ເສັ້ນທາງສຳເລັດຜົນແຫ່ງການປະຕິຮູບລະບອບສິດປ່າໄມ້ຮ່ວມໝູ່ຂອງບ້ານຫົງຖຽນແຂວງຝູຈ້ຽນ
(GMT+08:00) 2008-09-23 15:26:04 cri
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ທ້າຍປີ1978, ບ້ານສິວກາງ ເມືອງເຟິ້ງຢາງແຂວງອ່ານຮຸຍຈີນໄດ້ເປັນບ້ານທຳອິດທີ່ດຳເນີນການປະຕິຮູບທີ່ດິນຂອງຊົນນະບົດຈີນທີ່ຖືການແບ່ງນາໃຫ້ຄອບຄົວຜະລິດຜົນເປັນແກນກາງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ20ປີ, ບ້ານຫົງຖຽນເມືອງຢົງອານແຂວງຝູຈ້ຽນໄດ້ກາຍເປັນບ້ານທຳອິດຂອງຈີນທີ່ແບ່ງປ່າໄມ້ເທິງພູໃຫ້ຄອບຄົວຄຸ້ມຄອງທຸລະກິດ. ເຖິງວ່າເປົ້າໝາຍປະຕິຮູບຂອງສອງບ້ານດັ່ງກ່າວບໍ່ຄືກັນ, ແຕ່ການປະຕິຮູບສອງເທື່ອນີ້ລ້ວນແຕ່ແມ່ນການປະຕິຮູບລະບຽບຜະລິດອັນພື້ນຖານຕາມທີ່ດິນໃນຊົນນະບົດ, ລ້ວນແຕ່ແມ່ນຖືເອົາຊາວກະສິກອນເປັນຫຼັກໃນການຜະລິດຢູ່ຕາມໄຮ່ນາ. ປະຈຸບັນ, ນັກຂ່າວCRIໄດ້ໄປເອົາຂ່າວຢູ່ບ້ານຫົງຖຽນເມືອງອົງອານແຂວງຝູຈ້ຽນທີ່ນຳໜ້າການປະຕິຮູບລະບຽບສິດປ່າໄມ້ຂອງຈີນ.
ເມື່ອຍ່າງເຂົ້າບ້ານຫົງຖຽນ, ມີພູຜາປ່າໄມ້ທີ່ຂຽວອຸ່ມທຸ່ມ, ຊາວບ້ານທັງຫຼາຍໄດ້ປູກຕົ້ນໄມ້ໃສ່ປ່າຢ່າງຫ້າວຫັນ. ແຕ່ຊາວບ້ານບອກນັກຂ່າວວ່າ, ໃນຫຼາຍປີກ່ອນ, ບ້ານຫົງຖຽນໄດ້ຕ່າງກັບປະຈຸບັນຫຼາຍ, ໃນເວລານັ້ນ, ຍ້ອນວ່າສິດປ່າໄມ້ເທິງພູບໍ່ຈະແຈ້ງ, ດ້ານໜຶ່ງຊາວບ້ານໄດ້ຟັນໄມ້ຢ່າງຊະຊາຍ, ອີກດ້ານໜຶ່ງພັດບໍ່ມີຄົນໄປປູກໄມ້ຄືນ.
ແຕ່ກ່ອນ, ບ້ານຫົງຖຽນແມ່ນບ້ານນ້ອຍໆບ້ານໜຶ່ງໃນເຂດພູດອຍພາກຕາເວັນຕົກຂອງແຂວງຝູຈ້ຽນບ້ານນີ້ບໍ່ມີຊື່ສຽງ, ຊາວບ້ານຄືກັນກັບຊາວກະສິກອນທີ່ຢູ່ເຂດອື່ນໆຂອງຈີນ, ເມື່ອແບ່ງນາໄປໃຫ້ຄອບຄົວຜະລິດຜົນແລ້ວ, ບ້ານນີ້ນັບມື້ນັບຮັ່ງມີຂຶ້ນ. ພາຍຫຼັງໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນແລ້ວ, ຊາວບ້ານຫົງຖຽນເລີ່ມພິຈາລະນາວ່າເຮັດແນວໃດຈິ່ງເຮັດໃຫ້ລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ. ຊາວບ້ານທັງຫຼາຍລ້ວນແຕ່ເນັ່ງສາຍຕາໄປໃສ່ປ່າໄມ້1200ກວ່າເຮັກຕາທີ່ທົ່ວບ້ານຮ່ວມກັນຄຸ້ມຄອງ. ຍ້ອນວ່າທົ່ວບ້ານຮ່ວມກັນຄຸ້ມຄອງບໍ່ສາມາດສ້າງປະສິດທິພາບສູງ, ສະນັ້ນ, ໃນບ້ານມີຄຳເວົ້າວ່າ, ພວກເຮົາໄດ້ເຝົ້າພູຄຳ, ແຕ່ພັດບໍ່ມີຊີວິດອັນສຸກສັນ.
ປີ1998, ການປະຕິຮູບລະບອບສິດປ່າໄມ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໄດ້ດຳເນີນຂຶ້ນຢູ່ບ້ານຫົງຖຽນຢ່າງມິດໆ, ຫົວຂໍ້ໃຈກາງໃນການປະຕິຮູບຄັ້ງນີ້ແມ່ນແບ່ງປ່າໄມ້ໃຫ້ຄອບຄົວຄຸ້ມຄອງ. ເມື່ອທ່ານເຕິ້ງເວີນຊ່ານ ພະນັກງານນຳໃນບ້ານເວົ້າເຖິງເລື່ອງນີ້, ທ່ານຍັງຈື່ໄດ້ດີ, ທ່ານເວົ້າວ່າ:
ໃນຂະນະນັ້ນ, ບໍ່ມີນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບບັນຫານີ້, ພວກເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ພວກເຮົາກໍຢ້ານຢູ່, ບໍ່ມີແຜນການທີ່ຄົນທັງຫຼາຍຮັບເຫັນດີນຳ, ພະນັກງານນຳໃນບ້ານໄດ້ປຶກສາຫາລືກັນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຕະຫຼອດມາ, ຈະແບ່ງປ່າໄມ້ເຫຼົ່ານີ້ແນວໃດ? ຖ້າຊາວບ້ານບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ, ວຽກນີ້ແນ່ນອນສຳເລັດຜົນບໍ່ໄດ້. ຕ້ອງພິຈາລະນາເຖິງການແບ່ງປັນຕ້ອງສະເໝີພາບກັນຄືກັນກັບແບ່ງປັນນາ, ນັ້ນກໍແມ່ນແບ່ງປັນພູຢ່າງສະເໝີພາບ, ແບ່ງປັນສິດຢ່າງສະເໝີພາບແລະແບ່ງປັນຜົນປະໂຫຍດຢ່າງສະເໝີພາບກັນ. ໂດຍຜ່ານຈາກຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະນາແລະຂໍຄວາມເຫັນນຳຊາວບ້ານແລ້ວ, ບ້ານຫົງຖຽນໄດ້ໃຫ້ທຸກຄອບຄົວໃນບ້ານຮັບເໝົາທຸລະກິດຂອງປ່າໄມ້ຢ່າງກ້າຫານ, ເຣັດແບບນີ້ຄືກັນກັບຮັບເໝົາປູກນາ, ໃຫ້ຊາວກະສິກອນຖືພູເໝືອນນາ, ຖືການປູກຕົ້ນໄມ້ເໝືອນກັບການປູກເຂົ້າ.
ພຽງແຕ່ປີປາຍເທົ່ານັ້ນ,ຍ້ອນຊາວກະສິກອນໄດ້ຮັບພູປ່າໄມ້ກໍພະຍາຍາມປູກຕົ້ນໄມ້ ຕັ້ງໃຈຮັກສາ,ພູເຮື້ອຮ້າງບໍ່ມີແລ້ວ,ກໍ່ບໍ່ມີໃຜຕັດໄມ້ທົ່ວທີບແລ້ວ,ບ້ານຫົງທຽນມີຊີວິດຊີວາຫຼາຍ.ຊາວບ້ານຜູ້ໜຶ່ງບອກນັກຂ່າວວ່າ:
"ພູເຮື້ອຮ້າງບໍ່ມີອີກແລ້ວ,ເພາະຄົນທັງຫຼາຍຍາດກັນໄປປູກ,ບໍ່ມີພູເຮື້ອຮ້າງຈັກເມັດແລ້ວ."
ປີ 1998,ໃຕ້ສະພາບທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດກ່ອນຢູ່ຈີນ,ບ້ານຫົງທຽນອີງຕາມສະພາບຕົວຈິງແລະຄວາມປາຖະໜາຂອງຊາວບ້ານ,ແບ່ງປັນດິນພູປ່າໄມ້ໃຫ້ຊາວກະສິກອນທຸກຄອບຄົວທຸລະກິດແລະຄຸ້ມຄອງ,ໄດ້ສ້າງປະຫວັດສາດຂອງການປະຕິຮູບລະບຽບສິດປ່າໄມ້ຂອງຈີນ,ແລະໄດ້ສະໜອງບົດຮຽນໃຫ້ແກ່ຈີນດຳເນີນການປະຕິຮູບລະບຽບສິດປ່າໄມ້ຢ່າງຮອບດ້ານໃນປີນີ້.ພາຍຫຼັງໜ່ວຍສຳຫຼວດຂອງລັດຖະບານຈີນລົງສຳຫຼວດຄົ້ນຄວ້າຢູ່ບ້ານຫົງທຽນແລ້ວ,ໄດ້ຍ້ອງຍໍການກະທຳຂອງບ້ານຫົງທຽນ.
ທ່ານຮວງຈ້ຽນຊີ່ງ ຜູ້ຊ່ຽວຊານປ່າໄມ້ຕີລາຄາວ່າ:
"ປີ 1998,ໃຕ້ສະພາບທີ່ບໍ່ມີເອກະສານຈາກຂັ້ນເທິງ,ກໍ່ບໍ່ມີຄົນລິເລີ່ມ,ບ້ານຫົງທຽນໄດ້ແບ່ງດິນພູປ່າໄມ້ໃຫ້ທຸກຄອບຄົວ. 10 ປີຜ່ານໄປແລ້ວ,ພວກເຮົາມາຄຶດຄວາມຕ້ອງເປັນໄປຂອງມັນ,ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ,ຕົ້ນຕໍແມ່ນຄວາມຕ້ອງການຂອງສະພາບການທີ່ຂະຫຍາຍຕົວ.ຢູ່ແຂວງຟູຈ້ຽນ,ດິນພູກວມ 80%,ແມ່ນ້ຳກວມ 10%,ນາກວມ 10%,ເພາະວ່ານາກວມພຽງແຕ່ 10%,ດິນພູກວມ 80%.ຂ້າພະເຈົ້າຈິ່ງເຫັນວ່າ,ນີ້ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ."
ໃນໄລຍະເບື້ອງຕົ້ນ,ການແບ່ງປັນດິນພູປ່າໄມ້ຮວມໝູ່ແລະສິດປ່າໄມ້ຂອງບ້ານຫົງທຽນໄດ້ໃຊ້ຮູບການທີ່ໃຫ້ຄອບຄົວຊາວກະສິກອນຮັບເໝົາທຸລະກິດ,ເຮັດໃຫ້ແຕ່ລະຄອບຄົວພ້ອມດ້ວຍສະມາຊິກຄອບຄົວມີສິດຮັບເໝົາທຸລະກິດຢ່າງສະເໝີພາບ.ຕາມຈຳນວນຄົນທັງໝົດໃນແຕ່ລະຄອບຄົວມາຕົກລົງເນື້ອທີ່ຮັບເໝົາ,ເຮັດແນວນີ້,ຈະເຮັດໃຫ້ຊາວບ້ານທັງໝົດລ້ວນແຕ່ເດີນຕາມເສັ້ນທາງຮັ່ງມີ.
ແຕ່ນັ້ນມາ, ຢູ່ເທິງພູ, ຕົ້ນໄມ້ດົກໜາ, ຊາວບ້ານຮັ່ງມີຂຶ້ນ, ອັດຕາປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມມີເຖິງ 81,4%, ຢູ່ນຳໜ້າທົ່ວປະເທດຈີນ. ຊາວບ້ານກໍ່ຈັດຕັ້ງສະມາຄົມຮ່ວມກັນປ້ອງກັນປ່າໄມ້ໂດຍຕົນເອງ, ຜັດປ່ຽນກັນລາດຕະເວນຢູ່ເທິງພູແລະປ້ອງກັນປ່າໄມ້, ປ້ອງກັນຂີ້ລັກແລະປ້ອງກັນໄຟໄໝ້, 10 ປີມານີ້, ທົ່ວບ້ານບໍ່ໄດ້ເກີດຄະດີລັກຕັດໄມ້ແລະໄຟໄໝ້ປ່າຈັກເທື່ອ. ພະນັກງານນຳຂອງບ້ານຜູ້ໜຶ່ງບອກວ່າ:
"ພາຍຫຼັງແບ່ງປັນດິນພູແລ້ວ, ພູໜ່ວຍນີ້ແລະໄມ້ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຊັບສີນຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ, ຄົນທັງຫຼາຍລ້ວນແຕ່ເບິ່ງແຍງໃຫ້ດີໆ, ແລະເປັນເຈົ້າກີ້ເຈົ້າການ."
ປັດຈຸບັນ, ຢູ່ບ້ານຫົງຖຽນ, ບ່ອນໃດກໍ່ມີປ່າດົກດົງໜາ, ຂຽວງາມດີ, ຊາວບ້ານມີລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຕໍ່ປີ 5-6 ພັນຢວນ, ຫຼາຍກວ່າລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຂອງຊົນນະບົດທົ່ວປະເທດຈີນ, ໃນນັ້ນ, 60%ມາຈາກປ່າໄມ້. ຍອດຈຳນວນຊັບພະຍາກອນປ່າໄມ້ເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນ, ຍັງໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ວິສາຫະກິດປຸງແຕ່ງໄມ້ໄພ່ພັດທະນາ, ທາງບ້ານໄດ້ສ້າງແລະນຳເຂົ້າວິສາຫະກິດປຸງແຕ່ງໄມ້ໄພ່ 10 ກວ່າແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ, ມູນຄ່າ 5 ລ້ານຢວນຂຶ້ນໄປກໍ່ມີ 5 ແຫ່ງ.
ປີ 2003, ບົດຮຽນຂອງບ້ານຫົງຖຽນຖືກເຜີຍແຜ່ໄປທົ່ວແຂວງຝູຈ້ຽນ, ເຮັດໃຫ້ປະລິມານປ່າໄມ້ໃນທົ່ວແຂວງຍົກສູງຂຶ້ນ 7,4 ແມັດກ້ອນຕໍ່ເຮັກຕາໜຶ່ງ, ອັດຕາປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມເປັນອັນດັບໜຶ່ງທົ່ວປະເທດ. ພ້ອມທັງໄດ້ຍົກລາຍໄດ້ຂອງຊາວກະສິກອນຢູ່ເຂດພູດອຍໃຫ້ສູງຂຶ້ນ. ທ່ານຮວງຈ້ຽນຊິງ ຜູ້ຊ່ຽວຊານປ່າໄມ້ກ່າວວ່າ:
"ເມື່ອສັງເກດຈາກຕົວເລກສະຖິຕິເຫັນວ່າ, ລາຍໄດ້ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຊາວກະສິກອນແມ່ນມາຈາກການຜະລິດປ່າໄມ້, ປະຊາຊົນເຂດພູດອຍຊອກໄດ້ເສັ້ນທາງທີ່ສ້າງຮັ່ງຄຸນມີແລ້ວ, ມີລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ, ເສດຖະກິດຂອງເຂດພູດອຍກໍ່ຈະເລີນຂຶ້ນ, ນີ້ມີຜົນດີຕໍ່ປະເທດຊາດແລະຕໍ່ປະຊາຊົນ."
ເມື່ອຍ່າງເຂົ້າບ້ານຫົງຖຽນ, ມີພູຜາປ່າໄມ້ທີ່ຂຽວອຸ່ມທຸ່ມ, ຊາວບ້ານທັງຫຼາຍໄດ້ປູກຕົ້ນໄມ້ໃສ່ປ່າຢ່າງຫ້າວຫັນ. ແຕ່ຊາວບ້ານບອກນັກຂ່າວວ່າ, ໃນຫຼາຍປີກ່ອນ, ບ້ານຫົງຖຽນໄດ້ຕ່າງກັບປະຈຸບັນຫຼາຍ, ໃນເວລານັ້ນ, ຍ້ອນວ່າສິດປ່າໄມ້ເທິງພູບໍ່ຈະແຈ້ງ, ດ້ານໜຶ່ງຊາວບ້ານໄດ້ຟັນໄມ້ຢ່າງຊະຊາຍ, ອີກດ້ານໜຶ່ງພັດບໍ່ມີຄົນໄປປູກໄມ້ຄືນ.
ແຕ່ກ່ອນ, ບ້ານຫົງຖຽນແມ່ນບ້ານນ້ອຍໆບ້ານໜຶ່ງໃນເຂດພູດອຍພາກຕາເວັນຕົກຂອງແຂວງຝູຈ້ຽນບ້ານນີ້ບໍ່ມີຊື່ສຽງ, ຊາວບ້ານຄືກັນກັບຊາວກະສິກອນທີ່ຢູ່ເຂດອື່ນໆຂອງຈີນ, ເມື່ອແບ່ງນາໄປໃຫ້ຄອບຄົວຜະລິດຜົນແລ້ວ, ບ້ານນີ້ນັບມື້ນັບຮັ່ງມີຂຶ້ນ. ພາຍຫຼັງໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນແລ້ວ, ຊາວບ້ານຫົງຖຽນເລີ່ມພິຈາລະນາວ່າເຮັດແນວໃດຈິ່ງເຮັດໃຫ້ລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ. ຊາວບ້ານທັງຫຼາຍລ້ວນແຕ່ເນັ່ງສາຍຕາໄປໃສ່ປ່າໄມ້1200ກວ່າເຮັກຕາທີ່ທົ່ວບ້ານຮ່ວມກັນຄຸ້ມຄອງ. ຍ້ອນວ່າທົ່ວບ້ານຮ່ວມກັນຄຸ້ມຄອງບໍ່ສາມາດສ້າງປະສິດທິພາບສູງ, ສະນັ້ນ, ໃນບ້ານມີຄຳເວົ້າວ່າ, ພວກເຮົາໄດ້ເຝົ້າພູຄຳ, ແຕ່ພັດບໍ່ມີຊີວິດອັນສຸກສັນ.
ປີ1998, ການປະຕິຮູບລະບອບສິດປ່າໄມ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໄດ້ດຳເນີນຂຶ້ນຢູ່ບ້ານຫົງຖຽນຢ່າງມິດໆ, ຫົວຂໍ້ໃຈກາງໃນການປະຕິຮູບຄັ້ງນີ້ແມ່ນແບ່ງປ່າໄມ້ໃຫ້ຄອບຄົວຄຸ້ມຄອງ. ເມື່ອທ່ານເຕິ້ງເວີນຊ່ານ ພະນັກງານນຳໃນບ້ານເວົ້າເຖິງເລື່ອງນີ້, ທ່ານຍັງຈື່ໄດ້ດີ, ທ່ານເວົ້າວ່າ:
ໃນຂະນະນັ້ນ, ບໍ່ມີນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບບັນຫານີ້, ພວກເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ພວກເຮົາກໍຢ້ານຢູ່, ບໍ່ມີແຜນການທີ່ຄົນທັງຫຼາຍຮັບເຫັນດີນຳ, ພະນັກງານນຳໃນບ້ານໄດ້ປຶກສາຫາລືກັນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຕະຫຼອດມາ, ຈະແບ່ງປ່າໄມ້ເຫຼົ່ານີ້ແນວໃດ? ຖ້າຊາວບ້ານບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ, ວຽກນີ້ແນ່ນອນສຳເລັດຜົນບໍ່ໄດ້. ຕ້ອງພິຈາລະນາເຖິງການແບ່ງປັນຕ້ອງສະເໝີພາບກັນຄືກັນກັບແບ່ງປັນນາ, ນັ້ນກໍແມ່ນແບ່ງປັນພູຢ່າງສະເໝີພາບ, ແບ່ງປັນສິດຢ່າງສະເໝີພາບແລະແບ່ງປັນຜົນປະໂຫຍດຢ່າງສະເໝີພາບກັນ. ໂດຍຜ່ານຈາກຄົ້ນຄວ້າພິຈາລະນາແລະຂໍຄວາມເຫັນນຳຊາວບ້ານແລ້ວ, ບ້ານຫົງຖຽນໄດ້ໃຫ້ທຸກຄອບຄົວໃນບ້ານຮັບເໝົາທຸລະກິດຂອງປ່າໄມ້ຢ່າງກ້າຫານ, ເຣັດແບບນີ້ຄືກັນກັບຮັບເໝົາປູກນາ, ໃຫ້ຊາວກະສິກອນຖືພູເໝືອນນາ, ຖືການປູກຕົ້ນໄມ້ເໝືອນກັບການປູກເຂົ້າ.
ພຽງແຕ່ປີປາຍເທົ່ານັ້ນ,ຍ້ອນຊາວກະສິກອນໄດ້ຮັບພູປ່າໄມ້ກໍພະຍາຍາມປູກຕົ້ນໄມ້ ຕັ້ງໃຈຮັກສາ,ພູເຮື້ອຮ້າງບໍ່ມີແລ້ວ,ກໍ່ບໍ່ມີໃຜຕັດໄມ້ທົ່ວທີບແລ້ວ,ບ້ານຫົງທຽນມີຊີວິດຊີວາຫຼາຍ.ຊາວບ້ານຜູ້ໜຶ່ງບອກນັກຂ່າວວ່າ:
"ພູເຮື້ອຮ້າງບໍ່ມີອີກແລ້ວ,ເພາະຄົນທັງຫຼາຍຍາດກັນໄປປູກ,ບໍ່ມີພູເຮື້ອຮ້າງຈັກເມັດແລ້ວ."
ປີ 1998,ໃຕ້ສະພາບທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດກ່ອນຢູ່ຈີນ,ບ້ານຫົງທຽນອີງຕາມສະພາບຕົວຈິງແລະຄວາມປາຖະໜາຂອງຊາວບ້ານ,ແບ່ງປັນດິນພູປ່າໄມ້ໃຫ້ຊາວກະສິກອນທຸກຄອບຄົວທຸລະກິດແລະຄຸ້ມຄອງ,ໄດ້ສ້າງປະຫວັດສາດຂອງການປະຕິຮູບລະບຽບສິດປ່າໄມ້ຂອງຈີນ,ແລະໄດ້ສະໜອງບົດຮຽນໃຫ້ແກ່ຈີນດຳເນີນການປະຕິຮູບລະບຽບສິດປ່າໄມ້ຢ່າງຮອບດ້ານໃນປີນີ້.ພາຍຫຼັງໜ່ວຍສຳຫຼວດຂອງລັດຖະບານຈີນລົງສຳຫຼວດຄົ້ນຄວ້າຢູ່ບ້ານຫົງທຽນແລ້ວ,ໄດ້ຍ້ອງຍໍການກະທຳຂອງບ້ານຫົງທຽນ.
ທ່ານຮວງຈ້ຽນຊີ່ງ ຜູ້ຊ່ຽວຊານປ່າໄມ້ຕີລາຄາວ່າ:
"ປີ 1998,ໃຕ້ສະພາບທີ່ບໍ່ມີເອກະສານຈາກຂັ້ນເທິງ,ກໍ່ບໍ່ມີຄົນລິເລີ່ມ,ບ້ານຫົງທຽນໄດ້ແບ່ງດິນພູປ່າໄມ້ໃຫ້ທຸກຄອບຄົວ. 10 ປີຜ່ານໄປແລ້ວ,ພວກເຮົາມາຄຶດຄວາມຕ້ອງເປັນໄປຂອງມັນ,ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ,ຕົ້ນຕໍແມ່ນຄວາມຕ້ອງການຂອງສະພາບການທີ່ຂະຫຍາຍຕົວ.ຢູ່ແຂວງຟູຈ້ຽນ,ດິນພູກວມ 80%,ແມ່ນ້ຳກວມ 10%,ນາກວມ 10%,ເພາະວ່ານາກວມພຽງແຕ່ 10%,ດິນພູກວມ 80%.ຂ້າພະເຈົ້າຈິ່ງເຫັນວ່າ,ນີ້ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ."
ໃນໄລຍະເບື້ອງຕົ້ນ,ການແບ່ງປັນດິນພູປ່າໄມ້ຮວມໝູ່ແລະສິດປ່າໄມ້ຂອງບ້ານຫົງທຽນໄດ້ໃຊ້ຮູບການທີ່ໃຫ້ຄອບຄົວຊາວກະສິກອນຮັບເໝົາທຸລະກິດ,ເຮັດໃຫ້ແຕ່ລະຄອບຄົວພ້ອມດ້ວຍສະມາຊິກຄອບຄົວມີສິດຮັບເໝົາທຸລະກິດຢ່າງສະເໝີພາບ.ຕາມຈຳນວນຄົນທັງໝົດໃນແຕ່ລະຄອບຄົວມາຕົກລົງເນື້ອທີ່ຮັບເໝົາ,ເຮັດແນວນີ້,ຈະເຮັດໃຫ້ຊາວບ້ານທັງໝົດລ້ວນແຕ່ເດີນຕາມເສັ້ນທາງຮັ່ງມີ.
ແຕ່ນັ້ນມາ, ຢູ່ເທິງພູ, ຕົ້ນໄມ້ດົກໜາ, ຊາວບ້ານຮັ່ງມີຂຶ້ນ, ອັດຕາປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມມີເຖິງ 81,4%, ຢູ່ນຳໜ້າທົ່ວປະເທດຈີນ. ຊາວບ້ານກໍ່ຈັດຕັ້ງສະມາຄົມຮ່ວມກັນປ້ອງກັນປ່າໄມ້ໂດຍຕົນເອງ, ຜັດປ່ຽນກັນລາດຕະເວນຢູ່ເທິງພູແລະປ້ອງກັນປ່າໄມ້, ປ້ອງກັນຂີ້ລັກແລະປ້ອງກັນໄຟໄໝ້, 10 ປີມານີ້, ທົ່ວບ້ານບໍ່ໄດ້ເກີດຄະດີລັກຕັດໄມ້ແລະໄຟໄໝ້ປ່າຈັກເທື່ອ. ພະນັກງານນຳຂອງບ້ານຜູ້ໜຶ່ງບອກວ່າ:
"ພາຍຫຼັງແບ່ງປັນດິນພູແລ້ວ, ພູໜ່ວຍນີ້ແລະໄມ້ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຊັບສີນຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ, ຄົນທັງຫຼາຍລ້ວນແຕ່ເບິ່ງແຍງໃຫ້ດີໆ, ແລະເປັນເຈົ້າກີ້ເຈົ້າການ."
ປັດຈຸບັນ, ຢູ່ບ້ານຫົງຖຽນ, ບ່ອນໃດກໍ່ມີປ່າດົກດົງໜາ, ຂຽວງາມດີ, ຊາວບ້ານມີລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຕໍ່ປີ 5-6 ພັນຢວນ, ຫຼາຍກວ່າລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຂອງຊົນນະບົດທົ່ວປະເທດຈີນ, ໃນນັ້ນ, 60%ມາຈາກປ່າໄມ້. ຍອດຈຳນວນຊັບພະຍາກອນປ່າໄມ້ເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນ, ຍັງໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ວິສາຫະກິດປຸງແຕ່ງໄມ້ໄພ່ພັດທະນາ, ທາງບ້ານໄດ້ສ້າງແລະນຳເຂົ້າວິສາຫະກິດປຸງແຕ່ງໄມ້ໄພ່ 10 ກວ່າແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ, ມູນຄ່າ 5 ລ້ານຢວນຂຶ້ນໄປກໍ່ມີ 5 ແຫ່ງ.
ປີ 2003, ບົດຮຽນຂອງບ້ານຫົງຖຽນຖືກເຜີຍແຜ່ໄປທົ່ວແຂວງຝູຈ້ຽນ, ເຮັດໃຫ້ປະລິມານປ່າໄມ້ໃນທົ່ວແຂວງຍົກສູງຂຶ້ນ 7,4 ແມັດກ້ອນຕໍ່ເຮັກຕາໜຶ່ງ, ອັດຕາປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມເປັນອັນດັບໜຶ່ງທົ່ວປະເທດ. ພ້ອມທັງໄດ້ຍົກລາຍໄດ້ຂອງຊາວກະສິກອນຢູ່ເຂດພູດອຍໃຫ້ສູງຂຶ້ນ. ທ່ານຮວງຈ້ຽນຊິງ ຜູ້ຊ່ຽວຊານປ່າໄມ້ກ່າວວ່າ:
"ເມື່ອສັງເກດຈາກຕົວເລກສະຖິຕິເຫັນວ່າ, ລາຍໄດ້ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຊາວກະສິກອນແມ່ນມາຈາກການຜະລິດປ່າໄມ້, ປະຊາຊົນເຂດພູດອຍຊອກໄດ້ເສັ້ນທາງທີ່ສ້າງຮັ່ງຄຸນມີແລ້ວ, ມີລາຍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນແລ້ວ, ເສດຖະກິດຂອງເຂດພູດອຍກໍ່ຈະເລີນຂຶ້ນ, ນີ້ມີຜົນດີຕໍ່ປະເທດຊາດແລະຕໍ່ປະຊາຊົນ."
ຂ່າວ-ບົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄຳເຫັນ
