ້ານອາຫານເຜົ່າລື້ໂດຍຈຳເພາະຂຶ້ນຫຼັງໜຶ່ງ, ຊີວິດສັງຄົມທີ່ອຸດົມສົມບູນໄດ້ເຮັດໃຫ້ປ້າກວງສາມາດສຳນຶກຮູ້ເລື່ອງອັນມີຊີວິດຊີວາກວ່າໝູ່ຢູ່ໃນຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນເຜົ່າລື້, ຕິດຕາມເນື້ອເລື້ອງສົດກວ່າໝູ່, ແລ້ວແຕ່ງກອນຂັບເຜົ່າລື້ອອກຫຼາຍບົດ.
ປ້າກວງໄດ້ຂັບກ່ອນໜຶ່ງໂດຍແມ່ນປ້າເປັນຜູ່ແຕ່ງ. ກອນຂັບບົດນີ້ມີເນື້ອໃນວ່າ, ເມື່ອລູກຫຼານເຜົ່າເຮົາໃຫຍ່ຂຶ້ນມາແລ້ວ, ຈະໃຫ້ພວກເຂົາໄປຮຽນໜັງສື, ຖ້າບໍ່ຮຽນໜັງສືກໍຈະບໍ່ມີວັດທະນະທຳ, ກໍຈະສ້າງບ້ານແປງເມືອງເຮົາບໍ່ເປັນ, ກອນຂັບທີ່ພາວະວິໄສ, ທັງຕິດແທດຕົວຈິງແລະມີຊີວິດຊີວາເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ລາງວັນສິນລະປະວັນນະຄະດີຊຸດທຳອິດຂອງແຂວງຢຸນນານ.
ຄວາມຄິດຂອງນາງຊອງ ລູກສາວຂອງປ້າກວງພັດຕ້າງກັນກັບແມ່. ນາງແມ່ນມັກອອກໄປເບິ່ງໂລກພາຍນອກນາງຊອງ, ຫຼັງຈາກຮຽນຈົບມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນແລ້ວກໍໄປຮຽນການສະແດງການຟ້ອນພື້ນເມືອງເຜົ່າລື້ຢ່າງເປັນລະບົບ. ເມື່ອບໍ່ທໍ່ໃດປີກ່ອນ, ນາງກັບໝູ່ຫຼາຍຄົນໄດ້ຕັ້ງຄະນະສິນລະປະກອນພື້ນເມືອງເຜົ່າລື້, ແລ້ວໄປທ່ຽວສະແດງຢູ່ຕາມແຫ່ງຕ່າງໆທົ່ວປະເທດ.
ນາງຊອງໄດ້ອອກເຮັດວຽກຢູ່ແຫ່ງຕ່າງໆຫຼາຍປີແລ້ວ, ນາງເວົ້າຕໍ່ນັກຂ່າວວ່າ, ເຖິງວ່າ, ບ້ານເກີດຂອງຕົນກໍງາມ, ແຕ່ວ່າ, ໂລກພາຍນອກກໍຍິ່ງງາມເດັ່ນ. ກັບມາເຮືອນເທື່ອໃດ, ນາງຊອງກໍມັກເອົາຂອງດີຂອງງາມຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບມາໃຫ້ຄົນໃນຄອບຄົວ, ພ້ອມທັງເລົ່າຄວາມຮູ້ສຶກແລະເລື່ອງທີ່ໄດ້ຮູ້ເຫັນພວກເຂົາເຈົ້າຟັງ, ໃນຍາມດີໃຈ, ນາງຊອງກໍຂັບຈັກສອງສາມບົດສູ່ແມ່ຟັງ.
1 2
|
|
|
