ທ່ຽວເມືອງ"ຊິ່ວເວີນ" ວັນທີ31ສິງຫາປີ2008(4)
(GMT+08:00) 2008-09-02 19:37:08 cri
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ຕື່ນເຊົ້າມາມື້ນີ້, ຜູ້ຂຽນຮູ້ສຶກຫົວໃຈຫົດແຫ່ວວາດໃດວາດໜຶ່ງ, ເພາະຄິດເຖິງວ່າມື້ນີ້ແມ່ນມື້ສຸດທ້າຍແລ້ວທີ່ໄດ້ມີໂອກາດສຳຜັດກັບນະຄອນທີ່ເຢັນສະບາຍແລະສວຍງາມແຫ່ງນີ້; ມື້ອື່ນຄະນະນັກຂ່າວຕ່າງປະເທດພວມກເຮົາກໍ່ຈະໄດ້ກັບປັກກິ່ງແຕ່ເຊົ້າໆ, ພວກເຮົາມາຢ້ຽມຢາມເທື່ອນີ້ເຈົ້າພາບເນັ້ນໜັກພາໄປສຳຜັດກັບສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວຕ່າງໆຢູ່ນອກເມືອງເປັນສ່ວນໃຫຍ່, ແລະແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວທີ່ເດັ່ນໆຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງສ່ວນຫຼາຍກໍ່ນອກເມືອງພຸ້ນອີຫຼີ. ຜູ້ຂຽນອ່ານເບິ່ງຕາຕະລາງການນຳທ່ຽວເທື່ອນີ້ຮູ້ສຶກຂາດບ່ອນສຳຄັນບ່ອນໜ່ງທີ່ສ້າງຊື່ສຽງໃຫ້ແກ່ແຂວງກຸ້ຍແຈ່ວຫຼາຍ; ນັ້ນກໍ່ຄືບ່ອນຜະລິດເຫຼົ້າເໝົາຖ່າຍ (Mao tai)ທີ່ເປັນເຫຼົ້າຂາວມີລະດັບແລະມີຊື່ສຽງໄປທົ່ວປະເທດຈີນແລະຕ່າງປະເທດ; ແກ້ວຂະໜາດ500ມີລີລີດ ລາຄາກໍ່ປະມານ700-800ຢວນແລ້ວ(ເກືອບລ້ານກີບ)ຫຼືແພງກວ່ານີ້ກໍ່ຍັງມີ. ເຫຼົ້ານີ້ຈະຕັ້ງຢູ່ເທິງໂຕະອາຫານຂອງຄົນທີ່ອ່າວມີສົມຄວນ; ຖ້າເປັນງານລ້ຽງກໍ່ເປັນງານລ້ຽງພິເສດຫຼືງານລ້ຽງຂະໜາດໃຫຍ່; ຄວາມປຸກແມ່ນ53ອົງສາ. ຜູ້ຂຽນກໍ່ບໍ່ແມ່ນປະເພດພວກຄໍທອງແດງຫຍັງດອກ, ແຕ່ກໍ່ພໍກິນນຳບ້ານນຳເມືອງໄດ້ເປັນບາງຄັ້ງບາງຄາວແລະກໍ່ໄດ້ຊີມລົດຊາດຂອງເຫຼົ້າໝົາຖາຍມາຫຼາຍເທື່ອເຕີບ, ກິ່ນຫອມ, ລົດຊາດນຸ້ມຄໍ ກືນງ່າຍ ບໍ່ເຈັບຫົວ. ຄະນະພວກເຮົາຫຼາຍຄົນກໍ່ສົນໃຈຢາກໄປຢ້ຽມຢາມໂຮງງານຜະລິດຄືກັນ, ເຈົ້າພາບກໍ່ຮູ້ສຶກເສຍດາຍຄືກັນເພາະເວລາພວກເຮົາມີຈຳກັດ, ຖ້າໄປກໍ່ຕ້ອງນັ່ງລົດເປັນມື້ເພາະບ່ອນຜະລິດຢູ່ໄກຈາກນະຄອນກຸ້ຍຢາງຕັ້ງວ່າ600ກິໂລແມັດ; ເຈົ້າພາບບອກວ່າແຫຼ່ງນ້ຳຜະລິດເຫຼົ້າເໝົາຖາຍພິເສດຫຼາຍແລະກໍ່ມີແຕ່ສະເພາະຢູ່ບ່ອນນັ້ນເທົ່ານັ້ນ. ເພື່ອໃຫ້ລີ້ນແລະຄໍພວກເຮົາໄດ້ສຳຜັດກັບລົດຊາດຂອງເຫຼົ້າດັງໃນຖິ່ນຜະລິດ, ເຈົ້າພາບກໍ່ໃຫ້ຕິດໄມ້ຕິດມືພວກເຮົາຄົນລະແກ້ວ.
ເອົາລະ, ບັດນີ້ຂໍກ້ຽວກັບຄືນມາສູ່ການໄປທ່ຽວຂອງຄະນະພວກເຮົາສຳລັບມື້ນີ້(ວັນອາທິດ, ທີ31ສິງຫາປີ2008)ດີກວ່າ: ຈຸດໝາຍປາຍທາງສຳລັບມື້ນີ້ແມ່ນເມືອງ"ຊີ່ວເວີນ"ທີ່ຕັ້ງຢູ່ທິດຕາເວັນຕົກສຽງເໜືອຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງ; ພວກເຮົານັ່ງລົດບັດສ໌ໄປປະມານ1ຊົ່ວໂມງກໍ່ຮອດ. ຂໍບອກຜູ້ອ່ານດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈວ່າກຸ້ຍຢາງແມ່ນເມືອງທີ່ອຸດົມສົມບູນ ດິນດຳນ້ຳຊຸ່ມອີຫຼີ, ເພາະວ່າບໍ່ວ່າຈະເດີນທາງອອກໄປທິດໃດຈາກໃຈກາງນະຄອນ, ສອງຟາກທາງກໍ່ຈະເຫັນໜ່ວຍພູນ້ອຍໃຫຍ່ສູງຕ່ຳສາຍນ້ຳຫ້ວຍຮ່ອງໜອງບຶງທີ່ມີພືດພັນທັນຍາຫານນາໆຊະນິດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຂົ້າ ພືດພັນແລະຕົ້ນໄມ້ໃບຫຍ້າລຽງລາຍຂຂຽວອຸ່ມທຸ່ມຢູ່ຕາມຮ່ອມພູ ທົ່ງພຽງ, ພູພຽງຫຼືແມ່ນກະດັງຢູ່ຕາມເປີ້ນພູ, ເຫັນແນວນີ້ເຖິງຜູ້ຂຽນບໍ່ໄດ້ຖາມເຖິງຂໍ້ມູນການຜະລິດດ້ານກະສິກຳກໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ເລີຍວ່າແຂວງກຸ້ຍໂຈ່ວກໍ່ຕ້ອງແມ່ນແຂວງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງຈີນໃນການຕອບສະໜອງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂົ້າ ສາລີແລະພືດຜັກຕ່າງໆ.
ເມື່ອເດີນທາງໄປຮອດເມືອງຊີ່ວເວີນ, ສະຖານທີ່ທຳອິດທີ່ໜ້າເຫຼື້ອມໃສສັດທາກໍ່ແມ່ນຫໍພິພິດທະພັນ, ບ່ອນເຮັດວຽກແລະຖ້ຳທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງພູນ້ອຍ"ລົງກາງ"ທີ່ຮົ່ມເຢັນຂອງນັກປັດຊະຍາ ນັກການສຶກສາ ນັກປະຕິວັດ ນັກຂຽນງາມແລະນັກກະວີທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງຈີນໃນສະໄໝລາດຊະວົງໝິງ"1472ຫາ1528)ນັ້ນກໍ່ຄືທ່ານ"ວັງຢາງໝີງ". ໃນສະໄໝນັ້ນເພິ່ນກໍ່ເປັນຂຸນນາງລະດັບສູງໃນວັງ, ແຕ່ຍ້ອນເຮັດຜິດໃຈຂັນທີຜູ້ມີອຳນາດໃນປີ1506ຈຶ່ງຖືກເນລະເທດໃຫ້ມາເຮັດວຽກຢູ່ເມືອງຊິ່ວເວີນແຫ່ງນີ້, ແລະຢູ່ບ່ອນນີ້ເອງທີ່ເພິ່ນໃຊ້ເປັນບ່ອນສຶກສາຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສັນຍານາມວ່າ"ເປັນຜູ້ນຳແນວຄິດໃນສະໄໝໃໝ່"ແລະແນວຄິດອັນພົ້ນເດັ່ນທີ່ເພິ່ນສ້າງນັ້ນກໍແມ່ນ"ຄວາມຮູ້ກັບການກະທຳເປັນອັນດຽວກັນ". ສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້ແມ່ນແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວທີ່ສຳຄັນແລະໜ້າເຄົາລົບຫຼາຍ, ບໍ່ສະເພາະແຕ່ຄົນຈີນ; ຄົນຍີ່ປຸ່ນແລະຄົນສ.ເກົາຫຼີກໍ່ໃຫ້ຄວາມເຄົາລົບນັບຖືນັກປັດຊະຍາວັງຢາງໝິງຫຼາຍຄືກັນ; ໃນຫໍພິພິດທະພັນທີ່ຢູ່ດ້ານຂວາມືຂອງປະຕູທາງເຂົ້າມີຮູບພາບ, ເຄື່ອງຂອງແລະຄະຕິສອນໃຈຕ່າງໆຂອງເພິ່ນທີ່ໜ້າສຶກສາຮໍ່າຮຽນຫຼາຍ. ອອກຈາກຫໍພິພິດທະພັນພວກເຮົາກໍ່ຍ່າງຂຶ້ນຕາມຂັ້ນໄດຊີມັງທີ່ກວ້າງປະມານ1ແມັດຂຶ້ນໄປຕາມພູນ້ອຍທີ່ຮົ່ມເຢັນເພື່ອໄປເບິ່ງບ່ອນເຮັດວຽກຂອງເພິ່ນ; ຂຶ້ນໄປຮອດເທິງພູກໍ່ມີເຮືອນນ້ອຍແບບຈີນບູຮານຫຼັງໜຶ່ງຕັ້ງຢູ່ທາງຊ້າຍມືຂອງທາງຍ່າງ, ເຮືອນຫຼັງນີ້ກວ້າງປະມານ4ແມັດຍາວ6ແມັດ, ເຂົ້າໄປດ້ານໃນກໍ່ເປັນຫ້ອງໂລ່ງມີຕົວໜຶງສືເກົ່າຢູ່ຕາມຝາຂອງເຮືອນ; ມີຄຳໜຶ່ງທີ່ປະທັບໃຈຜູ້ຂຽນຫຼາຍທີ່ວ່າ"ຢູ່ແບບລຽບງ່າຍ ກໍ່ສາມາດສ້າງຄວາມດີໄດ້". ແລ້ວກໍ່ຍ່າງຂຶນພູອີກຕໍ່ໄປກໍ່ຈະເຫັນບ່ອນເຮັດວຽກຂອງເພິ່ນທີ່ເປັນເຮືອນເກົ່າ2-3ຫຼັງເຫັນໜ້າໃສ່ກັນໃຫຍ່ສົມຄວນ; ມີຮູບປັ້ນແລະປັດຊະຍາຊີວິດສຳຄັນຂອງເພິ່ນຂຽນໄວ້; ມີຫໍໄຫວ້ພະ; ຫໍຮັບແຂກແລະຫໍຂຽນໜັງສືງາມແລ້ວກໍ່ໄປເບິ່ງຖ້ຳນ້ອຍທີ່ສາມາດຍ່າງຊອດ2-3ທາງ, ທາງໃນກໍ່ບໍ່ກວ້າງຂວາງເທົ່າໃດ, ແຕ່ຊຸ່ມເຢັນສະບາຍດີ, ມີໂຕະໄມ້ນ້ອຍໜ່ວຍໜຶ່ງຢູ່ທາງໃນ. ເບິ່ງແລ້ວສົມພໍດອກ ວາງຢາງໝີງຈຶ່ງເລືອກສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້ເປັນບ່ອນຄົ້ນຄິດປັດຊະຍາຂອງເພິ່ນ, ເພາະເປັນສະຖານທີ່ທີ່ຮົ່ມເຢັນຫງຽບສະຫງົບດີແທ້ໆແລະຫ່າງໄຫຈາກຜູ້ຄົນ.
ຈາກຖ້ຳຂອງວັງຢາງໝິງກໍ່ໄປຕໍ່ທີ່ສະໜາມກັອຢ"ແຈງຈົວ"ທີ່ເປັນສະໜາມດຽວຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງທີ່ສວຍງາມຫຼູຫຼາໄດ້ມາດຕະຖານສາກົນຂະໜາດ18ຂຸມ, ສ້າງແລ້ວແຕ່ປີ1998; ຜູ້ມາຫຼິ້ນກໍ່ມີທັງຄົນຈາກກຸ້ຍຢາງ, ນະຄອນອື່ນໆຂອງຈີນ, ໃຕ້ຫວັນຈີນ; ສຳລັບຕ່າງປະເທດສ່ວນຫຼາຍກໍ່ມາຈາກຍີ່ປຸ່ນແລະສ.ເກົາຫຼີ. ການອອກແບບກົມກືນກັບທຳມະຊາດດີອີຫຼີ, ແບ່ງເປັນເຂດຊ້ອມຕີກອັຟ, ບ່ອນຕີກອັຟແລະເຂດບ່ອນພັກໄປຕາມເນີນນ້ອຍໃຫຍ່, ແຍ່ງຍັງມີທະເລສາບນ້ອຍທີ່ໃສສີຟ້າໃສສະອາດເນັ່ງຍາວໄປຕາມຮ່ອມພູ. ສະໜາມກອັຟຍັງມີວິນລາທີ່ຫຼູຫຼາແບບຕາເວັນຕົກເຖິງ89ຫຼັງທີ່ຕັ້ງເປັນກຸ່ມຕາມແຄມທະເລສາບ, ແລະຕັ້ງຢູ່ກາງປ່າກໍ່ມີເປັນບ່ອນພັກຜ່ອນທີ່ສະບາຍກາຍສະບາຍໃຈ, ຫງຽບສະງົບຜາສຸກ ທ່າມກາງທຳມະຊາດພູຜາປ່າໄມ້ສາຍນ້ຳ, ແລ້ວກໍ່ຍັງມີໂຮງແຮມຂະໜາດ40ຫ້ອງໄວ້ຄອຍບໍລິການຜູ້ທີ່ມາຫຼິ້ນກອັຟແລະພັກຜ່ອນອີກດ້ວຍ.
ເວລາປະມານ14ໂມງພວກເຮົາກໍ່ໄປທ່ຽວສວນສັດເມືອງຊິ່ວເວີນທີ່ຫາກໍ່ເປີດບໍລິການມາໄດ້2ປີ, ມີສັດຫຼາຍກວ່າ80ຊະນິດແລະກວມເນື້ອທີ່ພູນ້ອຍ400ກວ່າເຮັກຕາ; ພວກເຮົາໄປຮອດກໍ່ພໍດີມີຝົນຝອຍ, ເຮັດໃຫ້ອາກາດເຢັນສະບາຍຂຶ້ນຕື່ມ; ຝົນຝອຍບຶດລະຕົກບຶດລະເຊົາ. ຜູ້ຂຽນກໍ່ເຄີຍໄປທ່ຽວສວນສັດຫຼາຍປະເທດແລະບາງບ່ອນຂອງຈີນ ລວມທັງສວນສັດປັກກິ່ງ. ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງເຂົາເຈົ້າກໍ່ດີສົມຄວນ; ແຕ່ເມື່ອໄດ້ມາທ່ຽວສວນສັດເມືອງຊິ່ວເວີນຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງແລ້ວກໍເຫັນສັດຕ່າງໆຄືກັບບ່ອນອື່ນໆ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນອູດ ເສືອ ສິງ ລີງ ກວາງ ຟານ ງູ ນົກ ໄກ່ປ່າ ງົວຈາມມະລີຈາກທິເບດ ຊ້າງ ມ້າລາຍ ຢີຣັບ, ໝີແລະອື່ນໆຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ບໍ່ມີໝີແພ້ນດ້າ, ສິ່ງທີ່ຜູ້ຂຽນຮູ້ສຶກປະທັບໃຈກວ່າສວນສັດບ່ອນອື່ນກໍ່ແມ່ນເນື້ອທີ່ທີ່ກວ້າງຂວາງກວມພູເປັນໜ່ວຍທີ່ປົກຄຸມໄປດ້ວຍປ່າໄມ້ແປກແລະໄມ້ຊະນິດອື່ນໆ, ພ້ອມທັງພືດຫຍ້າຢູ່ຕາມໜ້າດິນ, ຢູ່ນີ້ແມ່ນປ່າແທ້ ບໍ່ແມ່ນປ່າຈຳລອງ; ຜູ້ຊົມກໍ່ສາມາດເຫັນສັດປະເພດຕ່າງໆໄດ້ຢ່າງໃກ້ຊິດ, ແມ່ນກະຄັ້ງເສືອ ສິງ ໝີ ທີ່ອັນຕະລາຍ, ແຕ່ຍ້ອນການອອກແບບທີ່ດີຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ໃກ້ຊິດຫຼາຍ. ເບິ່ງສັດຕ່າງໆກໍ່ມີຊີວິດຊີວາ ບໍ່ຫງ່ວມເຫງົາ ຍ້ອນມີປ່າແທ້ ບໍລິເວນຄອກກັ້ນສັດແຕ່ລະປະເພດກໍ່ກວ້າງຂວາງ ເຮັດໃຫ້ສັດຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ຖືກກັກຂັງໜ່ວງໜ່ຽວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກມັນສົດຊື່ນຫ້າວຫັນ, ຫຼຽວເຫັນເສືອນ້ອຍ3-4ໂຕໄລ່ກັນຢອກກັນແລະສີງ ນ້ອຍໜ້າຮັກຫຼາຍ. ອ້ອມພູແລະເຂດສັດຊະນິດຕ່າງໆມີຖະໜົນຊີມັງອ້ອມຮອບ, ຢາກຍ່າງກໍ່ໄດ້, ຢາກຂີ່ລົດທ່ຽວກໍດີ, ເຫັນທັງສັດແລະປ່າໄມ້ຂຽວງາມຢູ່ສອງຟາກທາງແລ້ວຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈແທ້ໆ. ສິ່ງໜຶ່ງອີກທີ່ເດັ່ນຂອງສວນສັດເມືອງຊີ່ວເວີນກໍ່ຄືການສະແດງຂອງຊ້າງອາຊີ5ເຊືອກທີ່ສະແດງລາຍການຕ່າງໆ, ກິນເວລາເກືອບ1ຊົ່ວໂມງໄດ້ຢ່າງສະຫຼາດຮູ້ຄວາມແລະໜ້າປະທັບໃຈຫຼາຍ; ບໍ່ວ່າຈະເປັນການເຕະບານ, ຢືນໝູນຢູ່ເທິງຕັ່ງນ້ອຍ, ຢືນຕໍ່ໂຕແລະຕໍ່ກົ້ນກັນ; ແລະທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມຍົກໂປ້ໃຫ້ແລະຕົບມືບໍ່ເຊົາກໍ່ແມ່ນຊ້າງເລືອກແຟນທີ່ເອົາຜູ້ຊົມທີ່ເປັນຜູ້ສາວ3ຄົນລົງໄປມີສ່ວນຮ່ວມ; ເລືອກໄດ້ແລ້ວກໍ່ໃຊ້ງວງຈູບແກ້ມແຟນພ້ອມ! ອິດສາຊ້າງເດ້! ພວກເຮົາເພີດເພີນຢູ່ກັບທຳມະຊາດແລະສັດນາໆຊະນິດເກືອບ2ຊົ່ວໂມງແລ້ວຈຶ່ງມາກັນກັບສູ່ນະຄອນກຸ້ຍຢາງ. ຄາບເຂົ້າແລງສັ່ງລາມື້ນີ້ເຈົ້າພາບພາໄປກິນອາຫານພື້ນເມືອງຂອງຊົນເຜົ່າມົ້ງຢູ່ນອກເມືອງບໍ່ໄກປານໃດ. ຮ້ານນີ້ຊື່ວ່າ"ຮ້ານຕິ່ງກວາເສິນ"ທີ່ເບິ່ງດ້ານນອກເປັນເຮືອນໄມ້5ຊັ້ນ, ຫຼັງຄາແລະລະບຽງມີລວດລາຍປາຍແຫຼມສວຍງາມ ຕັ້ງຢູ່ເທິງເນີນພູນ້ອຍແຕ່ເວລາເຂົ້າໄປທາງໃນແລ້ວ, ແຕ່ລະຫ້ອງເປັນຊີມັງທີ່ມີລວດລາຍ, ຮູບພາບໃຫຍ່ ການສະສະຫຼອງບຸນປະເພນີຂອງຊົນເຜົ່າມົ້ງຕິດຢູ່ຝາ, ພ້ອມດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບແລະເຄື່ອງດົນຕີຂອງຊົນເຜົ່າ, ອາຫານຈານເດັດຂອງຮ້ານນີ້ພິເສດສຸດໆແມ່ນແກງປາໜັງໃສ່ຜັກສົ້ມຊາມໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ເຕົາໄຟຮ້ອນໆກາງໂຕະ, 10ຄົນຍັງກິນເກືອບບໍ່ໝົດ. ນ້ຳແກງເປັນສີແດງອ່ອນ, ສົ້ມໜ້ອຍໜຶ່ງ, ຫູບແລ້ວມີແຮງ ທ້ອງຍ່າວໆ！ແຕ່ທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ກໍ່ຄືຜັກຫອມບົ່ວທີ່ຊອຍນ້ອຍໆກັບຂົ້ວໝາກເຜັດປົ່ນໃນຖ້ວຍນ້ອຍຂອງແຕ່ລະຄົນ. ແກງກໍ່ເຜັດເຕີບແລ້ວ, ແຕ່ຍັງມີຂົ້ວໝາກເຜັດປົ່ນນີ້ໃຫ້ອີກເຄິ່ງຖ້ວຍນ້ອຍ. ທ່ານຜູ້ຟັງ, ຄິດເບິ່ງວ່າອາຫານພື້ນເມືອງຂອງກຸ້ຍຢາງລົດເດັດຂະໜາດໃດ! ໃຜກິນເຜັດບໍ່ໄດ້ກໍ່ບໍ່ຕ້ອງຕື່ມໝາກເຜັດ. ແຕ່ສຳລັບຄະນະພວກເຮົາແລ້ວບາງຄົນກໍ່ມັກເຜັດ ບາງຄົນກໍ່ບໍ່ມັກເຜັດ, ແຕ່ກໍ່ຢາກລອງຂອງແທ້！ແຊບຫຼາຍທັງນ້ຳແກງທັງປາໃຫຍ່ທັງຜັກສົ້ມ. ໃນຂະນະທີ່ກິນເຂົ້າກໍ່ມີບາວສາວ4-5ຄົນນຸ່ງຊຸດພື້ນເມືອງມົ້ງເຕັມຊຸດມີສີສັນລວດລາຍແລະເຄື່ອງປະດັບເງິນເຕັມໂຕມາເປົ່າແຄນແລະຂັບມົ້ງເຫງັ້ນເຫຼົ້າຂາວພື້ນເມືອງໃຫ້ພວກເຮົາອີກ, ຈົນອີ່ມໜໍາສຳລານທັງປາກ-ທ້ອງແລະໃຈ, ແລ້ວກໍ່ສະແດງຄວາມຂອບໃຈເຈົ້າພາບຢ່າງສຸດຊິ້ງທີ່ໄດ້ໃຫ້ການຕ້ອນຮັບຢ່າງອົບອຸ່ນແລະປະທັບໃຈໃນຕະຫຼອດ4ມື້ຜ່ານມາ.
1 2 3 4 5 6 7
ເອົາລະ, ບັດນີ້ຂໍກ້ຽວກັບຄືນມາສູ່ການໄປທ່ຽວຂອງຄະນະພວກເຮົາສຳລັບມື້ນີ້(ວັນອາທິດ, ທີ31ສິງຫາປີ2008)ດີກວ່າ: ຈຸດໝາຍປາຍທາງສຳລັບມື້ນີ້ແມ່ນເມືອງ"ຊີ່ວເວີນ"ທີ່ຕັ້ງຢູ່ທິດຕາເວັນຕົກສຽງເໜືອຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງ; ພວກເຮົານັ່ງລົດບັດສ໌ໄປປະມານ1ຊົ່ວໂມງກໍ່ຮອດ. ຂໍບອກຜູ້ອ່ານດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈວ່າກຸ້ຍຢາງແມ່ນເມືອງທີ່ອຸດົມສົມບູນ ດິນດຳນ້ຳຊຸ່ມອີຫຼີ, ເພາະວ່າບໍ່ວ່າຈະເດີນທາງອອກໄປທິດໃດຈາກໃຈກາງນະຄອນ, ສອງຟາກທາງກໍ່ຈະເຫັນໜ່ວຍພູນ້ອຍໃຫຍ່ສູງຕ່ຳສາຍນ້ຳຫ້ວຍຮ່ອງໜອງບຶງທີ່ມີພືດພັນທັນຍາຫານນາໆຊະນິດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຂົ້າ ພືດພັນແລະຕົ້ນໄມ້ໃບຫຍ້າລຽງລາຍຂຂຽວອຸ່ມທຸ່ມຢູ່ຕາມຮ່ອມພູ ທົ່ງພຽງ, ພູພຽງຫຼືແມ່ນກະດັງຢູ່ຕາມເປີ້ນພູ, ເຫັນແນວນີ້ເຖິງຜູ້ຂຽນບໍ່ໄດ້ຖາມເຖິງຂໍ້ມູນການຜະລິດດ້ານກະສິກຳກໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ເລີຍວ່າແຂວງກຸ້ຍໂຈ່ວກໍ່ຕ້ອງແມ່ນແຂວງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງຈີນໃນການຕອບສະໜອງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂົ້າ ສາລີແລະພືດຜັກຕ່າງໆ.
ເມື່ອເດີນທາງໄປຮອດເມືອງຊີ່ວເວີນ, ສະຖານທີ່ທຳອິດທີ່ໜ້າເຫຼື້ອມໃສສັດທາກໍ່ແມ່ນຫໍພິພິດທະພັນ, ບ່ອນເຮັດວຽກແລະຖ້ຳທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງພູນ້ອຍ"ລົງກາງ"ທີ່ຮົ່ມເຢັນຂອງນັກປັດຊະຍາ ນັກການສຶກສາ ນັກປະຕິວັດ ນັກຂຽນງາມແລະນັກກະວີທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງຈີນໃນສະໄໝລາດຊະວົງໝິງ"1472ຫາ1528)ນັ້ນກໍ່ຄືທ່ານ"ວັງຢາງໝີງ". ໃນສະໄໝນັ້ນເພິ່ນກໍ່ເປັນຂຸນນາງລະດັບສູງໃນວັງ, ແຕ່ຍ້ອນເຮັດຜິດໃຈຂັນທີຜູ້ມີອຳນາດໃນປີ1506ຈຶ່ງຖືກເນລະເທດໃຫ້ມາເຮັດວຽກຢູ່ເມືອງຊິ່ວເວີນແຫ່ງນີ້, ແລະຢູ່ບ່ອນນີ້ເອງທີ່ເພິ່ນໃຊ້ເປັນບ່ອນສຶກສາຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສັນຍານາມວ່າ"ເປັນຜູ້ນຳແນວຄິດໃນສະໄໝໃໝ່"ແລະແນວຄິດອັນພົ້ນເດັ່ນທີ່ເພິ່ນສ້າງນັ້ນກໍແມ່ນ"ຄວາມຮູ້ກັບການກະທຳເປັນອັນດຽວກັນ". ສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້ແມ່ນແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວທີ່ສຳຄັນແລະໜ້າເຄົາລົບຫຼາຍ, ບໍ່ສະເພາະແຕ່ຄົນຈີນ; ຄົນຍີ່ປຸ່ນແລະຄົນສ.ເກົາຫຼີກໍ່ໃຫ້ຄວາມເຄົາລົບນັບຖືນັກປັດຊະຍາວັງຢາງໝິງຫຼາຍຄືກັນ; ໃນຫໍພິພິດທະພັນທີ່ຢູ່ດ້ານຂວາມືຂອງປະຕູທາງເຂົ້າມີຮູບພາບ, ເຄື່ອງຂອງແລະຄະຕິສອນໃຈຕ່າງໆຂອງເພິ່ນທີ່ໜ້າສຶກສາຮໍ່າຮຽນຫຼາຍ. ອອກຈາກຫໍພິພິດທະພັນພວກເຮົາກໍ່ຍ່າງຂຶ້ນຕາມຂັ້ນໄດຊີມັງທີ່ກວ້າງປະມານ1ແມັດຂຶ້ນໄປຕາມພູນ້ອຍທີ່ຮົ່ມເຢັນເພື່ອໄປເບິ່ງບ່ອນເຮັດວຽກຂອງເພິ່ນ; ຂຶ້ນໄປຮອດເທິງພູກໍ່ມີເຮືອນນ້ອຍແບບຈີນບູຮານຫຼັງໜຶ່ງຕັ້ງຢູ່ທາງຊ້າຍມືຂອງທາງຍ່າງ, ເຮືອນຫຼັງນີ້ກວ້າງປະມານ4ແມັດຍາວ6ແມັດ, ເຂົ້າໄປດ້ານໃນກໍ່ເປັນຫ້ອງໂລ່ງມີຕົວໜຶງສືເກົ່າຢູ່ຕາມຝາຂອງເຮືອນ; ມີຄຳໜຶ່ງທີ່ປະທັບໃຈຜູ້ຂຽນຫຼາຍທີ່ວ່າ"ຢູ່ແບບລຽບງ່າຍ ກໍ່ສາມາດສ້າງຄວາມດີໄດ້". ແລ້ວກໍ່ຍ່າງຂຶນພູອີກຕໍ່ໄປກໍ່ຈະເຫັນບ່ອນເຮັດວຽກຂອງເພິ່ນທີ່ເປັນເຮືອນເກົ່າ2-3ຫຼັງເຫັນໜ້າໃສ່ກັນໃຫຍ່ສົມຄວນ; ມີຮູບປັ້ນແລະປັດຊະຍາຊີວິດສຳຄັນຂອງເພິ່ນຂຽນໄວ້; ມີຫໍໄຫວ້ພະ; ຫໍຮັບແຂກແລະຫໍຂຽນໜັງສືງາມແລ້ວກໍ່ໄປເບິ່ງຖ້ຳນ້ອຍທີ່ສາມາດຍ່າງຊອດ2-3ທາງ, ທາງໃນກໍ່ບໍ່ກວ້າງຂວາງເທົ່າໃດ, ແຕ່ຊຸ່ມເຢັນສະບາຍດີ, ມີໂຕະໄມ້ນ້ອຍໜ່ວຍໜຶ່ງຢູ່ທາງໃນ. ເບິ່ງແລ້ວສົມພໍດອກ ວາງຢາງໝີງຈຶ່ງເລືອກສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້ເປັນບ່ອນຄົ້ນຄິດປັດຊະຍາຂອງເພິ່ນ, ເພາະເປັນສະຖານທີ່ທີ່ຮົ່ມເຢັນຫງຽບສະຫງົບດີແທ້ໆແລະຫ່າງໄຫຈາກຜູ້ຄົນ.
ຈາກຖ້ຳຂອງວັງຢາງໝິງກໍ່ໄປຕໍ່ທີ່ສະໜາມກັອຢ"ແຈງຈົວ"ທີ່ເປັນສະໜາມດຽວຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງທີ່ສວຍງາມຫຼູຫຼາໄດ້ມາດຕະຖານສາກົນຂະໜາດ18ຂຸມ, ສ້າງແລ້ວແຕ່ປີ1998; ຜູ້ມາຫຼິ້ນກໍ່ມີທັງຄົນຈາກກຸ້ຍຢາງ, ນະຄອນອື່ນໆຂອງຈີນ, ໃຕ້ຫວັນຈີນ; ສຳລັບຕ່າງປະເທດສ່ວນຫຼາຍກໍ່ມາຈາກຍີ່ປຸ່ນແລະສ.ເກົາຫຼີ. ການອອກແບບກົມກືນກັບທຳມະຊາດດີອີຫຼີ, ແບ່ງເປັນເຂດຊ້ອມຕີກອັຟ, ບ່ອນຕີກອັຟແລະເຂດບ່ອນພັກໄປຕາມເນີນນ້ອຍໃຫຍ່, ແຍ່ງຍັງມີທະເລສາບນ້ອຍທີ່ໃສສີຟ້າໃສສະອາດເນັ່ງຍາວໄປຕາມຮ່ອມພູ. ສະໜາມກອັຟຍັງມີວິນລາທີ່ຫຼູຫຼາແບບຕາເວັນຕົກເຖິງ89ຫຼັງທີ່ຕັ້ງເປັນກຸ່ມຕາມແຄມທະເລສາບ, ແລະຕັ້ງຢູ່ກາງປ່າກໍ່ມີເປັນບ່ອນພັກຜ່ອນທີ່ສະບາຍກາຍສະບາຍໃຈ, ຫງຽບສະງົບຜາສຸກ ທ່າມກາງທຳມະຊາດພູຜາປ່າໄມ້ສາຍນ້ຳ, ແລ້ວກໍ່ຍັງມີໂຮງແຮມຂະໜາດ40ຫ້ອງໄວ້ຄອຍບໍລິການຜູ້ທີ່ມາຫຼິ້ນກອັຟແລະພັກຜ່ອນອີກດ້ວຍ.
ເວລາປະມານ14ໂມງພວກເຮົາກໍ່ໄປທ່ຽວສວນສັດເມືອງຊິ່ວເວີນທີ່ຫາກໍ່ເປີດບໍລິການມາໄດ້2ປີ, ມີສັດຫຼາຍກວ່າ80ຊະນິດແລະກວມເນື້ອທີ່ພູນ້ອຍ400ກວ່າເຮັກຕາ; ພວກເຮົາໄປຮອດກໍ່ພໍດີມີຝົນຝອຍ, ເຮັດໃຫ້ອາກາດເຢັນສະບາຍຂຶ້ນຕື່ມ; ຝົນຝອຍບຶດລະຕົກບຶດລະເຊົາ. ຜູ້ຂຽນກໍ່ເຄີຍໄປທ່ຽວສວນສັດຫຼາຍປະເທດແລະບາງບ່ອນຂອງຈີນ ລວມທັງສວນສັດປັກກິ່ງ. ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງເຂົາເຈົ້າກໍ່ດີສົມຄວນ; ແຕ່ເມື່ອໄດ້ມາທ່ຽວສວນສັດເມືອງຊິ່ວເວີນຂອງນະຄອນກຸ້ຍຢາງແລ້ວກໍເຫັນສັດຕ່າງໆຄືກັບບ່ອນອື່ນໆ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນອູດ ເສືອ ສິງ ລີງ ກວາງ ຟານ ງູ ນົກ ໄກ່ປ່າ ງົວຈາມມະລີຈາກທິເບດ ຊ້າງ ມ້າລາຍ ຢີຣັບ, ໝີແລະອື່ນໆຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ບໍ່ມີໝີແພ້ນດ້າ, ສິ່ງທີ່ຜູ້ຂຽນຮູ້ສຶກປະທັບໃຈກວ່າສວນສັດບ່ອນອື່ນກໍ່ແມ່ນເນື້ອທີ່ທີ່ກວ້າງຂວາງກວມພູເປັນໜ່ວຍທີ່ປົກຄຸມໄປດ້ວຍປ່າໄມ້ແປກແລະໄມ້ຊະນິດອື່ນໆ, ພ້ອມທັງພືດຫຍ້າຢູ່ຕາມໜ້າດິນ, ຢູ່ນີ້ແມ່ນປ່າແທ້ ບໍ່ແມ່ນປ່າຈຳລອງ; ຜູ້ຊົມກໍ່ສາມາດເຫັນສັດປະເພດຕ່າງໆໄດ້ຢ່າງໃກ້ຊິດ, ແມ່ນກະຄັ້ງເສືອ ສິງ ໝີ ທີ່ອັນຕະລາຍ, ແຕ່ຍ້ອນການອອກແບບທີ່ດີຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ໃກ້ຊິດຫຼາຍ. ເບິ່ງສັດຕ່າງໆກໍ່ມີຊີວິດຊີວາ ບໍ່ຫງ່ວມເຫງົາ ຍ້ອນມີປ່າແທ້ ບໍລິເວນຄອກກັ້ນສັດແຕ່ລະປະເພດກໍ່ກວ້າງຂວາງ ເຮັດໃຫ້ສັດຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ຖືກກັກຂັງໜ່ວງໜ່ຽວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກມັນສົດຊື່ນຫ້າວຫັນ, ຫຼຽວເຫັນເສືອນ້ອຍ3-4ໂຕໄລ່ກັນຢອກກັນແລະສີງ ນ້ອຍໜ້າຮັກຫຼາຍ. ອ້ອມພູແລະເຂດສັດຊະນິດຕ່າງໆມີຖະໜົນຊີມັງອ້ອມຮອບ, ຢາກຍ່າງກໍ່ໄດ້, ຢາກຂີ່ລົດທ່ຽວກໍດີ, ເຫັນທັງສັດແລະປ່າໄມ້ຂຽວງາມຢູ່ສອງຟາກທາງແລ້ວຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈແທ້ໆ. ສິ່ງໜຶ່ງອີກທີ່ເດັ່ນຂອງສວນສັດເມືອງຊີ່ວເວີນກໍ່ຄືການສະແດງຂອງຊ້າງອາຊີ5ເຊືອກທີ່ສະແດງລາຍການຕ່າງໆ, ກິນເວລາເກືອບ1ຊົ່ວໂມງໄດ້ຢ່າງສະຫຼາດຮູ້ຄວາມແລະໜ້າປະທັບໃຈຫຼາຍ; ບໍ່ວ່າຈະເປັນການເຕະບານ, ຢືນໝູນຢູ່ເທິງຕັ່ງນ້ອຍ, ຢືນຕໍ່ໂຕແລະຕໍ່ກົ້ນກັນ; ແລະທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມຍົກໂປ້ໃຫ້ແລະຕົບມືບໍ່ເຊົາກໍ່ແມ່ນຊ້າງເລືອກແຟນທີ່ເອົາຜູ້ຊົມທີ່ເປັນຜູ້ສາວ3ຄົນລົງໄປມີສ່ວນຮ່ວມ; ເລືອກໄດ້ແລ້ວກໍ່ໃຊ້ງວງຈູບແກ້ມແຟນພ້ອມ! ອິດສາຊ້າງເດ້! ພວກເຮົາເພີດເພີນຢູ່ກັບທຳມະຊາດແລະສັດນາໆຊະນິດເກືອບ2ຊົ່ວໂມງແລ້ວຈຶ່ງມາກັນກັບສູ່ນະຄອນກຸ້ຍຢາງ. ຄາບເຂົ້າແລງສັ່ງລາມື້ນີ້ເຈົ້າພາບພາໄປກິນອາຫານພື້ນເມືອງຂອງຊົນເຜົ່າມົ້ງຢູ່ນອກເມືອງບໍ່ໄກປານໃດ. ຮ້ານນີ້ຊື່ວ່າ"ຮ້ານຕິ່ງກວາເສິນ"ທີ່ເບິ່ງດ້ານນອກເປັນເຮືອນໄມ້5ຊັ້ນ, ຫຼັງຄາແລະລະບຽງມີລວດລາຍປາຍແຫຼມສວຍງາມ ຕັ້ງຢູ່ເທິງເນີນພູນ້ອຍແຕ່ເວລາເຂົ້າໄປທາງໃນແລ້ວ, ແຕ່ລະຫ້ອງເປັນຊີມັງທີ່ມີລວດລາຍ, ຮູບພາບໃຫຍ່ ການສະສະຫຼອງບຸນປະເພນີຂອງຊົນເຜົ່າມົ້ງຕິດຢູ່ຝາ, ພ້ອມດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບແລະເຄື່ອງດົນຕີຂອງຊົນເຜົ່າ, ອາຫານຈານເດັດຂອງຮ້ານນີ້ພິເສດສຸດໆແມ່ນແກງປາໜັງໃສ່ຜັກສົ້ມຊາມໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ເຕົາໄຟຮ້ອນໆກາງໂຕະ, 10ຄົນຍັງກິນເກືອບບໍ່ໝົດ. ນ້ຳແກງເປັນສີແດງອ່ອນ, ສົ້ມໜ້ອຍໜຶ່ງ, ຫູບແລ້ວມີແຮງ ທ້ອງຍ່າວໆ！ແຕ່ທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ກໍ່ຄືຜັກຫອມບົ່ວທີ່ຊອຍນ້ອຍໆກັບຂົ້ວໝາກເຜັດປົ່ນໃນຖ້ວຍນ້ອຍຂອງແຕ່ລະຄົນ. ແກງກໍ່ເຜັດເຕີບແລ້ວ, ແຕ່ຍັງມີຂົ້ວໝາກເຜັດປົ່ນນີ້ໃຫ້ອີກເຄິ່ງຖ້ວຍນ້ອຍ. ທ່ານຜູ້ຟັງ, ຄິດເບິ່ງວ່າອາຫານພື້ນເມືອງຂອງກຸ້ຍຢາງລົດເດັດຂະໜາດໃດ! ໃຜກິນເຜັດບໍ່ໄດ້ກໍ່ບໍ່ຕ້ອງຕື່ມໝາກເຜັດ. ແຕ່ສຳລັບຄະນະພວກເຮົາແລ້ວບາງຄົນກໍ່ມັກເຜັດ ບາງຄົນກໍ່ບໍ່ມັກເຜັດ, ແຕ່ກໍ່ຢາກລອງຂອງແທ້！ແຊບຫຼາຍທັງນ້ຳແກງທັງປາໃຫຍ່ທັງຜັກສົ້ມ. ໃນຂະນະທີ່ກິນເຂົ້າກໍ່ມີບາວສາວ4-5ຄົນນຸ່ງຊຸດພື້ນເມືອງມົ້ງເຕັມຊຸດມີສີສັນລວດລາຍແລະເຄື່ອງປະດັບເງິນເຕັມໂຕມາເປົ່າແຄນແລະຂັບມົ້ງເຫງັ້ນເຫຼົ້າຂາວພື້ນເມືອງໃຫ້ພວກເຮົາອີກ, ຈົນອີ່ມໜໍາສຳລານທັງປາກ-ທ້ອງແລະໃຈ, ແລ້ວກໍ່ສະແດງຄວາມຂອບໃຈເຈົ້າພາບຢ່າງສຸດຊິ້ງທີ່ໄດ້ໃຫ້ການຕ້ອນຮັບຢ່າງອົບອຸ່ນແລະປະທັບໃຈໃນຕະຫຼອດ4ມື້ຜ່ານມາ.
ຂ່າວ-ບົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄຳເຫັນ
