ທ່ານອູເຢິນປາວ ອະດີດເລຂາຄະນະພັກຂອງບ້ານຮວາຊີ່
(GMT+08:00) 2008-11-26 15:56:05 cri
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ບ້ານຮວາຊີ່ຕັ້ງຢູ່ເມືອງຈ່ຽງອິ່ນຂອງແຂວງຈ່ຽງຊູ່,ແຕ່ເດີມແມ່ນບ້ານນ້ອຍໆທີ່ມີເນື້ອທີ່ບໍ່ຮອດ1ກິໂລຕາແມັດຊ້ຳແລະມີປະຊາກອນບໍ່ຮອດພັນຄົນ.ແຕ່ດຽວນີ້,ບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ຈາກບ້ານນ້ອຍ໋ໆທີ່ບໍ່ມີຊື່ສຽງກາຍເປັນບ້ານທີ່ຮັ່ງມີກວ່າໝູ່ຂອງຈີນ,ທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ຕັດຂາດຈາກຜົນງານຂອງທ່ານອູເຢິນປາວ ອະດີດເລຂາໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານຮວາຊີ່ບໍ່ໄດ້.
ປີ1961,ທ່ານອູເຢິນປາວຂຶ້ນຮັບຕຳແໜ່ງເປັນເລຂາໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານຮວາຊີ່ໃນໄວ33ປີ,ໃນຄາວນັ້ນ,ຊາວບ້ານຮວາຊີ່ທຸກຍາກເຖິງຂັ້ນທີ່ເຂົ້າຂາດແລງ ແກງຂາດໝໍ້.ທ່ານອູເຢິນ ປາວຊອກຫາທຸກວິທີເພື່ອໃຫ້ຊາວບ້ານມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນ,ສະນັ້ນ,ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1960,ທ່ານເລີ່ມພາຊາວບ້ານຮວາຊີ່ສ້າງໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງໂລຫະນ້ອຍແຫ່ງໜຶ່ງຢ່າງງຽບໆ ເຊິ່ງເປັນບາດກ້າວທີ່ກ້າຫານ,ເພາະວ່າໃນຄາວນັ້ນມີແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຊາວກະສິກອນເຮັດໄຮ່ໄຖ່ນາເທົ່ານັ້ນ.
ທ່ານອູເຢິນປາວກ່າວວ່າ:"ສ້າງໂຮງງານນີ້ຂຶ້ນບໍ່ແມ່ນງ່າຍ,ຖ້າວ່າຜູ້ນຳຂັ້ນສູງມາເຫັນ,ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງອັດປະຕູໂຮງງານ,ໃຫ້ກຳມະກອນອອກໄປເສຍຫຍ້າຢູ່ຕາມໄຮ່ນາ ຫຼືໄປລວງນ້ຳ, ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ນຳເບິ່ງແລ້ວຮູ້ສຶກເພີ່ງພໍໃຈ."
ທ້າຍຊຸມປີ1970,ຈີນເລີ່ມປະຕິບັດການປະຕິຮູບແລະໄຂປະຕູສູ່ພາຍນອກ,ແລະຜັນຂະຫຍາຍນະຄອນຄອບຄົວຮັບເໝົາການຜະລິດຢູ່ຊົນນະບົດ,ມອບທີ່ດິນໃຫ້ຊາວກະສິກອນຮັບເໝົາປູກຝັງ.ແຕ່ວ່າ,ທ່ານອູເຢິນປາວເຫັນວ່າ,ຢູ່ບ້ານຮວາຊີ່ຄົນຫຼາຍດິນໜ້ອຍ,ແຕ່ອຸດສາຫະກຳມີພື້ນຖານ,ໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງໂລຫະຂະໜາດນ້ອຍໄດ້ສ້າງຜົນກຳໄລລ້ານກວ່າຢວນໃຫ້ຊາວບ້ານມາແລ້ວ,ການແບ່ງປັນທີ່ດິນໃຫ້ຄອບຄົວຮັບເໝົາບໍ່ສອດຄ່ອງກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງບ້ານຮວາຊີ່.ທ່ານອູເຢິນປາວຄິດໄປຄິດມາ ຫຼາຍມື້ກໍ່ນອນບໍ່ຫຼັບ,ໃນທີ່ສຸດລາວໄດ້ທຳການຕົກລົງ,ຕັດສິນອະນາຄົດຂອງບ້ານຮວາຊີ່,ນັ້ນກໍຄື ບ້ານຮວາຊີ່ຍັງຈະເດີນຕາມເສັ້ນທາງທີ່ສ້າງຄວາມຮັ່ງມືແບບລວມໝູ່,ບໍ່ແບ່ງປັນທີ່ດິນໃຫ້ຄອບຄົວ.ໄຮ່ນາ40ກວ່າເຮັກຕາທີ່ດິນດີມອບໃຫ້ຜູ້ເຮັດນາເກັ່ງ30ກວ່າຄົນໃນບ້ານຮັບເໝົາການປູກຝັງ,ສ່ວນແຮງງານອື່ນໆຂອງບ້ານລ້ວນແຕ່ລົງສູ່ການພັດທະນາວິສາຫະກິດຂອງບ້ານ.ແຕ່ນັ້ນ ມາ,ບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ສ້າງvຕັ້ງວິສາຫະກິດຂຶ້ນອີກຫຼາຍແຫ່ງ,ບໍ່ດົນ,ມູນຄ່າການຜະລິດຂອງບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ບັນລຸ100ລ້ານຢວນ.
ການປະຕິຮູບແລະໄຂປະຕູສູ່ພາຍນອກໄດ້ສ້າງເວທີສະແດງຄວາມສາມາດໃນານຄົ້ນຄິດ ໃຫ້ອູເຢິນປາວໃນຖານະເປັນນັກວິສາຫະກິດ.ຕົ້ນເດືອນມີນາ1992,ເມື່ອໄດ້ເຫັນບົດແຈ້ງຂ່າວກ່ຽວກັບ"ຄຳປາໄສຂອງທ່ານເຕີ້ງສຽວພີງທີ່ກ່າວໃນເວລາເພິ່ນໄປກວດການຢູ່ພາກໃຕ້ຈີນ",ທ່ານອູເຢິນປາວຮູ້ສຶກວ່າ ທົ່ວປະເທດຈີນຈະພັດທະນາເສດຖະກິດຢ່າງຂະໜາດ ໃຫຍ່,ທ່ານຈຶ່ງປະຊຸມຊາວບ້ານໃນຄືນນັ້ນເລີຍ,ລະດົມຂົນຂວາຍທຶນຮອນທັງໝົດ,ຊື້ວັດຖຸດິບຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ.ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ,ຈີນກໍ່ເກີດກະແສຟອງການສ້າງສາທີ່ຈິງຈັງຄືກັບການຄາດຄິດຂອງທ່ານອູເຢິນປາວ,ລາຄາວັດຖຸດິບຖີບຕົວສູງຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ,ແຕ່ບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ຊື້ວັດຖຸດິບໄວ້ຢ່າງພຽງພໍດ້ວຍລາຄາຖືກ.ເລື່ອງນີ້ໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງທີ່ຄົນທັງຫຼາຍມັກເວົ້າທີ່ສຸດຕໍ່ການເບິ່ງກວ້າງມອງໄກຂອງທ່ານອູເຢິນປາວ.
ທ່ານອູເຢິນປາວແມ່ນຄົນທີ່ກ້າຄິດກ້າເຮັດ.ທ່ານກ່າວວ່າ:"ຂ້ອຍມີຄວາມຄິດຕ່າງກັບຄົນອື່ນ,ຄົນອື່ນຄິດແນວນີ້,ຂ້ອຍກໍ່ຈະຄິດແນວໃໝ່;ຄົນອື່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄິດ,ຂ້ອຍກໍ່ຄິດໄວ້ ກ່ອນ;ຄົນອື່ນບໍ່ທັນເຮັດ,ຂ້ອຍກໍ່ຊອກຫາທຸກວິທີໄປເຮັດ;ຄົນອື່ນບໍ່ກ້າເຮັດ,ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມໄປເຮັດ."
ຊູ່ມື້ນີ້,"ບ້ານຮວາຊີ່"ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຊື່ບ້ານຊື່ໆແລ້ວ,ມັນຍັງແມ່ນຊື່ກຸ່ມບໍລິສັດຂະໜາດໃຫຍ່,ມີ58ວິສາຫະກິດຂຶ້ນກັບບໍລິສັດ,ຂົງເຂດທຸລະກິດພົວພັນເຖິງຫຼາຍຂະແໜງການ ຄື ເຫຼັກກ້າ ຕົ້ມເຫຼົ້າ ຕ່ຳແຜ່ນ ການທ່ອງທ່ຽວແລະການບໍລິການເປັນຕົ້ນ;"ບ້ານຮວາຊີ່"ຍັງແມ່ນຍີ່ຫໍ້ສິນຄ້າ,ຜະລິດຕະພັນ1ໝື່ນກວ່າຊະນິດທີ່ຜະລິດໂດຍກຸ່ມບໍລິສັດນີ້ລ້ວນແຕ່ຕິດຍີ່ຫໍ້"ບ້ານຮວາຊີ່",ແລະສົ່ງຂາຍໃຫ້45ປະເທດແລະເຂດແຄ້ວນ.ຊາວບ້ານຮວາຊີ່ສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ມີເຮືອນວິນລາ,ທຸກໆຄອບຄົວຢ່າງໜ້ອຍມີລົດເກັ໋ງຄັນໜຶ່ງ,ເງິນຝາກທະນາຄານສະເລ່ຍຕາມຫົວຄົນມີຫຼາຍກວ່າ1ລ້ານຢວນ.ບ້ານຮວາຊີ່ຍັງຮ່ວມມືກັບບ້ານຢູ່ອ້ອມຂ້າງປະກອບເປັນບ້ານຮວາຊີ່ໃຫຍ່,ເນື້ອທີ່ກວ້າງອອກຮອດ30ກິໂລຕາແມັດ,ມີປະຊາກອນ3ໝື່ນກວ່າຄົນ,ຖືກເອີ້ນເປັນ"ບ້ານທີໜຶ່ງຂອງຈີນ".
ທ່ານອູເຢິນປາວມີຊື່ສຽງພ້ອມກັນກັບບ້ານຮວາຊີ,ແຕ່ເພິ່ນປ່ຽນສຳນຽງ ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນບໍ່ໄດ້,ແລະກໍເວົ້າພາສາຈີນກາງບໍ່ເປັນ,ຄົນທັງຫຼາຍຟັງບໍ່ເຂົ້າໃຈພາສາທ້ອງຖິ່ນຂອງເພິ່ນຄືພາສາຊູນານ.ສະນັ້ນ,ເວລາທ່ານອູເຢິນປາວໄປ3ກອງປະຊຸມຫຼືເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະກຳສຳຄັນເມືອງອື່ນ,ກໍຕ້ອງ ມີຜູ້ແປພາສາໃຫ້ເພິ່ນ,ຂະໜາດຜູ້ນຳຂອງຈີນກໍ່ເຄີຍໄດ້ແປພາສາໃຫ້ເພິ່ນເຊັ່ນກັນ.
"ມີເທື່ອໜຶ່ງ,ຂ້ອຍເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມທີ່ທ່ານຫຼີ້ເຜິງ ອະດີດນາຍົກລັດຖະມົນຕີຈີນຈັດຂຶ້ນຢູ່ປັກກິ່ງທີ່ມີ30ກວ່າຄົນເຂົ້າຮ່ວມ.ພວກເພິ່ນໃຫ້ຂ້ອຍກ່າວຄຳຄິດຄຳເຫັນກ່ອນໝູ່,ແຕ່ຫຼາຍຄົນບໍ່ເຂົ້າໃຈພາສາທ້ອງຖິ່ນຂອງຂ້ອຍ.ມີແຕ່ທ່ານຫຼີ້ເຜິງວ່າຟັງເຂົ້າໃຈຢູ່,ແລະຊ່ວຍແປໃຫ້ຂ້ອຍ,ຂ້ອຍເວົ້າຄຳໜຶ່ງ,ທ່ານກໍແປຄຳໜຶ່ງ.ເມື່ອກອງປະຊຸມສິ້ນຊຸດລົງແລ້ວ,ຄົນທັງຫຼາຍກໍເວົ້າວ່າ:ທ່ານອູເຢິນປາວ,ເຈົ້າເກັ່ງອີ່ຫຼີ,ນາຍົກລັດຖະມົນຕີກໍເປັນຜູ້ແປພາສາໃຫ້ເຈົ້າ!"
4ປີກ່ອນນີ້,ທ່ານອູເຢິນປາວບໍ່ໄດ້ເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານຮວາຊີອີກແລ້ວ,ແຕ່ເປັນຜູ້ຊ່ວຍຂອງລູກຊາຍທີ່ໄດ້ຂຶ້ນຮັບຕຳແໜ່ງເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານ.ນາງຕ້ວນລີ້ຈ່ວນທີ່ເປັນຊາວບ້ານເວົ້າວ່າ,ທ່ານບໍ່ໄດ້ເປັນຫົວໜ້າແລ້ວແຕ່ຍັງມີວຽກຫຼາຍຄືເກົ່າ:
"ເພິ່ນສະໜິດສະໜົມກັບພວກເຮົາຫຼາຍ,ຄືພີ່ນ້ອງໃນຄອບຄົວດຽວກັນ.ຕອນເຊົ້າແຕ່ລະມື້,ເພິ່ນຕື່ນແຕ່5ໂມງ,ບາງທີ່ກໍ່ໄປເຮືອນຂອງຊາວບ້ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ,ລົມກັບເຂົາເຈົ້າເພື່ອເຂົ້າໃຈສະພາບຂອງເຂົາເຈົ້າ,ຫຼືໄປລົມກັບກຳມະກອນໃນໂຮງງານ."
ເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເປັນຜູ້ນຳຂອງບ້ານຮວາຊີ,ແຕ່ທ່ານອູເຢິນປາວຍັງຄິດກ່ຽວກັບອະນາຄົດຂອງບ້ານຮວາຊີຕໍ່ໄປ.
"ຄົນຜູ້ໜຶ່ງຖ້າມີເປົ້າໜາຍກວງໄກ,ຄວາມຄິດກໍຈະກວງໄກ,ນີ້ກໍ່ແມ່ນກຳລັງແມ່ແຮງທາງຈິດໃຈ."
ທ່ານອູເຢິນປາວເຫັນວ່າ,ຍ້ອນພວກເຮົາໄດ້ທຳຄວາມພະຍາຍາມເທື່ອລະກ້າວ,ບ້ານຮວາຊີ່ຈິ່ງມີຜົນງານໃນປະຈຸບັນໄປ,ບໍ່ວ່າໃຜຈະເປັນນາຍ ບ້ານຮວາຊີ,ບ້ານຮວາຊີກໍຍັງຕ້ອງພະຍາຍາມກ້າວໄປໜ້າ,ສ່ວນຈະໄດ້ຮັບຜົນແນວໃດໃນອະນາຄົດ ນັ້ນ,ແມ່ນຕ້ອງໃຫ້ປະຫວັດສາດມາພິສູດ.
ປີ1961,ທ່ານອູເຢິນປາວຂຶ້ນຮັບຕຳແໜ່ງເປັນເລຂາໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານຮວາຊີ່ໃນໄວ33ປີ,ໃນຄາວນັ້ນ,ຊາວບ້ານຮວາຊີ່ທຸກຍາກເຖິງຂັ້ນທີ່ເຂົ້າຂາດແລງ ແກງຂາດໝໍ້.ທ່ານອູເຢິນ ປາວຊອກຫາທຸກວິທີເພື່ອໃຫ້ຊາວບ້ານມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນ,ສະນັ້ນ,ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1960,ທ່ານເລີ່ມພາຊາວບ້ານຮວາຊີ່ສ້າງໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງໂລຫະນ້ອຍແຫ່ງໜຶ່ງຢ່າງງຽບໆ ເຊິ່ງເປັນບາດກ້າວທີ່ກ້າຫານ,ເພາະວ່າໃນຄາວນັ້ນມີແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຊາວກະສິກອນເຮັດໄຮ່ໄຖ່ນາເທົ່ານັ້ນ.
ທ່ານອູເຢິນປາວກ່າວວ່າ:"ສ້າງໂຮງງານນີ້ຂຶ້ນບໍ່ແມ່ນງ່າຍ,ຖ້າວ່າຜູ້ນຳຂັ້ນສູງມາເຫັນ,ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງອັດປະຕູໂຮງງານ,ໃຫ້ກຳມະກອນອອກໄປເສຍຫຍ້າຢູ່ຕາມໄຮ່ນາ ຫຼືໄປລວງນ້ຳ, ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ນຳເບິ່ງແລ້ວຮູ້ສຶກເພີ່ງພໍໃຈ."
ທ້າຍຊຸມປີ1970,ຈີນເລີ່ມປະຕິບັດການປະຕິຮູບແລະໄຂປະຕູສູ່ພາຍນອກ,ແລະຜັນຂະຫຍາຍນະຄອນຄອບຄົວຮັບເໝົາການຜະລິດຢູ່ຊົນນະບົດ,ມອບທີ່ດິນໃຫ້ຊາວກະສິກອນຮັບເໝົາປູກຝັງ.ແຕ່ວ່າ,ທ່ານອູເຢິນປາວເຫັນວ່າ,ຢູ່ບ້ານຮວາຊີ່ຄົນຫຼາຍດິນໜ້ອຍ,ແຕ່ອຸດສາຫະກຳມີພື້ນຖານ,ໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງໂລຫະຂະໜາດນ້ອຍໄດ້ສ້າງຜົນກຳໄລລ້ານກວ່າຢວນໃຫ້ຊາວບ້ານມາແລ້ວ,ການແບ່ງປັນທີ່ດິນໃຫ້ຄອບຄົວຮັບເໝົາບໍ່ສອດຄ່ອງກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງບ້ານຮວາຊີ່.ທ່ານອູເຢິນປາວຄິດໄປຄິດມາ ຫຼາຍມື້ກໍ່ນອນບໍ່ຫຼັບ,ໃນທີ່ສຸດລາວໄດ້ທຳການຕົກລົງ,ຕັດສິນອະນາຄົດຂອງບ້ານຮວາຊີ່,ນັ້ນກໍຄື ບ້ານຮວາຊີ່ຍັງຈະເດີນຕາມເສັ້ນທາງທີ່ສ້າງຄວາມຮັ່ງມືແບບລວມໝູ່,ບໍ່ແບ່ງປັນທີ່ດິນໃຫ້ຄອບຄົວ.ໄຮ່ນາ40ກວ່າເຮັກຕາທີ່ດິນດີມອບໃຫ້ຜູ້ເຮັດນາເກັ່ງ30ກວ່າຄົນໃນບ້ານຮັບເໝົາການປູກຝັງ,ສ່ວນແຮງງານອື່ນໆຂອງບ້ານລ້ວນແຕ່ລົງສູ່ການພັດທະນາວິສາຫະກິດຂອງບ້ານ.ແຕ່ນັ້ນ ມາ,ບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ສ້າງvຕັ້ງວິສາຫະກິດຂຶ້ນອີກຫຼາຍແຫ່ງ,ບໍ່ດົນ,ມູນຄ່າການຜະລິດຂອງບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ບັນລຸ100ລ້ານຢວນ.
ການປະຕິຮູບແລະໄຂປະຕູສູ່ພາຍນອກໄດ້ສ້າງເວທີສະແດງຄວາມສາມາດໃນານຄົ້ນຄິດ ໃຫ້ອູເຢິນປາວໃນຖານະເປັນນັກວິສາຫະກິດ.ຕົ້ນເດືອນມີນາ1992,ເມື່ອໄດ້ເຫັນບົດແຈ້ງຂ່າວກ່ຽວກັບ"ຄຳປາໄສຂອງທ່ານເຕີ້ງສຽວພີງທີ່ກ່າວໃນເວລາເພິ່ນໄປກວດການຢູ່ພາກໃຕ້ຈີນ",ທ່ານອູເຢິນປາວຮູ້ສຶກວ່າ ທົ່ວປະເທດຈີນຈະພັດທະນາເສດຖະກິດຢ່າງຂະໜາດ ໃຫຍ່,ທ່ານຈຶ່ງປະຊຸມຊາວບ້ານໃນຄືນນັ້ນເລີຍ,ລະດົມຂົນຂວາຍທຶນຮອນທັງໝົດ,ຊື້ວັດຖຸດິບຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ.ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ,ຈີນກໍ່ເກີດກະແສຟອງການສ້າງສາທີ່ຈິງຈັງຄືກັບການຄາດຄິດຂອງທ່ານອູເຢິນປາວ,ລາຄາວັດຖຸດິບຖີບຕົວສູງຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ,ແຕ່ບ້ານຮວາຊີ່ໄດ້ຊື້ວັດຖຸດິບໄວ້ຢ່າງພຽງພໍດ້ວຍລາຄາຖືກ.ເລື່ອງນີ້ໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງທີ່ຄົນທັງຫຼາຍມັກເວົ້າທີ່ສຸດຕໍ່ການເບິ່ງກວ້າງມອງໄກຂອງທ່ານອູເຢິນປາວ.
ທ່ານອູເຢິນປາວແມ່ນຄົນທີ່ກ້າຄິດກ້າເຮັດ.ທ່ານກ່າວວ່າ:"ຂ້ອຍມີຄວາມຄິດຕ່າງກັບຄົນອື່ນ,ຄົນອື່ນຄິດແນວນີ້,ຂ້ອຍກໍ່ຈະຄິດແນວໃໝ່;ຄົນອື່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄິດ,ຂ້ອຍກໍ່ຄິດໄວ້ ກ່ອນ;ຄົນອື່ນບໍ່ທັນເຮັດ,ຂ້ອຍກໍ່ຊອກຫາທຸກວິທີໄປເຮັດ;ຄົນອື່ນບໍ່ກ້າເຮັດ,ຂ້ອຍກໍ່ພະຍາຍາມໄປເຮັດ."
ຊູ່ມື້ນີ້,"ບ້ານຮວາຊີ່"ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຊື່ບ້ານຊື່ໆແລ້ວ,ມັນຍັງແມ່ນຊື່ກຸ່ມບໍລິສັດຂະໜາດໃຫຍ່,ມີ58ວິສາຫະກິດຂຶ້ນກັບບໍລິສັດ,ຂົງເຂດທຸລະກິດພົວພັນເຖິງຫຼາຍຂະແໜງການ ຄື ເຫຼັກກ້າ ຕົ້ມເຫຼົ້າ ຕ່ຳແຜ່ນ ການທ່ອງທ່ຽວແລະການບໍລິການເປັນຕົ້ນ;"ບ້ານຮວາຊີ່"ຍັງແມ່ນຍີ່ຫໍ້ສິນຄ້າ,ຜະລິດຕະພັນ1ໝື່ນກວ່າຊະນິດທີ່ຜະລິດໂດຍກຸ່ມບໍລິສັດນີ້ລ້ວນແຕ່ຕິດຍີ່ຫໍ້"ບ້ານຮວາຊີ່",ແລະສົ່ງຂາຍໃຫ້45ປະເທດແລະເຂດແຄ້ວນ.ຊາວບ້ານຮວາຊີ່ສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ມີເຮືອນວິນລາ,ທຸກໆຄອບຄົວຢ່າງໜ້ອຍມີລົດເກັ໋ງຄັນໜຶ່ງ,ເງິນຝາກທະນາຄານສະເລ່ຍຕາມຫົວຄົນມີຫຼາຍກວ່າ1ລ້ານຢວນ.ບ້ານຮວາຊີ່ຍັງຮ່ວມມືກັບບ້ານຢູ່ອ້ອມຂ້າງປະກອບເປັນບ້ານຮວາຊີ່ໃຫຍ່,ເນື້ອທີ່ກວ້າງອອກຮອດ30ກິໂລຕາແມັດ,ມີປະຊາກອນ3ໝື່ນກວ່າຄົນ,ຖືກເອີ້ນເປັນ"ບ້ານທີໜຶ່ງຂອງຈີນ".
ທ່ານອູເຢິນປາວມີຊື່ສຽງພ້ອມກັນກັບບ້ານຮວາຊີ,ແຕ່ເພິ່ນປ່ຽນສຳນຽງ ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນບໍ່ໄດ້,ແລະກໍເວົ້າພາສາຈີນກາງບໍ່ເປັນ,ຄົນທັງຫຼາຍຟັງບໍ່ເຂົ້າໃຈພາສາທ້ອງຖິ່ນຂອງເພິ່ນຄືພາສາຊູນານ.ສະນັ້ນ,ເວລາທ່ານອູເຢິນປາວໄປ3ກອງປະຊຸມຫຼືເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະກຳສຳຄັນເມືອງອື່ນ,ກໍຕ້ອງ ມີຜູ້ແປພາສາໃຫ້ເພິ່ນ,ຂະໜາດຜູ້ນຳຂອງຈີນກໍ່ເຄີຍໄດ້ແປພາສາໃຫ້ເພິ່ນເຊັ່ນກັນ.
"ມີເທື່ອໜຶ່ງ,ຂ້ອຍເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມທີ່ທ່ານຫຼີ້ເຜິງ ອະດີດນາຍົກລັດຖະມົນຕີຈີນຈັດຂຶ້ນຢູ່ປັກກິ່ງທີ່ມີ30ກວ່າຄົນເຂົ້າຮ່ວມ.ພວກເພິ່ນໃຫ້ຂ້ອຍກ່າວຄຳຄິດຄຳເຫັນກ່ອນໝູ່,ແຕ່ຫຼາຍຄົນບໍ່ເຂົ້າໃຈພາສາທ້ອງຖິ່ນຂອງຂ້ອຍ.ມີແຕ່ທ່ານຫຼີ້ເຜິງວ່າຟັງເຂົ້າໃຈຢູ່,ແລະຊ່ວຍແປໃຫ້ຂ້ອຍ,ຂ້ອຍເວົ້າຄຳໜຶ່ງ,ທ່ານກໍແປຄຳໜຶ່ງ.ເມື່ອກອງປະຊຸມສິ້ນຊຸດລົງແລ້ວ,ຄົນທັງຫຼາຍກໍເວົ້າວ່າ:ທ່ານອູເຢິນປາວ,ເຈົ້າເກັ່ງອີ່ຫຼີ,ນາຍົກລັດຖະມົນຕີກໍເປັນຜູ້ແປພາສາໃຫ້ເຈົ້າ!"
4ປີກ່ອນນີ້,ທ່ານອູເຢິນປາວບໍ່ໄດ້ເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານຮວາຊີອີກແລ້ວ,ແຕ່ເປັນຜູ້ຊ່ວຍຂອງລູກຊາຍທີ່ໄດ້ຂຶ້ນຮັບຕຳແໜ່ງເປັນຫົວໜ້າໜ່ວຍພັກຂອງບ້ານ.ນາງຕ້ວນລີ້ຈ່ວນທີ່ເປັນຊາວບ້ານເວົ້າວ່າ,ທ່ານບໍ່ໄດ້ເປັນຫົວໜ້າແລ້ວແຕ່ຍັງມີວຽກຫຼາຍຄືເກົ່າ:
"ເພິ່ນສະໜິດສະໜົມກັບພວກເຮົາຫຼາຍ,ຄືພີ່ນ້ອງໃນຄອບຄົວດຽວກັນ.ຕອນເຊົ້າແຕ່ລະມື້,ເພິ່ນຕື່ນແຕ່5ໂມງ,ບາງທີ່ກໍ່ໄປເຮືອນຂອງຊາວບ້ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ,ລົມກັບເຂົາເຈົ້າເພື່ອເຂົ້າໃຈສະພາບຂອງເຂົາເຈົ້າ,ຫຼືໄປລົມກັບກຳມະກອນໃນໂຮງງານ."
ເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເປັນຜູ້ນຳຂອງບ້ານຮວາຊີ,ແຕ່ທ່ານອູເຢິນປາວຍັງຄິດກ່ຽວກັບອະນາຄົດຂອງບ້ານຮວາຊີຕໍ່ໄປ.
"ຄົນຜູ້ໜຶ່ງຖ້າມີເປົ້າໜາຍກວງໄກ,ຄວາມຄິດກໍຈະກວງໄກ,ນີ້ກໍ່ແມ່ນກຳລັງແມ່ແຮງທາງຈິດໃຈ."
ທ່ານອູເຢິນປາວເຫັນວ່າ,ຍ້ອນພວກເຮົາໄດ້ທຳຄວາມພະຍາຍາມເທື່ອລະກ້າວ,ບ້ານຮວາຊີ່ຈິ່ງມີຜົນງານໃນປະຈຸບັນໄປ,ບໍ່ວ່າໃຜຈະເປັນນາຍ ບ້ານຮວາຊີ,ບ້ານຮວາຊີກໍຍັງຕ້ອງພະຍາຍາມກ້າວໄປໜ້າ,ສ່ວນຈະໄດ້ຮັບຜົນແນວໃດໃນອະນາຄົດ ນັ້ນ,ແມ່ນຕ້ອງໃຫ້ປະຫວັດສາດມາພິສູດ.
ຂ່າວ-ບົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄຳເຫັນ
