ຫົກສິບປີຂອງຂ້ອຍ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ວັນທີ1ຕຸລາປີ1949, ໃນເວລາທ່ານປະທານໝາວເຈີຕົງປະກາດສປຈີນສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢູ່ຫໍທ່ຽນອ່ານເໝິນ, ທຸງຊາດຈີນໄດ້ຊັກຂຶ້ນສູ່ຍອດເສົາຢູ່ສະໜາມຫຼວງຢ່າງສະຫງ່າເຄັ່ງຂຶມ, ໃນເວລານັ້ນ, ນາງຫຼິນລີ້ຍັງແມ່ນສາວນ້ອຍຢູ່. ກ່ອນໜ້ານີ້ສອງປີ, ແມ່ຂອງນາງທີ່ເປັນນັກຂ່າວຕິດຕາມກອງທະຫານໄດ້ເກີດນາງຢູ່ສະໜາມຮົບ.
ຂ້ອຍແມ່ນເກີດຢູ່ໃນໂບດ, ຕອນນັ້ນ, ມັນເປັນໂຮງໝໍສະໜາມຂອງກອງທະຫານ, ຂ້ອຍຫາກໍ່ເກີດ, ໂບດກໍຖືກລະເບີດແລ້ວພັງທະລາຍລົງ, ຂ້ອຍລອດຕາຍຢ່າງປະຕິຫານ.
ຢູ່ບ້ານກ່ວນຕີ້ຕາແສງອ້ຽນຊີ່ເຂດຫວຍໂຢວນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງທີ່ໄກຈາກສະໜາມຫຼວງທ່ຽນອ່ານເໝິນ60ຫຼັກ, ມີເດັກຊາຍຜູ້ໜຶ່ງຊື່ວ່າຫຼີໝິງສາຍ, ເວລານັ້ນ, ລາວອາຍຸ11ປີ, ລາວສົນໃຈນຳສຽງປືນສະດຸດີທີ່ດັງມາຈາກໃນເມືອງ. ປີນີ້ເພິ່ນອາຍຸ71ປີແລ້ວ, ເພິ່ນຍັງຈື່ພາບທີ່ກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນຈີນເຄື່ອນທັບເຂົ້າເມືອງເປຜິງໃນເວລານັ້ນໄດ້ດີຢູ່.
ສປຈີນໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນແລ້ວ, ຄຶກຄື້ນຫຼາຍ, ການກວດແຖວທະຫານ, ຊ້ອມທະຫານ, ເດີນສວນສະໜາມ, ສະເຫຼີມສະຫຼອງສປຈີນສ້າງຕັ້ງ.
ໃນເວລານັ້ນ, ພວກເພິ່ນສອງຄົນຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ, ປະເທດຈີນທີ່ໄດ້ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກນັ້ນຈະເປີດສັງກາດໃໝ່. ຄືກັບທ່ານປະທານໝາວເຈີຕົງ, ເວົ້ານັ້ນວ່າ, ແຕ່ນີ້ຕໍ່ໄປປະຊາຊົນຈີນໄດ້ລຸກຂຶ້ນຢືນ.
ກ່ອນທີ່ປະເທດຈີນໃໝ່ຈະສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ຊາວກະສິກອນທີ່ເກືອບບໍ່ມີດິນນາເລີຍ, ມີແຕ່ອາໄສການເຊົາດິນຂອງເຈົ້າທີ່ດິນເພື່ອລ້ຽງຊີບ, ສ່ວນຜົນເກັບກ່ຽວສ່ວນຫຼາຍຕ້ອງມອບໃຫ້ເຈົ້າທີ່ດິນ. ຄອບຄົວຂອງທ່ານຫຼີໝິງສາຍກໍເປັນແບບນີ້.
ໃນເວລານັ້ນ, ກິນຄາບນີ້ແລ້ວຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າຄາບໜ້າຈະມີກິນຫຼືບໍ່. ພໍ່ຂອງຂ້ອຍເປັນບ່າວນາເຈົ້າທີ່ດິນ, ເພື່ອຫາເງິນຊື້ອາຫານ. ໃນເວລານັ້ນ, ຄອບຄົວຂ້ອຍບໍ່ມີເຮືອນຢູ່, ມີແຕ່ເອົາງ່າໄມ້ມາຄ້ຳໃສ່ກັນເປັນຮັງຄືນົກ, ເວລານອນ, ກໍ່ນັ່ງອີງຫຼັງໃສ່ກັນ.
ພາຍຫຼັງປະະເທດຈີນໃໝ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນແລ້ວ, ຄອບຄົວຫຼີໝິງສາຍຈິ່ງຈິ່ງມອງເຫັນຄວາມຫວັງແຫ່ງຊີວິດ. ນັບແຕ່ລະດູໜາວປີ1950ຫາລະດູໃບ້ໄມ້ປົ່ງປີ1953, ຈີນໄດ້ດຳເນີນການປະຕິຮູບທີ່ດິນທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຈີນ. ຊາວກະສິກອນທີ່ບໍ່ມີດິນນາຫຼືມີດິນນາໜ້ອຍ300ລ້ານຄົນຂອງຈີນກໍ່ໄດ້ດິນນາ46ລ້ານກວ່າເຮັກຕາແລະພາຫະນະຜະລິດໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າໃດໆ, ຍົກເລີກຄ່າເຊົາດິນຄິດໄລ່ເປັນເຂົ້າ35ຕື້ກວ່າກິໂລທີ່ຕ້ອງເສຍໃຫ້ເຈົ້າທີ່ດິນໃນແຕ່ລະປີ.
ທ່ານຫຼີໝິງສາຍຍັງຈື່ວ່າ, ຄອບຄົວຂອງຕົນໄດ້ດິນ0,3ເຮັກຕາ, ແລະຍັງໄດ້ຄວາຍເຖິກໂຕໜຶ່ງ, ຄົນໝົດຄອບຄົວພາກັນດີໃຈເອົາແທ້ເອົາວ່າ.
ປີ1958, ເມືອງຫວຍໂຢ້ວຂອງນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງຈະສ້າງອ່າງເກັບນ້ຳທີ່ສະສົມນ້ຳໄດ້100ລ້ານແມັດກ້ອນ, ເພື່ອເປັ່ງນ້ຳເຂົ້ານາແລະລະບາຍນ້ຳຖ້ວມ. ທ່ານຫຼີໝິງສາຍກໍໄດ້ໄປເຮັດວຽກຢູ່ອ່າງເກັບນ້ຳຄືກັນ. ໃນເວລານັ້ນ, ບໍ່ມີອຸປະກອນຂະໜາດໃຫຍ່, ປະຊາຊົນ6ໝື່ນກວ່າຄົນໄດ້ໃຊ້ແຮງຄົນແລະຍູ້ລໍ້ຂົນດິນແລະເບຕົງ2ລ້ານກວ່າແມັດກ້ອນ.
ໃນເວລານັ້ນ, ຫ້າວຫັນຟົດຟື້ນຫຼາຍ, ບໍ່ຮູ້ສຶກເມື່ອຍເລີຍ. ເຮັດວຽກຕັ້ງແຕ່ຟ້າຫາກໍ່ແຈ້ງຈົນຮອດຟ້າມືດ. ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ, ມີໂທລະໂຄ່ງໃຫຍ່ເປີດຄຳຂວັນເພື່ອລະດົມໃຈຄົນ. ເອີ້ນແມ່ຍິງເປັນກອງວິລະສັດຕີ, ເອີ້ນຜູ້ຊາຍເປັນກອງຕະລຸມບອນ.
ປີ1954, ໃນເວລາທ່ານຫຼີໝິງສາຍກັບພໍ່ແມ່ຊາວບ້ານໄປອອກແຮງງານຢູ່ຕາມດິນນາຂອງຕົນຢ່າງມີຄວາມສຸກແລ້ວ, ນາງຫຼິນລີ້ທີ່ຢູ່ໃນເມືອງປັກກິ່ງກໍພໍດີຮອດອາຍຸເຂົ້າໂຮງຮຽນແລ້ວ. ພໍ່ແມ່ຂອງນາງເຮັດວຽກຢູ່ໃນອົງການປົກຄອງລັດຫຍຸ້ງນຳວຽກຫຼາຍ, ຈົນລືມວ່າລູກສາວຂອງຕົນຄວນເຂົ້າໂຮງຮຽນແລ້ວ.
