ການຢ້ຽມຢາມເທື່ອທຳອິດຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຈີນຂອງນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນສອງຄົນ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
22ປີກ່ອນ,ນາງສູລູ້ ແລະທ່ານລີຢົງເຕີ ນັກຂ່າວຂອງໜັງສືພິມຈື້ລີ້ວານປ້າວຂອງໄຕ້ຫວັນໄປເອົາຂ່າວຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຈີນເປັນເທື່ອທຳອິດ.ນັ້ນເປັນການຢ້ຽມຢາມເທື່ອໜຶ່ງທີ່ໄດ້ດຶງດູດສາຍຕາຂອງສື່ມວນຊົນ ທົ່ວໂລກ,ອັນໄດ້ທັບມ້າງສະພາບຂາດການຕິດຕໍ່ກັນລະຫວ່າງສອງຝັ່ງຊ່ອງແຄບໄຕ້ຫວັນເປັນເວລາຕັ້ງ38ປີ,ການທ່ຽວແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຂອງສອງຄົນນີ້ຖືກວົງການຂ່າວສອງຝັ່ງເອີ້ນເປັນ"ການທ່ອງທ່ຽວມ້າງນ້ຳກ້ອນ" ພວກເຮົາຈະເລົ່າປະສົບການຂອງນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນສອງຄົນນີ້ທີ່ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໄປເອົາຂ່າວຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ເປັນເທື່ອທຳອິດ.
ເດືອນກໍລະກົດປີ1987,ເຈົ້າໜ້າທີ່ໄຕ້ຫວັນປະກາດຍົກເລີກລະບຽບຫ້າມຕິດຕໍ່ກັບແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທີ່ປະຕິບັດໄດ້38ປີແລ້ວ,ອະນຸຍາດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດໄຕ້ຫວັນໄປແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຢາມຄອບຄົວຫຼືໄປທ່ອງທ່ຽວ.ທ່ານອູເຟິງຊ່ານ ຫົວໜ້າສຳນັກໜັງສືພິມຈື້ລີ້ວານປ້າວຂອງໄຕ້ຫວັນເຫັນວ່າການພົວພັນລະຫວ່າງສອງຝັ່ງຊ່ອງແຄບໄຕ້ຫວັນຈະມີການປ່ຽນແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນ,ສະນັ້ນ,ເພິ່ນເລີຍຕັດສິນໃຈຢ່າງກ້າຫານຄືສົ່ງນັກຂ່າວໄປເອົາຂ່າວຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່.ນາງສູລູ້ແລະທ່ານລີຢົງເຕີ ນັກຂ່າວຂອງໜັງສືພິມຈື້ລີ້ວານປ້າວໂຊກດີໄດ້ກາຍເປັນນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນຊຸດທຳອິດທີ່ໄປແຜ່ນດິນໃຫຍ່.
ປີນັ້ນ,ນາງສູລູ້ອາຍຸ31ປີ,ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງປູ່ຍ່າຕາຍາຍຢູ່ຊຽງໄຮ້,ນາງຮຽນຈົບຈາກຄະນະພາສາອັງກິດຂອງມະຫາວິທະຍາໄລຕ້ານຈ່ຽງໄຕ້ຫວັນ,ຕອນນັ້ນນາງເປັນນັກຄົ້ນຄວ້າຂອງຫ້ອງການຄົ້ນຄວ້າການເມືອງຂອງສຳນັກໜັງສືພິມຈື້ລີ້ວານປ້າວ.ສ່ວນທ່ານລີຢົງເຕີປີນັ້ນອາຍຸ34ປີ,ເກີດຢູ່ນະຄອນກ່າວສົງຂອງໄຕ້ຫວັນ,ເປັນນັກສຶກສາທີ່ຮຽນຈົບຈາກຄະນະການເມືອງຂອງມະຫາວິທະຍາໄລການເມືອງໄຕ້ຫວັນ,ຕອນນັ້ນ,ທ່ານດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນຫົວໜ້າຫ້ອງການຄົ້ນຄວ້າເສດຖະກິດການເມືອງຂອງສຳນັກໜັງສືພິມ.
ວັນທີ11ກັນຍາປີ1987,ທ່ານລີຢົງເຕີກັບນາງສູລູ້ອອກເດີນທາງຈາກນະຄອນໄຕເປ,ເຂົາເຈົ້າເລືອກເອົາໂຕກຽວຂອງຍີ່ປຸ່ນເປັນບ່ອນຜ່ານໄປແຜ່ນດິນໃຫຍ່ປະເທດຊາດ,ຫວັງຢາກໄດ້ການຊ່ວຍເຫຼືອຢ່າງແຂງແຮງຈາກສະຖານທູດຈີນປະຈຳຍີ່ປຸ່ນ.ນາງສູລູ້ບອກວ່າ:
"ຕາມຂ້ອຍຈື່ໄດ້ວ່າ,ພວກເຮົາແມ່ນໄປຮອດໂຕກຽວໃນຍາມຄ້າຍແລງ,ເວລາພວກເຮົາເຄາະປະຕູຂອງສະຖານທູດຈີນປະຈຳໂຕກຽວນັ້ນເປັນຍາມກາງຄືນແລ້ວ.ພະນັກງານຜູ່ໜຶ່ງຖາມພວເຮົາວ່າມີຫຍັງໃຫ້ຊ່ວຍບໍ່?ພວກເຮົາບອກລາວວ່າຈະໄປເອົາຂ່າວຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່,ໃບໜ້າຂອງລາວສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຕື່ນຕົກໃຈຫຼາຍ.ລາວຄຶດວ່ານີ້ເປັນເຫດການໃຫຍ່,ເລີຍບໍ່ຮູ້ຈະແກ້ໄຂແນວໃດ,ຈິ່ງບອກວ່າຕ້ອງລາຍງານຂັ້ນເທິງກ່ອນ,ສະນັ້ນ,ພວກເຮົາທັງສອງກໍ່ລໍຖ້າຢູ່ໂຕກຽວເປັນເວລາ2ວັນ.ຕໍ່ມາ,ພະນັກງານຜູ່ນັ້ນຟ້າວມາຫາແລະບອກພວກເຮົາດ້ວຍທ່າທີຢ່າງໝັ້ນໃຈວ່າ"ຍິນດີຕ້ອນຮັບພວກທ່ານໄປແຜ່ນດິນໃຫຍ່."
ຕອນຮຸ່ງເຊົ້າຂອງວັນທີ15ກັນຍາປີ1987, ທ່ານຫຼີຢົງເຕີແລະນາງຊີລູ້ໄດ້ຂີ່ ຍົນເດີນທາງຮອດສະໜາມບິນນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງ. ທ່ານເສີນຈົວເອີ ຜູ້ວ່າການສຳນັກຂ່າວສານຊີນຮວາສາຂາແຂວງຟູຈ້ຽນທັງເປັນຫົວໜ້າພະແນກຮົງກົງ ມາກາວແລະໄຕ້ຫວັນຂອງສຳນັກງານໃຫຍ່ຂ່າວສານຊີນຮວາໃນເວລານັ້ນໄດ້ໄປຕ້ອນຮັບເຂົາເຈົ້າຢູ່ສະໜາມບິນ.ນາງຊີລູ້ເວົ້າວ່າ,
ໃນເວລາລົງຈາກຍົນ, ຄວາມເວົ້າທຳອິດຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈອັນເລິກເຊິ່ງແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ, ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ຍິນດີຕ້ອນຮັບ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຄອຍຖ້າເວລານີ້ມາໄດ້38ປີແລ້ວ.
ໃນຖານະເປັນຫົວໜ່ວຍຕ້ອນຮັບການເອົາຂ່າວຂອງນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຈີນ, ທ່ານເສີນຈົວເອີ ຜູ້ວ່າການສຳນັກຂ່າວສານຊີນຮວາສາຂາແຂວງຟູຈ້ຽນກ່າວວ່າ, ຜູ້ຮ່ວມຂະແໜງການຖະແຫຼງຂ່າວຂອງແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຈະຕອບສະໜອງກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການດ້ານການເອົາຂ່າວຕາມແຜນການຂອງນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນ, ຄວາມອົບອຸ່ນແລະໄມຕີຈິດຂອງຜູ້ຮ່ວມອາຊີບດຽວກັນຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນຈາກນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນ. ນາງຊີລູ້ເວົ້າວ່າ,
ພວກເພິ່ນເຄົາລົບພວກຂ້າພະເຈົ້າຫຼາຍ, ຖາມວ່າພວກຂ້າພະເຈົ້າຢາກໄປບ່ອນໃດ. ປັກກິ່ງ ຊຽງໄຮ້ ກວາງໂຈ່ວແລະເສີ່ນເຈີ້ນແມ່ນບ່ອນທີ່ພວກຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງໄປ. ປັກກິ່ງແມ່ນນະຄອນຫຼວງ, ຊຽງໄຮ້ແມ່ນເມືອງການຄ້າ ເສີ່ນເຈີ້ນແມ່ນເຂດໜຶ່ງທີ່ເປີດປະຕູຫຼາຍທີ່ສຸດ.
ໃນບັນຊີລາຍຊື່ຂອງນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນທີ່ຢາກສຳພາດ, ມີຊື່ຂອງຄົນໄຕ້ຫວັນມາຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່, ແລະຍັງມີຄົນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທີ່ເຂົາເຈົ້າສົນໃຈອີກ. ຝ່າຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ປະຕິບັດຕາມຫຼັກການທີ່ນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນຢາກສຳພາດຜູ້ໃດ, ໄປສຳພາດຢູ່ໃສ, ກໍ່ຕ້ອງຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຕາມຄວາມສາມາດ, ຝ່າຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຮັບຜິດຊອບແຕ່ການຕິດຕໍ່ພົວພັນ, ແຕ່ບໍ່ຕິດຕາມໄປນຳ, ໃຫ້ນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນສຳພາດຢ່າງເສລີ.
ຫຼັງຈາກນັ້ນ4ມື້, ທ່ານຫຼີຢົງເຕີແລະນາງຊີລູ້ໄດ້ຈາກປັກກິ່ງໄປເມືອງຮາງໂຈ່ວ. ຢູ່ແຫ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າໄດ້ທ່ອງທ່ຽວໜອງຊີ່ຫູທີ່ສວຍງາມ, ນາງຊີລູ້ຍັງພົບປ້າແລະນ້ອງຊາຍ, ເມື່ອພົບກັນອີກຫຼັງຈາກກັນເປັນເວລາດົນນານ, ນາງຊີລູ້ກັບປ້າມີນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມຕື້ນຕັນໃຈໄຫຼນອງໜ້າ.
ຖັກຈາກນັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປຮອດເມືອງກວາງໂຈ່ວ, ເລາະຮ້ານຄ້າ ລົມກັບຊາວເມືອງ, ກິນເຂົ້າຢູ່ຮ້ານອາຫານແຄມທາງ, ທ່ອງທ່ຽວແລະເອົາຂ່າວຢູ່ໂຮງໝໍລະລຶກທ່ານຊຸ່ນຢັດເຊັນ ມະຫາວິທະຍາໄລຈົ່ງສ່ານ ສະຖາທີ່ເກົ່າຂອງໂຮງຮຽນການທະຫານຮວງຜູ ແລະເຮືອນເກົ່າຂອງທ່ານຊຸ່ນຢັດເຊັນ. ຢູ່ເຮືອນເກົ່າຂອງທ່ານຊຸ່ນຢັດເຊັນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນນັກຂ່າວທ້ອງຖິ່ນຖ້າຢູ່ຫັ້ນແລ້ວ. ທ່ານເສີນຈົວເອີເວົ້າວ່າ,
ພໍຮອດບ້ານຊຸ້ຍເຮິ່ງ, ກໍ່ເຫັນວ່າມີນັກຂ່າວຫຼາຍຄົນຖ້າຢູ່ຫັ້ນ, ເພາະວ່າໃນຫຼາຍມື້ນັ້ນ, ສື່ມວນຊົນສາກົນແລະສື່ມວນຊົນທ້ອງຖິ່ນລ້ວນແຕ່ ເອົາໃຈໃສ່ນຳເຂົາເຈົ້າ. ທ່ານຫຼີຢົງເຕີກໍ່ປະຫຼາດໃຈວ່າ, ເປັນຫຍັງເຈົ້າຮູ້ວ່າພວກຂ້າພະເຈົ້າຈະມາແຫ່ງນີ້.
ຜູ້ຮັບຜິດຊອບຍິ້ມ ແລະ ເວົ້າວ່າ,ຂ້ອຍຄິດວ່າພວກເຈົ້າແນ່ນອນຈະມາ,ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນເຮືອນເດີມຂອງທ່ານຊຸ່ນ."
ຫຼັງຈາກນັ້ນ,ນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນສອງຄົນກໍ່ໄປສຳພາດຢູ່ເມືອງເຊີ່ນເຈີ້ນ ແລະ ເຊ້ຍເມີນ. ຢູ່ເມືອງເຊີ່ນເຈີ້ນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ທ່ຽວຊົມດ່ານເຂົ້າກວດກາອອກເມືອງ ໃນຕຶກດ່ານພາສີ ແລະ ຖະໜົນຈີນ-ອັງກິດເປັນຕົ້ນ. ຢູ່ເມືອງເຊ້ຍເມີນ,ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສຳພາດສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າໄຕ້ຫວັນຂອງມະຫາວິທະຍາໄລເຊ້ຍເມີນ,ຍັງໄດ້ສຳພາດ"ບ້ານແມ່ໝ້າຍ"ຂອງເມືອງນ້ອຍຕົ່ງຊ່ານ ແຂວງຟູຈ້ຽນ. ແຕ່ກ່ອນ,ຜູ້ຊາຍຢູ່ບ້ານນີ້ສ່ວນຫຼາຍກໍ່ໄດ້ໄປໄຕ້ຫວັນນຳທະຫານຂອງພັກກົກມິນຕັ້ງ.
ສິບກວ່າມື້ຜ່ານໄປໄວຫຼາຍ,ແຕ່ການສຳພາດເທື່ອນີ້ໄດ້ສ້າງພາບປະທົບໃຈອັນເລິກເຊິ່ງໃຫ້ແກ່ນັກຂ່າວໄຕ້ຫວັນສອງຄົນ. ໃນບັນທຶກປະຈຳວັນ,ເຂົາເຈົ້າຂຽນວ່າ,"ຫຼັງຈາກໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຕົວຈິງແລ້ວ,ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ສຶກວ່າໃນຫຼາຍສິບປີທີ່ຜ່ານໄປນັ້ນ,ການໂຄສະນາຕ້ານພັກກອມນູນິດຈີນທີ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ໄຕ້ຫວັນເຮັດນັ້ນແມ່ນຜິດພາດແນວໃດ. ເວົ້າສຳລັບລະດັບຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນທຳມະດາ, ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຍັງຫຼ້າຫຼັງຢູ່, ແຕ່ພວກເຮົາຈະເບິ່ງຂ້າມຈຸດປະສົງຂອງການດຳເນີນການປະຕິຮູບຂອງແຜ່ນດິນໃຫຍ່ບໍ່ໄດ້."
ເຫດການທີ່ທ່ານຫຼີຢົງເຕີ ແລະ ນາງຊີລູ້ມາເອົາຂ່າວຢູ່ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ ກໍ່ໄດ້ສ້າງຜົນສະທ້ອນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຢູ່ໄຕ້ຫວັນ. ນາງຊີລູ້ເວົ້າວ່າ,
"ໃນເວລາພວກເຮົາຫາກໍ່ເມືອຮອດສະໜາມບິນ ກໍ່ຖືກຫຸ້ມຈາກນັກຂ່າວຫຼາຍໆຄົນ,ໃນຄາວນັ້ນ,ຄຳຕອບຂອງຂ້ອຍແມ່ນ ເວົ້າສຳລັບການໄປເອົາຂ່າວເທື່ອນີ້ເປັນການທັບມ້າງນ້ຳກ້ອນ,ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນທາດແທ້ການເອົາຂ່າວ ເວົ້າຢ່າງພາວະວິໄສ,ພວກເຮົາສາມາດໄດ້ຮັບ60ຄະແນນ. ໃນຖານະທີ່ເປັນນັກຂ່າວ, ໃນປະຫວັດສາດການພົວພັນລະຫວ່າງສອງຝັ່ງຊ່ອງແຄບ,ພວກເຮົາມີບົດບາດອັນນີ້ກໍ່ຮູ້ສຶກມີກຽດຫຼາຍ."
ປັດຈຸບັນ, 20ປີໄດ້ຜ່ານໄປແລ້ວ, ການແລກປ່ຽນລະຫວ່າງສອງຝັ່ງຊ່ອງແຄບໄດ້ສະດວກຫຼາຍກວ່າ,ສ່ວນ ເພື່ອນຮ່ວມງານວົງການສື່ມວນຊົນກໍ່ສາມາດຫວນຄືນເລື່ອງເກົ່າ,ເລົ່າມິດຕະພາບເກົ່າ ແລະ ພ້ອມກັນເບິ່ງໄປໃນອະນາຄົດອັນດີງາມກວ່າເກົ່າໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ຍິ່ງເປີດກວ້າງກວ່າເກົ່າ.
