ໃນຊຸ່ມປີຜ່ານມານີ້,ສັງຄົມຈີນເລີ່ມສຳນຶກຮູ້ວິກິດການດັ່ງກ່າວທີ່ວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າປະເຊີນ.ວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າຄ່ອຍໆໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຈາກວົງການຕ່າງໆຂອງຈີນ.ໃນດ້ານນີ້,ເຂດກວາງຊີໄດ້ຍ່າງຢູ່ແຖວໜ້າ.ທ່ານນາງເສິນອິງຫົງ ຮອງຫົວໜ້າພະແນກວັດທະນະທຳເຂດກວາງຊີເຜົ່າຈວ້າງປົກຄອງຕົນເອງເຫັນວ່າ,ວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າແມ່ນວັດທະນະທຳທີ່ມີຊີວິດຊີວາ,ມັນຫ່າງເຫີນອອກຈາກຄົນບໍ່ໄດ້,ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜູ່ສືບທອດ.ການສືບທອດແມ່ນຂໍກະແຈໃນວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າ.ນາງເວົ້າວ່າ:
"ເມື່ອເວົ້າຈາກດ້ານການສືບທອດແລ້ວ,ພວກຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເລືອກເອົາຜູ່ສືບທອດຢ່າງຖືກຕ້ອງ,ຕາມການສຳຫຼວດຂອງພວກຂ້າພະເຈົ້າ,ວັດທະນະທຳບາງຢ່າງໄດ້ສືບທອດກັນມາ10ກວ່າເຊັ່ນຄົນ,ຜູ່ສືບທອດບາງຄົນຍັງໜຸ່ມຢູ່,ອາຍຸ10ກວ່າປີ,ປີກໍມີ.ຖ້າວ່າບໍ່ເຮັດວຽກງານດ້ານນີ້,ກໍອາດຈະຂາດຜູ່ສືບທອດ.ຕົວຢ່າງຄືເຄື່ອງຫັດຖະກຳຍິບປັກທັກແຊ່ວ"ຈິ່ນຊິວ"ຂອງເຜົ່າຢ້າວແມ່ນມີຊື່ສຽງຫຼາຍ,ປັດຈຸບັນ,ຊາວໜຸ່ມຜູ່ທີ່ຮູ້ສີມືດັ່ງກ່າວມີຢູ່ບໍ່ຫຼາຍແລ້ວ,ຖ້າວ່າປັດຈຸບັນບໍ່ສືບທອດ,ພາຍໜ້າກໍຍາກທີ່ຈະສືບທອດໄປ."
ຄືກັນກັບທ່ານນາງເສິນອິງຫົງ,ທ່ານລ້ຽງມິງຈຸ່ນຫົວໜ້າສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າສິລະປະວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າກວາງຊີກໍສຸດທີ່ເອົາໃຈໃສ່ນຳວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າຂອງເຂດກວາງຊີ.ທ່ານເຫັນວ່າ,ວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າແມ່ນພື້ນຖານຂອງຊົນເຜົ່າໜຶ່ງ,ເປັນສັນຍະລັກທີ່ຕ່າງກັບຊົນເຜົ່າອື່ນ.ທ່ານໄດ້ເລົ່າປະສົບການຂອງຕົນໃຫ້ນັກຂ່າວຟັງ,ເທື່ອໜຶ່ງ,ທ່ານໄປສຳຫຼວດຢູ່ເມືອງຈິວໂຈ່ວເຂດກວາງຊີ,ໄດ້ໄປຢາມທ່ານຈູຈູຊຽນ ລາຊາເຮັດໝາກບານແຊວຂອງທ້ອງຖິ່ນນັ້ນ,ທ່ານຈູຈູຊຽນຮ້ອງເພງພື້ນເມືອງມ່ວນທີ່ສຸດ,ແຕ່ທ່ານພຽງແຕ່ສອນວິຊາແຊ່ວໝາກບານໃຫ້ລູກຕົນເທົ່ານັ້ນ.ເພາະວ່າການຮ້ອງເພງພື້ນເມືອງບໍ່ໄດ້ເງິນ.ຕໍ່ເລື່ອງນີ້,ທ່ານລ້ຽວມິງຈຸ່ນເຫັນວ່າ:
ໝາກບານແຊ່ວເຜົ່າຈວ້າງ
"ເວົ້າສຳລັບຊົນເຜົ່າໜຶ່ງແລ້ວ,ການຊົງຕົວແລະການພັດທະນາບໍ່ສະເພາະແມ່ນດ້ານວັດຖຸເທົ່ານັ້ນ,ຍັງມີດ້ານຈິດໃຈ.ຖ້າວ່າ,ຜ່ານຈາກການລະດົມຂົນຂວາຍຂອງອົງການປົກຄອງ,ເຮັດໃຫ້ຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍຮັບຮູ້ວ່າ,ວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າຕົນມີຄຸນຄ່າ,ເປັນສິ່ງລ້ຳເລີດທີ່ສຸດ,ເຖິງວ່າບໍ່ສາມາດສ້າງປະສິດທິຜົນເສດຖະກິດໂດຍກົງກໍຕາມ,ແຕ່ມັນມີຜົນດີຕໍ່ກຽດສັກສີແລະການຊົງຕົວຢູ່ຂອງຊົນເຜົ່າ,ສະນັ້ນ,ວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນກໍອາດຈະສືບທອດຕໍ່ກັນໄປ."
ທ່ານລ້ຽວມິງຈຸ່ນເຫັນວ່າ,ເມື່ອຊັບພະຍາກອນວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າຖືກທຳລາຍໝົດແລ້ວ,ກໍຈະເກີດໃໝ່ບໍ່ໄດ້.ຄັນຢາກເຮັດໃຫ້ການທ່ອງທ່ຽວວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າພັດທະນາແບບຍືນຍົງ,ຕໍ່ວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າພ້ອມດ້ວຍສະພາບແວດລ້ອມຂອງມັນ,ກໍຕ້ອງປະຕິບັດທິດທາງທີ່ຖືການອະນຸລັກເປັນຫຼັກ.ຕ້ອງພັດທະນາບົນພື້ນຖານອະນຸລັກ.ຕ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ເຫັນຄຸນຄ່າຂອງວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າ,ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າເພີ່ມສະຕິຕື່ນຕົວໃນການອະນຸລັກວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າ.
ເລີ່ມແຕ່ຊຸມປີ80ສະຕະວັດແລ້ວນີ້ເປັນຕົ້ນມາ,ອົງການປົກຄອງເຂດກວາງຊີໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານຢ່າງເປັນລະບົບເພື່ອອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າທີ່ມີມາແຕ່ບູຮານນະການຢູ່ພາຍໃນຂອບເຂດທົ່ວເຂດປົກຕອງຕົນເອງ.ຕົວຢ່າງຄືດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວສຳຫຼວດວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າທີ່ມີມາແຕ່ບູຮານນະການ,ວາງໂຄງການອະນຸລັກວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າ,ຈັດການເຄື່ອນໄຫວສະຫຼອງບຸນປະເພນີຂອງຊົນເຜົ່າ,ເກັບໂຮມ,ຮຽບຮຽງແລະພິມຈຳໜ່າຍຕຳລາບູຮານຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ.ຮຽບຮຽງແລະພິມຈຳໜ່າຍນິທານພື້ນເມືອງ,ເພງພື້ນເມືອງ,ລະຄອນງີ້ວ,ການຟ້ອນ,ສີປາກດຶກໃນເຫຼົ່ານີ້ເປັນຕົ້ນ.ພຽງແຕ່ເພງຊາວດອຍລາຍດຽວ,ອົງການປົກຄອງເຂດກວາງຊີກໍໄດ້ຈັດຕັ້ງການປະກວດລາຊາເພງພື້ນເມືອງທ້ອງຖິ່ນ.ນອກນີ້,ຍັງໄດ້ຈັດຊຸດຄົ້ນຄວ້າຊັ້ນສູງກ່ຽວກັບການອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າ,ງານສິລະປະເພງພື້ນເມືອງສາກົນນານນິງ,ງານມະຫາກຳເພງພື້ນເມືອງ,ກອງທອງເມືອງເຮີສືແລະການເຄື່ອນໄຫວຂະໜາດໃຫຍ່ອື່ນໆ.
ເລີ່ມແຕ່ວັນທີ1ມັງກອນປີ2006ເປັນຕົ້ນມາ,ກົດຂໍ້ກຳນົດອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າເຂດກວາງຊີເຜົ່າຈວ້າງປົກຄອງຕົນເອງເລີ່ມຮັບການປະຕິບັດຢ່າງເປັນທາງການ.ກົດຂໍ້ກຳນົດສະບັບນີ້ໄດ້ເນັ້ນໜັກຈຸດພິເສດຂອງທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າ, ຄວາມເປັນໄປໄດ້ໃນການປະຕິບັດ.ຕໍ່ເລື່ອງນີ້,ທ່ານລ້ຽວມິງຈຸ່ນ ຜູ່ວ່າການສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າສິລະປະວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າກວາງຊີເຫັນວ່າ,ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດຂໍ້ກຳນົດສະບັບໃໝ່ເຮັດໃຫ້ວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າທີ່ມີມາແຕ່ບູຮານນະການຂອງເຂດກວາງຊີໄດ້ຈັດເຂົ້າໃນໂຄຈອນລະບອບກົດໝາຍ,ເຊິ່ງມີຄວາມໝາຍສຳຄັນຫຼາຍຕໍ່ເຂດກວາງຊີທີ່ເຮັດວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນແລະຊົນເຜົ່າໃຫ້ດີຕາມກົດໝາຍ.
1 2
|
