ຮອຍຍິ້ມແມ່ນນາມບັດດີທີ່ສຸດຂອງປັກກິ່ງ
(GMT+08:00) 2008-09-23 17:43:08 cri
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ໃນງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງແລະງານໂອລິມປິກຄົນພິການປັກກິ່ງທີ່ຫາກໍ່ສິ້ນສຸດລົງ,ການບໍລິການຂອງອາສາສະໝັກທີ່ລະອຽດແລະຮອບຄອບໄດ້ຮັບການຕີລາຄາສູງຈາກທົ່ວໂລກ.ສະນັ້ນ,ໃນພິທີອັດສອງງານດັ່ງກ່າວ,ໄດ້ເພີ່ມພິທີມອບດອກໄມ້ສົດໃຫ້ຕົວແທນຂອງອາສາສະໝັກເປັນຄັ້ງທຳອິດ.ໃນລາຍການ《ຊີວິດສັງຄົມ》ມື້ນີ້,ຜູ້ດຳເນີນລາຍການຂໍເລົ່າເລື່ອງຂອງອາສາສະໝັກໂອລິມປິກຈັກສອງສາມຄົນໃຫ້ທ່ານຟັງ.
"ຖ້າທ່ານມີບັນຫາໃດກ່ຽວກັບງານໂອລິມປິກຢາກຖາມ,ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານໂທເຂົ້າສາຍດ່ວນຂອງພວກເຮົາຄື 0086-10-12308.ຫຼືເຂົ້າເບິ່ງເວັບໄຊຂອງພວກເຮົາຄື www.2008beijing.cn."
ນາງພັນທິພາ ອັດສາວະເທບພູໄທຫຼືຊື່ຈີນວ່າມາຊູ່ເຟີ່ນ,ປີນີ້ອາຍຸ 25 ປີ,ມາຈາກໄທ,ແມ່ນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການຢູ່ສູນຮັບໂທລະສັບຜູ້ຊົມງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ.ປະຈຸບັນ,ນາງມີເຊື້ອສາຍຈີນພວມຮຽນປະລິຍາເອກວິຊາແປພາສາຈີນໄທຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລພາສາຕ່າງປະເທດປັກກິ່ງ.ປີ 2004,ນາງພັນທິພາໄດ້ມາຮຽນຢູ່ຈີນ,ນັບແຕ່ນັ້ນມາ,ນາງເລີ່ມເຂົ້າໃຈຈີນ,ແລະເລີ່ມເອົາໃຈໃສ່ນຳງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ.
ຍ້ອນໃນໄລຍະງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ,ມີນັກກິລາ ນັກຂ່າວແລະນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍມາປັກກິ່ງ,ພາສາແມ່ນບັນຫາສຳຄັນທີ່ສຸດອັນໜຶ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການຊ່ວຍເຫຼືອ.ຄະນະກຳມະການຈັດຕັ້ງງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງໄດ້ຮັບເອົາອາສາສະໝັກສະໜອງການບໍລິການດ້ານພາສາຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ,ນາງພັນທິພາກໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຄົນໜຶ່ງ.
ປີ 2008,ນາງໄດ້ເປັນອາສາສະໝັກຂອງງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງຢ່າງສົມຫວັງ.
"ຂ້ອຍໄດ້ໂອກາດທີ່ຫາຍາກແທ້ໆ,ໃນເວລາຮຽນຢູ່ປັກກິ່ງ,ເຂົ້າເປັນອາສາສະໝັກຂອງງານໂອລິມປິກ,ເພື່ອນມິດຈີນຫຼາຍຄົນສະໝັກໄປແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກຍ້ອນມີຜູ້ສະໝັກຫຼາຍກວ່າຄວາມຕ້ອງການ,ສະນັ້ນ,ຈິ່ງຮູ້ສຶກເສຍດາຍ,ຍັງມີເພື່ອນມິດຕ່າງປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງຂໍມາຮຽນຢູ່ປັກກິ່ງກໍ່ແມ່ນເພື່ອຢາກເປັນອາສາສະໝັກໂອລິມປິກງ່າຍກວ່າເກົ່າ,ແຕ່ກໍ່ບໍ່ໄດ້ສົມຫວັງ,ສະນັ້ນ,ຂ້ອຍທະນຸຖະໜອມໂອກາດນີ້ທີ່ສຸດ."
ອາສາສະໝັກໂອລິມປິກປັກກິ່ງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນນັກສຶກສາທີ່ກຳລັງຮ່ຳຮຽນຢູ່,ຍັງມີສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນອາສາສະໝັກຕ່າງປະເທດ,ຊາວຈີນຕ່າງດ້າວຫຼືຊາວຈີນທີ່ພວມດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕ່າງປະເທດ.ນາງວາງຝ່າງທີ່ຫາກໍ່ຮຽນຈົບຈາກມະຫາວິທະຍາໄລບາດຂອງອັງກິດໃນເດືອນມິຖຸນາປີນີ້ແມ່ນຜູ້ຊ່ວຍຫົວໜ້າຄະນະນັກກິລາອັງກິດ.ໃນງານໂອລິມປິກ,ນາງວາງຝ່າງຫຍຸ້ງວຽກຫຼາຍ,ແຕ່ລະມື້ກໍ່ຕ້ອງຮັບຕ້ອນເຈົ້າໜ້າທີ່ຫຼາຍທ່ານ,ໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ສື່ມວນຊົນຫຼາຍແຫ່ງ,ໄວທີ່ສຸດກໍ່ຕ້ອງເລີກການໃນເວລາ 22 ໂມງປາຍ,ແລ້ວຂີ່ລົດ 1 ຊົ່ວໂມງກັບຄືນເຮືອນເຊົ່າ,ໃກ້ຈະຮອດທ່ຽງຄືນຈຶ່ງຮອດບ້ານ.ແຕ່ນາງວາງຝ່າງຮູ້ສຶກບໍ່ເມື່ອຍປາຍໃດ.ນາງເວົ້າຢ່າງກົງໄປກົງມາວ່າ,ໃນຫຼາຍມື້ມານີ້,ບໍ່ວ່າແມ່ນເຮັດວຽກນຳຄະນະນັກກິລາອັງກິດ,ຫຼືລົມກັບອາສາສະໝັກຕ່າງປະເທດ,ນາງກໍ່ມີຄວາມພູມໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງທີ່ເປັນຄົນຈີນ.
"ພາຍຫຼັງພິທີໄຂງານສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ,ຂ້ອຍຖາມຫົວໜ້າຄະນະວ່າ,ຮູ້ສຶກວ່າພິທີໄຂງານເປັນແນວໃດ?ທ່ານເວົ້າວ່ານີ້ແມ່ນພິທີໄຂງານທີ່ດີກວ່າໝູ່ໃນງານໂອລິມປິກຫຼາຍເທື່ອທີ່ທ່ານໄດ້ໄປເຂົ້າຮ່ວມ,ຂ້ອຍກໍ່ດີໃຈທີ່ສຸດ.ຫົວໜ້າຄະນະເວົ້າເລື້ອຍໆວ່າ,ບ້ານໂອລິມປິກຂອງຈີນດີຫຼາຍດີຫຼາຍ,ທ່ານເວົ້າວ່າຕົນເອງເຄີຍເຂົ້າຮ່ວມງານໂອລິມປິກ 12 ເທື່ອແລ້ວ,ນີ້ແມ່ນບ້ານໂອລິມປິກທີ່ດີກວ່າໝູ່.ບໍ່ວ່າໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ສື່ມວນຊົນໃດ,ທ່ານກໍ່ເວົ້າແນວນີ້.ຂ້ອຍເປັນຄົນຈີນຮູ້ສຶກພາກພູມໃຈຫຼາຍ."
ໃນໄລຍະງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ,ນອກຈາກອາສາສະໝັກທີ່ບໍລິການໃນສະໜາມກິລາແລ້ວ,ຍັງມີອາສາສະໝັກຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍທີ່ບໍລິການໃນຕົວເມືອງ.ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ຕາມຖະໜົນແລະສວນສາທາລະນະໃນຕົວເມືອງປັກກິ່ງ,ໃຫ້ຄຳແນະນຳດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານແລະຊ່ວຍຜູ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ ນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດແລະຊາວເມືອງອັນໄພສານ ຮັບມືຊຳລະກັບກໍລະນີສຸກເສີນ.
ຢູ່ໜ້າປະຕູສວນສະໜຸກຊືຈີງຊ່ານທີ່ຢູ່ພາກຕາເວັນຕົກຂອງປັກກິ່ງກໍ່ມີສະຖານີບໍລິການຄືແນວນີ້.ອາສາສະໝັກທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ນີ້ລ້ວນແຕ່ແມ່ນນັກສຶກສາ,ອາຍຸສະເລ່ຍບໍ່ຮອດ 21 ປີ.ແຕ່ລະມື້,ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກແຕ່ 9 ໂມງຈົນຮອດ 17 ໂມງ,ບອກທາງໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວແລະສະໜອງການຊ່ວຍເຫຼືອແກ່ເຂົາເຈົ້າ.ອາສາສະໝັກເຫຼົ່ານີ້ເວົ້າວ່າ:
"ຂ້ອຍຮູ້ສຶກມີກຽດຫຼາຍທີ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເປັນອາສາສະໝັກ."
"ມີກຽດຫຼາຍທີ່ສາມາດເປັນໜຶ່ງໃນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການໃນຕົວເມືອງ,ສາມາດເພີ່ມສີສັນໃຫ້ແກ່ງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ."
"ເຖິງວ່າເມື່ອຍກໍ່ຕາມ,ແຕ່ຮູ້ສຶກມີກຽດຫຼາຍ."
ນອກຈາກຊາວໜຸ່ມແລ້ວ,ຢູ່ຕາມຖະໜົນຫົນທາງຕ່າງໆຂອງປັກກິ່ງ,ຍັງມີອາສາສະໝັກໂອລິມປິກຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ເຂດຊຸມຊົນທີ່ແມ່ນຜູ້ເຖົ້າ.ເຂົາເຈົ້າບອກທາງແລະຕອບຄຳຖາມຂອງຄົນທີ່ຍ່າງໄປມາຕາມແຄມຖະໜົນທີ່ແອອັດ.ແມ່ເຖົ້າຊາງຈື້ຟູ້ ປີນີ້ອາຍຸ 66 ປີແລ້ວ,ກໍ່ແມ່ນອາສາສະໝັກຜູ້ໜຶ່ງ,ແມ່ເຖົ້າເວົ້າວ່າ:
"ເນື່ອງຈາກວ່າ,ຂ້ອຍມັກກິລາໂອລິມປິກຫຼາຍ,ຍາມຍັງນ້ອຍ,ຂ້ອຍກໍ່ມັກຊ່ວຍຜູ້ອື່ນ,ເປັນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການໃນຕົວເມືອງ,ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສອງດ້ານນີ້ປະສົມປະສານກັນ,ເຮັດໃຫ້ຄວາມຝັນແຕ່ກ່ອນຂອງຂ້ອຍໄດ້ປະກົດເປັນຈິງ,ນັ້ນກໍ່ຄືສະໜອງການບໍລິການໃຫ້ງານໂອລິມປິກ.ຂ້ອຍກຽມພ້ອມໝົດທຸກດ້ານ.ຂ້ອຍໄດ້ຫັດກາຍໃຫ້ສຸຂະພາບແຂງແຮງ,ຍັງໄດ້ຮຽນເຕັກນິກຫຼາຍດ້ານຄື:ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫຼືອສຸກເສີນ ພາສາອັງກິດແລະພາສາມື,ຂ້ອຍສາມາດສະໜອງການບໍລິການເປັນຢ່າງດີ."
ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ເຄົາລົບ,ເຖິງວ່າງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງແລະງານໂອລິມປິກຄົນພິການປັກກິ່ງໄດ້ອັດລົງແລ້ວກໍ່ຕາມ,ແຕ່ອາສາສະໝັກທັງຫຼາຍໄດ້ຝາກຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໄວ້ໃນດວງໃຈຂອງຄົນຈີນແລະແຂກຕ່າງປະເທດດ້ວຍຮອຍຍິ້ມທີ່ງາມແລະຈິງໃຈທີ່ສຸດຂອງຕົນ,ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ,ຮອຍຍິ້ມແມ່ນນາມບັດດີທີ່ສຸດຂອງປັກກິ່ງ.
"ຖ້າທ່ານມີບັນຫາໃດກ່ຽວກັບງານໂອລິມປິກຢາກຖາມ,ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານໂທເຂົ້າສາຍດ່ວນຂອງພວກເຮົາຄື 0086-10-12308.ຫຼືເຂົ້າເບິ່ງເວັບໄຊຂອງພວກເຮົາຄື www.2008beijing.cn."
ນາງພັນທິພາ ອັດສາວະເທບພູໄທຫຼືຊື່ຈີນວ່າມາຊູ່ເຟີ່ນ,ປີນີ້ອາຍຸ 25 ປີ,ມາຈາກໄທ,ແມ່ນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການຢູ່ສູນຮັບໂທລະສັບຜູ້ຊົມງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ.ປະຈຸບັນ,ນາງມີເຊື້ອສາຍຈີນພວມຮຽນປະລິຍາເອກວິຊາແປພາສາຈີນໄທຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລພາສາຕ່າງປະເທດປັກກິ່ງ.ປີ 2004,ນາງພັນທິພາໄດ້ມາຮຽນຢູ່ຈີນ,ນັບແຕ່ນັ້ນມາ,ນາງເລີ່ມເຂົ້າໃຈຈີນ,ແລະເລີ່ມເອົາໃຈໃສ່ນຳງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ.
ຍ້ອນໃນໄລຍະງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ,ມີນັກກິລາ ນັກຂ່າວແລະນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍມາປັກກິ່ງ,ພາສາແມ່ນບັນຫາສຳຄັນທີ່ສຸດອັນໜຶ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການຊ່ວຍເຫຼືອ.ຄະນະກຳມະການຈັດຕັ້ງງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງໄດ້ຮັບເອົາອາສາສະໝັກສະໜອງການບໍລິການດ້ານພາສາຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ,ນາງພັນທິພາກໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຄົນໜຶ່ງ.
ປີ 2008,ນາງໄດ້ເປັນອາສາສະໝັກຂອງງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງຢ່າງສົມຫວັງ.
"ຂ້ອຍໄດ້ໂອກາດທີ່ຫາຍາກແທ້ໆ,ໃນເວລາຮຽນຢູ່ປັກກິ່ງ,ເຂົ້າເປັນອາສາສະໝັກຂອງງານໂອລິມປິກ,ເພື່ອນມິດຈີນຫຼາຍຄົນສະໝັກໄປແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກຍ້ອນມີຜູ້ສະໝັກຫຼາຍກວ່າຄວາມຕ້ອງການ,ສະນັ້ນ,ຈິ່ງຮູ້ສຶກເສຍດາຍ,ຍັງມີເພື່ອນມິດຕ່າງປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງຂໍມາຮຽນຢູ່ປັກກິ່ງກໍ່ແມ່ນເພື່ອຢາກເປັນອາສາສະໝັກໂອລິມປິກງ່າຍກວ່າເກົ່າ,ແຕ່ກໍ່ບໍ່ໄດ້ສົມຫວັງ,ສະນັ້ນ,ຂ້ອຍທະນຸຖະໜອມໂອກາດນີ້ທີ່ສຸດ."
ອາສາສະໝັກໂອລິມປິກປັກກິ່ງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນນັກສຶກສາທີ່ກຳລັງຮ່ຳຮຽນຢູ່,ຍັງມີສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນອາສາສະໝັກຕ່າງປະເທດ,ຊາວຈີນຕ່າງດ້າວຫຼືຊາວຈີນທີ່ພວມດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕ່າງປະເທດ.ນາງວາງຝ່າງທີ່ຫາກໍ່ຮຽນຈົບຈາກມະຫາວິທະຍາໄລບາດຂອງອັງກິດໃນເດືອນມິຖຸນາປີນີ້ແມ່ນຜູ້ຊ່ວຍຫົວໜ້າຄະນະນັກກິລາອັງກິດ.ໃນງານໂອລິມປິກ,ນາງວາງຝ່າງຫຍຸ້ງວຽກຫຼາຍ,ແຕ່ລະມື້ກໍ່ຕ້ອງຮັບຕ້ອນເຈົ້າໜ້າທີ່ຫຼາຍທ່ານ,ໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ສື່ມວນຊົນຫຼາຍແຫ່ງ,ໄວທີ່ສຸດກໍ່ຕ້ອງເລີກການໃນເວລາ 22 ໂມງປາຍ,ແລ້ວຂີ່ລົດ 1 ຊົ່ວໂມງກັບຄືນເຮືອນເຊົ່າ,ໃກ້ຈະຮອດທ່ຽງຄືນຈຶ່ງຮອດບ້ານ.ແຕ່ນາງວາງຝ່າງຮູ້ສຶກບໍ່ເມື່ອຍປາຍໃດ.ນາງເວົ້າຢ່າງກົງໄປກົງມາວ່າ,ໃນຫຼາຍມື້ມານີ້,ບໍ່ວ່າແມ່ນເຮັດວຽກນຳຄະນະນັກກິລາອັງກິດ,ຫຼືລົມກັບອາສາສະໝັກຕ່າງປະເທດ,ນາງກໍ່ມີຄວາມພູມໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງທີ່ເປັນຄົນຈີນ.
"ພາຍຫຼັງພິທີໄຂງານສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ,ຂ້ອຍຖາມຫົວໜ້າຄະນະວ່າ,ຮູ້ສຶກວ່າພິທີໄຂງານເປັນແນວໃດ?ທ່ານເວົ້າວ່ານີ້ແມ່ນພິທີໄຂງານທີ່ດີກວ່າໝູ່ໃນງານໂອລິມປິກຫຼາຍເທື່ອທີ່ທ່ານໄດ້ໄປເຂົ້າຮ່ວມ,ຂ້ອຍກໍ່ດີໃຈທີ່ສຸດ.ຫົວໜ້າຄະນະເວົ້າເລື້ອຍໆວ່າ,ບ້ານໂອລິມປິກຂອງຈີນດີຫຼາຍດີຫຼາຍ,ທ່ານເວົ້າວ່າຕົນເອງເຄີຍເຂົ້າຮ່ວມງານໂອລິມປິກ 12 ເທື່ອແລ້ວ,ນີ້ແມ່ນບ້ານໂອລິມປິກທີ່ດີກວ່າໝູ່.ບໍ່ວ່າໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ສື່ມວນຊົນໃດ,ທ່ານກໍ່ເວົ້າແນວນີ້.ຂ້ອຍເປັນຄົນຈີນຮູ້ສຶກພາກພູມໃຈຫຼາຍ."
ໃນໄລຍະງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ,ນອກຈາກອາສາສະໝັກທີ່ບໍລິການໃນສະໜາມກິລາແລ້ວ,ຍັງມີອາສາສະໝັກຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍທີ່ບໍລິການໃນຕົວເມືອງ.ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ຕາມຖະໜົນແລະສວນສາທາລະນະໃນຕົວເມືອງປັກກິ່ງ,ໃຫ້ຄຳແນະນຳດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານແລະຊ່ວຍຜູ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ ນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດແລະຊາວເມືອງອັນໄພສານ ຮັບມືຊຳລະກັບກໍລະນີສຸກເສີນ.
ຢູ່ໜ້າປະຕູສວນສະໜຸກຊືຈີງຊ່ານທີ່ຢູ່ພາກຕາເວັນຕົກຂອງປັກກິ່ງກໍ່ມີສະຖານີບໍລິການຄືແນວນີ້.ອາສາສະໝັກທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ນີ້ລ້ວນແຕ່ແມ່ນນັກສຶກສາ,ອາຍຸສະເລ່ຍບໍ່ຮອດ 21 ປີ.ແຕ່ລະມື້,ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກແຕ່ 9 ໂມງຈົນຮອດ 17 ໂມງ,ບອກທາງໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວແລະສະໜອງການຊ່ວຍເຫຼືອແກ່ເຂົາເຈົ້າ.ອາສາສະໝັກເຫຼົ່ານີ້ເວົ້າວ່າ:
"ຂ້ອຍຮູ້ສຶກມີກຽດຫຼາຍທີ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເປັນອາສາສະໝັກ."
"ມີກຽດຫຼາຍທີ່ສາມາດເປັນໜຶ່ງໃນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການໃນຕົວເມືອງ,ສາມາດເພີ່ມສີສັນໃຫ້ແກ່ງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງ."
"ເຖິງວ່າເມື່ອຍກໍ່ຕາມ,ແຕ່ຮູ້ສຶກມີກຽດຫຼາຍ."
ນອກຈາກຊາວໜຸ່ມແລ້ວ,ຢູ່ຕາມຖະໜົນຫົນທາງຕ່າງໆຂອງປັກກິ່ງ,ຍັງມີອາສາສະໝັກໂອລິມປິກຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ເຂດຊຸມຊົນທີ່ແມ່ນຜູ້ເຖົ້າ.ເຂົາເຈົ້າບອກທາງແລະຕອບຄຳຖາມຂອງຄົນທີ່ຍ່າງໄປມາຕາມແຄມຖະໜົນທີ່ແອອັດ.ແມ່ເຖົ້າຊາງຈື້ຟູ້ ປີນີ້ອາຍຸ 66 ປີແລ້ວ,ກໍ່ແມ່ນອາສາສະໝັກຜູ້ໜຶ່ງ,ແມ່ເຖົ້າເວົ້າວ່າ:
"ເນື່ອງຈາກວ່າ,ຂ້ອຍມັກກິລາໂອລິມປິກຫຼາຍ,ຍາມຍັງນ້ອຍ,ຂ້ອຍກໍ່ມັກຊ່ວຍຜູ້ອື່ນ,ເປັນອາສາສະໝັກທີ່ສະໜອງການບໍລິການໃນຕົວເມືອງ,ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສອງດ້ານນີ້ປະສົມປະສານກັນ,ເຮັດໃຫ້ຄວາມຝັນແຕ່ກ່ອນຂອງຂ້ອຍໄດ້ປະກົດເປັນຈິງ,ນັ້ນກໍ່ຄືສະໜອງການບໍລິການໃຫ້ງານໂອລິມປິກ.ຂ້ອຍກຽມພ້ອມໝົດທຸກດ້ານ.ຂ້ອຍໄດ້ຫັດກາຍໃຫ້ສຸຂະພາບແຂງແຮງ,ຍັງໄດ້ຮຽນເຕັກນິກຫຼາຍດ້ານຄື:ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫຼືອສຸກເສີນ ພາສາອັງກິດແລະພາສາມື,ຂ້ອຍສາມາດສະໜອງການບໍລິການເປັນຢ່າງດີ."
ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ເຄົາລົບ,ເຖິງວ່າງານໂອລິມປິກປັກກິ່ງແລະງານໂອລິມປິກຄົນພິການປັກກິ່ງໄດ້ອັດລົງແລ້ວກໍ່ຕາມ,ແຕ່ອາສາສະໝັກທັງຫຼາຍໄດ້ຝາກຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໄວ້ໃນດວງໃຈຂອງຄົນຈີນແລະແຂກຕ່າງປະເທດດ້ວຍຮອຍຍິ້ມທີ່ງາມແລະຈິງໃຈທີ່ສຸດຂອງຕົນ,ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ,ຮອຍຍິ້ມແມ່ນນາມບັດດີທີ່ສຸດຂອງປັກກິ່ງ.
ຂ່າວ-ບົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄຳເຫັນ
