|
ສະບາຍດີທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ເຄົາລົບ, ວັນທີ 12 ພຶດສະພານີ້, ແຂວງເສສວນຈີນໄດ້ເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ ແຮງສັ່ນສະເທືອນເຖິງ 8 ລິກເຕີ, ໃນເວລາເກີດໄພ, ມີເດັດແລະແອນ້ອຍຫຼາຍຄົນຖືກຕິດຄ້າງໃນສວນອະນຸບານແລະໂຮງຮຽນ. ໃນສະພາບແວດລ້ອມອັນພິເສດນີ້, ພວກເດັດນ້ອຍທີ່ອ່ອນແອທີ່ຢູ່ໄກພໍ່ແມ່ແລະຍາດພີ່ນ້ອງນັ້ນ ໄດ້ຮັບການເບິ່ງແຍງແລະປົກປັກຮັກສາຢ່າງບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວຈາກຄູເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຄົນ.
14 ໂມງຂອງວັນທີ 12 ພຶດສະພານີ້, ຄູອູຈົ່ງຫົງຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມເມືອງນ້ອຍຫວຍຢວນພວມສອນພາສາອັງກິດໃນຫ້ອງທີ 5 ຂອງປີ 7. 14ໂມງ 28 ນາທີ, ຫ່າງຈາກເວລາໂມງຮຽນຍັງອີກບໍ່ທໍ່ໃດນາທີ, ຄູອູທີ່ໄດ້ພານັກຮຽນທົບທວນສັບອັງກິດເກົ່າແລ້ວ ໄດ້ຂຽນສັບໃໝ່ຢູ່ກະດານດຳ. ກໍ່ໃນເວລານີ້, ພື້ນສັ່ນສະເທືອນຢ່າງຮຸນແຮງ, ປ່ອງຢ້ຽມມີສຽງ"ຄວ້າງໆ"ດັງແຮງຂຶ້ນ, ເຄື່ອງຂີດຂຽນທີ່ວາງຢູ່ເທິງໂຕະຖືກແກວ່ງອອກໄປໄກໆ. ພວກເດັກນ້ອຍທີ່ຍັງບໍ່ຮູ້ສຶກເຖິງອັນຕະລາຍນັ້ນ, ຕໍ່ໜ້າການສັ່ນສະເທືອນຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ເກີດຂຶ້ນກະທັນຫັນ, ພວກເດັກນ້ອຍງົງໝົດທຸກຄົນ.
"ນັກຮຽນ, ແລ່ນ, ໄວ! ລົງໄປຢູ່ເດີ່ນໄວໆ, ເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແລ້ວ!" ຄູອູຮ້ອງດ້ວຍສຽງແຮງໆ, ເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນທັງຫຼາຍຕື່ນຄືນມາ. ເດັກນ້ອຍ 29 ຄົນໄດ້ລຸກຂຶ້ນຍາດກັນໜີລົງເດີ່ນໃນທັນທີ, ກໍ່ໃນເວລານີ້, ນາງປາຍຢ້ຽນເສຍ ນາງຟູ້ຢາວ ແລະນາງລິນເສຍທີ່ນັ່ງຢູ່ແຖວຫຼັງໄດ້ເຫັນຄູອູທີ່ຢູ່ໃກ້ປະຕູຫ້ອງກວ່າໝູ່ໄດ້ຈັບຄອກປະຕູທີ່ແກ່ວງໄປມາຢ່າງຮຸນແຮງນັ້ນໃຫ້ແໜ້ນໆ, ຊັກນຳນັກຮຽນລົງເດີ່ນ.
ນາງລິນເສຍແມ່ນຜູ້ແລ່ນອອກຫ້ອງຮຽນຜູ້ສຸດທ້າຍ. "ໄວແດ່! ລີນເສຍ!" ລີນເສຍທີ່ຕົກຢູ່ໃນຄວາມຢ້ານກົວອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ໄດ້ຖືກຄູອູຊຸມືໃສ່ບ່າຢ່າງໜັກ, ຍູນາງຈາກຫ້ອງຮຽນໄປຮອດຂັ້ນໃດ. ຈາກນັ້ນ, ຄູອູຢູ່ທາງຫຼັງໄດ້ຮັກສານາງກັບນັກຮຽນແລ່ນລົງຮອດຊັ້ນ 3.
ກໍ່ໃນເວລານີ້, ນາງຟູ້ຢາວແຫຼວຄືນຫຼັງ, ໄດ້ເຫັນຄູອູທີ່ສົ່ງນັກຮຽນອອກຈາກຫ້ອງຮຽນຢ່າງປອດໄພນັ້ນ, ໄດ້ແລ່ນກັບຄືນຊັ້ນ 4. ສຸດທ້າຍຈິ່ງຮູ້ວ່າ, ຍັງມີນັກຮຽນຫຼາຍຄົນຍ້ອນຢ້ານກົວ ຍັງຄ້າງຢູ່ໃນຫ້ອງ.
ສຸດທ້າຍ, ໃນການແຂ່ງຂັນແລ່ນກັບຍົມມະທູດນີ້, ພວກເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ, ມີແຕ່ນາງຟູ້ຢາວເຈັບເບົາໆເທົ່ານັ້ນ, ໝູ່ຮຽນອື່ນບໍ່ໄດ້ຖືກບາດເຈັບຫຍັງ. ແຕ່ວ່າ, ຄູອູຈົ່ງຫົງກັບນັກຮຽນ 3 ຄົນທີ່ແລ່ນອອກບໍ່ທັນນັ້ນ ຖືກຝັງໄວ້ຢູ່ໃນຊາກອາຄານຊົ່ວນິລັນ.
ຄູຖານຊຽນຊິວ ຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕົ່ງຊີ້ເມືອງເຕີຢາງ ໃນເວລາຖືກຂຸດເຫັນນັ້ນ, ເພີ່ນອ້າແຂນບັງຢູ່ເທິງໂຕະ, ໃຊ້ຮ່າງກາຍຂອງຕົນຕັນໃສ່ບ່ອນອອກຂອງໂຕະຮຽນ, ຮັກສານັກຮຽນ 4 ຄົນຢູ່ກ້ອງໂຕະ. ສຸດທ້າຍ, ນັກຮຽນ 4 ຄົນໄດ້ຮັບກູ້ອອກມາໝົດ, ແຕ່ເພີ່ນພັດຫ່າງອອກຈາກເມຍແລະລູກ 2 ຄົນຂອງເພີ່ນ.
ຜູ້ຮ່ວມງານຂອງຄູຖານບອກນັກຂ່າວວ່າ, "ຕາມປົກກະຕິ, ຄູຖານຍ່າງຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ, ເພື່ອເຫັນກ້ອນຫິນນ້ອຍໆຢູ່ທາງໄກ ເພີ່ນກໍ່ຍ່າງໄປເກັບຖີ້ມ, ຢ້ານນັກຮຽນຖືກບາດເຈັບໃນເວລາຢອກໄຍກັນ." ເມື່ອໄດ້ຍິງເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆເລົ່ານີ້, ພວກເຮົາກໍຣູ້ວ່າ ຄວາມກ້າຫານແລະກຳລັງອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງຄູຖານໄດ້ມາຈາກໃສ, ການກະທຳຂອງເພີ່ນບໍ່ແມ່ນເກີດຂຶ້ນກະທັນຫັນ, ຍ້ອນມີຄວາມຮັກອັນມະຫາສານຕໍ່ນັກຮຽນແລະຄວາມຈິງຈັງຕໍ່ອາຊີບ ຈິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນຜູ້ໜຶ່ງມີນ້ຳໃຈອັນສູງສົ່ງບໍ່ຢ້ານເສຍຊີວິດໃນເວລາປະເຊີນກັບຄວາມຕາຍ.
1 2
|
