|
ເຜົ່າມັງຊູແມ່ນຊົນເຜົ່າໃຫຍ່ທີສາມຂອງຈີນ,ມີປະຊາກອນ10ລ້ານຄົນ.ແຕ່ປັດຈຸບັນ,ຢູ່ຈີນ,ຜູ່ປາກພາສາມັງຊູເປັນນັ້ນພັດບໍ່ຮອດ100ຄົນ.ຜູ່ຊ່ຽວຊານຄາດຄະເນວ່າ,ຖ້າວ່າບໍ່ກອບກູ້ໂດຍໄວ,ພາຍໃນ5ຫາ10ປີ,ພາສາມັງຊູໃນສັງຄົມຈະສູນຫາຍໄປ.ສະເພາະໜ້ານີ້,ຢູ່ແຂວງໄຮລົງຈ່ຽງ ພາກຕາເວັນອອກສຽງເໜືອຂອງຈີນທີ່ມີຊາວເຜົ່າມັງຊູໂຮມກັນຕັ້ງພູມລຳເນົາຢູ່ນັ້ນພວມຈັດໃຫ້ມີການກອບກູ້ພາສາມັງຊູ.
ບ້ານຊ່ານເຈ່ຍຈື ເມືອງຟູຢູແຂວງໄຮລົງຈ່ຽງແມ່ນບ່ອນໜຶ່ງທີ່ມີຊາວເຜົ່າມັງຊູໂຮມກັນດຳລົງຊີວິດຢູ່,ແລະກໍແມ່ນບ່ອນດຽວທີ່ຍັງຮັກສາຮີດຄອງປະເພນີເຜົ່າມັງຊູຢ່າງຄົບຖ້ວນບໍລິບູນ.ໃນຊາວບ້ານຈຳນວນ1000ກວ່າຄົນ,ມີ60%ແມ່ນເຜົ່າມັງຊູ,ແຕ່ຜູ່ປາກພາສາມັງຊູຢ່າງລ່ຽນໄຫຼນັ້ນມີພຽງບໍ່ເທົ່າໃດສິບຄົນເທົ່ານັ້ນ,ແລະສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຜູ່ເຖົ້າທີ່ມີອາຍຸ70,80ປີແລ້ວ.ນີ້ແມ່ນການສົນທະນາດ້ວຍພາສາມັງຊູລະຫວ່າງແມ່ເຖົ້າເມີ້ງຊູຈິ້ງກັບນ້ອງສາວຂອງເພິ່ນ ຊາວບ້ານຊານເຈ່ຍຈື.ທ່ານສືຈຸນກວາງຫຼານຂອງແມ່ເຖົ້າເມິ້ງຊູຈິ້ງໄດ້ແປຄວາມເວົ້າດັ່ງກ່າວສູ່ຟັງວ່າ:"ຍ່າຂ້ອຍຖາມວ່າເຂົ້າແລງກິນຫຍັງນໍ?ຍ່ານ້ອຍຕອບວ່າຈະໄດ້ກິນເຂົ້າຈ້າວແລະຍັງມີຜັກສົ້ມ."
ທ່ານສືຈຸນກວາງເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນຢູ່ບ້ານຊານເຈ່ຍຈື,ເຖິງວ່າເປັນຄົນເຜົ່າມັງຊູ,ແຕ່ທ່ານໄດ້ຮຽນພາສາຈີນກາງໂດຍຕະຫຼອດ.ປີ2000,ທ່ານໄດ້ຮຽນຈົບຊັ້ນມັດທະຍົມປາຍແລ້ວກັບເຮັດວຽກໄຮ່ການນາຢູ່ບ້ານ.ແຕ່ຍາມນັ້ນມາ,ທ່ານສືຈຸນກວາງທີ່ສະໜິດສະໜົມກັບຍ່າຫຼາຍໄດ້ເກີດມີຄວາມຄິດທີ່ຢາກຮຽນພາສາມັງຊູນຳຍ່າ,ເພື່ອຮັກສາພາສາມັງຊູທີ່ມໍ່ຈະສູນຫາຍໄປ.ທ່ານເວົ້າວ່າ:
"ຮູ້ດີວ່າມັນຈະສູນຫາຍໄປແຕ່ຊ້ຳພັດບໍ່ຮຽນ,ບໍ່ຮຽບຮຽງ,ບໍ່ມີການສືບທອດ,ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍດາຍຫຼາຍ,ເພາະວ່າຂ້ອຍແມ່ນຊາວເຜົ່າມັງຊູອ້ອຍຕ້ອຍ,ພໍ່ແມ່ແລະປູ່ຍ່າລ້ວນແຕ່ແມ່ນຊາວເຜົ່າມັງຊູ,ມີສາຍເລືອດເຜົ່າມັງຊູຢ່າງຄົບຖ້ວນສົມບູນ,ສະນັ້ນຈິ່ງວ່າຂ້ອຍມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບສືບທອດພາສາມັງຊູ."
ແມ່ເຖົ້າເມີ້ງຊູຈິ້ງປີນີ້ອາຍຸ80ປີ, ເມື່ອຫວນຄືນຫຼານຢາກຮຽນພາສາມັງຊູໃນ6ປີກ່ອນ, ເພິ່ນເວົ້າວ່າ: "ຫຼານເວົ້ານຳຂ້ອຍວ່າ,ຍ່າເອີ້ຍ,ຂໍໃຫ້ຍ່າສອນພາສາມັງຊູໃຫ້ຫຼານແດ່,ເພາະວ່າພວກເຮົາແມ່ນຊາວເຜົ່າມັງຊູ,ຈະປະຖິ້ມພາສາຂອງພວກເຮົາບໍ່ໄດ້,ຖ້າຍ່າລ່ວງລັບໄປ,ມື້ໃດຫຼານຄິດຮອດຍ່າແລ້ວ,ຟັງອັດສຽງໃນກາແຊັດກໍຈະໄດ້ຟັງສຽງຍ່າອີກ,ກໍຄືແນວນີ້ແຫຼະ,ຂ້ອຍຈິ່ງໄດ້ສອນຫຼານປາກພາສາມັງຊູ."
ຈາກນັ້ນມາ,ແມ່ເຖົ້າເມິ້ງຊູຈິງໄດ້ເປັນຄູສອນພາສາມັງຊູໃຫ້ຫຼານສືຈຸນກວາງໃນບ້ານ.ວິທີສອນຂອງເພິ່ນກໍຄືສອນແບບປາກຕໍ່ປາກ.ບໍ່ເທົ່າໃດປີມາ,ຍ່າແລະຫຼານສອງຄົນໄດ້ອັດກາແຊັດ5ມ້ວນ,ໃນນັ້ນມີຄຳສັບ,ປະໂຫຍກແລະຄຳເວົ້າປະຊາຊົນຈຳນວນໜຶ່ງໃນພາສາມັງຊູ.
1 2
|
