|
|
 |
| (GMT+08:00)
2006-03-07 10:20:16
|
 |
|
ອະດີດເຈົ້າແຂວງທີ່ກັບຄືນເມືອເຮັດນາຢູ່ບ້ານເກີດ
cri
ຈະຢູ່ໃນເມືອງຫຼືໄປຢູ່ຊົນນະບົດ?ແມ່ນບາດລ້ຽວອັນສຳຄັນໃນຊີວິດ.ເຮັດວຽກມາຫຼາຍປີ,ຍ້ອນໃກ້ຊິດກັບຊາວກະສິກອນເລື້ອຍໆ,ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງມີຄວາມຮັກແພງອັນເລິກເຊິ່ງຕໍ່ຊາວກະສິກອນ.ຮູ້ສຶກວ່າ,ເມື່ອກັບຄືນຊົນນະບົດແລ້ວ,ການສ້າງຄວາມຮັກແພງກັບຊາວກະສິກອນຄືຊິງ່າຍກວ່າ.
ປັດຈຸບັນ,ຢູ່ຈີນມີພະນັກງານຂັ້ນຮອງເຈົ້າແຂວງແລະຮອງລັດຖະມົນຕີຂຶ້ນໄປທີ່ອອກກິນເບ້ຍບຳນານແລ້ວຄືທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວມີຢູ່ປະມານ1500ກວ່າຄົນ,ພວກເພິ່ນສ່ວນຫຼາຍດຳລົງຊີວິດຢູ່ໂຮງພັກຟື້ນພະນັກງານໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່,ມີການບໍລິການເປັນຢ່າງດີໃນດ້ານການປິ່ນປົວແລະຮັກສາສຸຂະພາບແລະມີຄວາມສະດວກອື່ນໆຫຼາຍຢ່າງໃນດ້ານຊີວິດການເປັນຢູ່.ສະນັ້ນອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ,ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວຕ່າງກັບພວກເພິ່ນ.
ການທີ່ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວກັບຄືນເມືອເປັນຊາວກະສິກອນຢູ່ບ້ານເກີດ,ຄວາມຄິດເບື້ອງຕົ້ນພຽງແຕ່ແມ່ນຢາກປາສະຈາກຊື່ສຽງຮຽງນາມແລະຜົນປະໂຫຍດ,ຜ່ານບັ້ນປາຍຊີວິດຢ່າງສະຫງົບງຽບ.ແຕ່ວ່າເມື່ອທ່ານກັບຄືນຮອດບ້ານເກີດແລ້ວ,ໄດ້ເຫັນວ່າບ້ານຊົ່ງເມີຍຍັງແມ່ນບ່ອນທີ່ທຸກຍາກຫຼ້າຫຼັງ,ໄທບ້ານສ່ວນຫຼາຍທຳມາຫາກິນດ້ວຍການປູກເຂົ້ານານ້ຳ,ປີໜຶ່ງມີລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຕາມຫົວຄົນປະມານ1000ຢວນເທົ່ານັ້ນ. ໄທບ້າຍເວົ້າວ່າ,ຜູ່ສາວບ້ານອື່ນບໍ່ມີໃຜຍອມມາເປັນໄພ້ບ້ານນີ້.ສະພາບຂອງບ້ານເກີດເຮັດໃຫ້ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວໄດ້ປ່ຽນແປງຄວາມຄິດເບື້ອງຕົ້ນ.
ຊົນນະບົດບໍ່ໄດ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ,ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍເປັນຮອງເຈົ້າແຂວງທີ່ກຳກັບວຽກກະສິກຳ,ທັງກຳກັບຫ້ອງການບຳບັດຄວາມທຸກຍາກຂອງແຂວງໄຫຫຼໍາ,ພວກເຮົາມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ,ພວກເຮົາກໍຄວນເຮັດທົດແທນຕວ່າ?ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຊອກຫາວິທີຊ່ວຍໄທບ້ານຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ,ຊ່ວຍແກ້ໄຂບັນຫາຈຳນວນໜຶ່ງ.
ທ່ານເຊີນຊູໂຮ້ວປະກົດເຫັນວ່າ,ການປູກແຕ່ເຂົ້າຢ່າງດຽວແມ່ນຕົ້ນເຫດທີ່ພາໃຫ້ບ້ານຊົ່ງເມີຍທຸກຍາກ.ແຕ່ໃດມາ,ຊາວກະສິກອນບ້ານນີ້ກໍ່ປູກແຕ່ທັນຍາຫານ,ເຊັ່ນມັນດ້າງ,ເຂົ້ານານ້ຳເປັນຕົ້ນ,ເຖິງຈະເກັບກ່ຽວໄດ້ຫຼາຍປານໃດ,ປະສິດທິຜົນເສດຖະກິດກໍ່ບໍ່ຫຼາຍແຕ່ຫຼຽວເບິ່ງບ້ານອ້ອມຂ້າງພັດຮັ່ງຍ້ອນປູກໝາກກ້ວຍ.
ເພື່ອຫັນປ່ຽນແນວຄຶດຂອງໄທບ້ານ,ທ່ານອະດີດຮອງເຈົ້າແຂວງເຊີນຊູ່ໂຮ້ວໄດ້ໃຊ້ສະໝອງຫຼາຍບໍ່ຢອກ.ກ່ອນອື່ນ,ທ່ານໄດ້ຮຽກໄທບ້ານມາປະຊຸມກັນ,ແລະໃຫ້ໄທບ້ານທັງຫຼາຍໄປທັດສະນະ ສືກສາແຫຼ່ງປູກກ້ວຍຂອງບ້ານອື່ນ.ທ່ານລິນມ້າວຊີ່ງໄທບ້ານຊົ່ງເມີຍເວົ້າວ່າ,
ພາຍໃຕ້ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ແລະການຈັດວາງຂອງອະດີດຮອງເຈົ້າແຂວງ,ພວກເຮົາໄດ້ໄປທັດສະນະສຶກສາຢູ່ຖານປູກກ້ວຍຂອງເມືອງເລີ້ຕົ່ງ,ເມືອງຕົ່ງຟ່າງເປັນຕົ້ນ.ຫຼັງຈາກກັບມາແລ້ວ,ຄະນະກຳມະການໄທບ້ານກໍປຸກລະດົມໄທບ້ານທັງຫຼາຍສ້າງຈຸດທົດລອງປູກກ້ວຍ.
ຕໍ່ຈາກນັ້ນ,ທ່ານເຊີນຊູໂຮ້ວກໍ່ໄດ້ໄປຊັກຊວນໄທບ້ານໃຫ້ປູກກ້ວຍ,ໃນທີ່ສຸດໄດ້ຈັດຕັ້ງຊາວກະສິກອນ7ຄອບຄົວທີ່ຫ້າວຫັນກວ່າໝູ່ສ້າງຕັ້ງສະຫະກອນປູກກ້ວຍ,ແລະອາສາເປັນທີ່ປຶກສາໃຫ້.ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຕົ້ນທຶນ,ທ່ານຍັງໄດ້ໄປຂໍກູ້ເງິນກັບສະຫະກອນສິນເຊື່ອ.ທຳອິດ,ທ່ານເຊີນເຟິ້ງຈ່າງ ຫົວໜ້າສະຫະກອນສິນເຊື່ອຍັງລັ່ງເລໃຈ,ຢ້ານເຂົາເຈົ້າໄຊ້ແທນບໍ່ໄດ້.ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວກໍ່ຮັບປະກັນໃຫ້ດ້ວຍສັດທາແລະຊື່ສຽງຂອງຕົນ.ຍ້ອນວ່າໄທບ້ານບໍ່ຮູ້ວິທີປູກກ້ວຍ,ທ່ານກໍ່ໄປເຊີນຜູ່ຊ່ຽວຊານຂອງສະຖາບັນວິທະຍາສາດກະສິກຳແຂວງໄຫຫຼໍາມາຊີ້ນຳໄປແຕ່ລະຄົນ.ເມື່ອຮອດຍາມຕັດກ້ວຍ,ກໍ່ແມ່ນທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວອີກທີ່ໄດ້ຕິດຕໍ່ພົວພັນກັບຫົວໜ່ວຍໃຫ້ມາຊື້ໝາກກ້ວຍງວດທຳອິດ.
ໜຶ່ງປີຜ່ານໄປ,ຊາວກະສິກອນ7ຄອບຄົວດັ່ງກ່າວໄດ້ມີລາຍໄດ້ເກືອບ4ແສນກວ່າຢວນ.ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ໄຊ້ແທນເງິນກູ້6ໝື່ນກວ່າຢວນທໍ່ນັ້ນ,ຍັງໄດ້ຝາກເງິນ3ແສນກວ່າຢວນໄວ້ກັບ ສະຫະກອນສິນເຊື່ອ.ທ່ານເຊີນເຟິ້ງຈ່າງ ຫົວໜ້າສະຫະກອນສິນເຊື່ອຮູ້ສຶກດີໃຈທີ່ສຸດ,ທ່ານໄດ້ ແຂວນປ້າຍທີ່ຂຽນວ່າບ້ານເຊື່ອຖືໄດ້ແຜ່ນທຳອິດໃນທົ່ວເມືອງໄວ້ຢູ່ເທິງປະຕູຂອງຄະນະກຳມະການໄທບ້ານຊົ່ງເມີຍ.ທ່ານເວົ້າວ່າ,
ເພາະວ່າທຸກຄອບຄົວທີ່ກູ້ເງິນໃນບ້ານນິ້ມີສັດທາໝົດ,ສະຫະກອນສິນເຊື່ອຈຶ່ງສະໜັບສະໜູນພວກເຂົາເຈົ້າ,ປ່ອຍເງິນກູ້ໃຫ້ໄທບ້ານນີ້ກໍ່ໄວ້ໃຈໄດ້.
ເມື່ອໄດ້ມີການສະໜັບສະໜູນໃນດ້ານທຶນຮອນຈາກສະຫະກອນສິນເຊື່ອ,ສະຫະກອນກໍປູກກ້ວຍຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.ຮອດປີ2005ບ້ານນີ້ໄດ້ປູກກ້ວຍໝົດທຸກຄອບຄົວ,ກາຍເປັນບ້ານໝາກກ້ວຍທີ່ມີຊື່ສຽງ.ຄຽງຄູ່ກັບການສັບຊ້ອນອົງປະກອບປູກຝັງ,ລາຍໄດ້ສຸດທິທີ່ຄິດສະເລ່ຍຕາມຫົວຄົນຂອງບ້ານທຸກຍາກທີ່ມີໜີ້ສິນຖ້ວມຫົວໃນເມື່ອກ່ອນດັ່ງກ່າວໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນໜຶ່ງເທົ່າພາຍໃນສາມປີ.
ບ້ານຊົ່ງເມີຍຄ່ອຍໆຮັ່ງມີຂຶ້ນ,ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວກໍ່ໄດ້ນຳພາໄທບ້ານບູລະນະສິ່ງກໍ່ສ້າງການ ຜະລິດແລະຊີວິດການເປັນຢູ່,ສ້າງສາບ້ານອາລະຍະທຳຊີວະພາບແລະຍັງໄດ້ສ້າງຕະຫຼາດເສລີ,ສຸກສາລາແລະສູນເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳເປັນຕົ້ນ.ເງື່ອນໄຂແລະແບບແຜນການດຳລົງຊີວິດຂອງຊາວກະສິກອນໄດ້ປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ໄທບ້ານທັງຫຼາຍໃຜກໍ່ເວົ້າວ່າ,ທ່ານເຊີນຊູ່ໂຮ້ວກັບຄືນມາເປັນຊາວກະສິກອນໃນຊົນນະບົດ,ເຮັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນບ້ານຊົ່ງເມີຍເລີ່ມໄດ້ມີຊີວິດຄືກັບໄທເມືອງ.
1 2
|
|
|
